Strategia finansowania aktywów obrotowych: Różnice pomiędzy wersjami
m (Infobox update) |
(LinkTitles.) |
||
| Linia 16: | Linia 16: | ||
'''Strategia finansowania aktywów obrotowych''' - określa sposób w jaki przedsiębiorstwo zaspokaja stałe i zmienne zapotrzebowanie na fundusze finansujące aktywa, których poziom ulega zmianie, określa zatem ogólną strategie przedsiębiorstwa w zakresie finansowania aktywów obrotowych. | '''[[Strategia]] finansowania aktywów obrotowych''' - określa sposób w jaki [[przedsiębiorstwo]] zaspokaja stałe i zmienne [[zapotrzebowanie]] na [[fundusze]] finansujące [[aktywa]], których poziom ulega zmianie, określa zatem ogólną strategie przedsiębiorstwa w zakresie finansowania aktywów obrotowych. | ||
==Rodzaje strategii finansowania aktywów obrotowych== | ==Rodzaje strategii finansowania aktywów obrotowych== | ||
'''Strategia konserwatywna (zachowawcza)''' sprowadza się do finansowania trwałego stanu [[aktywa obrotowe|aktywów obrotowych]] [[kapitał własny|kapitałem własnym]] lub długoterminowym kredytem bankowym. Za pomocą kapitałów o charakterze długoterminowym (kapitały własne i długoterminowy kredyt bankowy) finansowana jest również znaczna część potrzeb sezonowych. Istotne znaczenie ma zachowanie wysokiej [[płynność finansowa|płynności finansowej]]. Ponieważ kredyt długoterminowy z reguły jest wyżej [[oprocentowanie|oprocentowany]] niż krótkoterminowy, struktura [[źródło finansowania|źródeł finansowania]] aktywów nie jest w stanie w pełni wykorzystać szans stwarzanych przez zjawisko dźwigni finansowej i w konsekwencji prowadzi do wzrostu [[koszty|kosztów]]. Cechą charakterystyczną tej strategii jest występowanie nadpłynności, czyli gromadzenie nadwyżek środków pieniężnych. Strategia ta zapewnia przedsiębiorstwu bezpieczeństwo finansowe, natomiast koszty jej finansowania są stosunkowo wysokie. | '''Strategia konserwatywna (zachowawcza)''' sprowadza się do finansowania trwałego stanu [[aktywa obrotowe|aktywów obrotowych]] [[kapitał własny|kapitałem własnym]] lub długoterminowym kredytem bankowym. Za pomocą kapitałów o charakterze długoterminowym (kapitały własne i długoterminowy [[kredyt]] bankowy) finansowana jest również znaczna część potrzeb sezonowych. Istotne znaczenie ma zachowanie wysokiej [[płynność finansowa|płynności finansowej]]. Ponieważ kredyt długoterminowy z reguły jest wyżej [[oprocentowanie|oprocentowany]] niż krótkoterminowy, struktura [[źródło finansowania|źródeł finansowania]] aktywów nie jest w stanie w pełni wykorzystać szans stwarzanych przez zjawisko dźwigni finansowej i w konsekwencji prowadzi do wzrostu [[koszty|kosztów]]. Cechą charakterystyczną tej strategii jest występowanie nadpłynności, czyli gromadzenie nadwyżek środków pieniężnych. Strategia ta zapewnia przedsiębiorstwu bezpieczeństwo finansowe, natomiast [[koszty]] jej finansowania są stosunkowo wysokie. | ||
* wysoki poziom [[kapitał obrotowy|kapitału obrotowego netto]]. | * wysoki poziom [[kapitał obrotowy|kapitału obrotowego netto]]. | ||
* [[analiza wskaźnikowa|wskaźnik bieżącej płynności]] znacznie wyższy od jedności<ref>A. Duliniec 2011, s. 30</ref> | * [[analiza wskaźnikowa|wskaźnik bieżącej płynności]] znacznie wyższy od jedności<ref>A. Duliniec 2011, s. 30</ref> | ||
