Europejski Fundusz Społeczny

Z Encyklopedia Zarządzania

Europejski Fundusz Społeczny (EFS) - został powołany w 1957 roku jako pierwszy z funduszy strukturalnych na podstawie traktatu ustanawiającego Europejską Wspólnotę Gospodarczą (EWG). Jego głównym zadaniem jest walka z bezrobociem oraz zwiększenie mobilności zawodowej i geograficznej wśród pracowników oraz adaptacja do zmian przemysłowych poprzez szkolenia i doskonalenie zawodowe[1]

TL;DR

Europejski Fundusz Społeczny (EFS) został utworzony w 1957 roku i jest głównie odpowiedzialny za walkę z bezrobociem i zwiększanie mobilności zawodowej. EFS jest administrowany przez Komisję Europejską i skupia się na promowaniu równych szans w dostępie do rynku pracy, doskonaleniu zawodowym, innowacyjności i aktywizacji kobiet. Projekty EFS są realizowane przez różne instytucje i mają na celu wspieranie pracowników, grup społecznych i sektorów przemysłu. W latach 2007-2013 EFS zainwestował około 75 miliardów euro w rozwój kapitału ludzkiego.

Działalność

EFS jest administrowany przez Komisję Europejską. Wspiera działania skierowane na zapobieganie bezrobociu oraz walkę z bezrobociem długookresowym, skupiając się szczególnie na pomocy osobom poniżej 25 roku życia lub osobami dotkniętymi zmianami strukturalnymi. EFS promuje rozwój potencjału kadrowego, a także aktywizację kobiet na rynku pracy i równouprawnienie. Skupia się ponadto na wspieraniu harmonijnego i trwałego wzrostu oraz spójności ekonomicznej i społecznej. Strategia EFS bazuje na IV filarach i zawiera rekomendacje dla każdego kraju członkowskiego[2]

Celem wspierania struktur i systemów jest podnoszenie efektywności zatrudnienia, wzmocnienie i tworzenie nowych powiązań pomiędzy biznesem a ośrodkami edukacyjnym, rozwój potencjału technologicznego a także wspieranie pracodawców i MŚP.[3]

Wdrażanie EFS

Koncepcja EFS jest określany na stopniu UE, ale o wprowadzeniu środków EFS decydują osobiście państwa członkowskie i ich regiony. Gdy strategia i podział tych środków z dostępnego budżetu zostanie już uzgodniona to pojawia się wspólne programowanie. Wszystkie państwa członkowskie z regionami i Komisją Europejską obmyślają siedmioletnie strategie operacyjne. Programy te obrazują geograficzny lub tematyczny obszar poczynań, które będą finansowane.

Państwa członkowskie wybierają krajowe instytucje, które zarządzają EFS i odpowiadają za dobór projektów, wynagrodzenie środków, opinię rozwoju i wyników projektów. Państwa te wyznaczają również komórki monitorująco-kontrolne, do których należy monitorowanie i sprawdzanie poprawności wydatków z zarządzeniami dotyczącymi EFS.[4]

Filary EFS

Do V najważniejszych filarów EFS należą:

  • rozwój i promocja aktywnej polityki rynku pracy, mającej na celu zwalczanie bezrobocia,
  • promowanie równych szans w dostępie do rynku pracy i zapobieganie wykluczaniu społecznemu,
  • doskonalenie zawodowe oraz doradztwo personalne, a także promowanie mobilności zatrudnienia,
  • popieranie innowacyjności oraz podwyższanie kwalifikacji zarówno kadr jak i szeregowych pracowników,
  • działania zmierzające do aktywizacji i zwiększenia udziału kobiet w rynku pracy oraz przeciwdziałanie dyskryminacji [5]

Projekty EPS

Wprowadzenie Europejskiego Funduszu Społecznego w praktyce jest dokonywane za pomocą projektów, które są przedstawiane i dokonywane poprzez zróżnicowane instytucje/organizacje, znajdujące się w sektorach prywatnych jak i publicznych. Wśród nich możemy wyróżnić: władze państwowe, rady regionalne i lokalne, organizacje edukacyjne i szkoleniowe, organizacje pozarządowe (NGO) oraz wolontariaty, jak również współpracownicy społeczni tacy jak: wszelkiego rodzaju związki zawodowe i zakładowe, przedstawiciele związków zawodowych oraz indywidualne firmy.

