Polityka T,S: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
m (cleanup bibliografii i rotten links) |
||
| Linia 14: | Linia 14: | ||
}} | }} | ||
'''[[Polityka]] (T, S)''' - jest elementem [[planowanie dostaw|planowania dostaw]]. | |||
''' | '''T'''- oznacza tutaj jednostkę czasu, zaś '''S'''- racjonalny górny poziom [[zapas]]u. | ||
W zarządzaniu plany zapotrzebowania muszą być zharmonizowane z planami dostaw. W koordynacji musi być przestrzegany podstawowy [[cel]], jakim jest niedopuszczenie do braku surowca. Z drugiej strony nie może być go [[zbyt]] wiele. | |||
W zarządzaniu plany zapotrzebowania muszą być zharmonizowane z planami dostaw. W koordynacji musi być przestrzegany podstawowy [[cel]], jakim jest niedopuszczenie do braku surowca. Z drugiej strony nie może być go [[zbyt]] wiele. | |||
==Cele realizacji polityki== | ==Cele realizacji polityki== | ||
| Linia 30: | Linia 29: | ||
* terminy składania zamówień, do czego należy dostosować wielkości zamówień | * terminy składania zamówień, do czego należy dostosować wielkości zamówień | ||
Przyjmując, że w planowaniu będziemy kierować się terminami zamówień, z podstawowy [[parametr]] polityki zamówień uznajemy okres czasu, na który powinna wystarczyć [[dostawa]]. We wzorcowym ujęciu będziemy, zatem rozpatrywali dostawy, które będą efektem zamówień składanych w odstępie T jednostek czasu. Z czasem '''T''' należy powiązać jednak parametr ilościowy, czyli w wielkość zamówienia i tym samym dostawy, która ma nam wystarczyć na dany okres. | Przyjmując, że w planowaniu będziemy kierować się terminami zamówień, z podstawowy [[parametr]] polityki zamówień uznajemy okres czasu, na który powinna wystarczyć [[dostawa]]. We wzorcowym ujęciu będziemy, zatem rozpatrywali dostawy, które będą efektem zamówień składanych w odstępie T jednostek czasu. Z czasem '''T''' należy powiązać jednak parametr ilościowy, czyli w wielkość zamówienia i tym samym dostawy, która ma nam wystarczyć na dany okres. | ||
Przyjmuje się, że rolę tę może spełniać tzw. racjonalny górny poziom zapasu oznaczony symbolem S. czasem jego [[wartość]] wynika z fizycznych możliwości składowania, tzn. na większy [[zapas]] nie pozwala np. wielkość magazynu. Ale, określając poziom S dla surowca musimy wziąć tez pod uwagę, że w tym samym magazynie, musimy przechowywać też inne [[surowce]]. Ze względy na podstawową rolę, jaką odgrywają parametry '''T''' oraz '''S''' mówimy o polityce '''(T, S)'''. | Przyjmuje się, że rolę tę może spełniać tzw. racjonalny górny poziom zapasu oznaczony symbolem S. czasem jego [[wartość]] wynika z fizycznych możliwości składowania, tzn. na większy [[zapas]] nie pozwala np. wielkość magazynu. Ale, określając poziom S dla surowca musimy wziąć tez pod uwagę, że w tym samym magazynie, musimy przechowywać też inne [[surowce]]. Ze względy na podstawową rolę, jaką odgrywają parametry '''T''' oraz '''S''' mówimy o polityce '''(T, S)'''. | ||
| Linia 57: | Linia 56: | ||
==Bibliografia== | ==Bibliografia== | ||
<noautolinks> | |||
* S. Krawczyk: Logistyka w zarządzaniu marketingiem. Wrocław 2001 | |||
* S. Krawczyk: Metody ilościowe w logistyce (przedsiębiorstwa). Warszawa 2001 | * S. Krawczyk: Metody ilościowe w logistyce (przedsiębiorstwa). Warszawa 2001 | ||
</noautolinks> | |||
{{a|Sławomir Nowak}} | {{a|Sławomir Nowak}} | ||
Wersja z 09:42, 29 paź 2023
| Polityka T,S |
|---|
| Polecane artykuły |
Polityka (T, S) - jest elementem planowania dostaw.
