Europejski Fundusz Społeczny: Różnice pomiędzy wersjami
m (Czyszczenie tekstu) |
m (cleanup bibliografii i rotten links) |
||
| (Nie pokazano 10 wersji utworzonych przez 2 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
'''Europejski [[Fundusz]] Społeczny ([[EFS]])''' - został powołany w 1957 roku jako pierwszy z funduszy strukturalnych na podstawie traktatu ustanawiającego [[EWG|Europejską Wspólnotę Gospodarczą (EWG)]]. Jego głównym zadaniem jest walka z [[bezrobocie]]m oraz zwiększenie mobilności zawodowej i geograficznej wśród [[pracownik]]ów oraz [[adaptacja]] do zmian przemysłowych poprzez szkolenia i doskonalenie zawodowe<ref>Filipek A., (2015), s. 117</ref> | '''Europejski [[Fundusz]] Społeczny ([[EFS]])''' - został powołany w 1957 roku jako pierwszy z funduszy strukturalnych na podstawie traktatu ustanawiającego [[EWG|Europejską Wspólnotę Gospodarczą (EWG)]]. Jego głównym zadaniem jest walka z [[bezrobocie]]m oraz zwiększenie mobilności zawodowej i geograficznej wśród [[pracownik]]ów oraz [[adaptacja]] do zmian przemysłowych poprzez szkolenia i doskonalenie zawodowe<ref>Filipek A., (2015), s. 117</ref> | ||
| Linia 23: | Linia 8: | ||
Celem wspierania struktur i [[system]]ów jest podnoszenie [[efektywność|efektywności]] zatrudnienia, [[wzmocnienie]] i tworzenie nowych powiązań pomiędzy biznesem a ośrodkami edukacyjnym, rozwój potencjału technologicznego a także wspieranie pracodawców i [[MŚP]].<ref>Głąbicka K., Grewiński M., (2003) s. 112</ref> | Celem wspierania struktur i [[system]]ów jest podnoszenie [[efektywność|efektywności]] zatrudnienia, [[wzmocnienie]] i tworzenie nowych powiązań pomiędzy biznesem a ośrodkami edukacyjnym, rozwój potencjału technologicznego a także wspieranie pracodawców i [[MŚP]].<ref>Głąbicka K., Grewiński M., (2003) s. 112</ref> | ||
==Wdrażanie EFS== | ==Wdrażanie EFS== | ||
| Linia 29: | Linia 13: | ||
Państwa członkowskie wybierają krajowe instytucje, które zarządzają EFS i odpowiadają za dobór projektów, [[wynagrodzenie]] środków, opinię rozwoju i wyników projektów. Państwa te wyznaczają również komórki monitorująco-kontrolne, do których należy [[monitorowanie]] i sprawdzanie poprawności wydatków z zarządzeniami dotyczącymi EFS.<ref>Filipek A., (2015), s. 122-128</ref> | Państwa członkowskie wybierają krajowe instytucje, które zarządzają EFS i odpowiadają za dobór projektów, [[wynagrodzenie]] środków, opinię rozwoju i wyników projektów. Państwa te wyznaczają również komórki monitorująco-kontrolne, do których należy [[monitorowanie]] i sprawdzanie poprawności wydatków z zarządzeniami dotyczącymi EFS.<ref>Filipek A., (2015), s. 122-128</ref> | ||
<google>n</google> | |||
==Filary EFS== | ==Filary EFS== | ||
| Linia 53: | Linia 39: | ||
Prawdziwe rozbicie tych środków pieniężnych w każdym rejonie może ulegać zmianom, które są zależne od lokalnych i regionalnych priorytetów. Każdy z wyżej wymienionych priorytetów wiąże się z konwergacją i konkurencyjnością regionalną i zatrudnienia. Rejony konwergacji skupiają się zazwyczaj bardziej na priorytetach związanych z poprawą funduszu społecznego<ref>Kliniewska M. E., (2016), s. 19</ref> | Prawdziwe rozbicie tych środków pieniężnych w każdym rejonie może ulegać zmianom, które są zależne od lokalnych i regionalnych priorytetów. Każdy z wyżej wymienionych priorytetów wiąże się z konwergacją i konkurencyjnością regionalną i zatrudnienia. Rejony konwergacji skupiają się zazwyczaj bardziej na priorytetach związanych z poprawą funduszu społecznego<ref>Kliniewska M. E., (2016), s. 19</ref> | ||
{{infobox5|list1={{i5link|a=[[Program Operacyjny Kapitał Ludzki]]}} — {{i5link|a=[[Europejski Fundusz Rozwoju Regionalnego]]}} — {{i5link|a=[[Fundusze unijne]]}} — {{i5link|a=[[Polityka spójności]]}} — {{i5link|a=[[Program Operacyjny Innowacyjna Gospodarka]]}} — {{i5link|a=[[Dotacje na rozwój firmy]]}} — {{i5link|a=[[Europejska Polityka Innowacji]]}} — {{i5link|a=[[Ekonomia społeczna]]}} — {{i5link|a=[[EQUAL]]}} }} | |||
