Technika delficka: Różnice pomiędzy wersjami
Z Encyklopedia Zarządzania
mNie podano opisu zmian |
m (cleanup bibliografii i rotten links) |
||
| (Nie pokazano 14 wersji utworzonych przez 2 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
'''[[Technika]] delficka''' zwana także metodą ekspertów zaliczana jest do [[heurystyka|metod heurystycznych]]. Została opracowana przez Helmera wraz z jego współ[[pracownik]]ami. Metodę delficką wykorzystuje się do złożonych problemów, których [[pomiar]] ilościowy jest trudny i niemożliwy. Mogą one dotyczyć problemów przyrodniczych, technicznych społecznych lub [[ekonom]]icznych. Dzięki tej metodzie możemy prognozować przyszłe zjawiska. | |||
W metodzie tej wykorzystuje się formę pośrednią wyrażania opinii przez ekspertów. '''Eksperci mają za [[zadanie]] odpowiadanie na pytania, które są zawarte w specjalnych [[kwestionariusz]]ach, które zawierają omawiany problem.''' | |||
'''[[Technika]] delficka''' zwana także metodą ekspertów zaliczana jest do [[heurystyka|metod heurystycznych]]. Została opracowana przez Helmera wraz z jego | |||
W metodzie tej wykorzystuje się formę pośrednią wyrażania opinii przez ekspertów. '''Eksperci mają za [[zadanie]] odpowiadanie na pytania, które są zawarte w specjalnych | |||
Jedną z zasad doboru ekspertów jest ich [[różnorodność]] pod względem wykształcenia i praktyki zawodowej, są oni z różnych dziedzin wiedzy i specjalności naukowych. Pod uwagę bierze się [[cechy osobowości]] takie jak: [[zdolność]] do konfrontacji z poglądami innych i samodzielność myślenia. | Jedną z zasad doboru ekspertów jest ich [[różnorodność]] pod względem wykształcenia i praktyki zawodowej, są oni z różnych dziedzin wiedzy i specjalności naukowych. Pod uwagę bierze się [[cechy osobowości]] takie jak: [[zdolność]] do konfrontacji z poglądami innych i samodzielność myślenia. | ||
Kwestionariusze są kierowane do specjalistów, którzy wyrażają opinię na temat problemu i odpowiadają pisemnie na pytania dodatkowe. Dzięki udzielonym odpowiedziom następuje kolejny etap, czyli sprecyzowanie problemu i sposobu jego rozwiązania. | Kwestionariusze są kierowane do specjalistów, którzy wyrażają opinię na temat problemu i odpowiadają pisemnie na pytania dodatkowe. Dzięki udzielonym odpowiedziom następuje kolejny etap, czyli sprecyzowanie problemu i sposobu jego rozwiązania. [[Wynik]]i są następnie przedstawiane ekspertom razem z listą anonimowych uwag i uzasadnieniem propozycji. Eksperci rozważają problem jeszcze w czterech rundach, podczas których dochodzą wspólnie do propozycji rozwiązania problemu. | ||
[[Metoda]] delficka wykorzystuje techniki analityczne o charakterze statycznym. Omawiana metoda jest wykorzystywana do rozwiązywania problemów techniczno-organizacyjnych. Np.: rozmieszczenie sieci handlowych. | [[Metoda]] delficka wykorzystuje techniki analityczne o charakterze statycznym. Omawiana metoda jest wykorzystywana do rozwiązywania problemów techniczno-organizacyjnych. Np.: rozmieszczenie sieci handlowych. | ||
==Istota postępowania w metodzie delfickiej== | ==Istota postępowania w metodzie delfickiej== | ||
# Stawianie ekspertom pytań przez kierownika badań. | # Stawianie ekspertom pytań przez kierownika badań. | ||
| Linia 30: | Linia 12: | ||
