Strategia push: Różnice pomiędzy wersjami
m (Infobox update) |
(LinkTitles.) |
||
Linia 15: | Linia 15: | ||
'''Strategia push''' inaczej strategia pchania, tłoczenia; to [[strategia marketingowa]] polegająca na popychaniu, czyli aktywnym promowaniu [[produkt]]u i jego przepychaniu przez wszystkie ogniwa łańcucha dystrybucyjnego (T. Wojciechowski 2003, s. 237). Strategia push towarzyszy dystrybucji intensywnej i oznacza nakłanianie uczestników kanału dystrybucji do sprzedawania i promowania oferty producenta, czyli tak zwanego pchania jej przez kanał. Strategia ta najczęściej wykorzystywana jest w odniesieniu do produktów powszechnych, mało zróżnicowanych zarówno pod względem ceny i jakości, jak również niewyróżniających się marką (M. Strużycki 2002, s. 47). | '''[[Strategia]] push''' inaczej strategia pchania, tłoczenia; to [[strategia marketingowa]] polegająca na popychaniu, czyli aktywnym promowaniu [[produkt]]u i jego przepychaniu przez wszystkie ogniwa łańcucha dystrybucyjnego (T. Wojciechowski 2003, s. 237). Strategia push towarzyszy dystrybucji intensywnej i oznacza nakłanianie uczestników kanału dystrybucji do sprzedawania i promowania oferty producenta, czyli tak zwanego pchania jej przez kanał. Strategia ta najczęściej wykorzystywana jest w odniesieniu do produktów powszechnych, mało zróżnicowanych zarówno pod względem ceny i jakości, jak również niewyróżniających się marką (M. Strużycki 2002, s. 47). | ||
Strategia push zaproponowana została przez Philipa Kotlera jako jedna z dwóch (obok strategii pull) ogólnych koncepcji prowadzenia działań promocyjnych. Strategia tłoczenia charakteryzuje się tym, że producent, jako nadawca komunikatu, podejmuje działania promocyjne przeznaczone dla pośredników kanału dystrybucji, czyli hurtowników i detalistów, w celu przekonania ich do nabycia produktu, a także promowania go wśród następnych ogniw zbytu (M. Gębarowski 2010, s. 65). | Strategia push zaproponowana została przez Philipa Kotlera jako jedna z dwóch (obok strategii pull) ogólnych koncepcji prowadzenia działań promocyjnych. Strategia tłoczenia charakteryzuje się tym, że [[producent]], jako [[nadawca]] komunikatu, podejmuje działania promocyjne przeznaczone dla pośredników kanału dystrybucji, czyli hurtowników i detalistów, w celu przekonania ich do nabycia produktu, a także promowania go wśród następnych ogniw zbytu (M. Gębarowski 2010, s. 65). | ||
Formułowanie strategii promocji wymaga podjęcia odpowiednich działań, do których zalicza się (M. Gębarowski 2010, s. 64-65): | Formułowanie strategii promocji wymaga podjęcia odpowiednich działań, do których zalicza się (M. Gębarowski 2010, s. 64-65): | ||
* wybór celu promocji (informowanie, przypominanie, nakłanianie) | * wybór celu promocji (informowanie, przypominanie, nakłanianie) | ||
* zdefiniowanie odbiorców przekazu promocyjnego (konsumenci, hurtownicy, detaliści, liderzy opinii) | * zdefiniowanie odbiorców przekazu promocyjnego (konsumenci, hurtownicy, detaliści, liderzy opinii) | ||
* wybór środków przekazu (radio, telewizja, prasa, Internet, plakaty itp.) | * wybór środków przekazu (radio, telewizja, prasa, [[Internet]], plakaty itp.) | ||
* wybór sposobu informowania, w tym: opracowanie materiałów promocyjnych i przygotowanie materiałów reklamowych. | * wybór sposobu informowania, w tym: opracowanie materiałów promocyjnych i przygotowanie materiałów reklamowych. | ||
Przyjęcie koncepcji push wiąże się z wyborem narzędzi systemu promocji, za pomocą których przedsiębiorstwo oddziałuje na rynek. Głównymi instrumentami bezpośrednio oddziaływującymi na produkt są sprzedaż osobista i promocja sprzedaży, które mają za zadanie podwyższenie atrakcyjności produktu, poprzez wystawy i demonstracje produktu lub przy pomocy instrumentów towarzyszących produktowi, jak w przypadku sprzedaży premiowanej (M. Strużycki 2002, s. 47). | Przyjęcie koncepcji push wiąże się z wyborem narzędzi systemu promocji, za pomocą których [[przedsiębiorstwo]] oddziałuje na [[rynek]]. Głównymi instrumentami bezpośrednio oddziaływującymi na produkt są [[sprzedaż]] osobista i [[promocja]] sprzedaży, które mają za [[zadanie]] podwyższenie atrakcyjności produktu, poprzez wystawy i demonstracje produktu lub przy pomocy instrumentów towarzyszących produktowi, jak w przypadku sprzedaży premiowanej (M. Strużycki 2002, s. 47). | ||
<google>ban728t</google> | <google>ban728t</google> | ||
==Strategia push w procesie produkcyjnym== | ==Strategia push w procesie produkcyjnym== | ||
