Megainflacja: Różnice pomiędzy wersjami

Z Encyklopedia Zarządzania
(LinkTitles.)
m (Dodanie MetaData Description)
Linia 66: Linia 66:
{{a|Michał Ostrowski, Aleksnadra Noga}}
{{a|Michał Ostrowski, Aleksnadra Noga}}
[[Kategoria:Inflacja]]
[[Kategoria:Inflacja]]
{{#metamaster:description|Megainflacja to stan pomiędzy inflacją galopującą a hiperinflacją. Ceny rosną dwucyfrowymi stopami, państwo traci kontrolę, a rynek finansowy zamiera. Pojęcie używane, gdy brak jednoznacznej granicy między tymi zjawiskami.}}

Wersja z 15:32, 11 paź 2023

Megainflacja
Polecane artykuły


Megainflacja- to pojęcie stosowane na określenie stanu pomiędzy inflacją galopującą, a hiperinflacją.

O inflacji galopującej możemy mówić wtedy kiedy ceny wzrastają według co najmniej dwucyfrowych stóp. W takich warunkach państwo nie jest już w stanie nad inflacją w jakikolwiek sposób zapanować, a rynki finansowe zamierają. Hiperinflację natomiast charakteryzuje przede wszystkim bardzo nagły, gwałtowny i szybki wzrost cen. Granice pomiędzy tymi dwoma pojęciami nie zostały nigdy jednoznacznie określone stąd też potrzeba stosowania pojęcia megainflacji. Zazwyczaj przyjmuje się jednak, że z hiperinflacją mamy do czynienia gdy wzrost cen przekracza 50% miesięcznie, następuje ogólne załamanie koniunktury oraz pojawiają się napięcia społeczne prowadzące do zaburzeń politycznych w danym kraju.

Pomiar inflacji

Najczęściej wykorzystywaną metodą inflacji jest zmiana wskaźnika cen towarów i usług konsumpcyjnych, czyli CPI (consumer price index). Z racji że dotyczy on kategorii stanowiącej największą cześć PKB, cieszy się największą popularnością Jest on publikowany z dużą częstotliwością (co miesiąc) i relatywnie szybko (w Polsce około 15 dni po zakończeniu każdego miesiąca). Wskaźnik cen towarów i usług konsumpcyjnych oblicza i publikuje Główny Urząd Statystyczny. Aby policzyć zmianę ogólnego poziomu cen – oprócz znajomości cen poszczególnych kategorii towarów i usług – konieczna jest także znajomość udziału tych kategorii w wydatkach konsumentów. Zmiana ceny produktu, który ma znaczny udział w wydatkach w większym stopniu wpływa na ogólny poziom cen, niż zmiana ceny produktu o niskim udziale.

Przyczyny powstawania

  • nadmierną emisję pieniędzy (np. poprzez ich dodruk, poziom oprocentowania)
  • ingerencję państwa w politykę emisyjną Banku Centralnego
  • wzrost kosztów produkcyjnych 
  • nadmierny wzrost popytu 
  • niezrównoważony budżet państwa (wydatki przewyższają wpływy)
  • przeinwestowanie gospodarki (zbyt duże nakłady na inwestycje)
  • import inflacji 
  • utrzymującą się przez długi czas nadwyżkę eksportu nad importem
  • monopolizację gospodarki - przenoszenie kosztów produkcji na cenę 
  • zadłużenie przedsiębiorstw

 

Konsekwencje występowania

  • słabną bodźce do oszczędzania
  • pojawiają się zakupy na zapas
  • pieniądz zaczyna cyrkulować szybciej
  • w gospodarstwach domowych rosną aktywa rzeczowe, a maleją pieniądze
  • wzrasta stopa procentowa
  • drożeje kredyt
  • zwiększa się niepewność co do przyszłych zysków
  • ogólna aktywność gospodarcza zaczyna słabnąć
  • spadają ceny akcji
  • zaciera się klarowność rachunku opłacalności (w jakim stopniu dana podwyżka cen jest wynikiem realnego wzrostu popytu, a w jakim inflacji)
  • osłabienie pozycji na rynkach międzynarodowych
  • mogą pojawić się spekulacyjne zachowania kapitału zagranicznego, a w konsekwencji: wycofanie wkładów z banków krajowych, odpływ rezerw, deficyt w bilansie handlowym
  • narastają sprzeczności społeczne
  • mnożą się konflikty na tle żądań płacowych - pojawiają się strajki.

Reakcja rynku na megainflacje

W momencie zaistnienia takiej sytuacji obserwuje się znacznie zaburzenia w procesie reprodukcji makroekonomicznej, co przyczynia się między innymi do drastycznego spadku siły nabywczej pieniądza i erozji systemów motywacyjnych. Ceny rosną w zatrważającym tempie. Pojawia się tendencja do wymiany pieniędzy na towary. Obie te cechy są ze sobą ściśle związane, albowiem motywem gromadzenia towarów jest przewidywanie szybkiego wzrostu cen. Z kolei rosnący popyt przyczynia się do dalszego szybkiego wzrostu cen. W efekcie dochodzi do spadku płac realnych. Dostosowanie płac do wyższego poziomu cen nie daje z reguły oczekiwanego rezultatu, doprowadza natomiast do dalszego wzrostu cen. Rynki finansowe zamierają, alokacja funduszów odbywa się raczej w drodze racjonowania niż za pośrednictwem stóp procentowych. Obraca się to przeciwko wzrostowi gospodarczemu, a dodatkowo wiadomo, że inflacja w tym stadium wymknęła się spod kontroli państwa (M. Gostkowska-Drzewicka, E. Pestka 2014).

Bibliografia

Autor: Michał Ostrowski, Aleksnadra Noga