Certyfikat depozytowy

Certyfikaty depozytowe - zbywalny papier wartościowy emitowany przez bank w celu zgromadzenia środków pieniężnych, zaświadczający zdeponowanie przez okaziciela certyfikatu depozytowego w banku określonej kwoty środków na określony czas, po upływie którego bank emitent zobowiązany jest do zwrotu tej kwoty wraz z określonymi odsetkami, są to papiery wartościowe emitowane przez banki w celu pozyskania pieniądza.Według prawa handlowego certyfikat depozytowy to "bankowy papier wartościowy służący gromadzeniu przez banki środków pieniężnych w złotych lub w innej walucie wymienialnej". (Ustawa z 29.08.1997 r. - Prawo bankowe)

Certyfikat depozytowy jest dokumentem lub zapisem potwierdzającym przyjęcie środków przez bank. Takie zaświadczenie określa miejsce zdeponowania środków, nazwę banku oraz czas zdeponowania i wysokość stopy procentowej. Zaświadczenie wystawiane jest na okaziciela i może być swobodnie handlowane na rynku wtórnym. Stroną transakcji jest okaziciel, który przedstawi emitentowi do wykupu (w określonym przez tego ostatniego, dniu i po określonej cenie).

Zaletą Certyfikatów depozytowych jest pewność lokaty, która nie może być wycofana z banku przed umownym terminem, a deponent lokaty może ją w każdej chwili upłynnić, zbywając posiadany certyfikat na rynku wtórnym.Certyfikaty depozytowe w okresie do wykupu są zbywalne wraz z należnymi odsetkami. Oznacza to że jeśli inwestor chce wycofać środki, które ulokował e certyfikacie depozytowym, to może go zbyć według ceny rynkowej, nie tracąc przy tym odsetek za okres od chwili zakupu tego papieru do momentu jego sprzedaży. Stopa oprocentowania certyfikatów depozytowych jest zwykle wyższa od stopy oprocentowania bonów skarbowych, co wynika stąd, że ryzyko niewypłacalności banków jest wyższe niż rządu, a ponadto certyfikaty depozytowe muszą być konkurencyjne. Sprzedawany jest przeważnie przez bank inny niż bank który emituje certyfikat depozytowy w celu zwiększenia zasięgu dystrybucji tego papieru.

TL;DR

Certyfikaty depozytowe to papiery wartościowe emitowane przez banki w celu zgromadzenia środków pieniężnych. Posiadacz certyfikatu depozytowego może go sprzedać na rynku wtórnym przed terminem wykupu. Cechuje je pewność lokaty i wyższa stopa oprocentowania niż bony skarbowe. Istnieją różne rodzaje certyfikatów depozytowych, a ich płynność jest większa niż depozytów bankowych. W Polsce certyfikaty depozytowe są mało popularne, a emitowane są głównie w dużych kwotach. Są również zakwalifikowane do produktów strukturyzowanych.

Historia

Certyfikaty depozytowe pojawiły się na eurorynku w 1966 roku. Pochodzą one ze Stanów Zjednoczonych, które są największym na świecie rynkiem tych instrumentów. Powstały w związku z restrykcjami nałożonymi w Stanach Zjednoczonych, dotyczącymi maksymalnej stawki dla lokat terminowych, jaką banki mogły oferować klientom, w latach 60. banki obsługujące klientów instytucjonalnych (dysponujących znaczącymi nadwyżkami krótko-terminowych środków) w celu utrzymania atrakcyjności swoich usług pozwalających aktywnie i efektywnie zarządzać bieżącą płynnością stworzyły certyfikat depozytowy (CD). Rynek certyfikatów depozytowych niestety jest wciąż słabo rozwinięty oraz płytki, o niskiej płynności oraz bardzo kosztowny co jest powodem niskiego zainteresowania.

Cechy certyfikatów depozytowych

Można wyróżnić stałe elementy, cechy certyfikatu depozytowego:

• jest papierem wartościowym na okaziciela,
• oznaczenie emitenta, banku, który przyjął depozyt i zaświadcza, że go spłaci wraz z odsetkami,
• nominalną wartość, czyli kwotę kapitału, jaka zdeponowana została u emitenta,
• nominalną stopę procentową, tzw. kupon,
• okres trwania, tzn. datę rozpoczęcia i zapadalności, wykupu certyfikatu
• zwykle występuje w formie zdematerializowanej (zapis elektroniczny),

może być instrumentem zbywalnym i niezbywalnym (większość stanowią certyfikaty zbywalne).

Głównymi instytucjami emitującymi CD są banki oraz kasy pożyczkowo-oszczędnościowe (thrifts). Celem emisji jest pozyskanie środków na finansowanie bieżącej działalności.