# Podanie ekspertom wyników z poprzedniego podejścia (badania). | # Podanie ekspertom wyników z poprzedniego podejścia (badania). | ||
# Przeplatanie się w badaniu pytań i informowania ekspertów dzięki czemu mogą oni weryfikować swoje poprzednie opinie. | # Przeplatanie się w badaniu pytań i informowania ekspertów dzięki czemu mogą oni weryfikować swoje poprzednie opinie. | ||
# Uzyskanie wyników badań w toku | # Uzyskanie wyników badań w toku [[proces]]u badawczego. | ||
[[Kierownik]] lub organizator badania to osoba, która jest animatorem badania, stawia pytania ekspertom i kieruje ich dyskusją. Odpowiada on także za przestrzeganie procedur badania. Dodatkowo występuje także [[zespół]] osób, który wspomaga kierownika w przebiegu badania. | [[Kierownik]] lub organizator badania to osoba, która jest animatorem badania, stawia pytania ekspertom i kieruje ich dyskusją. Odpowiada on także za przestrzeganie procedur badania. Dodatkowo występuje także [[zespół]] osób, który wspomaga kierownika w przebiegu badania. | ||
==Zalety | <google>n</google> | ||
* | |||
* | ==Zalety techniki delfickiej== | ||
* | Technika delficka, znana również jako metoda Delphi, jest narzędziem, które ma wiele zalet. Poniżej przedstawiamy najważniejsze z nich: | ||
* '''Obiektywność'''. Jedną z głównych zalet techniki delfickiej jest jej obiektywność. W przeciwieństwie do tradycyjnych metod podejmowania decyzji, w których dominuje opinia [[lider]]a lub grupy decyzyjnej, technika delficka opiera się na zbieraniu informacji i opinii od wielu ekspertów. Dzięki temu proces podejmowania decyzji jest bardziej obiektywny i oparty na rzetelnych danych. | |||
* '''Redukcja wpływu dominujących osobowości'''. W tradycyjnych metodach grupowych często zdarza się, że dominująca [[osobowość]] lub [[grupa]] osób o silnym wpływie determinuje ostateczne decyzje. Technika delficka minimalizuje ten problem poprzez anonimowość ekspertów. Każdy uczestnik ma równe [[szanse]] wyrażenia swojej opinii, co prowadzi do większej równowagi i uniknięcia dominacji jednostek. | |||
* '''Eksperckość'''. Technika delficka opiera się na zbieraniu opinii od ekspertów z różnych dziedzin. Dzięki temu decyzje podejmowane przy użyciu tej metody są lepiej przemyślane i oparte na wiedzy specjalistów. Wieloaspektowe spojrzenie na problem pozwala uwzględnić różne czynniki i perspektywy, co prowadzi do bardziej kompleksowego podejścia do decyzji. | |||
* | * '''Eliminacja presji społecznej'''. Często w grupach decyzyjnych występuje presja społeczna, która może wpływać na wybory i decyzje podejmowane przez uczestników. Technika delficka eliminuje tę presję poprzez anonimowość uczestników. Każdy ekspert wyraża swoją opinię niezależnie od innych, co pozwala uniknąć wpływu grupowego myślenia i zachowań. | ||
==Wady | ==Wady techniki delfickiej== | ||
Mimo licznych zalet, technika delficka ma również pewne wady, które warto wziąć pod uwagę: | |||
* czasochłonność | * '''Czasochłonność'''. Jedną z głównych wad techniki delfickiej jest czasochłonność procesu. Zbieranie opinii od wielu ekspertów, [[analiza danych]] i wypracowanie ostatecznej decyzji może wymagać dużo czasu. W przypadku pilnych decyzji, technika delficka może być nieodpowiednia, gdyż proces może być [[zbyt]] [[dług]]i i opóźnić podjęcie decyzji. | ||
* | * '''Trudność w ustaleniu konsensusu'''. Technika delficka opiera się na konsensusie ekspertów. Jednakże, osiągnięcie pełnego konsensusu może być trudne, zwłaszcza gdy eksperci mają odmienne opinie lub [[priorytet]]y. Może to prowadzić do trudności w osiągnięciu ostatecznej decyzji, a proces może stać się zbyt skomplikowany i nieefektywny. | ||
