Europejski Fundusz Społeczny

Z Encyklopedia Zarządzania
Wersja z dnia 15:21, 2 lis 2023 autorstwa Sw (dyskusja | edycje) (Czyszczenie tekstu)
Europejski Fundusz Społeczny
Polecane artykuły

Europejski Fundusz Społeczny (EFS) - został powołany w 1957 roku jako pierwszy z funduszy strukturalnych na podstawie traktatu ustanawiającego Europejską Wspólnotę Gospodarczą (EWG). Jego głównym zadaniem jest walka z bezrobociem oraz zwiększenie mobilności zawodowej i geograficznej wśród pracowników oraz adaptacja do zmian przemysłowych poprzez szkolenia i doskonalenie zawodowe[1]

TL;DR

Europejski Fundusz Społeczny (EFS) został utworzony w 1957 roku i jest głównie odpowiedzialny za walkę z bezrobociem i zwiększanie mobilności zawodowej. EFS jest administrowany przez Komisję Europejską i skupia się na promowaniu równych szans w dostępie do rynku pracy, doskonaleniu zawodowym, innowacyjności i aktywizacji kobiet. Projekty EFS są realizowane przez różne instytucje i mają na celu wspieranie pracowników, grup społecznych i sektorów przemysłu. W latach 2007-2013 EFS zainwestował około 75 miliardów euro w rozwój kapitału ludzkiego.

Działalność

EFS jest administrowany przez Komisję Europejską. Wspiera działania skierowane na zapobieganie bezrobociu oraz walkę z bezrobociem długookresowym, skupiając się szczególnie na pomocy osobom poniżej 25 roku życia lub osobami dotkniętymi zmianami strukturalnymi. EFS promuje rozwój potencjału kadrowego, a także aktywizację kobiet na rynku pracy i równouprawnienie. Skupia się ponadto na wspieraniu harmonijnego i trwałego wzrostu oraz spójności ekonomicznej i społecznej. Strategia EFS bazuje na IV filarach i zawiera rekomendacje dla każdego kraju członkowskiego[2]

Celem wspierania struktur i systemów jest podnoszenie efektywności zatrudnienia, wzmocnienie i tworzenie nowych powiązań pomiędzy biznesem a ośrodkami edukacyjnym, rozwój potencjału technologicznego a także wspieranie pracodawców i MŚP.[3]

Wdrażanie EFS

Koncepcja EFS jest określany na stopniu UE, ale o wprowadzeniu środków EFS decydują osobiście państwa członkowskie i ich regiony. Gdy strategia i podział tych środków z dostępnego budżetu zostanie już uzgodniona to pojawia się wspólne programowanie. Wszystkie państwa członkowskie z regionami i Komisją Europejską obmyślają siedmioletnie strategie operacyjne. Programy te obrazują geograficzny lub tematyczny obszar poczynań, które będą finansowane.

Państwa członkowskie wybierają krajowe instytucje, które zarządzają EFS i odpowiadają za dobór projektów, wynagrodzenie środków, opinię rozwoju i wyników projektów. Państwa te wyznaczają również komórki monitorująco-kontrolne, do których należy monitorowanie i sprawdzanie poprawności wydatków z zarządzeniami dotyczącymi EFS.[4]

Filary EFS

Do V najważniejszych filarów EFS należą:

  • rozwój i promocja aktywnej polityki rynku pracy, mającej na celu zwalczanie bezrobocia,
  • promowanie równych szans w dostępie do rynku pracy i zapobieganie wykluczaniu społecznemu,
  • doskonalenie zawodowe oraz doradztwo personalne, a także promowanie mobilności zatrudnienia,
  • popieranie innowacyjności oraz podwyższanie kwalifikacji zarówno kadr jak i szeregowych pracowników,
  • działania zmierzające do aktywizacji i zwiększenia udziału kobiet w rynku pracy oraz przeciwdziałanie dyskryminacji [5]

Projekty EPS

Wprowadzenie Europejskiego Funduszu Społecznego w praktyce jest dokonywane za pomocą projektów, które są przedstawiane i dokonywane poprzez zróżnicowane instytucje/organizacje, znajdujące się w sektorach prywatnych jak i publicznych. Wśród nich możemy wyróżnić: władze państwowe, rady regionalne i lokalne, organizacje edukacyjne i szkoleniowe, organizacje pozarządowe (NGO) oraz wolontariaty, jak również współpracownicy społeczni tacy jak: wszelkiego rodzaju związki zawodowe i zakładowe, przedstawiciele związków zawodowych oraz indywidualne firmy.

