Granica możliwości produkcyjnych

Granica możliwości produkcyjnych
Polecane artykuły
Rzadkość Postęp techniczny Produkt krańcowy Zasób Efektywność w sensie Pareto Przewaga absolutna Funkcja produkcji Dobro produkcyjne Teoria kosztów absolutnych

Granica możliwości produkcyjnych to miernik wskazujący alternatywne kombinacje dwóch grup produktów, które społeczeństwo jest zdolne wytworzyć w ciągu danego okresu, wykorzystując do tego w całości i w jak najlepszy sposób posiadane zasoby oraz technologie produkcji.

Gospodarowanie, czyli konieczność dokonywania wyborów, jest zawsze zdeterminowane danymi zasobami i daną technologią. Możliwości wyborów gospodarczych, jakie w momencie podejmowania decyzji posiadają podmioty gospodarcze, przedstawia przejrzyście właśnie granica możliwości produkcyjnych (G. Grotkowska, L.Wincenciak, 2017)

Kombinacje osiągalne i nieosiągalne

Granica możliwości produkcyjnych oddziela dwa zbiory kombinacji: kombinacje osiągalne oraz kombinacje nieosiągalne przy danej technologii. Wyborów można dokonywać jedynie w ramach kombinacji osiągalnych. Jeżeli z jakichś powodów nie wykorzystujemy wszystkich zasobów, którymi możemy dysponować w danym momencie, wówczas wytwarzamy jedną kombinację dóbr, która jest gorsza od jakiejkolwiek kombinacji. Z sytuacją niepełnego wykorzystania zasobów spotykamy się często w okresach kryzysów gospodarczych - są to sytuacje marnotrawstwa części zasobów, które mamy do dyspozycji.

Prezentacja graficzna

Jej graficznym obrazem jest krzywa możliwości produkcyjnych zwana też krzywą transformacji produkcji. Jest ona zbiorem punktów (kombinacji), odpowiadających maksymalnym ilościom dóbr, jakie można wytworzyć przy danym stanie zasobów i przy wykorzystaniu tej technologii.

Granica możliwości produkcyjnych w perspektywie postępu

W dłuższym okresie kombinacje nieosiągalne mogą stać się osiągalne. Dzieje się tak w rezultacie wprowadzania postępu techniczno-organizacyjnego do procesów gospodarowania. Równocześnie zwiększają się zasoby kapitału i siły roboczej. Nowe technologie, wzrost zasobów kapitału rzeczowego i ludzkiego są głównymi czynnikami wzrostu gospodarczego. W wyniku oddziaływania tych czynników następuje przesuwanie się w górę granicy możliwości produkcyjnych. Nowe technologie produkcji pozwalają na osiąganie większych ilości produktu z tej samej ilości zasobów (nawozy sztuczne zwiększają ilość kwintali zboża z 1 hektara, nowa technologia wytopu stali umożliwia wytworzenie większej ilości stali z kilograma rudy żelaza, bardziej wydajna maszyna pozwala na osiąganie większej liczby produktów przez jednego pracownika w ciągu godziny itp.).

Postęp technologiczny i organizacyjny pozwala na bardziej intensywne wykorzystywanie danych zasobów - granica możliwości produkcyjnych przesuwa się w górę. Jest to intensywna droga wzrostu gospodarczego. Wzrost gospodarczy (przesunięcie w górę granicy możliwości produkcyjnych) można osiągnąć również na drodze ekspansywnej, tzn. w wyniku zwiększenia ilości dostępnych zasobów przy wykorzystaniu dotychczasowej technologii produkcji. Możliwości osiągnięcia wzrostu gospodarczego jedynie w sposób ekstensywny są bardzo ograniczone. Po pierwsze, zwiększenie ilości wielu zasobów naturalnych jest niemożliwe. Zasoby ziemi uprawnej nieustannie się kurczą (proces urbanizacji, industrializacja, niekorzystne zjawiska klimatyczne prowadzące do rozszerzania się obszarów pustynnych itp.), podobnie jak zasoby niektórych surowców mineralnych. Po drugie, zwiększenie zasobów kapitału ludzkiego jest bardzo długotrwałe. Przygotowanie człowieka do pracy wymaga kilkunastu lat, a okres ten staje się coraz dłuższy. Szybszy wzrost gospodarczy osiąga się głównie przez intensywne wykorzystanie zasobów, czyli na drodze wprowadzania postępu technicznego i organizacyjnego do procesów gospodarczych.

