Usługa telekomunikacyjna

Usługa telekomunikacyjna
Polecane artykuły
SaaS Car-pooling Faktura elektroniczna Prawa konsumenta Chmura obliczeniowa Handel elektroniczny Abonament Telekomunikacja Ochrona danych osobowych

Termin, który wyjaśniony jest definicją znajdującą się w ustawie z dnia 16 lipca 2004 r. Prawo telekomunikacyjne. W odniesieniu do definicji usługa telekomunikacyjna polega przede wszystkim na przekazie sygnałów w sieci telekomunikacyjnej. Przez sieć telekomunikacyjną rozumiemy systemy transmisyjne oraz urządzenia przekierowujące. Wykonywanie oraz odbieranie połączeń telefonicznych, dostęp do sieci kablowych oraz Internetu uznajemy za usługę telekomunikacyjną. Natomiast korzystanie z poczty elektronicznej nie stanowi tej usługi. Każda usługa telekomunikacyjna, która wymaga przetworzenia danych o lokalizacji, zgodnie z prawem traktowana jest jako usługa o wartości wzbogaconej.

Cechy usług telekomunikacyjnych

Do podstawowych cech usług telekomunikacyjnych możemy zaliczyć:

• Mała elastyczność popytu
• Zmonopolizowany rynek
• Trudności w dochodzeniu roszczeń wynikających z jakości
• Niematerialność usług
• Produkcja połączona z konsumpcją (H. Babis, K. Flaga-Gieruszyńska 2011, s. 175)

Usługi telekomunikacyjne – w świetle prawa

1. Do Usług telekomunikacyjnych należą (art. 24 ust. 2 dyrektywy 2006/112/WE):

• usługi telefonii stacjonarnej i komórkowej wykorzystywane do komunikacji głosowej, do przesyłania danych oraz obrazu, a także usługi wideotelefoniczne,
• "usługi telefoniczne świadczone przez Internet, łącznie z usługami telefonii internetowej (VoIP),
• poczta głosowa, oczekiwanie na połączenie, przekazywanie połączenia, identyfikacja dzwoniącego, telekonferencja i inne usługi obsługiwania połączeń,
• usługi przywoływania,
• usługi »audiotekst«,
• faks, telegraf i teleks,
• dostęp do Internetu i stron World Wide Web."

2. Do usług telekomunikacyjnych nie należą (art. 24 ust. 2 dyrektywy 2006/112/WE):

• "usługi świadczone drogą elektroniczną,
• usługi nadawcze radiowe i telewizyjne (dalej zwanych »usługami nadawczymi«)” (Dyrektywa w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, 2006).

Zmiany na rynku telekomunikacyjnym

Od lat rynek telekomunikacyjny silnie się przekształca. Zmiany dotyczą nie tylko postępu technologicznego, ale także radykalnych zmian prawnych prowadzących do bardziej liberalnej oraz konkurencyjnej formy rynku. Popyt na usługi telekomunikacyjne stale się zwiększa, a dostawcy usług dążą do coraz lepszego zaspokajania potrzeb klienta. Branża telekomunikacyjna rozwija się prężniej niż gospodarka światowa. Cyfryzacja, pakietyzacja usług oraz nowe sposoby transmisji danych doprowadziły do zmian zasad na jakich do tej pory funkcjonował rynek telekomunikacyjny (H. Babis, K. Flaga-Gieruszyńska 2011, s. 13).

Rozprowadzanie programów

Usługa rozprowadzania programów telewizyjnych i radiowych do abonentów w wyniku orzecznictwa sądowego oraz zmiany stanowiska regulatora rynku została uznana w 2014 roku za usługę telekomunikacyjną. Zmiana ta nastąpiła z inicjatywy nowej wykładni prawa unijnego, a następnie w drodze orzecznictwa została zastosowana na poziomie prawa krajowego. Zmiana nastąpiła w celu zapewnienia użytkownikom usług telewizyjnych tej samej wzmożonej ochrony prawnej jak w przypadku użytkowników usług telekomunikacyjnych. W wyniku zastosowania zmiany powstały nowe ograniczenia dotyczące okresu trwania umowy na czas określony. Okres obowiązywania umowy nie może być dłuższy niż 24 miesiące. Skutki zmiany odnoszą się nie tylko do relacji na poziomie dostawca usługi – użytkownik, ale także innych obowiązków dostawców usług, głównie w kwestii zwiększenia opłat publicznoprawnych. Przedsiębiorca telekomunikacyjny ma obowiązek dokonywania rocznej opłaty telekomunikacyjnej, której wysokość nie może przekroczyć 0,05 % rocznych przychodów z tytułu prowadzenia działalności telekomunikacyjnej. Przedsiębiorcy, których przychody z tytuły działalności telekomunikacyjnej osiągnięte w roku obrotowym przekroczyły 4 miliony złotych mają obowiązek uiszczenia opłaty. Co więcej, pojawiają się kolizję pomiędzy przepisami o radiofonii i telewizji a przepisami prawa telekomunikacyjnego (S. Piątek 2015, s. 70).

