Inflacja galopująca

Z Encyklopedia Zarządzania
Wersja z dnia 23:17, 4 gru 2023 autorstwa Zybex (dyskusja | edycje) (cleanup bibliografii i rotten links)
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)

Inflacja galopująca jest jednym z najbardziej niebezpiecznych zjawisk gospodarczych, które może drastycznie wpłynąć na stabilność i rozwój gospodarki oraz życie społeczeństwa. Wprowadzenie do tego tematu jest niezwykle istotne, aby zrozumieć mechanizmy, które prowadzą do takiego stanu oraz skutki, jakie niesie za sobą inflacja galopująca.

Inflacja to ogólny wzrost poziomu cen towarów i usług w gospodarce. Jest to zjawisko, które występuje w większości gospodarek na świecie. Jednak istnieje pewien poziom inflacji, który może być uznawany za zdrowy dla gospodarki, a po przekroczeniu tego poziomu zaczyna mówić się o inflacji galopującej.

Inflacja galopująca charakteryzuje się wyjątkowo wysokim tempem wzrostu cen. Jej wartość przekracza kilkadziesiąt procent rocznie i nie jest to tylko przejściowy stan, ale utrzymuje się przez dłuższy okres czasu. Inflacja galopująca jest niebezpieczna, ponieważ prowadzi do utraty wartości pieniądza, pogorszenia siły nabywczej społeczeństwa oraz destabilizacji gospodarki.

Inflacja jest procesem ciągłego wzrostu przeciętnego poziomu cen i kosztów w gospodarce. Mierzy się ją poprzez porównywanie w czasie relacji pomiędzy określoną ilością pieniądza, a ilością dóbr, które możemy nabyć.[1] Zjawiska inflacji mogą się charakteryzować różnym nasileniem. Ze względu na duże zróżnicowanie wskaźników inflacji wyodrębnia się następujące jej rodzaje, przyjmując za kryterium jej różne nasilenie:

  • inflację umiarkowaną,
  • inflację galopującą,
  • hiperinflację.

Granice pomiędzy nimi nie są zbyt ostre i często przypisywane jest im różne tempo wzrostu cen. Wskaźnik inflacji galopującej jest dwu - , a nawet trzycyfrowy[2] Występuje wtedy wysoki poziom inflacji i szybko rosnąca stopa inflacji. [3] Inflacja sięga 50, 100 a nawet 200% w skali roku. Ten rodzaj inflacji jest bardzo niekorzystny dla gospodarki, a nasilenie się jej negatywnych konsekwencji zależy od jej poziomu. Następuje wówczas zniekształcenie relacji cenowych poszczególnych dóbr. W okresie inflacji wartość pieniądza spada. Tempo inflacji bywa różne. Natomiast galopująca inflacja niszczy wartość pieniądza w tempie błyskawicznym. Inflacja galopująca występowała w Polsce w pierwszych latach transformacji polskiej gospodarki[4]

Negatywne skutki inflacji galopującej

Inflacja galopująca wymykając się spod kontroli państwa powoduje istotne zniekształcenie relacji cenowych, co z kolei wpływa negatywnie na funkcjonowanie mechanizmu rynkowego. Sygnały rynkowe dotyczące tego, co produkować oraz gdzie kierować zasoby inwestycyjne są nieprzejrzyste i mylące.

Wyróżnia się również negatywne efekty inflacji galopującej:

  • gospodarstwa domowe unikają trzymania pieniędzy i bardzo szybko je zamieniają na dobra, zazwyczaj trwałego użytku,
  • ulegają wówczas zniekształceniu informacje płynące z rynku (np. zamierają wówczas rynki finansowe),
  • zmiany w redystrybucji dochodów,
  • niewłaściwa alokacja zasobów,
  • zahamowanie tempa wzrostu gospodarczego,
  • spadek produktywności,
  • spadek popytu na pieniądz,
  • niepożądane zmiany w redystrybucji dochodów (zjawisko dźwigni podatkowej, podatek inflacyjny),
  • redystrybucja dochodów pomiędzy wierzycielami i dłużnikami, pieniądze tracą szybko swoją wartość,
  • negatywne skutki makroekonomiczne,
  • spadek realnych dochodów (osób o stałych dochodach)
  • utrzymywanie wysokich stóp procentowych [5]

Reakcje inwestorów na inflację galopującą

Przedsiębiorcy opierając się na zniekształconych informacjach rachunku ekonomicznego skracają czas swoich decyzji i inwestują w przedsięwzięcia przynoszące szybki dochód, a nie w przedsięwzięcia z punktu widzenia długofalowego wzrostu gospodarczego. Dana sytuacja sprzyja również do lokowania inwestycji w walutach obcych oraz do zaciągania długoterminowego kredytu przy stałej stopie procentowej.

