Incoterms

Incoterms
Polecane artykuły
DDP FOB DAF DEQ CIP CIF FAS Gestia transportowa Cargo

Incoterms to zbiór regulacji określających warunki wymiany handlowej między sprzedawcą i odbiorcą (eksporterem i importerem). Pierwsze wydanie formuł incoterms przedstawione zostało w 1936 roku przez Międzynarodową Izbę Handlową z siedzibą w Paryżu (instytucja ta zajmuje się formułami handlowymi do dziś). Zostały opracowane w celu ograniczenia nieporozumień występujących pomiędzy dostawcami i odbiorcami w handlu międzynarodowym, w związku z występowaniem różnic dotyczących praktyk i zasad handlu pomiędzy różnymi krajami. Formuły te były kilkukrotnie nowelizowane, najnowsza wersja powstała w 2010 roku.

Przedmiot uregulowania

Formuły incoterms służą głównie do ustalenia podziału kosztów transportu, określenia momentu przekazania odpowiedzialności za towar i przejęcia ryzyka związanego z utratą lub uszkodzeniem towaru oraz wskazuje strony obarczone obowiązkiem przeprowadzenia formalności i pokrycia kosztów związanych z eksportem i importem.

Incoterms 2000

• Grupa E – Departure – Sprzedający oddaje towar do dyspozycji kupującego w określonym wcześniej punkcie wydania. Sprzedający nie musi zapewnić odprawy celnej eksportowej, a także nie ponosi kosztów ani ryzyka związanego z załadunkiem towarów.

• EXW (z ang. EX WORKS)- Sprzedający jest zobowiązany wyłącznie do pozostawienia towarów we wcześniej ustalonym miejscu. Na tym kończy się jego odpowiedzialność, a dostawa zostaje uznana za zrealizowaną w momencie wydania towarów do dyspozycji kupującego.

• Grupa F – Main Carriage Unpaid- Sprzedający jest zobowiązany do wykonania odprawy celnej transportowej, jednak nie ponosi on kosztów ubezpieczenia ani kosztów transportu.

• FCA (z ang. FREE CARRIER)- Sprzedający jest zobowiązany do poniesienia kosztów transportu, załadunku towarów oraz ubezpieczenia, ale wyłącznie do momentu przekazania ich przewoźnikowi określonemu przez kupującego i w określonym miejscu.Towar zostaje uznany za dostarczony w momencie załadunku u przewoźnika, wtedy kończy się odpowiedzialność sprzedającego.
• FAS (z ang. FREE ALONGSIDE SHIP)- Odpowiedzialność sprzedającego za koszty transportu i ryzyko kończą się w momencie dowiezienia towarów do burty statku w określonym porcie nadania, nie obejmuje załadunku towarów na statek.
• FOB (z ang. FREE ON BOARD)- punktem, w którym następuje przeniesienie odpowiedzialności i ryzyka za towar ze sprzedającego na kupującego jest moment, w którym towar przekroczy burtę statku. Sprzedający musi ponieść także koszty załadunku. Termin może być używany tylko przy transporcie morskim i wodnym śródlądowym/

• Grupa C- Main Carriage Paid- Sprzedający pokrywa koszty przewozu. Jest również zobowiązany do wykonania odprawy celnej eksportowej. Ryzyko związane z zakupem zostaje przeniesione na kupującego w momencie nadania towarów. Pozostałę dodatkowe, koszty związane z transportem i wynikłe po załadunku obciążają kupującego.

• CRF (z ang. COST AND FREIGHT)- Sprzedający ponosi koszty ubezpieczenia towarów (do momentu załadunku na statek w porcie nadania), później leżą one po stronie kupującego; dostawa zostaje uznana za zrealizowaną w momencie, gdy towary zostaną załadowane na statek przewoźnika, którego wskazał sprzedający
• CIF (z ang. COST, INSURANCE AND FREIGHT)- sprzedający jest odpowiedzialny za zawarcie umowy, jak również za opłacenie kosztów związanych z ubezpieczeniem towarów na rzecz kupującego. Należy dodać, że Incoterms 2000 zobowiązują sprzedającego do zapewnienia ochrony ubezpieczeniowej sprzedanym towarom jedynie w minimalnym zakresie. Dotyczy tylko transportu morskiego i wodno śródlądowego.
• CPT (z nag. CARRIAGE PAID TO)- działa na takich samych zasadach jak CIF, jednak dotyczy każdego innego rodzaju transportu niż morski i wodny śródlądowy.
• CIP (z ang. CARRIAGE AND INSURANCE PAID TO)- działa na takich samych zasadach jak CRF, jednak dotyczy każdego innego rodzaju transport niż morski i wodny śródlądowy.

