Strategia defensywna

Strategia defensywna
Polecane artykuły
Strategia agresywna Strategia finansowania działalności Strategia finansowania aktywów obrotowych LBO Analiza struktury kapitałowej Wskaźnik zadłużenia Strategia finansowa Analiza wskaźnikowa Dźwignia finansowa

Strategia defensywna to jedna z trzech strategii finansowania działalności. W literaturze jest ona często określana jako strategia konserwatywna, zachowawcza, łagodna, pasywna, pesymistyczna i przetrwania. Głównym celem tej strategii jest zabezpieczenie płynności finansowej w krótkich okresach, eliminacja bieżących zagrożeń, utrzymanie wiarygodności finansowej i maksymalizacja zysku w krótkich okresach. Przyjmując tę strategię przedsiębiorstwo dąży do utrzymania pozycji rynkowej i dostosowania się do istniejących barier na rynku, stara się działać w ramach istniejącej struktury. Zadaniem strategii defensywnej jest także pozyskiwanie kapitału krótkoterminowego, wykorzystanie w pełni możliwości samofinansowania i zabezpieczenie głównych potrzeb w zakresie kapitału obrotowego netto. Przedsiębiorstwo wykorzystuje wewnętrzne źródła finansowania swojej działalności. (Tokarski A., Tokarski M. 2006, s. 35)

Główne cechy charakterystyczne

Strategia defensywna finansowania aktywów ma następujące cechy charakterystyczne (Tokarski A., Tokarski M. 2006, s. 36-37):

• ryzyko finansowe ogranicza się do zera,
• występuje nieznaczne ryzyko utraty płynności płatniczej firmy,
• nawiązuje do rozbicia aktywów obrotowych na dwie części: stałą i zmienną i opiera się na założeniu, że kapitały stałe mają finansować aktywa trwałe oraz część stałą aktywów obrotowych. Oznacza to, że stała część aktywów ogółem powinna być pokryta kapitałami stałymi,
• maksymalizacja udziału kapitałów stałych w finansowaniu środków obrotowych wzmacnia płatniczą równowagę przedsiębiorstwa oraz jej stabilizację finansową,
• istnieje dodatni poziom kapitału obrotowego netto,
• zwiększenie zapotrzebowania na kapitał obrotowy netto finansowany przez przedsiębiorstwo ze środków własnych sprawia, że przedsiębiorstwo ponosi inne koszty,
• zwiększenie zapotrzebowania na kapitał obrotowy, który jest finansowany z kredytów długoterminowych, powoduje wzrost kosztów kapitału, ponieważ kredyty długoterminowe mają wyższe oprocentowanie od kredytów krótkoterminowych,
• znaczne zaangażowanie kapitałów stałych zmniejsza stopę zyskowności kapitału własnego,

• przedsiębiorstwo utrzymuje wysoki poziom płynności finansowej, czego skutkiem jest obniżenie stopy zwrotu i wzrostu kosztu kapitału,
• ułatwia korzystanie z dźwigni finansowej i osłony podatkowej w stopniu ograniczonym,
• w relacji korzyść – ryzyko tworzy strategię o małym ryzyku i małych korzyściach.

Pozostałe strategie

Obok strategii defensywnej rozróżniamy także (Tokarski A., Tokarski M. 2006, s. 31-35):