* '''Możliwość ograniczonego ujęcia tematu'''. Technika delficka polega na zbieraniu opinii od ekspertów z różnych dziedzin. Jednakże, w niektórych przypadkach może to prowadzić do ograniczenia perspektywy i uwzględnienia tylko niektórych aspektów problemu. Jeśli niezbędna jest [[wiedza]] specjalistyczna z [[dane]]j dziedziny, technika delficka może nie dostarczyć pełnego obrazu i wynikające stąd decyzje mogą być niekompletne. | |||
* | |||
==Etapy postępowania w metodzie delfickiej== | ==Etapy postępowania w metodzie delfickiej== | ||
# Zdefiniowanie problemu | # Zdefiniowanie problemu - prowadzący badanie ze swoim zespołem formułuje pytania do ekspertów, ważne aby były one jednoznaczne i wnikliwe. | ||
# Odpowiedzi ekspertów | # Odpowiedzi ekspertów - eksperci odpowiadają na pytania z podaniem argumentacji. | ||
# Przedstawienie ekspertom zbiorczych zestawień odpowiedzi z argumentami bez ujawnienia autorów. | # Przedstawienie ekspertom zbiorczych zestawień odpowiedzi z argumentami bez ujawnienia autorów. | ||
# Ponowne przekazanie tych samych pytań ekspertom i ponowne odpowiedzi na nie (potwierdzenie lub skorygowanie swojej odpowiedzi). | # Ponowne przekazanie tych samych pytań ekspertom i ponowne odpowiedzi na nie (potwierdzenie lub skorygowanie swojej odpowiedzi). | ||
| Linia 58: | Linia 39: | ||
# Przedstawienie ekspertom odpowiedzi i ponowne odpowiadanie na te same pytania. | # Przedstawienie ekspertom odpowiedzi i ponowne odpowiadanie na te same pytania. | ||
# Jeżeli jest zgodność poglądów to prezentacja wyników. | # Jeżeli jest zgodność poglądów to prezentacja wyników. | ||
==Praktyczne aspekty techniki delfickiej== | |||
===Wybór ekspertów=== | |||
W technice delfickiej kluczowym elementem jest [[selekcja]] odpowiednich ekspertów, którzy będą uczestniczyć w procesie badawczym. Wybór ekspertów powinien być przemyślany i oparty na solidnych kryteriach. | |||
Pierwszym krokiem jest [[identyfikacja]] ekspertów, którzy posiadają wiedzę i doświadczenie w danej dziedzinie. Mogą to być naukowcy, praktycy, eksperci branżowi lub osoby z bogatym doświadczeniem zawodowym. Ważne jest, aby ekspert miał odpowiednią wiedzę i [[umiejętności]], które są istotne dla tematu badania. | |||
Następnym krokiem jest [[ocena]] kompetencji ekspertów. Można to zrobić na podstawie ich osiągnięć naukowych, publikacji, doświadczenia zawodowego, [[udział]]u w [[projekt]]ach badawczych oraz rekomendacji innych ekspertów. Warto również zwrócić uwagę na ich [[umiejętności interpersonalne]] i [[zdolności]] do pracy w grupie, ponieważ technika delficka polega na współpracy i wymianie poglądów między ekspertami. | |||
Ostateczny wybór ekspertów powinien być dokonany w sposób obiektywny i oparty na kryteriach, które są zgodne z celami badania. Ważne jest, aby zapewnić różnorodność perspektyw i poglądów, aby uzyskać jak najbardziej kompleksową analizę tematu. | |||
===Procedury badania=== | |||
Po wyborze odpowiednich ekspertów, kolejnym krokiem w technice delfickiej jest przeprowadzenie procedur badawczych. Proces ten obejmuje kilka etapów, które mają na celu zdobycie jak największej ilości informacji i opinii od ekspertów. | |||
