Komunikacja wizualna

Komunikacja wizualna
Polecane artykuły
Rodzaje reklamy Środki przekazu reklamy Typy ogłoszeń reklamowych Reklama prasowa Nowe media Rodzaje witryn internetowych Reklama zewnętrzna Reklama telewizyjna Materiały reklamowe

Komunikacja wizualna – jest to komunikacja poprzez obraz, przekazanie informacji w formie wizualnej między nadawcą a odbiorcą przy pomocy środków przekazu.

Inna definicja wskazuje, że "Komunikacja wizualna to dyscyplina zbliżona do projektowania graficznego, obejmująca wiedzę o sposobach graficznego przekazywania idei przy użyciu takich mediów, jak typografia, telewizja, fotografika, film, pisma ilustrowane, komiks. Jako osobny przedmiot nauczania pojawiła się na uczelniach artystycznych w latach 70" (K. Wolny-Zmorzyński i In. 2013, s. 90 -91).

Maciej Kawka pisze z kolei, że "Podstawowe środki przekazu w tego rodzaju komunikacji to: ilustracja, fotografia, typografia, infografika, film czy animacja. Pojęcia tego raczej nie używa się w stosunku do sztuki – malarstwa, a nawet fotografii artystycznej" (M. Kawka 2015, s. 18).

Z powyższych definicji wynika, że komunikacja wizualna jest związana przede wszystkim z nowymi mediami. Komunikowanie masowe jest najwyższym poziomem komunikowania w społeczeństwie. Powstało wraz z narodzinami druku, a następnie zostało wzbogacane przez prasę, radio, telewizję, kino, aż wreszcie nowe media, takie jak Internet, sieci satelitarne i telekomunikacyjne (E. Witek 2014, s. 17).

TL;DR

Komunikacja wizualna to przekazywanie informacji za pomocą obrazu. Slogan jest ważnym elementem reklamy, który może stać się kultowy. Reklama może być przekazywana przez różne media, takie jak telewizja, prasa, internet, reklama zewnętrzna. Lokowanie produktu jest coraz popularniejsze i polega na umieszczeniu produktu w treściach medialnych.

Komunikaty wizualne

Wraz z rozwojem technologii, rośnie znaczenie komunikatów wizualnych. Współcześnie "możemy tworzyć coraz bardziej skomplikowane systemy przekazu wizualnego o wysokiej jakości i szerokiej dostępności" (G. Osiński 2015).

Z tego rodzaju komunikacji korzystają reklamy. Ich nieodłącznym elementem jest slogan (endline, tagline), czyli słowo lub zdanie, które streszcza przekaz reklamy, wyraża cel lub ideę. Hasło powinno być proste i zrozumiałe dla odbiorcy, zawierać pozytywną konotację. Slogan dopełnia obraz, może nadawać mu nową jakość. Nierzadko hasła z reklam trafiają do codziennego języka, stając się niemal kultowe. Takie slogany z powodzeniem mogą towarzyszyć firmie przez długi czas (E. Witek 2014, s. 14-17).

Podział mediów

Nośnik reklamy zależy od rodzaju produktu, cech segmentu rynku, wysokości kosztów dotarcia do potencjalnego odbiorcy. Z tego względu wyróżniamy media:

• Podstawowe – radio, telewizja, prasa,
• Wspomagające – internet, reklama zewnętrzna, pocztowa, kinowa,
• Tradycyjne – prasa, telewizja, reklama zewnętrzna,
• Nietradycyjne – nowe media, nośniki CD,
• Elektroniczne – radio, telewizja, internet,
• Prasowe – książki, prasa, broszury.

Innym podziałem mediów jest rozróżnienie na media aktywne i pasywne. O odbiorze przekazu decydują procesy poznawcze człowieka zachodzące w mózgu. Prawa półkula ma charakter pasywny (rejestruje przekaz mediów, które nie wymagają odbioru), natomiast lewa półkula ma charakter aktywny (rejestruje przekaz mediów, wymagających odbioru, jak Internet i prasa), (E. Witek 2014, s. 29,30).

Telewizja

Jest największym medium i nośnikiem, który jest najczęściej wykorzystywany. Łączy obraz i słowo mówione. Wyróżnia się dużym zasięgiem, co umożliwia dotarcie do milionów potencjalnych odbiorców. Przekaz ten bywa jednak ulotny, a jego koszty są bardzo wysokie. Cechuje się on przede wszystkim ruchem, kolorami, grafiką, muzyką, które bardzo silnie mogą oddziaływać na emocje i podświadomość odbiorcy (E. Witek 2014, s. 30).