• strategię agresywną – pozwala ona na wykorzystanie w pełni możliwości stworzonych przez rynek finansowy. Pozwala na maksymalizację zysku w dłuższym okresie i wyższy poziom ryzyka. Środki do finansowania działalności są pozyskiwane przede wszystkim na rynku kapitałowym. Strategia ta jest ryzykowna i oceniana negatywnie przez większość wierzycieli, ponieważ w wypadku zmniejszenia wpływów ze sprzedaży w gotówce lub na skutek trudności w uzyskaniu kredytu bankowego, a także wzrostu oprocentowania kredytu przedsiębiorstwo może utracić zdolność do terminowego pokrywania swoich zobowiązań. W literaturze może być nazywana również strategią dynamiczną, aktywną, rozwoju, ofensywną i ryzykowną.
• strategię umiarkowaną – jest to pośrednia strategia między konserwatywną a agresywną. Aktywa trwałe powinny być pokrywane kapitałem stałym lub własnym. W strategii tej kapitał obrotowy netto jest zerowy, bądź też przyjmuje niewielkie wartości dodatnie. Jest ona bezpieczna pod względem utrzymania bieżącej płynności finansowej, ale w wypadku tej strategii przedsiębiorstwo powinno posiadać elastyczne możliwości pozyskiwania kapitałów krótkoterminowych. Pochłania ona przeciętne koszty finansowe i powoduje ryzyko związane z zadłużeniem kredytami. Strategia zakłada umiarkowane korzystanie z dźwigni finansowej, osłony podatkowej i przynosi umiarkowaną zyskowność kapitałów własnych. Strategia umiarkowana określana jest również strategią równowagi, elastyczną i harmonijną.

Analiza porównawcza cech charakterystycznych strategii finansowania aktywów

Kryteria oceny	Strategia defensywna	Strategia agresywna	Strategia umiarkowana
Stopień finansowania aktywów obrotowych kapitałem obrotowym netto	większy (kapitał obrotowy netto przyjmuje poziom dodatni)	mniejszy (kapitał obrotowy netto przyjmuje poziom ujemny)	przeciętny (kapitał obrotowy netto przyjmuje poziom zerowy lub niski dodatni)
Stopień finansowanie aktywów obrotowych kapitałem stałym	większy (stała część aktywów obrotowych jest finansowana kapitałem stałym)	mniejszy (część aktywów trwałych powinna być finansowana kapitałami stałymi, aktywa obrotowe powinny być finansowane krótkoterminowymi kapitałami obcymi)	przeciętny (aktywa obrotowe powinny być finansowane rzez kapitał obcy krótkoterminowy)
Stopień finansowanie aktywów obrotowych kapitałem krótkoterminowym	mniejszy (źródła krótkoterminowe w nieznacznym stopniu pokrywają aktywa obrotowe)	większy (źródła finansowania krótkoterminowe pokrywają aktywa obrotowe w całości i po części aktywa trwałe)	przeciętny (źródła finansowania krótkoterminowe pokrywają stałą i zmienną część aktywów obrotowych ponad minimalnym poziomem bezpieczeństwa
Koszty finansowania	wyższe (kapitały długoterminowe są wysoko oprocentowane)	niższe (kredyty krótkoterminowe są nisko oprocentowane)	przeciętne
Ryzyko zadłużenia finansowego	niższe	wyższe	przeciętne
Korzystanie z dźwigni finansowej oraz osłony podatkowej	mniejsze	większe	przeciętne
Zyskowność kapitału	niższa	wyższa	przeciętna
Płynność finansowa	większa	mniejsza	przeciętna

(Tokarski A., Tokarski M. 2006, s. 37 - 38)

Bibliografia

• Janasz W. (2011). Strategie organizacji innowacyjnych Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego. Studia i Prace Wydziału Nauk Ekonomicznych i Zarządzania, Szczecin, nr 21
• Kołosowska B. (2014). Strategie finansowania działalności przedsiębiorstw, Oficyna a Wolters Kluwer business, Warszawa
• Otola I. (2011). Strategie krótkoterminowego finansowania spółek kapitałowych przemysłu lekkiego, Zeszyty naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego, nr 686
• Szczepańska - Krasoń A. (red.) (2006). Strategie finansowania działalności przedsiębiorstw, Oficyna Ekonomiczna, Kraków
• Wrońska – Bukalska E. (2016). Finansowanie działalności przedsiębiorstwa. Aspekty księgowe i finansowe, Difin, Warszawa
• źróbek S. (2006). Nieruchomość jako obiekt finansowania i zarządzania, Studia i materiały towarzystwa naukowego nieruchomości, Olsztyn, vol.14, nr 1

Autor: Dominika Wach