Analogicznie urozmaiceni są ostateczni profitenci tych projektów. Możemy do nich zaliczyć: indywidualnych pracowników, grupy ludzi, sektory przemysłu, związki zawodowe, jednostki administracji państwowej oraz indywidualne firmy. Odmiennym gronem osób docelowych są środowiska wyjątkowo narażone. Zazwyczaj dotyczy to osób, które mają problemy z wynalezieniem dla siebie pracy lub uzyskaniem awansu np. osoby, które są długo bez pracy lub kobiety. Należy wziąć pod uwagę, że co roku ponad 9 milionów osób z tych grup, które są narażone otrzymuje wspomogę właśnie dzięki uczestniczeniu w takich projektach, które są finansowane finansowanych z Europejskiego Funduszu Społecznego[6]

Europejski Fundusz Społeczny 2007-2013

W okresie, który obejmował lata 2007-2013, programowanie Europejskiego Funduszu Społecznego zachodziło pod sentencją "Inwestycje w kapitał ludzki’. EFS w tym okresie dokonało inwestycji na około 75 miliardów euro. Można powiedzieć, że wynosiło to niecałe 10% z budżetu Unii Europejskiej, które dotyczyły powiększenia zatrudnienia. Wszystkie środki pieniężne są udzielane na podstawie sześciu priorytetów:

  • Polepszenie jakości funduszu ludzkiego (34% wszystkich środków)
  • Polepszenie dojścia do zatrudnienia i jego wyrównania (30%)
  • Polepszenie możliwości zdolności przystosowawczych pracowników i firm, przedsiębiorstw i przedsiębiorców (18%)
  • Polepszenie zjednoczenia społecznego ludzi, którzy są mniej uprzywilejowani (14%)
  • Podbudowa zdolności instytucjonalnych na poziomie państwowym, regionalnym i lokalnym (3%)
  • Pobudzenie na rzecz zmian w płaszczyźnie zatrudnienia i integracji (1%)

Prawdziwe rozbicie tych środków pieniężnych w każdym rejonie może ulegać zmianom, które są zależne od lokalnych i regionalnych priorytetów. Każdy z wyżej wymienionych priorytetów wiąże się z konwergacją i konkurencyjnością regionalną i zatrudnienia. Rejony konwergacji skupiają się zazwyczaj bardziej na priorytetach związanych z poprawą funduszu społecznego[7]

Przypisy

  1. ↑ Filipek A., (2015), s. 117
  2. ↑ Bokajło W., Dziubko K., (2005), s. 443
  3. ↑ Głąbicka K., Grewiński M., (2003) s. 112
  4. ↑ Filipek A., (2015), s. 122-128
  5. ↑ Filipek A., (2015), s. 131-139
  6. ↑ Opracowanie zbiorowe, (2013), s. 65-78
  7. ↑ Kliniewska M. E., (2016), s. 19

Bibliografia

  • Bieliński J., (2005), Strategia Lizbońska a konkurencyjność Gospodarek, Wydawnictwo: Cedetu, Warszawa, 2005
  • Bokajło W., Dziubko K., (2005), UE - Leksykon Integracji, Wydawnictwo: Europa, Warszawa, 2005
  • Dajlidzienko M., Gardeła M., (2015), Rola Europejskiego Funduszu Społecznego w rozwiązywaniu problemów rynku pracy na przykładzie Polski, "Studia podyplomowe "Mechanizmy Funkcjonowania Strefy Euro"", 2015, Łódź
  • Filipek A., (2015), Europejskie fundusze strukturalne i inwestycyjne, Wydawnictwo: Agencja wydawnicza Placet, 2015, Polska
  • Głąbicka K., Grewiński M., (2003) Europejska Polityka Regionalna, Wydawnictwo: Elipsa, Warszawa, 2003
  • Kliniewska M. E., (2016),Rola Europejskiego Funduszu Społecznego w polityce zatrudnienia w Polsce w latach 2007-2013, "MECHANIZMY FUNKCJONOWANIA STREFY EURO", 2016, Olsztyn
  • Opracowanie zbiorowe, (2013),ROLA FUNDUSZY UNIJNYCH W ROZWOJU SPOŁECZNO-GOSPODARCZYM REGIONU, "ZESZYTY NAUKOWE", NR 753 EKONOMICZNE PROBLEMY USŁUG NR 103, 2013, Szczecin
  • Rydło M.J., (2003) Wyzwania Konkurencyjności - strategia Lizbońska w poszerzonej Europie, Wydawnictwo:WEMA, Warszawa, 2003


Autor: Ewa Komorowska, Norbert Burliga


Źródło: „https://mfiles.pl/pl/index.php?title=Europejski_Fundusz_Społeczny&oldid=159973”