Konserwatywna strategia finansowania majątku obrotowego jest w Polsce stosowana powszechnie. Nie wymaga podejmowania złożonych decyzji i jest czytelna. Jednak powinna być wdrażana tylko, jeśli jednostka może zrezygnować z podwyższania rentowności kapitału własnego bądź może pozwolić sobie na wyższy koszt kapitału spowodowany korzystaniem ze źródeł zewnętrznych.<ref>Cz. Skowronka i in. 2014, s. 57</ref> | Konserwatywna strategia finansowania majątku obrotowego jest w Polsce stosowana powszechnie. Nie wymaga podejmowania złożonych decyzji i jest czytelna. Jednak powinna być wdrażana tylko, jeśli jednostka może zrezygnować z podwyższania rentowności kapitału własnego bądź może pozwolić sobie na wyższy [[koszt]] kapitału spowodowany korzystaniem ze źródeł zewnętrznych.<ref>Cz. Skowronka i in. 2014, s. 57</ref> | ||
<google>text</google> | <google>text</google> | ||
| Linia 29: | Linia 29: | ||
'''Strategia agresywna (dynamiczna)''' polega na finansowaniu trwałego stanu aktywów obrotowych kredytem krótkoterminowym. Zaletą tej strategii jest minimalizacja kosztów finansowania aktywów obrotowych (wynikająca z niższego oprocentowania kredytów krótkoterminowych) oraz poprawa poziomu [[Stopa zwrotu z kapitału własnego|stopy zwrotu kapitału własnego]] (wynikająca z kolei z wykorzystania zjawiska dźwigni finansowej). Minusem tej strategii jest [[Ryzyko stopy procentowej|ryzyko wzrostu stopy procentowej]] oraz trudności z pozyskiwaniem dodatkowych kredytów. W konsekwencji może to doprowadzić do problemów z terminowym regulowaniem [[zobowiązania|zobowiązań]]. | '''Strategia agresywna (dynamiczna)''' polega na finansowaniu trwałego stanu aktywów obrotowych kredytem krótkoterminowym. Zaletą tej strategii jest minimalizacja kosztów finansowania aktywów obrotowych (wynikająca z niższego oprocentowania kredytów krótkoterminowych) oraz poprawa poziomu [[Stopa zwrotu z kapitału własnego|stopy zwrotu kapitału własnego]] (wynikająca z kolei z wykorzystania zjawiska dźwigni finansowej). Minusem tej strategii jest [[Ryzyko stopy procentowej|ryzyko wzrostu stopy procentowej]] oraz trudności z pozyskiwaniem dodatkowych kredytów. W konsekwencji może to doprowadzić do problemów z terminowym regulowaniem [[zobowiązania|zobowiązań]]. | ||
* zerowy lub bardzo niski poziom kapitału obrotowego netto | * zerowy lub bardzo niski poziom kapitału obrotowego netto | ||
* wskaźnik bieżącej płynności bliski bądź równy 1<ref>A. Duliniec 2011, s. 30</ref> | * [[wskaźnik]] bieżącej płynności bliski bądź równy 1<ref>A. Duliniec 2011, s. 30</ref> | ||
W praktyce stosowanie tej strategii nie jest łatwe. Strategia ta może przynieść korzyści finansowe, dodatkowo koszty zobowiązań krótkoterminowych są niższe od kosztów kredytów długoterminowych. Jednak powinna być stosowana jedynie w warunkach ciągłego monitorowania potencjalnego ryzyka, ponieważ ryzyko utraty płynności finansowej jest wysokie. Jednostka powinna rozważać tworzenie rezerw na ewentualne pokrycie strat stosując strategię agresywną.<ref>Cz. Skowronka i in. 2014, s. 58</ref> | W praktyce stosowanie tej strategii nie jest łatwe. Strategia ta może przynieść korzyści finansowe, dodatkowo koszty zobowiązań krótkoterminowych są niższe od kosztów kredytów długoterminowych. Jednak powinna być stosowana jedynie w warunkach ciągłego monitorowania potencjalnego ryzyka, ponieważ ryzyko utraty płynności finansowej jest wysokie. Jednostka powinna rozważać tworzenie rezerw na ewentualne pokrycie strat stosując strategię agresywną.<ref>Cz. Skowronka i in. 2014, s. 58</ref> | ||
