Metoda SPACE: Różnice pomiędzy wersjami

Z Encyklopedia Zarządzania
m (Infobox update)
 
(LinkTitles.)
Linia 16: Linia 16:




SPACE (ang. '''Strategic Position and Action Evaluation''' - analiza pozycji strategicznej i ocena działalności firmy) to jedna z metod badania ogólnej zdolności rozwojowej firmy. Ułatwia ona [[podejmowanie decyzji]] dotyczących dywersyfikacji działalności firmy i ocenę poszczególnych jej domen.  
SPACE (ang. '''Strategic Position and Action Evaluation''' - analiza pozycji strategicznej i [[ocena]] działalności firmy) to jedna z metod badania ogólnej [[zdolności]] rozwojowej firmy. Ułatwia ona [[podejmowanie decyzji]] dotyczących dywersyfikacji działalności firmy i ocenę poszczególnych jej domen.  


==Etapy postępowania==
==Etapy postępowania==
Linia 26: Linia 26:
<google>t</google>
<google>t</google>


Procedura metody SPACE podobna jest do analizy SWOT. Najpierw dobieramy czynniki, następnie oceniamy każdy z nich. Liczymy średnią dla wszystkich zmiennych oraz sumę średnich ocen IS i CA i nanosimy wynik na oś X. Kolejnym krokiem jest zsumowanie średnich ocen wymiarów FS i ES oraz zaznaczenie wyniku na osi Y. Końcowym etapem jest wyznaczenie wektora kierunkowego. Będzie nim prosta wychodząca z początku układu współrzędnych i przechodząca przez wyznaczony punkt (Piocha S., Dylkiewicz R. (2007)).
[[Procedura]] metody SPACE podobna jest do analizy SWOT. Najpierw dobieramy czynniki, następnie oceniamy każdy z nich. Liczymy średnią dla wszystkich zmiennych oraz sumę średnich ocen IS i CA i nanosimy [[wynik]] na oś X. Kolejnym krokiem jest zsumowanie średnich ocen wymiarów FS i ES oraz zaznaczenie wyniku na osi Y. Końcowym etapem jest wyznaczenie wektora kierunkowego. Będzie nim prosta wychodząca z początku układu współrzędnych i przechodząca przez wyznaczony punkt (Piocha S., Dylkiewicz R. (2007)).


Determinanty wymiarów zewnętrznych i wewnętrznych to: '''siła sektora''' i '''stabilność otoczenia dla zewnętrznych''' oraz '''potencjał finansowy''' i '''[[przewaga konkurencyjna]] dla wewnętrznych'''. Szczegóły prezentuje tab. 1.
Determinanty wymiarów zewnętrznych i wewnętrznych to: '''siła sektora''' i '''stabilność otoczenia dla zewnętrznych''' oraz '''[[potencjał]] finansowy''' i '''[[przewaga konkurencyjna]] dla wewnętrznych'''. Szczegóły prezentuje tab. 1.




Linia 45: Linia 45:
* intensywność wzrostu [[kapitał]]u,
* intensywność wzrostu [[kapitał]]u,
* łatwość wejścia na [[rynek]],
* łatwość wejścia na [[rynek]],
* produktywność.
* [[produktywność]].
|Potencjał finansowy (FS - ang. financial strength)
|Potencjał finansowy (FS - ang. financial strength)
* zwrot z inwestycji,
* zwrot z inwestycji,
Linia 61: Linia 61:
* [[bariery wejścia]] na rynek,
* [[bariery wejścia]] na rynek,
* intensywność działania konkurencji,
* intensywność działania konkurencji,
* elastyczność popytowa cen.
* [[elastyczność]] popytowa cen.
|Przewaga konkurencyjna (CA - ang. competitive advantage)
|Przewaga konkurencyjna (CA - ang. competitive advantage)
* [[udział w rynku]],
* [[udział w rynku]],
* jakość wyrobów,
* [[jakość]] wyrobów,
* cykl życia wyrobów,
* [[cykl]] życia wyrobów,
* lojalność [[klient]]ów,
* [[lojalność]] [[klient]]ów,
* wykorzystanie potencjału wytwórczego,
* wykorzystanie potencjału wytwórczego,
* technologiczne know-how,
* technologiczne know-how,
* nadzór nad dostawcami i systemem dystrybucji.
* [[nadzór]] nad dostawcami i systemem dystrybucji.
|}
|}
''Źródło: [A. Stabryła 2000, s. 362-363]''
''Źródło: [A. Stabryła 2000, s. 362-363]''
Linia 84: Linia 84:


