Podaż turystyczna

Z Encyklopedia Zarządzania
Wersja z dnia 12:49, 2 lis 2023 autorstwa Sw (dyskusja | edycje) (Czyszczenie tekstu)
Podaż turystyczna
Polecane artykuły

Podaż turystyczna - to suma wszystkich oferowanych dóbr i usług na rynku, przez przedsiębiorstwa turystyczne, w określonym miejscu, czasie i po danej cenie. Podobnie jak popyt turystyczny, podaż turystyczna jest relacją między ceną, a ilością, a nie jedynie ilością. (J. Altkorn 2006, s. 28)

Podaż turystyczna, z marketingowego punku widzenia, wyraża się w produktach turystycznych, czyli dostępnych na rynku dobrach i usługach, które nabywają konsumenci, w związku z udziałem w podróży turystycznej oraz korzyści, będące jej rezultatem. (W. Gaworecki 2010, s. 220)

TL;DR

Podaż turystyczna to suma oferowanych dóbr i usług na rynku turystycznym. Składa się z pierwotnej (np. walory turystyczne i transport) i wtórnej (np. hotele i restauracje) podaży. Podaż turystyczna zależy od atrakcyjności miejsca, kosztów produkcji, liczby producentów i rozwoju technologii. Pomiar podaży turystycznej obejmuje ocenę walorów turystycznych, bazy noclegowej, gastronomicznej, transportowej i innych elementów.

Cechy i struktura podaży turystycznej

Ze względu na złożoność produktu turystycznego, podaż turystyczną dzieli się na: (A. Panasiuk 2007, s. 104)

  • pierwotną - obejmującą przyrodniczce i naturalne walory turystyczne, transport, zabytki i język.
  • wtórną - do której zalicza się m.in. obiekty hotelarskie, gastronomiczne, urządzenia wypoczynkowe oraz pośredników w organizacji podróży.

Cechą szczególną dla podaży turystycznej, jest jej związek z miejscem, w którym jest świadczona. Podaż turystyczną tworzą zatem następujące elementy: (W. Gawocercki 2010, s. 220)

Strukturę podaży turystycznej tworzą następujące elementy: (A. Niemczyk 2010, s. 11)

  • Dobra turystyczne
  • Podstawowe
  • Naturalne
  • Kulturowe
  • Komplementarne
  • Transport
  • Baza noclegowa
  • Baza gastronomiczna
  • Usługi turystyczne
  • Podstawowe
  • Usługi hotelarskie i gastronomiczne
  • Usługi telekomunikacyjne
  • Usługi informacyjne
  • Komplementarne

Podaż turystyczna występuje na obszarach atrakcyjnych dla turystów pod wieloma względami. Na atrakcyjność miejsca turystycznego ma wpływ wiele czynników. Do głównych właściwości podaży turystycznej zalicza się: (A. Panasiuk 2007, s. 105-106)

  1. Silny związek z miejscem występowania atrakcyjnych walorów turystycznych np. walorów krajoznawczych, wypoczynkowych lub specjalistycznych.
  2. Na podaż turystyczną mają wpływ czynniki nie związane bezpośrednio z turystyką np. transport oraz sytuacja gospodarcza państwa.
  3. Określona chłonność i pojemność turystyczna bazy noclegowej, społecznej oraz walorów turystycznych danych regionów i miejsc atrakcyjnych dla turystów.
  4. Komplementarność niektórych produktów turystycznych.
  5. Zmiany w natężeniu popytu turystycznego wpływają na sezonowość podaży turystycznej na określonych obszarach turystycznych, co może rodzić negatywne skutki w postaci np. braku możliwości wykorzystania obiektów turystycznych w okresie spadku popytu.
  6. Podaż turystyczna jest cenowo nieelastyczna i składają się na nią głównie koszty stałe oraz kapitałochłonność, z uwagi na wysokie koszty związane z m.in. budową bazy noclegowej.
  7. Z uwagi na niematerialny charakter usług, nie istnieje możliwość ich magazynowania.

