Struktura tensorowa

Struktura tensorowa jest to struktura wielowymiarowa. Łączy kryteria funkcjonalne, obiektowe i regionalne. Czasem zamiast kryterium regionalnego wprowadza się do wymiaru obiektowego komórki sztabowe, które pomagają kierownikom w wykonywaniu ich funkcji. Ważnym problemem w przypadku tej struktury jest rozdział uprawnień i odpowiedzialności pomiędzy kierowników z wyodrębnionych wymiarów. Struktura ta pozwala przezwyciężyć problemy koordynacji, które występują w strukturach jednowymiarowych, umożliwia także połączenie korzyści wynikających z poszczególnych rodzajów działalności.

Zalety i wady

Najważniejsze zalety i wady tej struktury są identyczne z charakteryzującymi strukturę macierzową, jednak funkcjonowanie struktury tensorowej związane jest z wyższymi kosztami. Sieć komunikacyjna tej struktury jest znacznie bardziej rozbudowana. Jest to jednak struktura elastyczna, innowacyjna, stwarzająca warunki do kompleksowego i fachowego rozwiązywania złożonych problemów.

Zalety

• wielowymiarowa koordynacja,
• praca zespołowa jednakowych ranga kierowników,
• proste drogi komunikowania się(bez pośredników),
• dość niski stopień formalizacji i standaryzacji zachowań organizacyjnych,
• krotko - i długookresowa elastyczność,
• stymulacja innowacyjnych idei,
• problemowa specjalizacja kierowników.

Wady

• duże zapotrzebowanie na kwalifikowane kadry i wysokie wymagania w stosunku do ich zachowań,
• problematyczny podział kompetencji kierowników i podwyższona możliwość powstawania w związku z tym konfliktów,
• brak jednolitości kierowania,
• konieczność stosowania zbyt dużej liczby kompromisów w zarządzaniu i związane z tym straty czasu,
• wysokie koszty wprowadzenia i użytkowania tej struktury.

Implementacja struktury tensorowej w praktyce

Wprowadzenie struktury tensorowej w organizacji wymaga przeprowadzenia kilku kluczowych etapów. Pierwszym z nich jest analiza i zrozumienie aktualnej struktury organizacyjnej oraz identyfikacja obszarów, w których struktura tensorowa może przynieść największe korzyści. Następnie, konieczne jest opracowanie planu wdrożenia, który określi cele, strategię działania oraz harmonogram działań.

Kolejnym etapem jest przeprowadzenie zmiany kultury organizacyjnej, która jest nieodłącznym elementem wprowadzania struktury tensorowej. Wymaga to zaangażowania zarówno kierownictwa, jak i pracowników, aby zapewnić akceptację i wsparcie dla nowej struktury. Ważne jest również zapewnienie odpowiedniego szkolenia i wsparcia dla pracowników, aby umożliwić im skuteczne funkcjonowanie w nowym środowisku.

Podczas implementacji struktury tensorowej podejmuje się szereg działań mających na celu przekształcenie organizacji. Jednym z kluczowych działań jest redefinicja ról i odpowiedzialności w organizacji. W strukturze tensorowej, zamiast tradycyjnych hierarchicznych linii władzy, istnieją elastyczne sieci powiązań między pracownikami, co wymaga nowego podejścia do definiowania i rozumienia ról.

Kolejnym istotnym działaniem jest dostosowanie procesów zarządzania do nowej struktury. Wprowadzenie struktury tensorowej wymaga zmiany w podejściu do podejmowania decyzji, koordynacji działań i komunikacji w organizacji. Konieczne jest również wprowadzenie nowych narzędzi i systemów wspierających pracę w strukturze tensorowej.

Porównanie struktury tensorowej z innymi strukturami organizacyjnymi

Główną różnicą pomiędzy strukturą tensorową a tradycyjnymi strukturami hierarchicznymi jest brak sztywnych linii władzy i hierarchii w strukturze tensorowej. W strukturze tensorowej, pracownicy mają większą swobodę w podejmowaniu decyzji i elastyczność w działaniu, co sprzyja szybkiemu reagowaniu na zmienne warunki rynkowe.

Zaletą struktury tensorowej w porównaniu do struktury macierzowej jest większa elastyczność i mniejsza złożoność. Struktura tensorowa pozwala na swobodne tworzenie powiązań między pracownikami i wykorzystywanie ich wiedzy i umiejętności w różnych projektach, co przyczynia się do zwiększenia innowacyjności i efektywności organizacji.

W porównaniu do struktury funkcjonalnej, struktura tensorowa umożliwia większą współpracę i komunikację między różnymi jednostkami organizacyjnymi. Struktura tensorowa sprzyja również łatwiejszemu dostosowaniu się do zmieniających się warunków rynkowych i szybszemu podejmowaniu decyzji.

Wadą struktury tensorowej może być większa trudność w zarządzaniu i koordynacji działań, ze względu na brak sztywnych linii władzy. Konieczne jest zatem wprowadzenie odpowiednich mechanizmów i narzędzi, które umożliwią efektywne zarządzanie i komunikację w strukturze tensorowej.

Przejście z tradycyjnej struktury na strukturę tensorową może być skomplikowane i wiązać się z pewnymi wyzwaniami. Jednym z głównych wyzwań jest zmiana kultury organizacyjnej i podejścia do zarządzania. Aby rozwiązać to wyzwanie, kluczowe jest zaangażowanie kierownictwa i pracowników w proces zmiany oraz zapewnienie odpowiedniego wsparcia i szkoleń.

Innym wyzwaniem jest dostosowanie procesów zarządzania do nowej struktury. Konieczne jest wprowadzenie nowych narzędzi, systemów i procesów, które będą wspierać efektywne zarządzanie i komunikację w strukturze tensorowej.

Przy decyzji o wprowadzeniu struktury tensorowej, ważne jest uwzględnienie czynników takich jak specyfika branży, rozmiar organizacji, kultura organizacyjna oraz zdolności i umiejętności pracowników.

Potencjalne konsekwencje wprowadzenia struktury tensorowej mogą obejmować zmianę relacji i hierarchii w organizacji, potrzebę dostosowania procesów zarządzania oraz konieczność dostosowania się do nowych sposobów pracy i komunikacji. Jednakże, wprowadzenie struktury tensorowej może przynieść wiele korzyści, takich jak zwiększona innowacyjność, elastyczność i efektywność organizacji.

Struktura tensorowa — artykuły polecane

Struktura zespołów projektowych — Struktura liniowo-sztabowa — Struktura liniowa — Rodzaje struktur w projekcie — Struktura projektowa — Struktura dywizjonalna — Tworzenie stanowisk organizacyjnych — Hierarchia — Jednostka organizacyjna

Bibliografia

• Krzakiewicz K. (red.) (1994), Podstawy organizacji i zarządzania, Wydawnictwo Akademii Ekonomicznej w Poznaniu, Poznań
• Rymarczyk J. (1996), Internacjonalizacja przedsiębiorstwa, Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne, Warszawa
• Rymarczyk J. (red.) (2017), Handel zagraniczny. Organizacja i technika, Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne, Warszawa

Autor: Anna Lipska