Pierwszym etapem jest zaprezentowanie ekspertom pytania badawczego lub problemu, który ma zostać rozwiązany. Pytanie powinno być jasne, precyzyjne i związane z tematem badania. Ważne jest, aby ekspertom dać wystarczająco dużo czasu na zapoznanie się z pytaniem i przemyślenie swojej odpowiedzi. | |||
Kolejnym etapem jest przeprowadzenie rundy konsultacji. Podczas tej rundy ekspertom przekazuje się pytanie badawcze, a oni sami starają się odpowiedzieć na nie w sposób niezależny. Mogą to zrobić poprzez pisanie lub dyskusję w grupie. [[Cele]]m tej rundy jest zebranie różnorodnych opinii i perspektyw na temat badanego zagadnienia. | |||
Po zakończeniu rundy konsultacji, należy przeprowadzić proces konfrontacji. Podczas tego procesu ekspertom przedstawia się zebrane odpowiedzi i prosi się ich o ocenę innych odpowiedzi oraz przedstawienie swojego stanowiska wobec nich. W ten sposób można identyfikować zbieżności i różnice w opinii ekspertów. | |||
===Analiza statystyczna wyników=== | |||
Po przeprowadzeniu rundy konsultacji i procesu konfrontacji, następnym krokiem jest [[analiza statystyczna]] zebranych danych. Analiza ta ma na celu identyfikację dominujących poglądów, tendencji i zbieżności w odpowiedziach ekspertów. | |||
W analizie statystycznej można wykorzystać różne metody, takie jak analiza zawartości, analiza korelacji czy [[analiza czynnikowa]]. Ważne jest, aby wybrać odpowiednią metodę analizy, która najlepiej odpowiada na pytanie badawcze i charakter danych. | |||
Analiza statystyczna może pomóc w identyfikacji konsensusu między ekspertami oraz wskazać na obszary, w których istnieją różnice i kontrowersje. Warto również zwrócić uwagę na [[wartość]] odchylenia standardowego, która może wskazywać na stopień zgodności lub rozbieżności w odpowiedziach. | |||
{{infobox5|list1={{i5link|a=[[Pytanie badawcze]]}} — {{i5link|a=[[Wywiad]]}} — {{i5link|a=[[Badanie pilotażowe]]}} — {{i5link|a=[[Case study]]}} — {{i5link|a=[[Badania jakościowe]]}} — {{i5link|a=[[Socjometria]]}} — {{i5link|a=[[Badanie metodą Delphi]]}} — {{i5link|a=[[Problem badawczy]]}} — {{i5link|a=[[Techniki badawcze]]}} }} | |||
==Bibliografia== | ==Bibliografia== | ||
<noautolinks> | |||
* | * Abgarowicz G. (2015). ''Pamięć przyszłości. Analiza ryzyka dla zarządzania kryzysowego'', CNBOP-PIB, Józefów | ||
* Chyba Z. (2016), ''[https://yadda.icm.edu.pl/yadda/element/bwmeta1.element.baztech-806d6d0e-47a4-42bc-87a9-c46590d23e29?q=6c5b695f-40c5-4d6c-a5fd-c183e7d6ca2f$14&qt=IN_PAGE Porównanie wybranych metod oceny i selekcji technologii]'', Zeszyty Naukowe. Organizacja i Zarządzanie | |||
* Z. | * Górski M., Skorupka D. (2011), ''[https://yadda.icm.edu.pl/yadda/element/bwmeta1.element.baztech-article-BPW6-0024-0025/c/httpwww_wso_wroc_plimagesplikiwpikbnzn2011zn4201125gorskiskorupka.pdf Wybrane metody identyfikacji czynników ryzyka na tle cyklu życia projektu i budowlanego procesu inwestycyjnego]'', Zeszyty Naukowe WSOWL, nr 4 | ||
* Knosala E. (2011), ''Zarys teorii decyzji w nauce administracji'', Wolters Kluwer, Warszawa | |||
* | * Martyniak Z. (1997), ''Wstęp do inwentyki'', Wydawnictwo Akademii Ekonomicznej w Krakowie, Kraków | ||
* | * Matejun M. (2012), ''[https://www.matejun.com/pubs-pl/2012_Marek_Matejun_Metoda_delficka_w_naukach_o_zarzadzaniu.pdf Metoda delficka w naukach o zarządzaniu]'', Oficyna Wydawnicza SGH, Warszawa | ||
* Matejun M.[ | * Sudoł S. (2016), ''Delficka metoda badawcza'', Zarządzanie. Teoria i Praktyka / Wyższa Szkoła Menedżerska w Warszawie, nr 3 | ||