Determinanty podaży turystycznej

Podaż turystyczna kształtuje się w miejscach, uznawanych przez turystów, jako atrakcyjne. Popyt turystyczny przemieszcza się do miejsca występowania podaży turystycznej, z uwagi na nieprzenośny charakter podaży. (A. Panasiuk 2007 s. 106) Do podstawowych determinantów podaży turystycznej zalicza się: (J. Altkorn 2006, s. 28)

  • cena produktów turystycznych,
  • dostęp do czynników wytwórczych, takich jak praca i kapitał,
  • zmiany opłacalności wytwarzania innych dóbr,
  • zmiany produktywności, na które wpływa zmiana sposobów wytwarzania,
  • liczba producentów na rynku,
  • rozwój technologii.

Pomiar podaży turystycznej

Badania podaży turystycznej mogą być prowadzone w skali lokalnej, regionalnej, krajowej lub międzynarodowej, lecz zawsze z uwzględnieniem tych samych elementów - walorów turystycznych oraz dóbr i usług turystycznych określonego rejonu. Wskaźniki podaży turystycznej powinny dostarczać informacji o: (E. Dziedzic, T. Skalska 2012, s. 28)

Atrakcyjność turystyczną można zmierzyć przy wykorzystaniu mierników podaży turystycznej. Pomiar podaży jest zbiorem subiektywnych i obiektywnych ocen poszczególnych produktów turystycznych danego obszaru. Do pomiaru podaży turystycznej służą następujące mierniki: (A. Panasiuk 2007, s. 123)

  • Walory turystyczne obszaru
  • liczba walorów naturalnych i antropogenicznych np. rezerwaty przyrody, zabytki, obiekty architektury, muzea, targi, festiwale, imprez kulturalne
  • Baza noclegowa
  • liczba obiektów noclegowych (hoteli, hosteli, moteli, pensjonatów, domów wycieczkowych)
  • liczba dostępnych miejsc w obiektach noclegowych
  • Baza gastronomiczna
  • liczba obiektów gastronomicznych (restauracji, barów, kawiarnii)
  • liczba dostępnych miejsc w obiektach gastronomicznych
  • sieć transportowa np. koleje, linie lotnicze, porty, komunikacja autobusowa i tramwajowa
  • rodzaj i liczba środków transportu
  • jakość dróg
  • częstotliwość połączeń
  • Baza uzupełniająca
  • liczba i rodzaj obiektów towarzyszących np. wypożyczalni sprzętu turystycznego, sklepów z pamiątkami, pól golfowych, kompleksów handlowych i innych.

Bibliografia

  • Altkorn J. (2006). Marketing w turystyce, Wydawnictwo naukowe PWN, Warszawa, s. 28-31
  • Bosiacki S., Hołderna-Mielcarek B. (2014). Konkurencyjność polskich firm turystycznych w Unii Europejskiej, Wydawnictwo Wyższej Szkoły Turystyki i Ekologii, Sucha Beskidzka, s. 135-148
  • Dziedzic E., Skalska T. (2012). Ekonomiczne uwarunkowania rozwoju usług turystycznych w Polsce, Stowarzyszenie na Rzecz Badania, Rozwoju i Promocji Turystyki, Warszawa, s.20-29
  • Gaworecki W. (2010), Marketing usług turystycznych, Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne, Warszawa
  • Kachniewska. (2014). Polaryzacja podaży turystycznej jako stymulanta rozwoju sieciowych produktów turystycznych, Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego, Ekonomiczne Problemy Turystyki nr 1, s. 27-43
  • Niemczyk A. (2010). Zachowania konsumentów na rynku turystycznym, Wydawnictwo Uniwersytetu Ekonomicznego w Krakowie, Kraków, s. 10-12
  • Panasiuk A. (2006). Ekonomika turystyki, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa, s. 104-124
  • Panasiuk A. (2014). Relacje na rynku turystycznym, Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego, Ekonomiczne Problemy Turystyki nr 1, s. 101-115


Autor: Aleksandra Pietruszka