'''Strategia umiarkowana (równowagi)''' jest połączeniem strategii konserwatywnej i agresywnej, czyli pośrednią. Polega na działaniach dążących do dostosowania długości okresu, na które pozyskiwane są [[kapitał]]y, do długości "okresu życia" [[aktywa|aktywów]] przez nie sfinansowanych. Strategia ta zapewnia największe szanse utrzymania płynności finansowej przedsiębiorstwa, ponieważ umożliwia synchronizacje w czasie strumieni pieniężnych wydatków i [[dochód|dochodów]] przedsiębiorstw. | '''Strategia umiarkowana (równowagi)''' jest połączeniem strategii konserwatywnej i agresywnej, czyli pośrednią. Polega na działaniach dążących do dostosowania długości okresu, na które pozyskiwane są [[kapitał]]y, do długości "okresu życia" [[aktywa|aktywów]] przez nie sfinansowanych. Strategia ta zapewnia największe [[szanse]] utrzymania płynności finansowej przedsiębiorstwa, ponieważ umożliwia synchronizacje w czasie strumieni pieniężnych wydatków i [[dochód|dochodów]] przedsiębiorstw. | ||
W strategii tej chodzi o to, aby znaleźć odpowiednie proporcje pomiędzy potencjalnym ryzykiem a dochodem. Część majątku obrotowego pokrywana jest kredytami długoterminowymi, zaś zobowiązania krótkoterminowe pokrywają bieżące zapotrzebowanie na kapitał obrotowy. Efektywność i bezpieczeństwo zastosowania tej strategii zależy od tego na ile przedsiębiorstwo może zapewnić stabilny w czasie strumień wpływów i wydatków środków pieniężnych.<ref>Cz. Skowronka i in. 2014, s. 58</ref> | W strategii tej chodzi o to, aby znaleźć odpowiednie proporcje pomiędzy potencjalnym ryzykiem a dochodem. Część majątku obrotowego pokrywana jest kredytami długoterminowymi, zaś [[zobowiązania]] krótkoterminowe pokrywają bieżące zapotrzebowanie na kapitał obrotowy. [[Efektywność]] i bezpieczeństwo zastosowania tej strategii zależy od tego na ile przedsiębiorstwo może zapewnić stabilny w czasie strumień wpływów i wydatków środków pieniężnych.<ref>Cz. Skowronka i in. 2014, s. 58</ref> | ||
==Wybór optymalnej strategii== | ==Wybór optymalnej strategii== | ||
| Linia 44: | Linia 44: | ||
==Bibliografia== | ==Bibliografia== | ||
* Czekaj J., Dresler Z. (2006), ''Zarządzanie finansami przedsiębiorstw'', Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa, s. 158-162. | * Czekaj J., Dresler Z. (2006), ''[[Zarządzanie]] finansami przedsiębiorstw'', Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa, s. 158-162. | ||
* Duliniec A. (2011), ''Finansowanie przedsiębiorstwa. Strategie i instrumenty'', Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne, Warszawa | * Duliniec A. (2011), ''[[Finansowanie]] przedsiębiorstwa. Strategie i instrumenty'', Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne, Warszawa | ||
* Maness T. (1988), ''Introduction to corporate Finance'', McGraw-Hill, New York, s. 358. | * Maness T. (1988), ''Introduction to corporate Finance'', McGraw-Hill, New York, s. 358. | ||
* Michalak A. (2013), ''[http://zif.wzr.pl/pim/2013_1_4_22.pdf Strategie finansowania przedsiębiorstw w branżach kapitałochłonnych na przykładzie polskich i światowych przedsiębiorstw górniczych]'', Zarządzanie i Finanse, Uniwersytet Gdański | * Michalak A. (2013), ''[http://zif.wzr.pl/pim/2013_1_4_22.pdf Strategie finansowania przedsiębiorstw w branżach kapitałochłonnych na przykładzie polskich i światowych przedsiębiorstw górniczych]'', Zarządzanie i Finanse, Uniwersytet Gdański | ||
* Skowronka Cz. (red.) (2014), ''Aktywa obrotowe polskich przedsiębiorstw'', Collegium Mazovia Innowacyjna Szkoła Wyższa w Siedlcach, Siedlce | * Skowronka Cz. (red.) (2014), ''[[Aktywa obrotowe]] polskich przedsiębiorstw'', Collegium Mazovia Innowacyjna Szkoła Wyższa w Siedlcach, Siedlce | ||
