Strategia naśladowcy

Strategia naśladowcy jest stosowana przez firmy, które nie mają własnych, wyróżniających się dziedzin. Osiągają one wiodącą pozycję konkurencyjną, poprzez naśladowanie technologii, wzorów produkcji oraz strategie biznesu liderów na rynku. Strategia imitacji (naśladowcy) polega najogólniej mówiąc na akceptacji przez firmę niewielkiego udziału w rynku, często ograniczonego do kilku segmentów. Firmy naśladujące nie stosują intensywnych środków reklamy, choć produkują produkty o równie dobrej jakości.

Efektem takiej filozofii jest wytwarzanie produktów jeśli nie identycznych, to spokrewnionych z produktami lidera. Dalszą konsekwencją jest korzystanie z reklamy i promocji lidera, dzięki której wyedukowani klienci mogą docenić produkty imitatora. Oszczędność kosztów w zakresie badania i rozwoju, jak również w odniesieniu do promocji, pozwala firmie naśladującej utrzymywać stały udział w rynku. Niekiedy niższe ceny mogą zachęcać do kupna, w związku z czym imitator może adresować swoją ofertę do segmentów odbiorców niezamożnych, o przeciętnych dochodach.

Formy strategii naśladownictwa

Strategia naśladownictwa może przybierać różne warianty:

• naśladowanie lidera w jak największej liczbie segmentów obsługiwanych przez niego,
• naśladownictwo selektywne, polegające na tym, że imitator podąża za liderem w niektórych tylko segmentach, w innych zaś nie, stosując zróżnicowanie produktu.

W obrębie tej strategii wyróżnia się następujące odmiany:

• strategia klonu-polega ona na kopiowaniu produktu wytworzonego przez rynkowego lidera, a także powielaniu jego dystrybucji oraz reklamy itd. Firma określana mianem klonu nie tworzy nic własnego, tylko wręcz "pasożytuje" na staraniach lidera. W niektórych przypadka jest po prostu fałszerzem, który produkuje kopie,
• strategia imitatora-jest to powielanie niektórych elementów asortymentu lidera. Jednak imitator różnicuje produkt pod względem opakowania, ceny, reklamy itd,
• strategia usprawniacza-usprawniacz przystosowuje produkt oraz stara się go uatrakcyjnić, te, które już istnieją i zostały stworzone przez lidera. Może on zagrażać liderowi poprzez ulepszenie tych produktów.

Zalety strategii naśladowcy

Firmy często decydują się na strategię naśladowcy ze względu na wiele korzyści, jakie wynikają z tego podejścia. Pierwszą zaletą jest obniżenie ryzyka inwestycyjnego. Firmy naśladowcze mogą skorzystać z już sprawdzonych rozwiązań, które zostały zastosowane przez liderów rynkowych. Dzięki temu nie muszą eksperymentować ani inwestować dużych sum pieniędzy w badania i rozwój. Zamiast tego mogą skupić się na doskonaleniu i dostosowywaniu istniejących rozwiązań do swoich potrzeb.

Kolejną zaletą strategii naśladowcy jest przyspieszenie rozwoju firmy. Dzięki wykorzystaniu już sprawdzonych rozwiązań, firma naśladowcza może szybko wejść na rynek i konkurować z liderami branży. To pozwala jej zyskać przewagę czasową i zwiększyć swoje szanse na sukces.

Oszczędności kosztów są także ważną korzyścią wynikającą z zastosowania strategii naśladowcy. Firmy naśladowcze mogą korzystać z większej skali produkcji, co przekłada się na niższe koszty jednostkowe. Ponadto, unikając badań i rozwoju, mogą zaoszczędzić także na kosztach związanych z innowacjami. To z kolei pozwala im oferować swoje produkty lub usługi po atrakcyjniejszych cenach, co zwiększa ich konkurencyjność na rynku.

Wyzwania i ryzyka związane z strategią naśladowcy

Chociaż strategia naśladowcy może być korzystna, to wiąże się również z pewnymi wyzwaniami i ryzykami. Jednym z potencjalnych problemów jest trudność w budowaniu własnej marki. Firmy naśladowcze często są postrzegane jako kopiujące liderów rynkowych, co może wpływać negatywnie na ich reputację. Zbudowanie silnej marki może wymagać dodatkowego wysiłku i inwestycji ze strony firmy naśladowczej.

Innym wyzwaniem jest utrata konkurencyjności. Firmy naśladowcze mogą być zmuszone do ciągłego dostosowywania się do zmieniających się rynkowych trendów i innowacji wprowadzanych przez liderów branży. Jeśli nie będą w stanie nadążyć, mogą stracić swoją konkurencyjność i zostaną zepchnięte na margines rynku.

Również ryzyko pozycjonowania na rynku jako naśladowca jest istotne. Firmy naśladowcze muszą być świadome, że liderzy rynkowi mogą podjąć działania prawne w celu ochrony swoich innowacji i praw autorskich. To może skutkować koniecznością poniesienia kosztów związanych z postępowaniami sądowymi lub ograniczeniem możliwości naśladowania produktów lub usług liderów rynkowych.

Przykłady firm, które skutecznie zastosowały strategię naśladowcy

Istnieje wiele przykładów firm, które skutecznie zastosowały strategię naśladowcy i osiągnęły sukces. Jednym z takich przykładów jest Xiaomi, chińska firma elektroniczna, która naśladowała innowacyjne produkty Apple, takie jak iPhone i iPad. Xiaomi skupiło się na oferowaniu podobnych funkcji i jakości produktów, ale w znacznie niższych cenach. To pozwoliło im zdobyć dużą popularność i uznanie na rynku.

Innym przykładem jest Zara, hiszpańska firma odzieżowa. Zara naśladowała szybki model dostaw i częste zmiany asortymentu stosowane przez liderów branży mody. Dzięki temu firma mogła szybko reagować na zmieniające się trendy i preferencje klientów, co przyniosło jej duży sukces na rynku.

Podobieństwa i różnice między strategiami naśladowczymi stosowanymi przez różne firmy są zauważalne. Niektóre firmy skupiają się na naśladowaniu produktów, inne na naśladowaniu strategii marketingowych, a jeszcze inne na naśladowaniu modeli biznesowych. Wszystkie te podejścia mogą przynieść sukces, jeśli są odpowiednio dostosowane do potrzeb i warunków rynkowych.

Wnioski, które można wyciągnąć z przykładów firm, które skutecznie zastosowały strategię naśladowcy, są takie, że kluczem do sukcesu jest dobranie odpowiedniego obszaru do naśladowania, ciągłe dostosowywanie się do zmieniających się warunków rynkowych oraz skoncentrowanie się na oferowaniu wartościowych produktów lub usług w konkurencyjnych cenach.

Strategia naśladowcy — artykuły polecane

Strategia niszy rynkowej — Strategia zbierania śmietanki — Strategia konkurencji — Strategia penetracji — Strategia rynku ogólnego i docelowego — Dyferencjacja — FMCG — Strategia dywersyfikacji poziomej — Asortyment produktów

Bibliografia

• Cabała P. (2005), Materiały wykładowe, Uniwersytet Ekonomiczny w Krakowie, Kraków
• Romanowska M. (2004), Leksykon zarządzania, Difin, Warszawa

Autor: Anna Grochal, Aleksandra Gara