O tym czy opłaca się w kraju produkować więcej dobra A a mniej dobra B, czy też odwrotnie, nie można jeszcze rozstrzygać na podstawie kształtu krzywej transformacji. Krzywa ta ilustruje jedynie obszar lub granice możliwego wyboru w warunkach ograniczoności zasobów, a także wskazuje na konkurencyjne zastosowanie tych zasobów w różnych dziedzinach produkcji. Do wyboru struktury produkcji (co produkować) oraz najbardziej efektywnego sposobu dokonania alokacji rozporządzalnych zasobów niezbędne są dodatkowe informacje z zakresu cen, kosztów wytwarzania i wysokości zysku na jednostkę wytwarzanej produkcji. Kwestie te najlepiej rozstrzyga mechanizm rynkowy.

Granica możliwości produkcyjnych a technologie

Kombinacje osiągalne i nieosiągalne przy danej technologii

GMP jest związana z możliwościami produkcyjnymi danego systemu gospodarczego. Określa ona wszystkie kombinacje produkcji różnych dóbr i usług, które można osiągnąć przy danym poziomie zasobów i technologii. Kombinacje osiągalne są te, które znajdują się na lub pod krzywą możliwości produkcyjnych. Kombinacje nieosiągalne są te, które znajdują się powyżej tej krzywej.

Przykładem może być gospodarka, która ma ograniczone zasoby pracy i kapitału. W takim przypadku istnieje granica, której nie można przekroczyć, jeśli chcemy uzyskać większą produkcję obu dóbr. Granica ta wynika z ograniczenia zasobów i technologii. W praktyce oznacza to, że jeśli chcemy zwiększyć produkcję jednego dobra, musimy zrezygnować z produkcji innego dobra.

Marnotrawstwo zasobów a niepełne wykorzystanie zasobów

GMP jest również związana z efektywnym wykorzystaniem zasobów. Marnotrawstwo zasobów występuje, gdy produkcja znajduje się poniżej GMP. Oznacza to, że istnieje potencjał do zwiększenia produkcji, ale zasoby nie są w pełni wykorzystane. Może to wynikać z niedostatecznej ilości pracowników, braku inwestycji w maszyny czy niewłaściwego wykorzystania technologii.

Z drugiej strony, niepełne wykorzystanie zasobów występuje, gdy produkcja znajduje się na GMP, ale nie wykorzystuje się wszystkich dostępnych zasobów. Oznacza to, że istnieje nadmiar zasobów, które mogłyby być wykorzystane w celu zwiększenia produkcji. Przykładem może być fabryka, która nie pracuje na pełnych obrotach, mimo że ma wystarczającą ilość pracowników i maszyn.

Krzywa możliwości produkcyjnych jako graficzna reprezentacja granicy możliwości produkcyjnych

Krzywa możliwości produkcyjnych (KMP) jest graficzną reprezentacją GMP. Przedstawia ona wszystkie możliwe kombinacje produkcji dwóch dóbr przy danym poziomie zasobów i technologii. Zazwyczaj KMP jest przedstawiana jako wykres, gdzie na osiach mamy ilość jednego dobra i ilość drugiego dobra.

KMP ma kształt krzywej wklęsłej do punktu początkowego. Oznacza to, że koszty alternatywne wzrastają w miarę zwiększania produkcji jednego dobra kosztem drugiego. Na przykład, jeśli chcemy zwiększyć produkcję jedzenia, musimy poświęcić niektóre zasoby, które mogłyby być wykorzystane do produkcji odzieży.

KMP może się przesuwać w wyniku zmiany zasobów lub technologii. Na przykład, jeśli nastąpi wzrost zasobów pracy, KMP przesunie się w prawo, co oznacza większe możliwości produkcyjne. Natomiast jeśli nastąpi postęp technologiczny, KMP może się rozszerzyć, co oznacza większą efektywność w wykorzystaniu zasobów.

