Faktoring niepełny

Faktoring niepełny inaczej niewłaściwy lub z regresem, polega na tym, że przedsiębiorca przelewa na faktora (instytucję factoringową lub bank) swoją wierzytelność, a faktor wypłaca kwotę pieniężną za tą wierzytelność danej instytucji, pomniejszając ją o prowizję oraz marżę należną. Różnica pomiędzy faktoringiem niewłaściwym a faktoringiem właściwym polega na tym, że w faktoringu niewłaściwym zawarta umowa nie powoduje tak zwanych skutków ostatecznych, a w przypadku niewypłacalności dłużnika faktor nie odpowiada z ryzyko związane z tą niewypłacalnością. Znaczy to, że w przypadku niedokonania przez dłużnika płatności za zaciągnięte zobowiązanie, robi to za niego faktorant. Faktor pobiera wierzytelność od dłużnika na rachunek sprzedającego wierzytelność, zaliczając ją na poczet zaliczki, której udzielił mu w związku z dojściem do skutku umowy. W użyciu oznacza to, że faktorant musi dostać od instytucji faktoringowej potwierdzenie tego, że dłużnik zalega z płatnością oraz że postępowanie egzekucyjne nie wniosło do sprawy żadnych zmian. Potwierdzeniem takiej sytuacji może być dokument komorniczy, który stwierdza bezskuteczność wszczętej egzekucji, natomiast w przypadku upadłości dłużnika może to być dokument ogłaszający upadłość danej jednostki. Gdyby zaistniała taka sytuacja, faktorant jest zobowiązany do pokrycia wszystkich kosztów wliczając wartość sprzedanej wierzytelności, a swoich praw dalej musi dochodzić samodzielnie.

Terminy obowiązywania regresu są różnie ustalane. W niektórych instytucjach konto dostawcy jest obciążane automatycznie w dniu wymagalności faktury, po upływie kilku dni lub miesiąca - jest to próba ściągnięcia wierzytelności. W przypadku gdy środki finansowe pojawią się na koncie w dniu płatności mamy do czynienia z płatnością zrealizowaną. Aby odbiorca nie został obciążony kosztami odsetek karnych musi dokonywać płatności zdecydowanie wcześniej. W przypadku nieterminowych płatności dodatkowym problemem jest prawo do naliczania odsetek (w factoringu niewłaściwym odsetki te pokrywa sprzedawca). Wysokość tych odsetek powinna być uregulowana w umowie zawartej pomiędzy dostawcą a odbiorcą. W przypadku gdy nie jest to spełnione odsetki są regulowane przez Radę Ministrów, czyli są to tak zwane odsetki ustawowe. (Jonasz E., 2008, s. 25-26)

TL;DR

Faktoring niepełny to przekazanie wierzytelności przez przedsiębiorcę na faktora, który wypłaca mu pieniądze za wierzytelność pomniejszone o prowizję i marżę. Faktoring niewłaściwy nie powoduje skutków ostatecznych i faktor nie odpowiada za niewypłacalność dłużnika. Terminy obowiązywania regresu są różnie ustalane. Faktoring ma wiele zalet, takich jak likwidacja wierzytelności, korzystniejsze warunki zakupów u dostawców, tańsze metody finansowania, oszczędności administracyjne i korzyści dla płynności finansowej. Umowa faktoringowa powinna zawierać m.in. zobowiązania przedsiębiorstwa i określenie sum wypłacanych. Koszty factoringu zależą od wariantu i ustaleń umowy.