</noautolinks> | |||
{{a|Barbara Krawczyk, Paulina Habrzyk}} | {{a|Barbara Krawczyk, Paulina Habrzyk}} | ||
Aktualna wersja na dzień 18:58, 18 sty 2024
Technika delficka zwana także metodą ekspertów zaliczana jest do metod heurystycznych. Została opracowana przez Helmera wraz z jego współpracownikami. Metodę delficką wykorzystuje się do złożonych problemów, których pomiar ilościowy jest trudny i niemożliwy. Mogą one dotyczyć problemów przyrodniczych, technicznych społecznych lub ekonomicznych. Dzięki tej metodzie możemy prognozować przyszłe zjawiska. W metodzie tej wykorzystuje się formę pośrednią wyrażania opinii przez ekspertów. Eksperci mają za zadanie odpowiadanie na pytania, które są zawarte w specjalnych kwestionariuszach, które zawierają omawiany problem. Jedną z zasad doboru ekspertów jest ich różnorodność pod względem wykształcenia i praktyki zawodowej, są oni z różnych dziedzin wiedzy i specjalności naukowych. Pod uwagę bierze się cechy osobowości takie jak: zdolność do konfrontacji z poglądami innych i samodzielność myślenia.
Kwestionariusze są kierowane do specjalistów, którzy wyrażają opinię na temat problemu i odpowiadają pisemnie na pytania dodatkowe. Dzięki udzielonym odpowiedziom następuje kolejny etap, czyli sprecyzowanie problemu i sposobu jego rozwiązania. Wyniki są następnie przedstawiane ekspertom razem z listą anonimowych uwag i uzasadnieniem propozycji. Eksperci rozważają problem jeszcze w czterech rundach, podczas których dochodzą wspólnie do propozycji rozwiązania problemu.
Metoda delficka wykorzystuje techniki analityczne o charakterze statycznym. Omawiana metoda jest wykorzystywana do rozwiązywania problemów techniczno-organizacyjnych. Np.: rozmieszczenie sieci handlowych.
Istota postępowania w metodzie delfickiej
- Stawianie ekspertom pytań przez kierownika badań.
- Oddziaływanie ekspertów na siebie w toku badania (interakcje między sobą).
- Podanie ekspertom wyników z poprzedniego podejścia (badania).
- Przeplatanie się w badaniu pytań i informowania ekspertów dzięki czemu mogą oni weryfikować swoje poprzednie opinie.
- Uzyskanie wyników badań w toku procesu badawczego.
Kierownik lub organizator badania to osoba, która jest animatorem badania, stawia pytania ekspertom i kieruje ich dyskusją. Odpowiada on także za przestrzeganie procedur badania. Dodatkowo występuje także zespół osób, który wspomaga kierownika w przebiegu badania.
Zalety techniki delfickiej
Technika delficka, znana również jako metoda Delphi, jest narzędziem, które ma wiele zalet. Poniżej przedstawiamy najważniejsze z nich:
- Obiektywność. Jedną z głównych zalet techniki delfickiej jest jej obiektywność. W przeciwieństwie do tradycyjnych metod podejmowania decyzji, w których dominuje opinia lidera lub grupy decyzyjnej, technika delficka opiera się na zbieraniu informacji i opinii od wielu ekspertów. Dzięki temu proces podejmowania decyzji jest bardziej obiektywny i oparty na rzetelnych danych.
- Redukcja wpływu dominujących osobowości. W tradycyjnych metodach grupowych często zdarza się, że dominująca osobowość lub grupa osób o silnym wpływie determinuje ostateczne decyzje. Technika delficka minimalizuje ten problem poprzez anonimowość ekspertów. Każdy uczestnik ma równe szanse wyrażenia swojej opinii, co prowadzi do większej równowagi i uniknięcia dominacji jednostek.