Czynniki wpływające na granicę możliwości produkcyjnych

Postęp technologiczno-organizacyjny

Postęp technologiczny i organizacyjny odgrywa kluczową rolę w kształtowaniu granicy możliwości produkcyjnych. Nowe technologie i innowacje mogą znacznie zwiększyć wydajność produkcji, redukując koszty i zwiększając jakość produktów. Na przykład wprowadzenie automatyzacji i robotyzacji może prowadzić do wzrostu efektywności procesów produkcyjnych. Ponadto, lepsze metody organizacji pracy, takie jak systemy zarządzania jakością czy Lean Manufacturing, mogą przyczynić się do zwiększenia wydajności i eliminacji marnotrawstwa.

Wzrost zasobów kapitału i siły roboczej

Wzrost zasobów kapitału i siły roboczej ma istotny wpływ na granicę możliwości produkcyjnych. Większe inwestycje w infrastrukturę, maszyny i urządzenia mogą umożliwić zwiększenie poziomu produkcji. Ponadto, wzrost liczby i jakości siły roboczej może prowadzić do wzrostu potencjału produkcyjnego. Na przykład, wykształcenie i szkolenie pracowników może zwiększyć ich umiejętności i wiedzę, co przekłada się na większą wydajność.

Wzrost gospodarczy poprzez intensywne wykorzystanie zasobów i ekspansję

Intensywne wykorzystanie zasobów i ekspansja są kolejnymi czynnikami wpływającymi na granicę możliwości produkcyjnych. Wzrost gospodarczy może być osiągnięty poprzez lepsze wykorzystanie istniejących zasobów, takich jak surowce naturalne, energia czy infrastruktura. Ponadto, ekspansja gospodarcza, na przykład poprzez rozwinięcie nowych rynków zbytu lub ekspansję zagraniczną, może prowadzić do zwiększenia możliwości produkcyjnych.

Ograniczenia zasobów naturalnych

Ograniczenia zasobów naturalnych są istotnym czynnikiem wpływającym na granicę możliwości produkcyjnych. Zasoby naturalne, takie jak surowce mineralne czy woda, są ograniczone i ich wyczerpanie może ograniczać możliwość produkcji. Ponadto, wzrastające zanieczyszczenie środowiska i zmiany klimatyczne również wpływają na granicę możliwości produkcyjnych, ponieważ wymagają zmian w produkcji i bardziej zrównoważonego podejścia do gospodarki.

Przygotowanie człowieka do pracy jako długotrwały proces

Przygotowanie człowieka do pracy jest kluczowym czynnikiem wpływającym na granicę możliwości produkcyjnych. Edukacja, szkolenia i rozwój umiejętności są niezbędne, aby pracownicy mogli efektywnie wykorzystać zasoby i technologie dostępne w procesie produkcji. Długotrwały proces przygotowania człowieka do pracy jest istotny zarówno dla wzrostu potencjału produkcyjnego, jak również dla podnoszenia jakości pracy i zadowolenia pracowników.

Zrównoważony rozwój i uwzględnianie aspektów ekologicznych

Analiza granicy możliwości produkcyjnych jest również istotna z punktu widzenia zrównoważonego rozwoju i uwzględniania aspektów ekologicznych. Wskaźniki ekologiczne, takie jak emisja CO2, zużycie energii czy wykorzystanie surowców naturalnych, pozwalają ocenić wpływ produkcji na środowisko.

Współczesne społeczeństwa coraz bardziej zwracają uwagę na konieczność ograniczenia negatywnych skutków produkcji dla środowiska. Analiza granicy możliwości produkcyjnych umożliwia identyfikację obszarów, w których produkcja generuje duże ilości zanieczyszczeń lub wykorzystuje zasoby naturalne w sposób niezrównoważony.

Uwzględnianie aspektów ekologicznych w analizie granicy możliwości produkcyjnych pozwala na opracowanie strategii rozwoju gospodarczego, które uwzględniają ochronę środowiska i minimalizację negatywnego wpływu na nie. Dzięki temu możliwe jest osiągnięcie zrównoważonego rozwoju, który uwzględnia zarówno potrzeby obecnych, jak i przyszłych pokoleń.