Usługi telekomunikacyjne o podwyższonej opłacie

Premium Rate Services (PRS) czy Special Rate Services (SRS), zwane w krajowym porządku prawnym jako usługi o podwyższonej opłacie lub usługi telekomunikacyjne z dodatkowym świadczeniem. Są to usługi, które najczęściej przyciągają uwagę opinii publicznej, ustawodawcy oraz regulatora. Korzystanie z tych usług cechuje się powtarzającymi się naruszeniami prawa i interesów konsumentów. Wynikają one z nieprawidłowego informowania klientów o cenach usług, o zasadach naliczania opłat, z celowego przedłużenia czasu korzystania z usług. Dodatkowe świadczenia mogą być przekazem złożonym z mowy, muzyki, dźwięków, obrazów lub innych danych, polegają zwykle na przekazie drogą telekomunikacyjną aktualnych wiadomości czy treści rozrywkowej. Opłaty za usługi mogą być pobieranie w dwojaki sposób. Poprzez naliczanie opłat za samo zamówienie usługi lub bez naliczania opłaty przy zamówieniu usługi a tylko w momencie wysyłania wiadomości, a kolejno odebrania jej przez abonenta.

Kontrola nad kosztami dodatkowych usług

Abonenci mają możliwość prowadzenia efektywnej kontroli nad kosztami usług dodatkowych. Utrata tej kontroli, w wielu przypadkach, spowodowana była brakiem świadomości korzystania z usługi o dodatkowej opłacie, trudności przy rezygnacji z danej usługi czy też problemem przy oszacowaniu całkowitego kosztu tej usługi. Obecnie na dostawcy usługi spoczywa obowiązek zapewnienia zabezpieczenia interesów abonenta.

Wyróżniamy trzy różne zabezpieczenia:

• Określenie progu kwotowego – po przekroczeniu którego w danym okresie rozliczeniowym, dostawca usługi ma obowiązek poinformowania odbiorcy o fakcie jego przekroczenia.
• Blokowanie połączeń –dotyczy połączeń na numery o podwyższonej opłacie oraz odbierania połączeń z tego typu numerów (istnieje możliwość pełnej blokady wszystkich połączeń zarówno przychodzących, jak i wychodzących lub blokady połączeń wychodzących i przychodzących od numerów wybranych rodzajów usług lub ustalenia maksymalnej ceny za połączenie)
• Informowanie abonenta o kosztach usługi –informacja przekazywana jest do klienta przed rozpoczęciem wykonania usługi (S. Piątek 2012, s. 40).

Bibliografia

• Babis H., Flaga-Gieruszyńska K. (2011). Rynek usług telekomunikacyjnych, Wolters Kluwer Polska, Warszawa, s. 13, s. 175
• Ciesielski B. (2011). Wpływ integracji z Unią Europejską na rozwój konkurencji w polskim sektorze usług telekomunikacyjnych, "Zarządzanie Zmianami: zeszyty naukowe" nr 3, s. 23
• art-24-29-swiadczenie-uslug.html Dyrektywa 2006/112/WE Rady w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej,(2006)
• Piątek S. (2015). Rozprowadzanie programów jako usługa telekomunikacyjna, "Internetowy Kwartalnik Antymonopolowy i Regulacyjny”, nr 7, s. 70
• Piątek S. (2012). Usługi telekomunikacyjne o podwyższonej opłacie, "Internetowy Kwartalnik Antymonopolowy i Regulacyjny”, nr 5, s. 40

Autor: Patrycja Klimczak