T- oznacza tutaj jednostkę czasu, zaś S- racjonalny górny poziom zapasu.
W zarządzaniu plany zapotrzebowania muszą być zharmonizowane z planami dostaw. W koordynacji musi być przestrzegany podstawowy cel, jakim jest niedopuszczenie do braku surowca. Z drugiej strony nie może być go zbyt wiele.
Cele realizacji polityki
Podstawową intencją polityki planowania dostaw jest w wskazanie pewnego wzorca, który będzie podstawą wyznaczania parametrów zamówienia. Ustalenia wymagają głównie dwa elementy:
- jakie mają być wielkości zamówień
- kiedy mają być składane
Wymagane parametry są od siebie wzajemnie zależne. Ponadto należy stwierdzić, że jako podstawę planowania trzeba przyjąć:
- wielkość zamówienia, a wtedy terminy ich składowania stają się sprawą drugorzędną
- terminy składania zamówień, do czego należy dostosować wielkości zamówień
Przyjmując, że w planowaniu będziemy kierować się terminami zamówień, z podstawowy parametr polityki zamówień uznajemy okres czasu, na który powinna wystarczyć dostawa. We wzorcowym ujęciu będziemy, zatem rozpatrywali dostawy, które będą efektem zamówień składanych w odstępie T jednostek czasu. Z czasem T należy powiązać jednak parametr ilościowy, czyli w wielkość zamówienia i tym samym dostawy, która ma nam wystarczyć na dany okres.
Przyjmuje się, że rolę tę może spełniać tzw. racjonalny górny poziom zapasu oznaczony symbolem S. czasem jego wartość wynika z fizycznych możliwości składowania, tzn. na większy zapas nie pozwala np. wielkość magazynu. Ale, określając poziom S dla surowca musimy wziąć tez pod uwagę, że w tym samym magazynie, musimy przechowywać też inne surowce. Ze względy na podstawową rolę, jaką odgrywają parametry T oraz S mówimy o polityce (T, S).
Analiza popytu i prognozowanie zapotrzebowania
Analiza popytu odgrywa kluczową rolę w skutecznym planowaniu dostaw. Dzięki analizie popytu możemy zidentyfikować trendy i wzorce w zapotrzebowaniu na surowce oraz przewidzieć zmiany na rynku. Dokładna analiza popytu umożliwia nam dostosowanie strategii dostaw do aktualnych potrzeb klientów i uniknięcie nadmiaru lub braku surowców. W rezultacie, możemy zoptymalizować koszty składowania i minimalizować ryzyko utraty klientów z powodu niedostępności produktów.
Prognozowanie zapotrzebowania na surowce jest kluczowym elementem planowania dostaw. Istnieje wiele różnych metod prognozowania, takich jak metoda średniej ważonej, metoda trendu liniowego, metoda sezonowości, metoda analizy regresji i wiele innych. Wybór odpowiedniej metody zależy od charakterystyki danych historycznych, rodzaju surowców i warunków rynkowych. Ważne jest, aby do prognozowania zapotrzebowania wykorzystywać zarówno dane historyczne, jak i aktualne informacje na temat trendów rynkowych i sezonowych.
Dane historyczne są cennym źródłem informacji do prognozowania zapotrzebowania. Analizując dane z przeszłości, możemy zidentyfikować wzorce i tendencje w zapotrzebowaniu na surowce. Wykorzystując te informacje, możemy przewidywać przyszłe zapotrzebowanie i odpowiednio planować dostawy. Ważne jest jednak, aby uwzględnić zmienne czynniki, takie jak zmiany sezonowe, trendy rynkowe i zmiany preferencji klientów.
