Centralna ewidencja działalności gospodarczej

Z Encyklopedia Zarządzania
Wersja z dnia 08:00, 19 maj 2020 autorstwa Sw (dyskusja | edycje) (Infobox update)
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)
Centralna ewidencja działalności gospodarczej
Polecane artykuły

Centralna ewidencja i informacja o działalności gospodarczej (CEIDG) jest rejestrem osób fizycznych prowadzących jednoosobową działalność gospodarczą lub spółkę cywilną. Utworzenie i rejestracja przedsiębiorstwa przebiegają równocześnie w momencie zaakceptowania wniosku przez urząd (J. Musiałkiewicz 2014, s. 76).

W przypadku spółki cywilnej każdy ze wspólników oprócz formularza CEIDG-1 wypełnia również załącznik "CEIDG- SC Udział w spółkach cywilnych". Według obowiązujących przepisów spółka ta nie podlega wpisowi do CEIDG, ani do KRS, w związku z czym wpis do CEIDG muszą uzyskać osoby fizyczne będące jej wspólnikami (J. Musiałkiewicz 2014, s. 82).

Sposób rejestracji własnej działalność w CEIDG

Jedyną i najważniejszą czynnością, którą trzeba wykonać jest wypełnienie i złożenie wniosku "CEIDG-1 Wniosek o wpis do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej". Informacje o instrukcji wypełnienia wniosku można uzyskać od pracowników urzędów gmin lub na stronie internetowej. Można wyróżnić cztery sposoby złożenia pisma (J. Musiałkiewicz 2014, s. 76):

  1. Pierwszym sposobem jest wypełnienie wniosku online, po uprzednim zalogowaniu się do CEIDG za pośrednictwem strony internetowej, a następnie złożenia pod nim własnego podpisu elektronicznego. Jednak warunkiem tego jest posiadanie elektronicznego podpisu z certyfikatem kwalifikowanym lub profilu zaufanego na platformie ePUAP.
  2. Sposób drugi wymaga również wypełnienia wniosku online. Następnie należy w ciągu 7 dni udać się do dowolnego urzędu gminy w Polsce z dokumentem tożsamości. Po weryfikacji przez pracownika urzędu gminy kończy się proces rejestracji.
  3. Możliwość rejestracji jest także możliwa po wydrukowaniu lub pobraniu z urzędu gminy formularza, wypełnieniu go i zgłoszeniu się z nim do pracowników urzędu.
  4. Wypełniony wniosek można przesłać listem do wybranego urzędu gminy. Warunkiem jest jedynie podpis potwierdzony notarialnie.

Części formularza CEIDG-1

Podstawowy formularz wpisu CEIDG-1 zawiera następujące dane:

  • Dane wnioskodawcy wraz z numerem PESEL;
  • Numer NIP przedsiębiorcy;
  • Adres zamieszkania i miejsca wykonywania działalności gospodarczej;
  • Nazwę przedsiębiorstwa i rodzaj wykonywania działalności według PKD;
  • Datę rozpoczęcia działalności;
  • Dane kontaktowe (telefon oraz adres poczty elektronicznej);
  • Informacje dotyczące urzędu skarbowego i biura prowadzącego dokumentację rachunkową wnioskodawcy oraz numer rachunku bankowego.

Dodatkowe załączniki formularza CEIDG są wypełniane przez przedsiębiorcę tylko w przypadku konieczności. Należą do nich (J. Musiałkiewicz 2014, s. 81):

  • CEIDG-MW - Wypełniane z uwagi na brak miejsca wskazania w głównym formularzu wszystkich miejsc wykonywania działalności;
  • CEIDG-RB - Wypełniane w przypadku wskazania większej ilości rachunków bankowych przedsiębiorcy;
  • CEIDG-RD - Wypełniane w przypadku wykonywania większej ilości rodzajów działalności gospodarczej;
  • CEIDG-SC - Wypełniane przez przedsiębiorców, którzy są wspólnikami spółek cywilnych;
  • CEIDG-PN - Wypełniane w przypadku udzielonych pełnomocnictw w związku z działalnością gospodarczą;
  • CEIDG-POPR - Wypełniane w sytuacji pomyłek i korekt przy wypełnianiu formularza.

Wniosek CEIDG-1 jest składany w następujących sytuacjach (J. Musiałkiewicz 2014, s. 81):

  • tworzenie działalności gospodarczej;
  • wszelkie zmiany danych objętych wpisem (np. zmiana adresu lub siedziby);
  • informacja o zawieszaniu lub wznawianiu działalności firmy;
  • rezygnacja z prowadzenia działalności gospodarczej, która kończy się wykreśleniem przedsiębiorcy z CEIDG.

Historia i cel stworzenia Centralnej ewidencji działalności gospodarczej

Pierwotnym planem było włączenie osób fizycznych prowadzących działalność do Krajowego Rejestru Sądowego (KRS). Nie było to jednak możliwe. Państwo poszukiwało rozwiązań do przebudowy ewidencji działalności gospodarczej, która będzie odrębna od KRS, lecz oparta na systemie teleinformatycznym. Oczekiwany system zaproponowano w Ustawie z dnia 2 lipca 2004 o swobodzie działalności gospodarczej. Jednak to w dniu 19 grudnia 2008 r. przeprowadzono nowelizację ustawy, która przesądzała o całkowitej zmianie sposobu w jaki ewidencjonuje się działalności gospodarcze. Wprowadzona ustawa zawierała jednak wiele nieuporządkowanych i niepowiązanych ze sobą przepisów z główną koncepcją "jednego okienka". Zmiany w roku 2011 znacznie poprawiły i poszerzyły zakres funkcjonalności systemu. Od tego czasu CEIDG prowadzona jest w systemie informatycznym przez ministra właściwego do spraw gospodarki, który zastąpił gminy jako organ rejestrowy (A. Trela 2013, s. 105-107).

Celem wprowadzanych zmian nadal było umożliwienie wprowadzenia ewidencjonowania działalności drogą elektroniczną w ramach "jednego okienka", w którym wykorzystany jest jeden zintegrowany formularz zawierający wpis do krajowego rejestru urzędowego podmiotów gospodarki narodowej (REGON), zgłoszenia płatnika składek oraz oświadczenia o wybranej formie opodatkowania. Dzięki realizacji projektu CEIDG usprawniono proces rejestracji działalności gospodarczej, zwiększono dostęp do informacji administracji publicznej oraz usług online dla obywateli i przedsiębiorców. Dodatkowo udostępniono możliwość wyszukania przedsiębiorców według różnych kryteriów (REGON, NIP, KRS) (A. Trela 2013, s. 109).

Zadania CEIDG

CEIDG spełnia wiele zadań. Do głównych z nich należą (A. Żywicka 2012, s. 86):

  • Prowadzenie ewidencji przedsiębiorców będącymi osobami fizycznymi oraz wspólników spółki cywilnej;
  • Udostępnianie danych o przedsiębiorcach i innych podmiotach w ograniczonym zakresie;
  • Stworzenie możliwości wglądu do danych, które są udostępniane przez Centralną Informację Krajowego Rejestru Sądowego;
  • Pozwala ustalić termin i zakres zmian wpisów w CEIDG oraz organu, który je wprowadza.

Bibliografia

Autor: Daniel Kowalczyk

Uwaga.png

Treść tego artykułu została oparta na aktach prawnych.

Zwróć uwagę, że niektóre akty prawne mogły ulec zmianie od czasu publikacji tego tekstu.