Organizacja
Organizacja jest to interdyscyplinarne pojęcie związane z takimi obszarami jak zarządzanie, socjologia, psychologia.
"jest ustrukturalizowanym, czyli uporządkowanym w pewien sposób systemem (całością) złożonym z czterech podstawowych elementów (podsystemów):
- Celów realizowanych przez organizację i wynikających stąd konkretnych zadań
- Ludzi wraz z ich indywidualnymi i zbiorowymi dążeniami i wzorcami zachowania
- Wyposażenia materialno-technicznego i technologicznego oraz określonych zasad posługiwania się nim
- Formalnej struktury, czyli przyjętych zasad podziału zadań i odpowiedzialności za nie, władzy i związanej z nią odpowiedzialności oraz informacji" [1]
TL;DR
Organizacja to ustrukturalizowany system składający się z celów, ludzi, wyposażenia i formalnej struktury. Istnieje wiele definicji organizacji, które uwzględniają różne aspekty. Cechy charakterystyczne organizacji to zaplanowane działanie, sformalizowana struktura, podział pracy i ośrodki władzy. Istnieją trzy typy organizacji: formalne, nieformalne i totalne. Więzi organizacyjne obejmują służbowe, funkcjonalne, kooperacyjne i informacyjne. Efekt organizacyjny to nadwyżka korzyści wynikająca z organizowanej współpracy. Cele organizacji to misja, cele strategiczne, cele taktyczne i cele operacyjne.
Definicje w różnych ujęciach
- ujęcie atrybutowe - jest szczególnym rodzajem stosunków części względem siebie i do złożonej z nich całości, w których części współprzyczyniają się do powodzenia całości, a całość sprzyja powodzeniu części (M. Gitling 2013, s. 14)
- ujęcie rzeczowe - oznacza wyodrębnioną, zorganizowaną całość, która jest złożona z rzeczy i zdarzeń. Charakteryzuje się m.in. celowością, złożonością oraz odrębnością celów i struktury w stosunku do otoczenia, ale jednocześnie powiązaniem przez nie z tymże otoczeniem.
- ujęcie czynnościowe - organizacja zwraca szczególną uwagę na działanie. Działanie to ma na celu odnalezienie czynników, które mogą sprawić przyczynienie się części do sukcesu całości.
- ujęcie podmiotowe - organizacja jest tutaj systemem zamkniętym, gdzie człowiek jest głównym podmiotem zainteresowania. Jest zorientowana w głównej mierze na doskonalenie wewnątrzorganizacyjnych relacji między częściami a całością.
Cechy charakterystyczne organizacji[2]
- powoływanie w sposób zaplanowany do realizacji określonych celów, zgodnie z przepisami lub procedurami,
- sformalizowana struktura organizacyjna,
- przejrzysty podział pracy,
- wyraźnie wyodrębnione ośrodki władzy (zależności organizacyjne),
- istnieje wymiana personelu (fluktuacja nie wpływa na zmianę charakteru organizacji),
- dominują stosunki rzeczowe (pełnione role, a nie osoby).
Socjologiczne ujęcie organizacji zostało zapoczątkowane przez Maksa Webera.
Typy organizacji
- Organizacje formalne [3]:
- Sektora prywatnego - przedsiębiorstwa, które funkcjonują na rynku zorganizowanym oraz hierarchicznym, nastawione na osiągnięcie maksymalnego zysku
- Sektora publicznego - wszelkie organizacje (np. urzędy, władze miast) działające na dynamicznym, nowatorskim, choć często zbiurokratyzowanym rynku cechującym się także swobodą relacji i konkurencją
- Sektora pozarządowego - organizacje społeczne (np. spółdzielnie konsumentów czy producentów), non-profit, fundacje, organizacje pozarządowe, ogółem stowarzyszenia pomagające potrzebującym, nie zorientowane na zysk, mające misję pomocowo - polityczną, społeczną, kulturową, środowiskową itp. W swoich szeregach zrzeszają pracowników oraz wolontariuszy, nie podlegając zewnętrznej kontroli.