• Grupa D – Arrival– Sprzedający jest zobligowany do dostarczenia towaru do ustalonego miejsca lub portu przeznaczenia.

• DAF (z ang. DELIVERED AT FRONTIER)- sprzedający ma dostarczyć towar na granicę, jednak przed granicą odprawy celnej kraju kupującego. Koszt oraz ryzyko rozładunku towaru są po stronie odbiorcy. Sprzedający zobowiązany jest wyłącznie do przeprowadzenia odprawy celnej eksportowej.
• DES (z ang. DELIVERED EX SHIP) Towar uznaje się za dostarczony w momencie oddania go do dyspozycji (rozładunku) przez kupującego na statku w określonym porcie przeznaczenia. Sprzedający musi ponieść wszystkie koszty do tego momentu, ponosi także ryzyko zniszczenia lub utraty towarów podczas transportu do portu przeznaczenia. Sprzedający jest zobowiązany do odprawy celnej eksportowej. Koszt oraz ryzyko rozładunku są po stronie odbiorcy. Termin analogiczny do DAF, jednak dotyczy transportu morskiego, wodnego śródlądowego oraz multimodalnego z dostawą do statku w porcie przeznaczenia.
• DEQ (z ang. DELIVERED EX QUAY)- OD DES odróżnia tę {metoda|metodę]] jedynie to, że towar powinien być postawiony do dyspozycji kupującego na nabrzeżu we wskazanym porcie przeznaczenia. Koszty oraz ryzyko rozładunku ponosi sprzedający. Termin dotyczy transportu morskiego, wodnego śródlądowego oraz multimodalnego, z rozładunkiem w porcie przeznaczenia.
• DDU(z ang. DELIVERED DUTY UNPAID)- sprzedawca jest zobowiązany do dostarczenia towarów we wskazane miejsce, ponosi wszelkie koszty i ryzyko z tym związane. Jedynie wyjątkiem są koszty celne i związana z nimi odpowiedzialność. Towar uznaje się za dostarczony bez rozładunku z ostatniego środka transportu. Termin ma zastosowanie dla wszystkich środków transportu.
• DDP (z ang. DELIVERED DUTY PAID)- Sprzedający bierze na siebie najwiekszą odpowiedzialność spośród zasad Incoterms. Zakres odpowiedzialności jest rozszerzony w porównaniu do DDU o odpowiedzialność oraz pokrycie wszystkich kosztów związanych z odprawą celną importową.(B.Stępień 2016 s. 25-35)

Incoterms 2010

Zmiany dotyczą jedynie grupy D:

• DAT (z ang. DELIVERED AT TERMINAL)- sprzedający jest odpowiedzialny za dowiezienie towaru do określonego terminalu oraz jego rozładunek, DAT zastępuje dotychczas stosowaną DEQ.
• DAP (zang. DELIVERED AT PLACE)-sprzedający jest odpowiedzialny za dostarczenie towaru do określonego miejsca, a jego rozładunek ciąży na kupującym, DAP zastępuje dotychczas stosowane DAF, DES i DDU. (A. Zielińska-Głębocka 2012, s. 89)

Bibliografia

• Hermanowski J.(2004). Handel Zagraniczny: poradnik, Przedsiębiorstwo Konsultingowo-Gospodarcze, Univers, Warszawa
• Kaczmarek T., Zarzycki M.(2005). Poradnik Eksportera, Branta, Bydgoszcz
• Knap R. (2012). "Warunki dostawy a konkurencyjność w handlu zagranicznym.", Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego, nr25
• Ramberg, J.(2011). "ICC Guide to Incoterms 2010"
• Stępień B. (2016). Handel zagraniczny.Porady dla praktyków, Wydawnictwo Ekonomiczne Polskie, Warszawa
• Tubielewicz A. (2015)."Zarządzanie logistyczne w transporcie morskim."
• Zielińska-Głębocka A. (2012) Współczesna gospodarka światowa, Oficyna, Warszawa

Autor: Wojciech Stępień, Kamila Chołody