Zalety faktoringu

Stosowany prawidłowo faktoring może przynieść klientowi wiele korzyści:

• Likwiduje wierzytelności, zamieniając je na gotówkę.
• Sprzyja osiąganiu korzystniejszych warunków zakupów u dostawców, faworyzujących zazwyczaj odbiorców, którzy płacą gotówką.
• Reguluje gotówką rachunek klienta z dostawcami, udzielających skonta za zapłatę gotówką.
• Stosuje tańsze metody finansowania- dostawca jest zmuszony do zdobycia gotówki, aby uregulować swoje długi. Musi także udzielać skonta swoim odbiorcom, aby dokonywali zapłaty za jego dostawę towarów gotówką. Stosowanie faktoringu zwalnie dostawcę z konieczności udzielania skonta, ponieważ wierzytelność jest zamieniana na gotówkę. (Jaworski W. L., Zawadzka Z., 2003, s. 123-124)
• Powoduje powstanie oszczędności na wydatkach administracyjnych.
• Korzystnie wpływa na koszty kredytu.
• Zmniejsza rotację odbiorców.
• Zwiększa płynność finansową.
• Korzystnie wpływa na zmianę stosunku własnego kapitału do sumy bilansowej, jest to tak zwany efekt factoringowy, wytupujący wtedy, gdy faktorant przeznaczy otrzymane środki pieniężne na spłatę swoich zobowiązań oraz nastąpi poprawa wskaźników ekonomiczno-finansowych, takich jak na przykład ogólnego zadłużenia czy zyskowności majątku (Szczepański J., Szyszko L., 2003, s. 149).

Umowa faktoringowa

Ramowa umowa powinna zawierać kilka podstawowych elementów. Są to między innymi:

• Zobowiązanie przedsiębiorstwa do przekazania swoim kontrahentom informacji w przypadku przelania środków na konto faktora,
• Zobowiązanie przedsiębiorstwa, że przekaże faktorowi określone należności,
• Określenie relacji sum, które będą wypłacane przedsiębiorstwu, a w przypadku nominalnej wartości nabywanych roszczeń - określenie późniejszych zobowiązań faktora, a także ustalenie pobieranych przez niego prowizji,
• Wyłączenie prawa regresu faktora wobec przedsiębiorstwa w przypadku, kiedy dłużnik nie dokonuje spłaty długu w terminie,
• Przeniesienie na faktora do zabezpieczeń dotyczących roszczeń przekazywanych faktorowi (Jaworski W. L., Zawadzka Z., 2003, s. 123).

Koszty faktoringu

Koszty factoringu zależą od zastosowanego wariantu oraz od zawartych w umowie ustaleń. Może wystąpić:

• Opłata factoringowa, która jest przeznaczona na koszty związane z prowadzeniem księgowości dłużników oraz koszty postępowania upominawczego,
• Opłata przeznaczona na przejęcie ryzyka niewypłacalności dłużnika,
• Odsetki debetowe, które są naliczane od momentu zakupu wierzytelności aż do jej spłaty.

Koszty factoringu nie są stałe. Wahają się one w zależności od koniunktury. Faktoring w postaci instrumentu finansowania ułatwia klientowi utrzymywanie plynności kapitału na odpowiednim poziomie, co pozwala osiągnąć lepszą pozycję na rynku (Jaworski W. L., Zawadzka Z., 2003, s. 124).

Faktoring niepełny — artykuły polecane

Refinansowanie — Termin płatności — Kredyt obrotowy — Faktoring odwrotny — Kaucja — Ijarah — Kontrakt FRA — Faktoring — Faktoring wymagalnościowy

Bibliografia

• Florek I. (2016), Usługi faktoringowe w kontekście zarządzania płynnością finansową w przedsiębiorstwach, Zeszyty Naukowe Politechniki Poznańskiej, nr 71
• Jaworski W., Zawadzka Z. (red.) (2003), Bankowość zagadnienia podstawowe, Poltext, Warszawa
• Jonasz E. (2008). Faktoring jako jedna z metod finansowania przedsiębiorstw na polskim rynku finansowym, Warszawa
• Kolasiński S., Makarewicz J. (1996). Faktoring. Specjalistyczna forma finansowania przedsiębiorstw, bankowe Systemy Faktorowania, Warszawa
• Kurowski W. (1999), Faktoring jako kompleks umów
• Nikołajczuk S., Pietras C. (2017), Współczesne problemy ekonomii i finansów, Zeszyty Naukowe Wszechnica Polska Szkoła wyższa w Warszawie, nr 2
• Szczepański J., Szyszko L. (red.) (2007), Finanse przedsiębiorstwa, Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne, Warszawa

Autor: Malwina Oleksiak