Megainflacja: Różnice pomiędzy wersjami
(LinkTitles.) |
m (Dodanie MetaData Description) |
||
Linia 66: | Linia 66: | ||
{{a|Michał Ostrowski, Aleksnadra Noga}} | {{a|Michał Ostrowski, Aleksnadra Noga}} | ||
[[Kategoria:Inflacja]] | [[Kategoria:Inflacja]] | ||
{{#metamaster:description|Megainflacja to stan pomiędzy inflacją galopującą a hiperinflacją. Ceny rosną dwucyfrowymi stopami, państwo traci kontrolę, a rynek finansowy zamiera. Pojęcie używane, gdy brak jednoznacznej granicy między tymi zjawiskami.}} |
Wersja z 15:32, 11 paź 2023
Megainflacja |
---|
Polecane artykuły |
Megainflacja- to pojęcie stosowane na określenie stanu pomiędzy inflacją galopującą, a hiperinflacją.
O inflacji galopującej możemy mówić wtedy kiedy ceny wzrastają według co najmniej dwucyfrowych stóp. W takich warunkach państwo nie jest już w stanie nad inflacją w jakikolwiek sposób zapanować, a rynki finansowe zamierają. Hiperinflację natomiast charakteryzuje przede wszystkim bardzo nagły, gwałtowny i szybki wzrost cen. Granice pomiędzy tymi dwoma pojęciami nie zostały nigdy jednoznacznie określone stąd też potrzeba stosowania pojęcia megainflacji. Zazwyczaj przyjmuje się jednak, że z hiperinflacją mamy do czynienia gdy wzrost cen przekracza 50% miesięcznie, następuje ogólne załamanie koniunktury oraz pojawiają się napięcia społeczne prowadzące do zaburzeń politycznych w danym kraju.
Pomiar inflacji
Najczęściej wykorzystywaną metodą inflacji jest zmiana wskaźnika cen towarów i usług konsumpcyjnych, czyli CPI (consumer price index). Z racji że dotyczy on kategorii stanowiącej największą cześć PKB, cieszy się największą popularnością Jest on publikowany z dużą częstotliwością (co miesiąc) i relatywnie szybko (w Polsce około 15 dni po zakończeniu każdego miesiąca). Wskaźnik cen towarów i usług konsumpcyjnych oblicza i publikuje Główny Urząd Statystyczny. Aby policzyć zmianę ogólnego poziomu cen – oprócz znajomości cen poszczególnych kategorii towarów i usług – konieczna jest także znajomość udziału tych kategorii w wydatkach konsumentów. Zmiana ceny produktu, który ma znaczny udział w wydatkach w większym stopniu wpływa na ogólny poziom cen, niż zmiana ceny produktu o niskim udziale.
Przyczyny powstawania
- nadmierną emisję pieniędzy (np. poprzez ich dodruk, poziom oprocentowania)
- ingerencję państwa w politykę emisyjną Banku Centralnego
- wzrost kosztów produkcyjnych
- nadmierny wzrost popytu
- niezrównoważony budżet państwa (wydatki przewyższają wpływy)
- przeinwestowanie gospodarki (zbyt duże nakłady na inwestycje)
- import inflacji
- utrzymującą się przez długi czas nadwyżkę eksportu nad importem
- monopolizację gospodarki - przenoszenie kosztów produkcji na cenę
- zadłużenie przedsiębiorstw
Konsekwencje występowania
- słabną bodźce do oszczędzania
- pojawiają się zakupy na zapas
- pieniądz zaczyna cyrkulować szybciej
- w gospodarstwach domowych rosną aktywa rzeczowe, a maleją pieniądze
- wzrasta stopa procentowa
- drożeje kredyt
- zwiększa się niepewność co do przyszłych zysków
- ogólna aktywność gospodarcza zaczyna słabnąć
- spadają ceny akcji
- zaciera się klarowność rachunku opłacalności (w jakim stopniu dana podwyżka cen jest wynikiem realnego wzrostu popytu, a w jakim inflacji)
- osłabienie pozycji na rynkach międzynarodowych
- mogą pojawić się spekulacyjne zachowania kapitału zagranicznego, a w konsekwencji: wycofanie wkładów z banków krajowych, odpływ rezerw, deficyt w bilansie handlowym
- narastają sprzeczności społeczne
- mnożą się konflikty na tle żądań płacowych - pojawiają się strajki.
Reakcja rynku na megainflacje
W momencie zaistnienia takiej sytuacji obserwuje się znacznie zaburzenia w procesie reprodukcji makroekonomicznej, co przyczynia się między innymi do drastycznego spadku siły nabywczej pieniądza i erozji systemów motywacyjnych. Ceny rosną w zatrważającym tempie. Pojawia się tendencja do wymiany pieniędzy na towary. Obie te cechy są ze sobą ściśle związane, albowiem motywem gromadzenia towarów jest przewidywanie szybkiego wzrostu cen. Z kolei rosnący popyt przyczynia się do dalszego szybkiego wzrostu cen. W efekcie dochodzi do spadku płac realnych. Dostosowanie płac do wyższego poziomu cen nie daje z reguły oczekiwanego rezultatu, doprowadza natomiast do dalszego wzrostu cen. Rynki finansowe zamierają, alokacja funduszów odbywa się raczej w drodze racjonowania niż za pośrednictwem stóp procentowych. Obraca się to przeciwko wzrostowi gospodarczemu, a dodatkowo wiadomo, że inflacja w tym stadium wymknęła się spod kontroli państwa (M. Gostkowska-Drzewicka, E. Pestka 2014).
Bibliografia
- Begg D., Fischer S., Dornbusch R., (1998) Mikroekonomia, PWE, Warszawa
- Ciżkowicz P., (2010) Inflacja. Inwestycje. Polityka Pieniężna., Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne, Warszawa
- Gostkowska-Drzewicka M., Pestka E., (2014), Ekonomiczne uwarunkowania rozwoju rynku mieszkaniowego w Polsce – klasyfikacja (cz. I), Zarządzanie i Finanse Journal of Management and Finance Vol. 12, No. 1/2014, (dostęp 13.11.2017)
- Owsiak S., (2002) Podstawy Nauki Finansów, PWE, Warszawa
- Pollok A., (2000) Inflacja w teorii ekonomi, Wydawnictwo Akademii Ekonomicznej w Krakowie, Kraków
Autor: Michał Ostrowski, Aleksnadra Noga