Działania zapobiegawcze

Generalnie mówiąc inflacja jest zjawiskiem niepożądanym. Istnieje potrzeba walki z tym zjawiskiem. Mniej kosztowne są działania, które mają na celu zapobieganie inflacji niż działania zmierzające do jej zahamowania. Im dłużej się utrzymuje inflacja tym wyższe pociąga za sobą koszty. Zapobieganiu inflacji może służyć stabilność monetarna, co oznacza kontrolę podażową pieniądza. Przy inflacji galopującej jest możliwość zmniejszenia inflacji wykorzystując narzędzie polityki pieniężnej.

Przyczyny i charakterystyka inflacji galopującej

Nadmierne zwiększenie podaży pieniądza na rynku oraz brak kontroli nad ilością drukowanych pieniędzy są jednymi z głównych przyczyn inflacji galopującej. Władze monetarne, w celu finansowania deficytu budżetowego lub spłaty zadłużeń, często decydują się na niekontrolowane drukowanie pieniędzy. Efektem tego jest gwałtowny wzrost podaży pieniądza, co prowadzi do inflacji.

Inflacja galopująca charakteryzuje się szybkim wzrostem cen, który może dochodzić nawet do 200% w skali roku. Taki dynamiczny wzrost cen powoduje trudności dla gospodarstw domowych w dostosowaniu się do nowej sytuacji. Wysokie ceny wpływają negatywnie na siłę nabywczą dochodów gospodarstw domowych, co utrudnia im utrzymanie dotychczasowego standardu życia.

Wzrost cen prowadzi do wzrostu kosztów produkcji. Firmy muszą ponosić wyższe koszty związane z zakupem surowców, energii, wynagrodzeniami pracowników itp. Te wyższe koszty produkcji z kolei prowadzą do dalszego wzrostu cen. Taki proces tworzy spirale inflacyjną, która jest charakterystyczna dla inflacji galopującej.

Inflacja galopująca ma poważne konsekwencje dla jakości życia obywateli oraz planowania finansowego. Spadek realnej wartości oszczędności oznacza, że pieniądze tracą na wartości, co wpływa negatywnie na stabilność finansową jednostek. Obywatele mają trudności w planowaniu finansowym, ponieważ nie mogą przewidzieć, jak szybko i w jakim stopniu wzrosną ceny. To utrudnia utrzymanie stabilności życiowej i prowadzi do niepewności ekonomicznej.

Metody i narzędzia przeciwdziałania inflacji galopującej

Polityka pieniężna i fiskalna

Podnoszenie stóp procentowych jest jedną z metod, które mogą być stosowane w celu przeciwdziałania inflacji galopującej. Poprzez zwiększenie kosztów kredytu, banki centralne mogą ograniczyć dostęp do kapitału, co prowadzi do zmniejszenia popytu i wydatków konsumpcyjnych. Taka polityka pieniężna ma na celu zmniejszenie podaży pieniądza i ograniczenie inflacji.

Kolejną ważną metodą jest kontrola wydatków publicznych i zmniejszanie deficytu budżetowego. W przypadku inflacji galopującej, rząd może podjąć działania mające na celu ograniczenie wydatków publicznych, co prowadzi do zmniejszenia popytu i ograniczenia presji inflacyjnej. Dodatkowo, zmniejszenie deficytu budżetowego może przyczynić się do zmniejszenia potrzeby finansowania deficytu przez emisję nowych pieniędzy, co powoduje ograniczenie podaży pieniądza i inflacji.

Stabilizacja cenowa i kontrola podaży pieniądza

Aby skutecznie przeciwdziałać inflacji galopującej, niezbędne jest monitorowanie wskaźników inflacji i podejmowanie odpowiednich działań w zakresie polityki pieniężnej. Banki centralne powinny prowadzić politykę, która jest dostosowana do aktualnej sytuacji inflacyjnej i podejmować działania mające na celu stabilizację cen i ograniczenie inflacji.

Kontrola podaży pieniądza jest kluczowa w walce z inflacją galopującą. Banki centralne powinny ograniczać drukowanie pieniędzy i kontrolować banki w zakresie udzielania kredytów. Działania te mają na celu zapobieganie nadmiernemu zwiększaniu podaży pieniądza, które może prowadzić do wzrostu inflacji.