==Kwantyfikacja==
==Kwantyfikacja==
Intensywność wymiarów szacuje się według umownej sześciopunktowej skali, przy czym dla (IS) i (FS) wartość 1 stanowi ocenę najniższą, a 6 - najwyższą, natomiast dla (CA) i (ES) -6 jest oceną najniższą, a (-1) - najwyższą.
Intensywność wymiarów szacuje się według umownej sześciopunktowej skali, przy czym dla (IS) i (FS) [[wartość]] 1 stanowi ocenę najniższą, a 6 - najwyższą, natomiast dla (CA) i (ES) -6 jest oceną najniższą, a (-1) - najwyższą.


Aby uwzględnić siłę wpływu zmiennych można wprowadzić wagi (rangi) dla poszczególnych zmiennych i wówczas ocena ważona będzie iloczynem oceny punktowej i rangi przypisanej danej zmiennej. Zakłada się przy tym, że suma wszystkich wag dla jednego wymiaru wynosi 1, a całkowity [[wskaźnik]] dla danego wymiaru równa się sumie ocen ważonych każdej zmiennej.
Aby uwzględnić siłę wpływu zmiennych można wprowadzić wagi (rangi) dla poszczególnych zmiennych i wówczas ocena ważona będzie iloczynem oceny punktowej i rangi przypisanej danej zmiennej. Zakłada się przy tym, że suma wszystkich wag dla jednego wymiaru wynosi 1, a całkowity [[wskaźnik]] dla danego wymiaru równa się sumie ocen ważonych każdej zmiennej.
Linia 98: Linia 98:
Wyznaczony punkt P o współrzędnych (x, y) pokazuje pozycję strategiczną firmy, zgodnie z którą możemy dobrać właściwą dla danego obiektu strategię.
Wyznaczony punkt P o współrzędnych (x, y) pokazuje pozycję strategiczną firmy, zgodnie z którą możemy dobrać właściwą dla danego obiektu strategię.


W metodzie SPACE zakłada się, że słaba [[pozycja konkurencyjna]] firmy może być rekompensowana dużą atrakcyjnością branży i odwrotnie, działanie w schyłkowej branży może być rekompensowane wysoką pozycją konkurencyjną w sektorze. Podobnie, silne finanse firmy, pozwalają dość swobodnie działać nawet w warunkach wysokiej zmienności otoczenia, a stabilne otoczenie nie wymaga dużych zasobów finansowych.
W metodzie SPACE zakłada się, że słaba [[pozycja konkurencyjna]] firmy może być rekompensowana dużą atrakcyjnością branży i odwrotnie, [[działanie]] w schyłkowej branży może być rekompensowane wysoką pozycją konkurencyjną w sektorze. Podobnie, silne finanse firmy, pozwalają dość swobodnie działać nawet w warunkach wysokiej zmienności otoczenia, a stabilne otoczenie nie wymaga dużych zasobów finansowych.


==Bibliografia==
==Bibliografia==

Wersja z 06:07, 20 maj 2020

Metoda SPACE
Polecane artykuły


SPACE (ang. Strategic Position and Action Evaluation - analiza pozycji strategicznej i ocena działalności firmy) to jedna z metod badania ogólnej zdolności rozwojowej firmy. Ułatwia ona podejmowanie decyzji dotyczących dywersyfikacji działalności firmy i ocenę poszczególnych jej domen.

Etapy postępowania

Tok postępowania w tej metodzie można podzielić na cztery etapy:

  1. Wyznaczenie czterech wymiarów przestrzeni, w której identyfikuje się pozycję firmy, jak i charakteryzujących je determinant.
  2. Narysowanie układu współrzędnych, którego półosie (+x, -x, +y, -y stanowią odpowiednio: IS, CA, FS, ES).
  3. Skwantyfikowanie wymiarów i determinant.
  4. Określenie pozycji strategicznej firmy.