==Przypisy== | ==Przypisy== | ||
| Linia 59: | Linia 47: | ||
==Bibliografia== | ==Bibliografia== | ||
<noautolinks> | <noautolinks> | ||
* Bieliński J. | * Bieliński J. (2005), ''Strategia Lizbońska a konkurencyjność Gospodarek'', CeDeWu, Warszawa | ||
* | * Bojkało W., Dziubka K. (2005), ''Unia Europejska. Leksykon integracji'', Wydawnictwo Europa, Wrocław | ||
* Dajlidzienko M., Gardeła M. | * Buko J. (red.) (2013), ''Rola funduszy unijnych w rozwoju społeczno-gospodarczym regionu'', Zeszyty Naukowe nr 753 Ekonomiczne Problemy Usług nr 103 | ||
* Filipek A. | * Dajlidzienko M., Gardeła M. (2015), ''Rola Europejskiego Funduszu Społecznego w rozwiązywaniu problemów rynku pracy na przykładzie Polski'', Studia podyplomowe Mechanizmy Funkcjonowania Strefy Euro, Łódź | ||
* Głąbicka K., Grewiński M. | * Filipek A. (2015), ''Europejskie fundusze strukturalne i inwestycyjne'', Placet, Warszawa | ||
* Kliniewska M. | * Głąbicka K., Grewiński M. (2003), ''Europejska Polityka Regionalna'', Elipsa, Warszawa | ||
* Kliniewska M. (2016), ''Rola Europejskiego Funduszu Społecznego w polityce zatrudnienia w Polsce w latach 2007-2013'', Mechanizmy Funkcjonowania Strefy Euro | |||
* Rydło M. | * Rydło M. (2003), ''Wyzwania Konkurencyjności - strategia Lizbońska w poszerzonej Europie'', WEMA, Warszawa | ||
</noautolinks> | </noautolinks> | ||
Aktualna wersja na dzień 18:56, 19 sty 2024
Europejski Fundusz Społeczny (EFS) - został powołany w 1957 roku jako pierwszy z funduszy strukturalnych na podstawie traktatu ustanawiającego Europejską Wspólnotę Gospodarczą (EWG). Jego głównym zadaniem jest walka z bezrobociem oraz zwiększenie mobilności zawodowej i geograficznej wśród pracowników oraz adaptacja do zmian przemysłowych poprzez szkolenia i doskonalenie zawodowe[1]
TL;DR
Europejski Fundusz Społeczny (EFS) został utworzony w 1957 roku i jest głównie odpowiedzialny za walkę z bezrobociem i zwiększanie mobilności zawodowej. EFS jest administrowany przez Komisję Europejską i skupia się na promowaniu równych szans w dostępie do rynku pracy, doskonaleniu zawodowym, innowacyjności i aktywizacji kobiet. Projekty EFS są realizowane przez różne instytucje i mają na celu wspieranie pracowników, grup społecznych i sektorów przemysłu. W latach 2007-2013 EFS zainwestował około 75 miliardów euro w rozwój kapitału ludzkiego.
Działalność
EFS jest administrowany przez Komisję Europejską. Wspiera działania skierowane na zapobieganie bezrobociu oraz walkę z bezrobociem długookresowym, skupiając się szczególnie na pomocy osobom poniżej 25 roku życia lub osobami dotkniętymi zmianami strukturalnymi. EFS promuje rozwój potencjału kadrowego, a także aktywizację kobiet na rynku pracy i równouprawnienie. Skupia się ponadto na wspieraniu harmonijnego i trwałego wzrostu oraz spójności ekonomicznej i społecznej. Strategia EFS bazuje na IV filarach i zawiera rekomendacje dla każdego kraju członkowskiego[2]
Celem wspierania struktur i systemów jest podnoszenie efektywności zatrudnienia, wzmocnienie i tworzenie nowych powiązań pomiędzy biznesem a ośrodkami edukacyjnym, rozwój potencjału technologicznego a także wspieranie pracodawców i MŚP.[3]
Wdrażanie EFS
Koncepcja EFS jest określany na stopniu UE, ale o wprowadzeniu środków EFS decydują osobiście państwa członkowskie i ich regiony. Gdy strategia i podział tych środków z dostępnego budżetu zostanie już uzgodniona to pojawia się wspólne programowanie. Wszystkie państwa członkowskie z regionami i Komisją Europejską obmyślają siedmioletnie strategie operacyjne. Programy te obrazują geograficzny lub tematyczny obszar poczynań, które będą finansowane.