* Szafraniec-Siluta E. (2013), ''[http://jmf.wzr.pl/pim/2013_2_2_31.pdf Bezpieczeństwo finansowe przedsiębiorstw rolniczych w Polsce — ujęcie porównawcze]'', Wydział Nauk Ekonomicznych, Politechnika Koszalińska | * Szafraniec-Siluta E. (2013), ''[http://jmf.wzr.pl/pim/2013_2_2_31.pdf Bezpieczeństwo finansowe przedsiębiorstw rolniczych w Polsce — ujęcie porównawcze]'', Wydział Nauk Ekonomicznych, Politechnika Koszalińska | ||
* Wasilewski M. (2011), ''[http://www.wne.sggw.pl/czasopisma/pdf/EIOGZ_2011_nr91_s49.pdf Strategia płynności finansowej przedsiębiorstw rolniczych w zależności od rentowności aktywów]'', Zeszyty Naukowe SGGW - Ekonomika i Organizacja Gospodarki Żywnościowej, nr 91 | * Wasilewski M. (2011), ''[http://www.wne.sggw.pl/czasopisma/pdf/EIOGZ_2011_nr91_s49.pdf Strategia płynności finansowej przedsiębiorstw rolniczych w zależności od rentowności aktywów]'', Zeszyty Naukowe SGGW - [[Ekonomika]] i [[Organizacja]] Gospodarki Żywnościowej, nr 91 | ||
==Przypisy== | ==Przypisy== | ||
Wersja z 01:38, 22 maj 2020
| Strategia finansowania aktywów obrotowych |
|---|
| Polecane artykuły |
Strategia finansowania aktywów obrotowych - określa sposób w jaki przedsiębiorstwo zaspokaja stałe i zmienne zapotrzebowanie na fundusze finansujące aktywa, których poziom ulega zmianie, określa zatem ogólną strategie przedsiębiorstwa w zakresie finansowania aktywów obrotowych.
Rodzaje strategii finansowania aktywów obrotowych
Strategia konserwatywna (zachowawcza) sprowadza się do finansowania trwałego stanu aktywów obrotowych kapitałem własnym lub długoterminowym kredytem bankowym. Za pomocą kapitałów o charakterze długoterminowym (kapitały własne i długoterminowy kredyt bankowy) finansowana jest również znaczna część potrzeb sezonowych. Istotne znaczenie ma zachowanie wysokiej płynności finansowej. Ponieważ kredyt długoterminowy z reguły jest wyżej oprocentowany niż krótkoterminowy, struktura źródeł finansowania aktywów nie jest w stanie w pełni wykorzystać szans stwarzanych przez zjawisko dźwigni finansowej i w konsekwencji prowadzi do wzrostu kosztów. Cechą charakterystyczną tej strategii jest występowanie nadpłynności, czyli gromadzenie nadwyżek środków pieniężnych. Strategia ta zapewnia przedsiębiorstwu bezpieczeństwo finansowe, natomiast koszty jej finansowania są stosunkowo wysokie.
- wysoki poziom kapitału obrotowego netto.
- wskaźnik bieżącej płynności znacznie wyższy od jedności[1]
Konserwatywna strategia finansowania majątku obrotowego jest w Polsce stosowana powszechnie. Nie wymaga podejmowania złożonych decyzji i jest czytelna. Jednak powinna być wdrażana tylko, jeśli jednostka może zrezygnować z podwyższania rentowności kapitału własnego bądź może pozwolić sobie na wyższy koszt kapitału spowodowany korzystaniem ze źródeł zewnętrznych.[2]
Strategia agresywna (dynamiczna) polega na finansowaniu trwałego stanu aktywów obrotowych kredytem krótkoterminowym. Zaletą tej strategii jest minimalizacja kosztów finansowania aktywów obrotowych (wynikająca z niższego oprocentowania kredytów krótkoterminowych) oraz poprawa poziomu stopy zwrotu kapitału własnego (wynikająca z kolei z wykorzystania zjawiska dźwigni finansowej). Minusem tej strategii jest ryzyko wzrostu stopy procentowej oraz trudności z pozyskiwaniem dodatkowych kredytów. W konsekwencji może to doprowadzić do problemów z terminowym regulowaniem zobowiązań.