- Eksperckość. Technika delficka opiera się na zbieraniu opinii od ekspertów z różnych dziedzin. Dzięki temu decyzje podejmowane przy użyciu tej metody są lepiej przemyślane i oparte na wiedzy specjalistów. Wieloaspektowe spojrzenie na problem pozwala uwzględnić różne czynniki i perspektywy, co prowadzi do bardziej kompleksowego podejścia do decyzji.
- Eliminacja presji społecznej. Często w grupach decyzyjnych występuje presja społeczna, która może wpływać na wybory i decyzje podejmowane przez uczestników. Technika delficka eliminuje tę presję poprzez anonimowość uczestników. Każdy ekspert wyraża swoją opinię niezależnie od innych, co pozwala uniknąć wpływu grupowego myślenia i zachowań.
Wady techniki delfickiej
Mimo licznych zalet, technika delficka ma również pewne wady, które warto wziąć pod uwagę:
- Czasochłonność. Jedną z głównych wad techniki delfickiej jest czasochłonność procesu. Zbieranie opinii od wielu ekspertów, analiza danych i wypracowanie ostatecznej decyzji może wymagać dużo czasu. W przypadku pilnych decyzji, technika delficka może być nieodpowiednia, gdyż proces może być zbyt długi i opóźnić podjęcie decyzji.
- Trudność w ustaleniu konsensusu. Technika delficka opiera się na konsensusie ekspertów. Jednakże, osiągnięcie pełnego konsensusu może być trudne, zwłaszcza gdy eksperci mają odmienne opinie lub priorytety. Może to prowadzić do trudności w osiągnięciu ostatecznej decyzji, a proces może stać się zbyt skomplikowany i nieefektywny.
- Możliwość ograniczonego ujęcia tematu. Technika delficka polega na zbieraniu opinii od ekspertów z różnych dziedzin. Jednakże, w niektórych przypadkach może to prowadzić do ograniczenia perspektywy i uwzględnienia tylko niektórych aspektów problemu. Jeśli niezbędna jest wiedza specjalistyczna z danej dziedziny, technika delficka może nie dostarczyć pełnego obrazu i wynikające stąd decyzje mogą być niekompletne.
Etapy postępowania w metodzie delfickiej
- Zdefiniowanie problemu - prowadzący badanie ze swoim zespołem formułuje pytania do ekspertów, ważne aby były one jednoznaczne i wnikliwe.
- Odpowiedzi ekspertów - eksperci odpowiadają na pytania z podaniem argumentacji.
- Przedstawienie ekspertom zbiorczych zestawień odpowiedzi z argumentami bez ujawnienia autorów.
- Ponowne przekazanie tych samych pytań ekspertom i ponowne odpowiedzi na nie (potwierdzenie lub skorygowanie swojej odpowiedzi).
- Odpowiedzi ekspertów, mając na uwadze wypowiedź innych ekspertów.
- Przedstawienie ekspertom odpowiedzi i ponowne odpowiadanie na te same pytania.
- Jeżeli jest zgodność poglądów to prezentacja wyników.
Praktyczne aspekty techniki delfickiej
Wybór ekspertów
W technice delfickiej kluczowym elementem jest selekcja odpowiednich ekspertów, którzy będą uczestniczyć w procesie badawczym. Wybór ekspertów powinien być przemyślany i oparty na solidnych kryteriach.
Pierwszym krokiem jest identyfikacja ekspertów, którzy posiadają wiedzę i doświadczenie w danej dziedzinie. Mogą to być naukowcy, praktycy, eksperci branżowi lub osoby z bogatym doświadczeniem zawodowym. Ważne jest, aby ekspert miał odpowiednią wiedzę i umiejętności, które są istotne dla tematu badania.
Następnym krokiem jest ocena kompetencji ekspertów. Można to zrobić na podstawie ich osiągnięć naukowych, publikacji, doświadczenia zawodowego, udziału w projektach badawczych oraz rekomendacji innych ekspertów. Warto również zwrócić uwagę na ich umiejętności interpersonalne i zdolności do pracy w grupie, ponieważ technika delficka polega na współpracy i wymianie poglądów między ekspertami.