- Organizacje nieformalne[4]:
- powstają w wyniku często spontanicznego zrzeszenia się ludzi w zespół/grupę/stowarzyszenie, w celu wzajemnej współpracy i komunikowania się. Są one mniej lub bardziej trwałe czy legalne.
- Organizacje totalne [5]:
- mogą funkcjonować w dowolnym sektorze oraz mieć różne cele. Ich istota polega na odgrodzeniu uczestników fizycznie (poprzez ogrodzenia, siły porządkowe, poważne sankcje itd.), ograniczając ich życie tylko do tej określonej organizacji.
- do nich zalicza się np. więzienia, obozy jenieckie w czasie wolny, obozy koncentracyjne, okręty wojenne, szpitale, szkoły z internatem itd.
Więzi organizacyjne[6]
- służbowe (hierarchiczne) - między stanowiskami pracy i komórkami organizacyjnymi w związku z uprawnieniami decyzyjnymi. Wynikają z nierównego podziału władzy.
- funkcjonalne - stosunki między stanowiskiem pracy lub komórką organizacyjną a przedmiotem ich działalności. Ogólnie to różnice związane ze zróżnicowaniem kompetencji zawodowych (wiedza, umiejętności).
- kooperacyjne (specjalizacyjne, techniczne) - między stanowiskami pracy i komórkami organizacyjnymi w związku z podziałem pracy. Podział celów pomiędzy różne komórki organizacyjne i dodatkowo różne stanowiska pracy powoduje to, że wykonanie zadania w jednej części organizacji zależy od wykonania zadań w innych jej częściach.
- informacyjne - między nadawcami i odbiorcami informacji w procesie komunikacyjnym.
Efekt organizacyjny
Jest to mierzona w jednostkach cenności przeciętna nadwyżka korzyści, przypadająca na członka zespołu (organizacji), jeżeli współdziała on z innymi ludźmi w sposób zorganizowany w ramach instytucji - w porównaniu z korzyścią jaką mógłby osiągnąć działając w pojedynkę.
Cele w organizacji
- misja - specyficzny cel określający powołanie i rolę organizacji.
- cel strategiczny - występuje jako składnik strategii organizacji, ustalany jest na najwyższym szczeblu organizacyjnym.
- cel taktyczny - skupia się na metodzie przygotowania działań do osiągnięcia celów strategicznych, ustalany jest na średnim szczeblu organizacyjnym.
- cele operacyjne - ustalane na najniższym szczeblu organizacyjnym.
Organizacja — artykuły polecane |
Interesariusze — Grupa robocza — Zależności funkcjonalne — Biurokracja — Teoria zarządzania — Cele organizacji — Schemat organizacyjny — Samoorganizacja — Władza |
Przypisy
- ↑ Leavitt H. J. (1999). Applied Organizational Change in Industry, w: Handbook of Organization, G. March (red.), Chicago 1965, s. 160, cyt. za: Cz. Sikorski, Zachowania ludzi w organizacji, Wydawnictwo Naukowe PWN, s. 17-18
- ↑ Szacka B. (2003). Wprowadzenie do socjologii, Oficyna Naukowa, Warszawa, s. 205-206
- ↑ Kostera M.(2003). Antropologia organizacji. Metodologia badań terenowych, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa, s 76-85
- ↑ Tamże, s. 89
- ↑ Tamże, s. 91.
- ↑ Sikorski Cz. (1999). Zachowania ludzi w organizacji, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa, s. 48-49
Bibliografia
- Gitling M. (2013), Człowiek w organizacji. Ludzie-struktury-organizacje, Difin, Warszawa
- Kostera M. (2003), Antropologia organizacji. Metodologia badań terenowych, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa
- Sikorski C. (1999), Zachowania ludzi w organizacji, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa
- Sikorski C. (1999), Zachowania ludzi w organizacji, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa
- Stabryła A. (red.) (2012), Podstawy organizacji i zarządzania. Podejście i koncepcje badawcze, Wydawnictwo Uniwersytetu Ekonomicznego w Krakowie, Kraków
- Szacka B. (2003), Wprowadzenie do socjologii, Oficyna Naukowa, Warszawa
- Zieleniewski J. (1969), Organizacja i zarządzanie, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa
Autor: Monika Bizub, Sławomir Wawak, Renata Suska