Analogicznie urozmaiceni są ostateczni profitenci tych projektów. Możemy do nich zaliczyć: indywidualnych pracowników, grupy ludzi, sektory przemysłu, związki zawodowe, jednostki administracji państwowej oraz indywidualne firmy. Odmiennym gronem osób docelowych są środowiska wyjątkowo narażone. Zazwyczaj dotyczy to osób, które mają problemy z wynalezieniem dla siebie pracy lub uzyskaniem awansu np. osoby, które są długo bez pracy lub kobiety. Należy wziąć pod uwagę, że co roku ponad 9 milionów osób z tych grup, które są narażone otrzymuje wspomogę właśnie dzięki uczestniczeniu w takich projektach, które są finansowane finansowanych z Europejskiego Funduszu Społecznego[6]

Europejski Fundusz Społeczny 2007-2013

W okresie, który obejmował lata 2007-2013, programowanie Europejskiego Funduszu Społecznego zachodziło pod sentencją "Inwestycje w kapitał ludzki’. EFS w tym okresie dokonało inwestycji na około 75 miliardów euro. Można powiedzieć, że wynosiło to niecałe 10% z budżetu Unii Europejskiej, które dotyczyły powiększenia zatrudnienia. Wszystkie środki pieniężne są udzielane na podstawie sześciu priorytetów:

  • Polepszenie jakości funduszu ludzkiego (34% wszystkich środków)
  • Polepszenie dojścia do zatrudnienia i jego wyrównania (30%)
  • Polepszenie możliwości zdolności przystosowawczych pracowników i firm, przedsiębiorstw i przedsiębiorców (18%)
  • Polepszenie zjednoczenia społecznego ludzi, którzy są mniej uprzywilejowani (14%)
  • Podbudowa zdolności instytucjonalnych na poziomie państwowym, regionalnym i lokalnym (3%)
  • Pobudzenie na rzecz zmian w płaszczyźnie zatrudnienia i integracji (1%)

Prawdziwe rozbicie tych środków pieniężnych w każdym rejonie może ulegać zmianom, które są zależne od lokalnych i regionalnych priorytetów. Każdy z wyżej wymienionych priorytetów wiąże się z konwergacją i konkurencyjnością regionalną i zatrudnienia. Rejony konwergacji skupiają się zazwyczaj bardziej na priorytetach związanych z poprawą funduszu społecznego[7]


Europejski Fundusz Społecznyartykuły polecane
Program Operacyjny Kapitał LudzkiEuropejski Fundusz Rozwoju RegionalnegoFundusze unijnePolityka spójnościProgram Operacyjny Innowacyjna GospodarkaDotacje na rozwój firmyEuropejska Polityka InnowacjiEkonomia społecznaEQUAL

Przypisy

  1. Filipek A., (2015), s. 117
  2. Bokajło W., Dziubko K., (2005), s. 443
  3. Głąbicka K., Grewiński M., (2003) s. 112
  4. Filipek A., (2015), s. 122-128
  5. Filipek A., (2015), s. 131-139
  6. Opracowanie zbiorowe, (2013), s. 65-78
  7. Kliniewska M. E., (2016), s. 19

Bibliografia

  • Bieliński J. (2005), Strategia Lizbońska a konkurencyjność Gospodarek, CeDeWu, Warszawa
  • Bojkało W., Dziubka K. (2005), Unia Europejska. Leksykon integracji, Wydawnictwo Europa, Wrocław
  • Buko J. (red.) (2013), Rola funduszy unijnych w rozwoju społeczno-gospodarczym regionu, Zeszyty Naukowe nr 753 Ekonomiczne Problemy Usług nr 103
  • Dajlidzienko M., Gardeła M. (2015), Rola Europejskiego Funduszu Społecznego w rozwiązywaniu problemów rynku pracy na przykładzie Polski, Studia podyplomowe Mechanizmy Funkcjonowania Strefy Euro, Łódź
  • Filipek A. (2015), Europejskie fundusze strukturalne i inwestycyjne, Placet, Warszawa
  • Głąbicka K., Grewiński M. (2003), Europejska Polityka Regionalna, Elipsa, Warszawa
  • Kliniewska M. (2016), Rola Europejskiego Funduszu Społecznego w polityce zatrudnienia w Polsce w latach 2007-2013, Mechanizmy Funkcjonowania Strefy Euro
  • Rydło M. (2003), Wyzwania Konkurencyjności - strategia Lizbońska w poszerzonej Europie, WEMA, Warszawa


Autor: Ewa Komorowska, Norbert Burliga