Ostateczny wybór ekspertów powinien być dokonany w sposób obiektywny i oparty na kryteriach, które są zgodne z celami badania. Ważne jest, aby zapewnić różnorodność perspektyw i poglądów, aby uzyskać jak najbardziej kompleksową analizę tematu.
Procedury badania
Po wyborze odpowiednich ekspertów, kolejnym krokiem w technice delfickiej jest przeprowadzenie procedur badawczych. Proces ten obejmuje kilka etapów, które mają na celu zdobycie jak największej ilości informacji i opinii od ekspertów.
Pierwszym etapem jest zaprezentowanie ekspertom pytania badawczego lub problemu, który ma zostać rozwiązany. Pytanie powinno być jasne, precyzyjne i związane z tematem badania. Ważne jest, aby ekspertom dać wystarczająco dużo czasu na zapoznanie się z pytaniem i przemyślenie swojej odpowiedzi.
Kolejnym etapem jest przeprowadzenie rundy konsultacji. Podczas tej rundy ekspertom przekazuje się pytanie badawcze, a oni sami starają się odpowiedzieć na nie w sposób niezależny. Mogą to zrobić poprzez pisanie lub dyskusję w grupie. Celem tej rundy jest zebranie różnorodnych opinii i perspektyw na temat badanego zagadnienia.
Po zakończeniu rundy konsultacji, należy przeprowadzić proces konfrontacji. Podczas tego procesu ekspertom przedstawia się zebrane odpowiedzi i prosi się ich o ocenę innych odpowiedzi oraz przedstawienie swojego stanowiska wobec nich. W ten sposób można identyfikować zbieżności i różnice w opinii ekspertów.
Analiza statystyczna wyników
Po przeprowadzeniu rundy konsultacji i procesu konfrontacji, następnym krokiem jest analiza statystyczna zebranych danych. Analiza ta ma na celu identyfikację dominujących poglądów, tendencji i zbieżności w odpowiedziach ekspertów.
W analizie statystycznej można wykorzystać różne metody, takie jak analiza zawartości, analiza korelacji czy analiza czynnikowa. Ważne jest, aby wybrać odpowiednią metodę analizy, która najlepiej odpowiada na pytanie badawcze i charakter danych.
Analiza statystyczna może pomóc w identyfikacji konsensusu między ekspertami oraz wskazać na obszary, w których istnieją różnice i kontrowersje. Warto również zwrócić uwagę na wartość odchylenia standardowego, która może wskazywać na stopień zgodności lub rozbieżności w odpowiedziach.
| Technika delficka — artykuły polecane |
| Pytanie badawcze — Wywiad — Badanie pilotażowe — Case study — Badania jakościowe — Socjometria — Badanie metodą Delphi — Problem badawczy — Techniki badawcze |
Bibliografia
- Abgarowicz G. (2015). Pamięć przyszłości. Analiza ryzyka dla zarządzania kryzysowego, CNBOP-PIB, Józefów
- Chyba Z. (2016), Porównanie wybranych metod oceny i selekcji technologii, Zeszyty Naukowe. Organizacja i Zarządzanie
- Górski M., Skorupka D. (2011), Wybrane metody identyfikacji czynników ryzyka na tle cyklu życia projektu i budowlanego procesu inwestycyjnego, Zeszyty Naukowe WSOWL, nr 4
- Knosala E. (2011), Zarys teorii decyzji w nauce administracji, Wolters Kluwer, Warszawa
- Martyniak Z. (1997), Wstęp do inwentyki, Wydawnictwo Akademii Ekonomicznej w Krakowie, Kraków
- Matejun M. (2012), Metoda delficka w naukach o zarządzaniu, Oficyna Wydawnicza SGH, Warszawa
- Sudoł S. (2016), Delficka metoda badawcza, Zarządzanie. Teoria i Praktyka / Wyższa Szkoła Menedżerska w Warszawie, nr 3
Autor: Barbara Krawczyk, Paulina Habrzyk