- zerowy lub bardzo niski poziom kapitału obrotowego netto
- wskaźnik bieżącej płynności bliski bądź równy 1[3]
W praktyce stosowanie tej strategii nie jest łatwe. Strategia ta może przynieść korzyści finansowe, dodatkowo koszty zobowiązań krótkoterminowych są niższe od kosztów kredytów długoterminowych. Jednak powinna być stosowana jedynie w warunkach ciągłego monitorowania potencjalnego ryzyka, ponieważ ryzyko utraty płynności finansowej jest wysokie. Jednostka powinna rozważać tworzenie rezerw na ewentualne pokrycie strat stosując strategię agresywną.[4]
Strategia umiarkowana (równowagi) jest połączeniem strategii konserwatywnej i agresywnej, czyli pośrednią. Polega na działaniach dążących do dostosowania długości okresu, na które pozyskiwane są kapitały, do długości "okresu życia" aktywów przez nie sfinansowanych. Strategia ta zapewnia największe szanse utrzymania płynności finansowej przedsiębiorstwa, ponieważ umożliwia synchronizacje w czasie strumieni pieniężnych wydatków i dochodów przedsiębiorstw. W strategii tej chodzi o to, aby znaleźć odpowiednie proporcje pomiędzy potencjalnym ryzykiem a dochodem. Część majątku obrotowego pokrywana jest kredytami długoterminowymi, zaś zobowiązania krótkoterminowe pokrywają bieżące zapotrzebowanie na kapitał obrotowy. Efektywność i bezpieczeństwo zastosowania tej strategii zależy od tego na ile przedsiębiorstwo może zapewnić stabilny w czasie strumień wpływów i wydatków środków pieniężnych.[5]
Wybór optymalnej strategii
Przyjęta strategia finansowania aktywów obrotowych przedsiębiorstwa wskazuje proporcje, w jakich aktywa te są finansowane kapitałem stałym i zobowiązaniami krótkoterminowymi. Podejście zarządu firmy do ryzyka utraty płynności ma duży wpływ na podjęcie decyzji w zakresie wyboru najlepszej dla przedsiębiorstwa strategii.[6]
Konserwatywnej strategii zarządzania aktywami towarzyszy niskie ryzyko, ale również możliwość osiągania tylko niskich dochodów. Podjęcie strategii agresywnej wiąże się ze wzrostem ryzyka, jednakże szanse na osiągnięcie dużych zysków są znacznie większe. Strategia umiarkowana jest najlepszym rozwiązaniem dla firm cechujących ostrożność w działaniu. Godzi ona bowiem możliwość osiągania umiarkowanych zysków, przy jednoczesnym zachowaniu poziomu umiarkowanego ryzyka.
Przy podejmowaniu decyzji o finansowaniu aktywów obrotowych przedsiębiorcy muszą zdecydować czy chcą wykorzystać środki własne, czy chcą sięgnąć po środki obce. W poszczególnych firmach efektywność zarządzania majątkiem obrotowym jest zróżnicowana. Wynika to z zastosowania zróżnicowanych metod, narzędzi i strategii.[7]
Bibliografia
- Czekaj J., Dresler Z. (2006), Zarządzanie finansami przedsiębiorstw, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa, s. 158-162.
- Duliniec A. (2011), Finansowanie przedsiębiorstwa. Strategie i instrumenty, Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne, Warszawa
- Maness T. (1988), Introduction to corporate Finance, McGraw-Hill, New York, s. 358.
- Michalak A. (2013), Strategie finansowania przedsiębiorstw w branżach kapitałochłonnych na przykładzie polskich i światowych przedsiębiorstw górniczych, Zarządzanie i Finanse, Uniwersytet Gdański
- Skowronka Cz. (red.) (2014), Aktywa obrotowe polskich przedsiębiorstw, Collegium Mazovia Innowacyjna Szkoła Wyższa w Siedlcach, Siedlce
- Szafraniec-Siluta E. (2013), Bezpieczeństwo finansowe przedsiębiorstw rolniczych w Polsce — ujęcie porównawcze, Wydział Nauk Ekonomicznych, Politechnika Koszalińska
- Wasilewski M. (2011), Strategia płynności finansowej przedsiębiorstw rolniczych w zależności od rentowności aktywów, Zeszyty Naukowe SGGW - Ekonomika i Organizacja Gospodarki Żywnościowej, nr 91
Przypisy
Autor: Klara Jowsa, Gabriela Surowiec