Państwa członkowskie wybierają krajowe instytucje, które zarządzają EFS i odpowiadają za dobór projektów, wynagrodzenie środków, opinię rozwoju i wyników projektów. Państwa te wyznaczają również komórki monitorująco-kontrolne, do których należy monitorowanie i sprawdzanie poprawności wydatków z zarządzeniami dotyczącymi EFS.[4]
Filary EFS
Do V najważniejszych filarów EFS należą:
- rozwój i promocja aktywnej polityki rynku pracy, mającej na celu zwalczanie bezrobocia,
- promowanie równych szans w dostępie do rynku pracy i zapobieganie wykluczaniu społecznemu,
- doskonalenie zawodowe oraz doradztwo personalne, a także promowanie mobilności zatrudnienia,
- popieranie innowacyjności oraz podwyższanie kwalifikacji zarówno kadr jak i szeregowych pracowników,
- działania zmierzające do aktywizacji i zwiększenia udziału kobiet w rynku pracy oraz przeciwdziałanie dyskryminacji [5]
Projekty EPS
Wprowadzenie Europejskiego Funduszu Społecznego w praktyce jest dokonywane za pomocą projektów, które są przedstawiane i dokonywane poprzez zróżnicowane instytucje/organizacje, znajdujące się w sektorach prywatnych jak i publicznych. Wśród nich możemy wyróżnić: władze państwowe, rady regionalne i lokalne, organizacje edukacyjne i szkoleniowe, organizacje pozarządowe (NGO) oraz wolontariaty, jak również współpracownicy społeczni tacy jak: wszelkiego rodzaju związki zawodowe i zakładowe, przedstawiciele związków zawodowych oraz indywidualne firmy.
Analogicznie urozmaiceni są ostateczni profitenci tych projektów. Możemy do nich zaliczyć: indywidualnych pracowników, grupy ludzi, sektory przemysłu, związki zawodowe, jednostki administracji państwowej oraz indywidualne firmy. Odmiennym gronem osób docelowych są środowiska wyjątkowo narażone. Zazwyczaj dotyczy to osób, które mają problemy z wynalezieniem dla siebie pracy lub uzyskaniem awansu np. osoby, które są długo bez pracy lub kobiety. Należy wziąć pod uwagę, że co roku ponad 9 milionów osób z tych grup, które są narażone otrzymuje wspomogę właśnie dzięki uczestniczeniu w takich projektach, które są finansowane finansowanych z Europejskiego Funduszu Społecznego[6]
Europejski Fundusz Społeczny 2007-2013
W okresie, który obejmował lata 2007-2013, programowanie Europejskiego Funduszu Społecznego zachodziło pod sentencją "Inwestycje w kapitał ludzki’. EFS w tym okresie dokonało inwestycji na około 75 miliardów euro. Można powiedzieć, że wynosiło to niecałe 10% z budżetu Unii Europejskiej, które dotyczyły powiększenia zatrudnienia. Wszystkie środki pieniężne są udzielane na podstawie sześciu priorytetów:
- Polepszenie jakości funduszu ludzkiego (34% wszystkich środków)
- Polepszenie dojścia do zatrudnienia i jego wyrównania (30%)
- Polepszenie możliwości zdolności przystosowawczych pracowników i firm, przedsiębiorstw i przedsiębiorców (18%)
- Polepszenie zjednoczenia społecznego ludzi, którzy są mniej uprzywilejowani (14%)
- Podbudowa zdolności instytucjonalnych na poziomie państwowym, regionalnym i lokalnym (3%)
- Pobudzenie na rzecz zmian w płaszczyźnie zatrudnienia i integracji (1%)
Prawdziwe rozbicie tych środków pieniężnych w każdym rejonie może ulegać zmianom, które są zależne od lokalnych i regionalnych priorytetów. Każdy z wyżej wymienionych priorytetów wiąże się z konwergacją i konkurencyjnością regionalną i zatrudnienia. Rejony konwergacji skupiają się zazwyczaj bardziej na priorytetach związanych z poprawą funduszu społecznego[7]
| Europejski Fundusz Społeczny — artykuły polecane |
| Program Operacyjny Kapitał Ludzki — Europejski Fundusz Rozwoju Regionalnego — Fundusze unijne — Polityka spójności — Program Operacyjny Innowacyjna Gospodarka — Dotacje na rozwój firmy — Europejska Polityka Innowacji — Ekonomia społeczna — EQUAL |
Przypisy
Bibliografia
- Bieliński J. (2005), Strategia Lizbońska a konkurencyjność Gospodarek, CeDeWu, Warszawa
- Bojkało W., Dziubka K. (2005), Unia Europejska. Leksykon integracji, Wydawnictwo Europa, Wrocław
- Buko J. (red.) (2013), Rola funduszy unijnych w rozwoju społeczno-gospodarczym regionu, Zeszyty Naukowe nr 753 Ekonomiczne Problemy Usług nr 103
- Dajlidzienko M., Gardeła M. (2015), Rola Europejskiego Funduszu Społecznego w rozwiązywaniu problemów rynku pracy na przykładzie Polski, Studia podyplomowe Mechanizmy Funkcjonowania Strefy Euro, Łódź
- Filipek A. (2015), Europejskie fundusze strukturalne i inwestycyjne, Placet, Warszawa
- Głąbicka K., Grewiński M. (2003), Europejska Polityka Regionalna, Elipsa, Warszawa
- Kliniewska M. (2016), Rola Europejskiego Funduszu Społecznego w polityce zatrudnienia w Polsce w latach 2007-2013, Mechanizmy Funkcjonowania Strefy Euro
- Rydło M. (2003), Wyzwania Konkurencyjności - strategia Lizbońska w poszerzonej Europie, WEMA, Warszawa
Autor: Ewa Komorowska, Norbert Burliga