Wykorzystanie analizy granicy możliwości produkcyjnych w podejmowaniu decyzji gospodarczych

Alokacja zasobów

Analiza granicy możliwości produkcyjnych (GMP) odgrywa kluczową rolę w procesie podejmowania decyzji dotyczących alokacji zasobów w gospodarce. GMP jest narzędziem, które pomaga określić maksymalną ilość dóbr i usług, które można wyprodukować w danym okresie przy danym poziomie technologii i dostępnych zasobach.

Jednym z głównych zadań analizy GMP jest identyfikacja efektywnego wykorzystania zasobów. Przykładem może być sytuacja, w której gospodarka produkuje więcej dóbr niż jest w stanie zużyć lub eksportować. W takiej sytuacji analiza GMP może pomóc zidentyfikować nieefektywne alokacje zasobów i wskazać obszary, w których można je lepiej wykorzystać.

W przypadku braku odpowiednich narzędzi do analizy GMP, decydenci gospodarczy mogą podejmować decyzje oparte na niewłaściwych założeniach, co może prowadzić do nieoptymalnego wykorzystania zasobów. Analiza GMP dostarcza więc informacji, które mogą pomóc w dokonywaniu świadomych i dobrze przemyślanych decyzji dotyczących alokacji zasobów.

Planowanie rozwoju

Analiza GMP jest niezwykle przydatna także w procesie planowania rozwoju gospodarczego. Dzięki niej można określić, jakie inwestycje są możliwe do realizacji przy danym poziomie zasobów i technologii. Analiza GMP pozwala na oszacowanie, jakie ilości dóbr i usług można wyprodukować w przyszłości, co jest kluczowe przy podejmowaniu decyzji o inwestycjach infrastrukturalnych czy rozwoju sektorów gospodarki.

Planowanie rozwoju oparte na analizie GMP pozwala na uniknięcie sytuacji, w których inwestycje są przecenione lub nieefektywne. Dzięki tej analizie możliwe jest zidentyfikowanie obszarów, w których inwestycje będą miały największy wpływ na rozwój gospodarczy oraz minimalizację ryzyka nieoptymalnego wykorzystania zasobów.

Analiza GMP umożliwia także prognozowanie zmian w strukturze gospodarki na podstawie zmieniających się warunków technologicznych i zasobowych. Dzięki temu planowanie rozwoju może być bardziej elastyczne i dostosowane do zmieniających się warunków, co przyczynia się do zwiększenia efektywności gospodarki.

Polityka podatkowa

Analiza GMP jest również istotna w kontekście polityki podatkowej. Na podstawie tej analizy można ocenić, jakie obciążenia podatkowe są możliwe do poniesienia przez gospodarkę bez naruszania granicy możliwości produkcyjnych. Analiza GMP pozwala na określenie, jakie są granice obciążeń podatkowych, które nie zaburzą efektywności alokacji zasobów.

Przykładem może być sytuacja, w której wysoki poziom opodatkowania prowadzi do ograniczenia inwestycji i wzrostu produkcji. Analiza GMP może pomóc w określeniu optymalnego poziomu podatków, który nie będzie hamował rozwoju gospodarczego i nie przekraczał granic możliwości produkcyjnych.

Właściwie przeprowadzona analiza GMP umożliwia również identyfikację obszarów, które mogą być przedmiotem preferencyjnego traktowania podatkowego. Na podstawie tej analizy można określić, które sektory gospodarki są bardziej elastyczne i mają większy potencjał rozwojowy, co może wpływać na kształtowanie polityki podatkowej.

Bibliografia

• Buczyńska T. (2007), Mikroekonomia, Wydawnictwo Szkolne PWN, Łódź
• Grotkowska G., Wincenciak L. (2017) Powtórka z mikroekonomii, Wydział Nauk Ekonomicznych UW, Warszawa (dostęp 17.11.2017)
• Księżyk M. (2012), Ekonomia. Podejście historyczne i prospektywne, Oficyna Wydawnicza AWM, Kraków

Autor: Aleksandra Noga