Rodzaje

Cztery podstawowe rodzaje certyfikatów depozytowych (W. Dębski 2003 s. 50-51):

1. Krótkoterminowe certyfikaty o stałym oprocentowaniu emitowane na okres od 1 miesiąca do roku. Ich oprocentowanie od momentu emisji do dnia wykupu jest stałe; jego wysokość najczęściej jest negocjowana między stronami w dniu emisji. Zazwyczaj są to papiery na okaziciela, łatwe do zbycia na rynku wtórnym.
2. Długoterminowe certyfikaty o stałym oprocentowaniu emitowane na okres od 1 roku do 5 lat. Wypłata odsetek występuje zwykle co 6 lub 12 miesięcy
3. Dyskontowe certyfikaty depozytowe, które są emitowane po cenie niższej od ich wartości nominalnej. Wartość nominalną certyfikat ten uzyskuje w dniu zapadalności.
4. Certyfikaty depozytowe ze zmienną stopą procentową, emitowane na okres od 3 miesięcy do 5 lat. Ich oprocentowanie jest zrelatywizowane do innej stopy rynku pieniężnego i zmienia się wraz z nią. Odsetki są naliczane co 3, 6 lub 12 miesięcy.

Płynność

Płynność certyfikatów jest większa niż depozytów bankowych. Jednocześnie ich oprocentowanie jest wyższe od ww. Okres, na jaki emitowane są certyfikaty, wynosi od jednego miesiąca do jednego roku. Transakcje i handel certyfikatami zawiera się w takich samych celach jak to się dzieje w przypadku depozytów bankowych. Inwestycje w certyfikaty depozytowe stanowią alternatywę w stosunku do transakcji na rynku depozytów międzybankowych. Emitując certyfikaty bądź nabywając je od emitenta, banki mają możliwość zarządzania swoją płynnością, lokują nadwyżki środków na rynku bądź też pozyskują na nim niezbędne do prowadzenia zyskownej działalności środki, które sprzedają następnie po wyższych cenach na innych rynkach finansowych, np. kredytowym czy kapitałowym.

W Polsce, certyfikaty depozytowe w zasadzie nie występują. Wynika to z braku regulacji NBP dotyczących emisji certyfikatów, a także z braku szerszego zainteresowania banków tą formą pozyskiwania środków. Są one najczęściej emitowane w dużych i zaokrąglonych kwotach, takich jak 100.000 zł. (Bałamut T. 2002 s. 22)

Produkty strukturyzowane

Certyfikaty depozytowe są zakwalifikowane do produktów strukturyzowanych czyli połączeniu kilku instrumentów prostych, tak aby umożliwić osobie fizycznej zainwestowanie na rynku do którego przeważnie nie ma dostępu. Zaletami tych produktów jest z pewnością możliwość wykorzystania mechanizmów zarezerwowanych dla instrumentów pochodnych (lewarowanie ze zwiększoną stopą zwrotu), ochrona zainwestowanego kapitału, możliwość inwestowania na rynkach niedostępnych dla wszystkich. Natomiast wśród wad należy wymienić małą zbywalność, brak regulacji i poziom skomplikowania tego instrumentu.

Podział instrumentów strukturyzowanych:

Produkt strukturyzowany	Udział (%)
Polisa na życie z UFK	18,39
Polisa inwestycyjna	28,39
Lokata inwestycyjna	36,13
Certyfikat depozytowy	7,74
Obligacja strukturyzowana	3,23
BPW	2,58
FIZ	0,97
Fundusz zagraniczny	2,58

Źródło: (Dyduch M. 2013 s. 144)

Certyfikat depozytowy — artykuły polecane

Obligacje — Obligacje korporacyjne — Instrumenty rynku pieniężnego — Depozyt zabezpieczający — Bony skarbowe — Repo — Komercyjny weksel inwestycyjno-terminowy — Depozyt bankowy — CDS

Bibliografia

• Bałamut T. (red.) (2002), Rynek finansowy w Polsce w latach 1998-2001, Wydawnictwo NBP, Warszawa
• Dębski W. (2005), Rynek finansowy i jego mechanizmy, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa
• Dyduch M. (2013), Bankowe Papiery Wartościowe Strukturyzowane, Studia Ekonomiczne Vol.2013 Nr.124
• Hadaś-Dyduch M. (2013), Inwestycje alternatywne na polskim rynku kapitałowym, Czasopismo Innowacje w finansach i ubezpieczeniach - metody matematyczne i informatyczne, nr 146
• Iwanicz-Drozdowska M. (red.) (2013), Bankowość: Instytucje, operacje, zarządzanie, Poltex, Warszawa
• Krzyżkiewicz Z. (2006), Leksykon bankowo-giełdowy, Poltext, Warszawa
• Nowak K. (1998), Polski rynek kapitałowy. Instrumenty, uczestnicy, inwestycje, Wydawnictwo Wyższej Szkoły Bankowej, Poznań
• Rębilas R. (2013), Instrumenty strukturyzowane na polskim rynku, Studia Ekonomiczne, Vol.2013 nr 174
• Roth P. (2000), Rynki walutowe i pieniężne, Dom Wydawniczy ABC, Warszawa
• Soroczyński S., Witek M. (1999), Instrumenty finansowe, Dom Wydawniczy ABC, Warszawa
• Ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe. Dz.U. nr 140 poz. 939

Autor: Barbara Bik, Olga Raźny, Dagmara Kowalska