Polityka kursu walutowego i płacowa

Polityka kursu walutowego może mieć istotny wpływ na inflację. W przypadku inflacji galopującej, banki centralne mogą podjąć interwencje na rynku walutowym w celu utrzymania stabilności kursu walutowego. Dodatkowo, zmiany stóp procentowych mogą wpływać na przepływ kapitału i stabilność kursu walutowego.

Wprowadzenie regulacji dotyczących płac i elastyczności rynku pracy może przyczynić się do ograniczenia presji inflacyjnej. Poprzez kontrolę wzrostu płac i umożliwienie większej elastyczności w zakresie zatrudnienia, można ograniczyć koszty pracy i zmniejszyć inflację.

Monitorowanie wskaźników ekonomicznych i edukacja ekonomiczna

Aby skutecznie przeciwdziałać inflacji galopującej, niezbędne jest regularne analizowanie i monitorowanie wskaźników ekonomicznych, takich jak inflacja, PKB i bezrobocie. Dzięki temu można szybko reagować na zmiany i podejmować odpowiednie działania w celu zapobiegania nadmiernemu wzrostowi inflacji.

Edukacja ekonomiczna społeczeństwa jest kluczowa w walce z inflacją galopującą. Poprzez podnoszenie świadomości na temat inflacji i zarządzania finansami, społeczeństwo może lepiej rozumieć skutki inflacji i podejmować odpowiednie decyzje finansowe, które mogą przyczynić się do ograniczenia inflacji.

Współpraca międzynarodowa i polityka antyinflacyjna

W przypadku inflacji galopującej, współpraca międzynarodowa jest istotna. Banki centralne powinny wspólnie działać i koordynować swoje działania w celu zapobiegania inflacji i utrzymania stabilności gospodarczej. Wspólna polityka antyinflacyjna może przyczynić się do skutecznego przeciwdziałania inflacji galopującej na szczeblu międzynarodowym.

W przypadku inflacji galopującej, niezbędne jest podejmowanie działań mających na celu zapobieganie inflacji i utrzymanie stabilności gospodarczej. Obejmuje to monitorowanie wskaźników ekonomicznych, podejmowanie odpowiednich działań w zakresie polityki pieniężnej i fiskalnej, współpracę międzynarodową oraz edukację ekonomiczną społeczeństwa. Działania te mają na celu zapobieganie nadmiernemu wzrostowi inflacji i utrzymanie stabilności gospodarczej.


Inflacja galopującaartykuły polecane
Inflacja jawnaMegainflacjaInflacja kroczącaInflacja popytowaInflacja wewnętrznaInflacjaPopyt globalnySzok podażowyRewaluacja

Przypisy

  1. Urban D., Urbanek P. (2015), s. 16
  2. Zawiślińska I. (red)(2014), s. 36
  3. Urban D., Urbanek P. (2015), s. 16
  4. Staśkiewicz J. (2011), s. 124-125
  5. Zawiślińska I. (red)(2014), s. 36

Bibliografia

  • Blanchard O. (2011), Makroekonomia, Wolters Kluwer, Warszawa
  • Caban W. (2006), Ekonomia. Podręcznik dla studiów wyższych, Wydawnictwo Wyższej Szkoły Finansów i Informatyki, Łódź
  • Kalina-Prasznic U. (red.)(2005), Leksykon polityki gospodarczej, Oficyna Ekonomiczna. Kraków
  • Krugman P., Wells R. (2016), Makroekonomia, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa
  • Lis S. (2011), Współczesna makroekonomia, Wydawnictwo Uniwersytetu Ekonomicznego w Krakowie, Kraków
  • Marciniak S. (red.) (2005), Makro i mikro ekonomia. Podstawowe problemy, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa
  • Milewski R., Kwiatkowski E. (red.) (2016), Podstawy ekonomii, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa
  • Milewski R. (red.) (2022), Elementarne zagadnienia ekonomii, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa
  • Nowak A., Zalega T. (red.) (2015), Makroekonomia, Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne, Warszawa
  • Owsiak S. (2015), Finanse, Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne, Warszawa
  • Staśkiewicz J. (2011), W kwestii finansowania działalności b+r w polsce w latach 1991-2008
  • Urban D., Urbanek P. (2015), Elementy makro - i mikroekonomii, Uniwersytet Łódzki, Wydział Zarządzania, Krajowa Szkoła Sądownictwa i Prokuratury, Łódź
  • Zawiślińska I. (2014), Podstawy wiedzy o Unii Europejskiej, Fundacja Rozwoju Uniwersytetu Gdańskiego, Sopot


Autor: Joanna Dziwik, Natalia Prusak