Procedura metody SPACE podobna jest do analizy SWOT. Najpierw dobieramy czynniki, następnie oceniamy każdy z nich. Liczymy średnią dla wszystkich zmiennych oraz sumę średnich ocen IS i CA i nanosimy wynik na oś X. Kolejnym krokiem jest zsumowanie średnich ocen wymiarów FS i ES oraz zaznaczenie wyniku na osi Y. Końcowym etapem jest wyznaczenie wektora kierunkowego. Będzie nim prosta wychodząca z początku układu współrzędnych i przechodząca przez wyznaczony punkt (Piocha S., Dylkiewicz R. (2007)).

Determinanty wymiarów zewnętrznych i wewnętrznych to: siła sektora i stabilność otoczenia dla zewnętrznych oraz potencjał finansowy i przewaga konkurencyjna dla wewnętrznych. Szczegóły prezentuje tab. 1.


Tab.1. Determinanty wymiarów zewnętrznych i wewnętrznych

Wymiary zewnętrzne Wymiary wewnętrzne
Siła sektora (IS - ang. industry strength)
  • potencjał wzrostu,
  • potencjał rynku,
  • stabilność finansowa,
  • technologiczne know-how,
  • wykorzystanie zasobów,
  • intensywność wzrostu kapitału,
  • łatwość wejścia na rynek,
  • produktywność.
Potencjał finansowy (FS - ang. financial strength)
Stabilność otoczenia (ES - ang. environmental stability) Przewaga konkurencyjna (CA - ang. competitive advantage)

Źródło: [A. Stabryła 2000, s. 362-363]

Układ współrzędnych jest budowany następująco:

  • oś rzędnych (Y) po stronie dodatniej (góra) - FS, a ujemnej ES,
  • oś odciętych (X) po stronie dodatniej (prawa) - IS, a ujemnej CA.

Ćwiartki wykresu reprezentują:

  • pierwsza (x+, y+) - strategię agresywną,
  • druga (x-, y+) - strategię konserwatywną,
  • trzecia - strategię defensywną,
  • czwarta - strategię konkurencyjną.

Kwantyfikacja

Intensywność wymiarów szacuje się według umownej sześciopunktowej skali, przy czym dla (IS) i (FS) wartość 1 stanowi ocenę najniższą, a 6 - najwyższą, natomiast dla (CA) i (ES) -6 jest oceną najniższą, a (-1) - najwyższą.

Aby uwzględnić siłę wpływu zmiennych można wprowadzić wagi (rangi) dla poszczególnych zmiennych i wówczas ocena ważona będzie iloczynem oceny punktowej i rangi przypisanej danej zmiennej. Zakłada się przy tym, że suma wszystkich wag dla jednego wymiaru wynosi 1, a całkowity wskaźnik dla danego wymiaru równa się sumie ocen ważonych każdej zmiennej.

Wartość współrzędnych oblicza się jako przeciętną wartość (średnią) dla sumy punktów wymiarów wspólnych dla danej osi. x = f¯(IS) + f¯(CA) y = f¯(FS) + f¯(ES), gdzie m f¯(IS) = SUMA (fi (IS)) / m 1 pozostałe obliczane według analogicznych wzorów. Wyznaczony punkt P o współrzędnych (x, y) pokazuje pozycję strategiczną firmy, zgodnie z którą możemy dobrać właściwą dla danego obiektu strategię.

W metodzie SPACE zakłada się, że słaba pozycja konkurencyjna firmy może być rekompensowana dużą atrakcyjnością branży i odwrotnie, działanie w schyłkowej branży może być rekompensowane wysoką pozycją konkurencyjną w sektorze. Podobnie, silne finanse firmy, pozwalają dość swobodnie działać nawet w warunkach wysokiej zmienności otoczenia, a stabilne otoczenie nie wymaga dużych zasobów finansowych.

Bibliografia

Autor: Aneta Gaweł, Paweł Mleczko