Strategia tłoczenia w sterowaniu procesem produkcyjnym opiera się na centralnym planowaniu oraz harmonogramowaniu produkcji. Planowanie potrzeb materiałowych oraz uzupełnianie zapasów opiera się na bilansie materiałowym i szczegółowych planach powstających na podstawie prognoz zapotrzebowania, zdefiniowanej struktury wyrobów, informacji o bieżących, jak i planowanych, stanach magazynowych oraz stanu produkcji w toku, a także ogólnego planu produkcji (J. Krystek 2010, s. 94-95). | Strategia tłoczenia w sterowaniu procesem produkcyjnym opiera się na centralnym planowaniu oraz harmonogramowaniu produkcji. [[Planowanie]] potrzeb materiałowych oraz uzupełnianie zapasów opiera się na bilansie materiałowym i szczegółowych planach powstających na podstawie prognoz zapotrzebowania, zdefiniowanej struktury wyrobów, informacji o bieżących, jak i planowanych, stanach magazynowych oraz stanu produkcji w toku, a także ogólnego planu produkcji (J. Krystek 2010, s. 94-95). | ||
==Bibliografia== | ==Bibliografia== | ||
* Gębarowski M. (2010). ''Współczesne targi. Skuteczne narzędzie komunikacji marketingowej'', Regan Press, Gdynia | * Gębarowski M. (2010). ''Współczesne [[targi]]. Skuteczne narzędzie komunikacji marketingowej'', Regan Press, Gdynia | ||
* Krystek J. (2010). ''Strategie sterowania przykładowym procesem produkcyjnym'', [http://ptzp.org.pl/files/konferencje/kzz/artyk_pdf_2010/92_Krystek_J.pdf] | * Krystek J. (2010). ''Strategie sterowania przykładowym procesem produkcyjnym'', [http://ptzp.org.pl/files/konferencje/kzz/artyk_pdf_2010/92_Krystek_J.pdf] | ||
* Strużyński M., Nowacki R. (2002). ''Reklama w przedsiębiorstwie'', Difin, Warszawa | * Strużyński M., Nowacki R. (2002). ''Reklama w przedsiębiorstwie'', Difin, Warszawa |
Wersja z 01:52, 22 maj 2020
Strategia push |
---|
Polecane artykuły |
Strategia push inaczej strategia pchania, tłoczenia; to strategia marketingowa polegająca na popychaniu, czyli aktywnym promowaniu produktu i jego przepychaniu przez wszystkie ogniwa łańcucha dystrybucyjnego (T. Wojciechowski 2003, s. 237). Strategia push towarzyszy dystrybucji intensywnej i oznacza nakłanianie uczestników kanału dystrybucji do sprzedawania i promowania oferty producenta, czyli tak zwanego pchania jej przez kanał. Strategia ta najczęściej wykorzystywana jest w odniesieniu do produktów powszechnych, mało zróżnicowanych zarówno pod względem ceny i jakości, jak również niewyróżniających się marką (M. Strużycki 2002, s. 47).
Strategia push zaproponowana została przez Philipa Kotlera jako jedna z dwóch (obok strategii pull) ogólnych koncepcji prowadzenia działań promocyjnych. Strategia tłoczenia charakteryzuje się tym, że producent, jako nadawca komunikatu, podejmuje działania promocyjne przeznaczone dla pośredników kanału dystrybucji, czyli hurtowników i detalistów, w celu przekonania ich do nabycia produktu, a także promowania go wśród następnych ogniw zbytu (M. Gębarowski 2010, s. 65).
Formułowanie strategii promocji wymaga podjęcia odpowiednich działań, do których zalicza się (M. Gębarowski 2010, s. 64-65):
- wybór celu promocji (informowanie, przypominanie, nakłanianie)
- zdefiniowanie odbiorców przekazu promocyjnego (konsumenci, hurtownicy, detaliści, liderzy opinii)
- wybór środków przekazu (radio, telewizja, prasa, Internet, plakaty itp.)
- wybór sposobu informowania, w tym: opracowanie materiałów promocyjnych i przygotowanie materiałów reklamowych.
Przyjęcie koncepcji push wiąże się z wyborem narzędzi systemu promocji, za pomocą których przedsiębiorstwo oddziałuje na rynek. Głównymi instrumentami bezpośrednio oddziaływującymi na produkt są sprzedaż osobista i promocja sprzedaży, które mają za zadanie podwyższenie atrakcyjności produktu, poprzez wystawy i demonstracje produktu lub przy pomocy instrumentów towarzyszących produktowi, jak w przypadku sprzedaży premiowanej (M. Strużycki 2002, s. 47).
Strategia push w procesie produkcyjnym
Strategia tłoczenia w sterowaniu procesem produkcyjnym opiera się na centralnym planowaniu oraz harmonogramowaniu produkcji. Planowanie potrzeb materiałowych oraz uzupełnianie zapasów opiera się na bilansie materiałowym i szczegółowych planach powstających na podstawie prognoz zapotrzebowania, zdefiniowanej struktury wyrobów, informacji o bieżących, jak i planowanych, stanach magazynowych oraz stanu produkcji w toku, a także ogólnego planu produkcji (J. Krystek 2010, s. 94-95).
Bibliografia
- Gębarowski M. (2010). Współczesne targi. Skuteczne narzędzie komunikacji marketingowej, Regan Press, Gdynia
- Krystek J. (2010). Strategie sterowania przykładowym procesem produkcyjnym, [1]
- Strużyński M., Nowacki R. (2002). Reklama w przedsiębiorstwie, Difin, Warszawa
- Wojciechowski T. (2003). Marketing na rynku środków produkcji, Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne, Warszawa
Autor: Agnieszka Szałankiewicz