Strategia Luk Wiedzy
| Strategia Luk Wiedzy |
|---|
| Polecane artykuły |
Koncepcja luk wiedzy - pomaga w ustaleniu strategi zarządzania wiedzą dla organizacji. Ogólnie mówiąc, strategia polega na identyfikowaniu luk wiedzy, luk strategicznych i luk relacji jakie da się wyszczególnić w przedsiębiorstwie a następnie ustalaniem dla każdej z nich Strategi Zarządzania Wiedzą (StZW).
Poszczególne Luki
- Luka Wiedzy: Jest to luka występująca pomiędzy tym co przedsiębiorstwo musi wiedzieć i poziomem wiedzy jaki w danym przedsiębiorstwie występuje
- Luka Strategiczna: Jest to luka występująca pomiędzy celami przedsiębiorstwa a tym co aktualnie przedsiębiorstwo wykonuje by je osiągnąć.
- Luka Relacji: Jest to luka, która występuje pomiędzy tym jakie relacje przedsiębiorstwo musi posiadać aby osiągnąć wyznaczone cele i tym jakie relacje przedsiębiorstwo posiada w chwili aktualnej
Strukturę schematyczną przedstawia poniższy rysunek:
Schemat Strategi Luk Wiedzy, opracowanie na podstawie wykładów prof. UEK Bogusza Mikuły: "Zarządzanie wiedzą"
Etapy wyboru StZW
Korzystając z koncepcji Luk Wiedzy, a także podejścia planowego do Zarządzania Wiedzą, proces wyboru StZW wg Prof. Bogusza Mikuły sprowadzamy do etapów:
- Identyfikacja (formułowanie) strategii przedsiębiorstwa i strategii wiedzy
- Tworzenie wizji wiedzy
- Analiza środowiska wewnętrznego przedsiębiorstwa
- Analiza środowiska zewnętrznego
- Analiza porównawcza i ustalenie istniejących luk wiedzy i luk relacji
- Stworzenie dla każdej z luk Strategii Zarządzania Wiedzą
- Wybór dla każdej z luk wiedzy strategii podstawowych i wspomagających, określenie ich zakresów i czasu wykorzystania
Strategie Zarządzania Wiedzą
Są to strategie mające na celu doprowadzić do realizacji wszystkich funkcji zarządzania związanych z wiedzą.
Przykłady Strategii
Strategie zarządzania wiedzą oparte na pozyskaniu i rozwoju wiedzy w przedsiębiorstwie (strategie te możemy z łatwością zastosować do naszych luk:
- Strategia Kreacji wiedzy przez współdziałanie. Jest to kreowanie wiedzy oparte na sieci relacji i powiązań z przedsiębiorstwami zewnętrznymi, najczęściej typu B+R (badania i rozwój). Poprzez współprace możemy skutecznie zwiększyć zasoby wiedzy.
- Strategia Kreacji wewnętrznej. Wiedza, która zostanie stworzone wewnątrz organizacji. Może być idealnym źródłem przewagi konkurencyjnej nad innymi przedsiębiorstwami. Tworzona poprzez zespoły pracownicze lub innowacje przedstawiane przez poszczególnych pracowników.
- Strategia absorpcji. Poprzez zastosowanie różnego rodzaju metod, transferujemy wiedzę z zewnątrz organizacji do jej wnętrza. Mogą być to zasoby wiedzy zupełnie nowe dla organizacji, bądź też takie, które ulepszymy poprzez absorbowanie nowocześniejszych rozwiązać.
- Strategia Rozszerzenia. Podstawą tej techniki jest odpowiedni system rejestrowania wiedzy w przedsiębiorstwie, a także jej przesyłania. Strategia polega na wymianie wiedzy pomiędzy działami organizacji i tym samym rozpowszechniania jej wewnątrz.
- Strategia protekcji wiedzy. Chronimy wiedzę posiadaną przed jej naśladowaniem (dotyczy na przykład produktów/usług). Nie dopuszczamy nowo powstałej konkurencji do wejścia na rynek. Dzięki takiemu działaniu utrzymujemy przewagę konkurencyjną.
- Strategia udostępniania wiedzy. Zachęcamy nowych klientów i podtrzymujemy relacje ze starymi klientami. Działanie takie może przyciągnąć do nas nowych partnerów. Młodzi utalentowani pracownicy chcą pracować w naszym przedsiębiorstwie. Jest to narzędzie budowania satysfakcji wszystkich interesariuszy. Znacznemu przyspieszeniu ulega proces rozwoju wiedzy w danej dziedzinie.
Dodatkowe informacje
Zazwyczaj strategie stosowane w przedsiębiorstwie są mieszanką strategi przedstawionych wyżej. Pozwala to uelastycznić działania i zgodnie z teorią Gospodarki Opartej na Wiedzy (GOW) wykorzystywać szanse pojawiające się przed przedsiębiorstwem z jak najlepszym skutkiem.
Bibliografia
- Mikuła B., Organizacje oparte na wiedzy, Wydawnictwo Akademii Ekonomicznej, Kraków 2006
- Mikuła B., Zadania organizacji w zakresie zarządzania wiedzą, [w:] e-mentor nr 5/2006
Autor: Robert Szydło