Prasa

Przez wiele lat ten sposób przekazu cieszył się popularnością, ponieważ docierał do zróżnicowanej publiczności. Do lat 70 ubiegłego stulecia, reklama ta była biało – czarna. Rewolucja nastąpiła, gdy na rynek weszły kolorowe czasopisma dla kobiet, które pozwalają na wykorzystanie powierzchni reklamowych różnego kształtu i formatu. Do elementów takiej reklamy należą: nagłówek, slogan oraz ewentualnie treść, ale kampanie oparte są przede wszystkim na obrazie, który ma pobudzać wyobraźnię i oddziaływać na odbiorcę.

Cechą charakterystyczną reklamy prasowej jest różnorodność. Wpływa na to zasięg gazety, a także grupa, do której jest kierowana. Inne treści będą zamieszczane w lokalnej gazecie, a inne w ogólnokrajowej, podobnie z prasą codzienną i branżową, skierowaną do konkretnej grupy osób. Współcześnie wiele gazet oferuje wersje elektroniczne, dlatego też reklama prasowa ma odpowiedniki multimedialne, które dodatkowo wykorzystują ruch i dźwięk (E. Witek 2014, s. 32-33).

Internet

Reklama w internecie dociera do ludzi w różnym wieku i w różnych miejscach. Jest też tańsza niż reklamy w telewizji czy prasie. Jednak aby została zauważona, musi się wyróżniać.

Reklama w internecie jest reklamą kontekstową, tzn. jest umieszczana na stronach tematycznie powiązanych z działalnością firmy lub branżą, a jej treść jest dopasowana do zawartości strony, którą odwiedza internauta. Ma to zapewnić akceptację i uwagę odbiorcy.

Reklama internetowa jest interaktywna, a jej efektywność mierzy wskaźnik klikalności, który informuje o tym, ile osób, które zobaczyło reklamę, kliknęło w nią.

Rodzaje reklamy interaktywnej (E. Witek 2014, s. 35-38):

• Banner – pojawia się na stronach o dużym przepływie internautów. Kliknięcie w banner spowoduje, że przeniesiemy się na stronę reklamodawcy. Wyróżnia się trzy rodzaje bannerów: statyczne, animowane oraz interaktywne.
• Push – jest to forma reklamy video, która uruchamia się automatycznie.
• Pull – jest używany na portalach z dużą ilością materiałów filmowych, a jego zaletą jest to, że odbiorca musi obejrzeć go w całości.

Reklama zewnętrzna – miejska

Reklama zewnętrzna (outdoor lub OOH – out-of-home) jest umieszczana w miejscach publicznych, na ulicy, środkach transportu.

Ze względu na typ nośnika wyróżnika się cztery grupy (E. Witek 2014, s. 41):

• "Plakaty reklamowe i ogłoszenia: tablice wielkoformatowe, mega plansze, wiaty przystankowe, słupy reklamowe, reklama na kioskach, na budkach telefonicznych, latarniach i diapazonach, reklama w metrze,
• Nośniki oświetlone, złożone: kasetony ruchome, neony, tablice elektroniczne, ruchome napisy,
• Nośniki na środkach komunikacji: reklama na autobusach i tramwajach, mobile czy przyczepy z tablicami reklamowymi, prywatne środki transportu,
• Indywidualne nośniki reklamowe".

Lokowanie produktu

Lokowanie produktu (product placement) to coraz częściej używana forma przekazu. Bazuje na zasadzie propagandy, ma oddziaływać na podświadomość odbiorcy. Jest widoczna w telewizji, radio, grach komputerowych, książkach. Reklama taka jest wpleciona w przekaz, np. bohaterowie używają konkretnych produktów, rozmawiają o nich, korzystają z usług prawdziwych firm. Może bazować na przekazie wizualnym, audiowizualnym lub słuchowym. Badania wykazują jednak, że odbiorcy najlepiej zapamiętują obraz, dlatego też często umieszczane jest logo, opakowanie albo samo produkt (E. Witek 2014, s. 88-89).

Bibliografia:

• Cicha. K (2017). Komunikacja wizualna – humanistyczne oblicze informatyki?, Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Ekonomicznego w Katowicach, nr 317
• Kawka M. (2015). Komunikowanie wizualne a nauka o mediach – współczesność i perspektywy, "Media i społeczeństwo", 5/2015
• Osiński G. (2015) "Kognitywne aspekty komunikacji wizualnej", WSKSiM Toruń
• Tatarska J. (2013). Rola koloru w reklamie prasowej, "Reklama wizualna", s. 24 – 59
• Witek E. (2014). "Komunikacja wizualna. Nowoczesne narzędzia", Wydawnictwo Astrum, Wrocław
• Wolny - Zmorzyński K, Furman W., Snopek J., Groń K. (2013), "Komunikacja wizualna w prasie i w mediach elektronicznych", Wydawnictwo Poltext, Warszawa

Autor: Magdalena Gieracka