Trendy rynkowe i sezonowe mają istotny wpływ na zapotrzebowanie na surowce. Dlatego ważne jest, aby uwzględnić te czynniki podczas prognozowania zapotrzebowania. Analiza trendów rynkowych umożliwia nam przewidywanie długoterminowych zmian w zapotrzebowaniu, na przykład w wyniku zmian technologicznych lub zmian preferencji klientów. Natomiast analiza sezonowości pozwala nam przewidzieć krótkoterminowe zmiany w zapotrzebowaniu, na przykład w okresach świątecznych lub sezonowych.
W celu skutecznej analizy popytu i prognozowania zapotrzebowania, warto wykorzystać narzędzia statystyczne. Statystyka dostarcza nam różnych metod i technik analizy danych, które pomagają nam w identyfikacji trendów, wzorców i zależności. Przykładem takiego narzędzia jest analiza regresji, która pozwala nam zidentyfikować zależności między różnymi czynnikami a zapotrzebowaniem na surowce. Wykorzystanie narzędzi statystycznych umożliwia nam bardziej precyzyjne prognozowanie zapotrzebowania i podejmowanie lepszych decyzji dotyczących planowania dostaw.
Optymalizacja procesu zamówień i dostaw
Wyznaczanie optymalnej wielkości zamówienia i momentu składania jest istotne dla efektywnego zarządzania dostawami. Optymalna wielkość zamówienia powinna uwzględniać różne czynniki, takie jak koszty składowania, koszty zamówienia, koszty braku surowców oraz poziom zapotrzebowania. Optymalny moment składania zamówienia powinien być odpowiednio wcześnie, aby zapewnić dostępność surowców na czas, ale nie za wcześnie, aby uniknąć nadmiernego stanu zapasów.
Model EOQ (Economic Order Quantity) jest narzędziem, które można wykorzystać do optymalizacji zamówień. Model ten pomaga nam znaleźć optymalną wielkość zamówienia, która minimalizuje koszty składowania i koszty zamówienia. Model EOQ bierze pod uwagę różne czynniki, takie jak koszty zamówienia, koszty składowania, koszty braku surowców oraz tempo zużycia surowców. Wykorzystanie modelu EOQ pozwala nam zoptymalizować proces zamówień i minimalizować koszty.
Monitorowanie realizacji zamówień i dostaw jest kluczowe dla skutecznego zarządzania dostawami. Regularne monitorowanie pozwala nam śledzić postęp realizacji zamówień, identyfikować ewentualne opóźnienia lub problemy i podjąć odpowiednie działania korygujące. Monitorowanie realizacji zamówień pozwala nam również na ocenę wydajności dostawców i podejmowanie decyzji dotyczących dalszej współpracy.
W przypadku odchyleń od planu, ważne jest szybkie wdrażanie działań korygujących. Jeśli wystąpią opóźnienia, braki w dostawach lub inne problemy, konieczne jest podjęcie natychmiastowych działań w celu minimalizowania negatywnych skutków dla procesu produkcji. Działania korygujące mogą obejmować nawiązanie kontaktu z dostawcami w celu wyjaśnienia problemów, poszukiwanie alternatywnych źródeł surowców lub dostosowanie planu produkcji. Ważne jest, aby być elastycznym i gotowym do podjęcia szybkich decyzji w przypadku odchyleń od planu.
Wykorzystanie narzędzi optymalizacyjnych jest kluczowe dla skutecznego planowania dostaw i zarządzania zapasami. Narzędzia optymalizacyjne, takie jak programy komputerowe, umożliwiają nam analizę różnych scenariuszy, szukanie optymalnych rozwiązań i podejmowanie lepszych decyzji dotyczących dostaw i zarządzania zapasami. Wykorzystanie narzędzi optymalizacyjnych pozwala nam zoptymalizować koszty, minimalizować ryzyko braku surowców i doskonalić procesy planowania dostaw.
Bibliografia
- S. Krawczyk: Logistyka w zarządzaniu marketingiem. Wrocław 2001
- S. Krawczyk: Metody ilościowe w logistyce (przedsiębiorstwa). Warszawa 2001
Autor: Sławomir Nowak
