Produktywność strukturalna

Produktywność strukturalna jest relacją rozdzielonego efektu końcowego (przypadającego na daną działalność) do kosztów i-ego typu działalności. Trzeba tutaj wziąć pod uwagę obecność kluczy rozliczeniowych. Służą one do rozdziału efektu końcowego na poszczególne typy działalności. Sposób ten uwzględnia zasadę adekwatności kosztów i-tej działalności i jej udziału w wypracowanym przez przedsiębiorstwo efekcie końcowym. Dlatego też zaleca się aby podstawowym kluczem rozliczeniowym był wskaźnik kosztów produktywnych, ponieważ wskazuje na ekonomiczne zużycie zasobów.

Formuła obliczeniowa

$P={S_{n} \over {\sum KM_{i}}}$

$P_{i}={S_{n_{i}} \over KM_{i}}$

Gdzie:

• P - produktywność strukturalna generalna,
• P_i - produktywność strukturalna cząstkowa dla i-tego typu działalności,
• KM_i - koszty i-tego typu działalności określone w rachunku menedżerskim,
• S_ni - przychody ze sprzedaży rozliczone na i-ty typ działalności.

Wskaźnik ten może być interpretowany jako miernik zdolności do wytwarzania efektów, gdyż pojedynczy czynnik może tworzyć złożony efekt wytwórczy.

Celem rachunku produktywności jest ocena zagospodarowania czynników wytwórczych ujednoliconych w określonego rodzaju działalności. Produktywność może spełniać funkcję diagnostyczną jak również informować czy w przedsiębiorstwie występuje efekt synergiczny czy też nie.

Wpływ produktywności strukturalnej na konkurencyjność przedsiębiorstwa

Produktywność strukturalna odgrywa kluczową rolę w zapewnieniu konkurencyjności przedsiębiorstwa na rynku. Poprzez efektywne wykorzystanie zasobów, organizację pracy i optymalizację procesów biznesowych, przedsiębiorstwo może zwiększyć wydajność swojej produkcji lub świadczenia usług. Wyższa produktywność umożliwia obniżenie kosztów produkcji, co może prowadzić do konkurencyjnych cen oferowanych produktów lub usług. Przedsiębiorstwo może także zwiększyć ilość wytwarzanych jednostek w tym samym czasie, co pozwoli na zaspokojenie większej liczby klientów i zdobycie większego udziału w rynku.

Wyższa produktywność strukturalna przedsiębiorstwa otwiera drogę do innowacyjności. Dzięki bardziej efektywnemu wykorzystaniu zasobów, przedsiębiorstwo może skupić się na opracowywaniu i dostarczaniu nowych, innowacyjnych produktów lub usług. Poprawa wydajności procesów biznesowych umożliwia szybsze wprowadzanie nowych produktów na rynek, co może przynieść przewagę konkurencyjną. Ponadto, większa produktywność może również zwiększyć zdolność przedsiębiorstwa do inwestowania w badania i rozwój, co przyczynia się do długoterminowego rozwoju innowacyjności.

Metody poprawy produktywności strukturalnej w przedsiębiorstwie

Przedsiębiorstwo może skorzystać z różnych strategii w celu poprawy swojej produktywności strukturalnej. Przykładowe strategie to:

• Wdrażanie metodologii Lean Manufacturing, której celem jest eliminacja marnotrawstwa i optymalizacja procesów produkcyjnych.
• Zastosowanie automatyzacji i nowoczesnych technologii w celu zwiększenia wydajności produkcji.
• Doskonalenie organizacji pracy i zarządzania, w tym zastosowanie narzędzi takich jak Kaizen czy 5S.
• Wykorzystanie metodologii Six Sigma w celu redukcji błędów i poprawy jakości procesów.

Wdrożenie tych strategii pozwoli przedsiębiorstwu zwiększyć swoją produktywność strukturalną i efektywność wytwarzania.

Optymalizacja procesów biznesowych i organizacji pracy jest kluczowa dla zwiększenia produktywności strukturalnej przedsiębiorstwa. Poprzez identyfikację i eliminację marnotrawstwa, redukcję zbędnych czynności oraz optymalizację kolejności działań, przedsiębiorstwo może zwiększyć wydajność swoich procesów. Efektywne zarządzanie czasem, dostępem do informacji i zasobami pozwala na skrócenie cyklu produkcyjnego i zwiększenie ilości wytwarzanych jednostek w tym samym czasie. Optymalizacja organizacji pracy, w tym odpowiednie przypisanie zadań, podział obowiązków i delegowanie odpowiedzialności, umożliwia zwiększenie wydajności pracowników i efektywniejsze wykorzystanie ich umiejętności.

Produktywność strukturalna — artykuły polecane

Produktywność standardowa — Koszt jednostkowy — Marża brutto — Koszty działalności gospodarczej — Centrum kosztów i jego kontrola — Cele operacyjne — Model programowania liniowego — Analiza kosztów parku maszynowego — Kontrola kosztów marketingu

Bibliografia

• Stabryła A. (2000), Zarządzanie strategiczne w teorii i praktyce firmy, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa - Kraków

Autor: Agnieszka Bobak