Eksport bezpośredni

Eksport bezpośredni: polega na sprzedaży przez producenta własnych wyrobów za granicą bez pośrednika. Wymaga on pewnej znajomości kontraktów handlowych, rynków zbytu i techniki handlu zagranicznego. W miarę jego rozwoju kontakty te zwykle stają się bardziej intensywne, co nie pozostaje bez wpływu na możliwości przejścia do innych, wymagających większego zaangażowania form internacjonalizacji.

W ostatnim okresie eksport bezpośredni wykazuje tendencje rosnącą, szczególnie jeśli chodzi o handel dobrami inwestycyjnymi. Sprzedaż tego rodzaju dóbr często bywa związana ze świadczeniem dodatkowych usług np.: w zakresie doradztwa, konserwacji, napraw, co wymaga ścisłego kontaktu między producentem a odbiorcą. Kontakt ten jest niezbędny również ze względu na fakt, że handel dobrami inwestycyjnymi odbywa się z reguły na kredyt. O wyborze tej drogi dystrybucji mogą decydować niższe koszty w stosunku do sprzedaży z udziałem pośrednika.

Przedmiot eksportu

Przedmiotem eksportu bezpośredniego jest większość sprzętu inwestycyjnego (od małych silników elektrycznych do wielkich turbin, dźwigów, pełnomorskich statków czy obrabiarek), jak również zmechanizowany sprzęt gospodarstwa domowego, elektroakustyczny, audiowizualny, samochody osobowe itd. Eksport bezpośredni jest także stosowany w dziedzinach produkcji i obrotu, w których hurtownik nie może być eksporterem, np. w przypadku eksportu maszyn wytwarzanych na indywidualne zamówienia. Eksport bezpośredni prowadzony jest tam, gdzie uzasadnione jest tworzenie za granicą własnych kanałów sprzedaży. Zaliczyć tu można następujące dziedziny:

1. wśród towarów konsumpcyjnych:
   • eksport samochodów osobowych
   • eksport sprzętu audio i wideo
2. wśród dóbr przemysłowych:
   • eksport mechanicznego sprzętu rolniczego (traktory, kombajny)
   • eksport ciężarówek
   • eksport autobusów
   • eksport środków farmaceutycznych
   • eksport niektórych wyrobów chemicznych.

Proces eksportu

Eksport bezpośredni jest stosowany, gdy wyroby danego wytwórcy są oznakowane jego marką handlową i jest ona znana i uznana w krajach, do których wyroby te są kierowane.

Eksport bezpośredni wymaga stworzenia odpowiednich podstaw organizacyjnych w przedsiębiorstwie. Przy większych jego rozmiarach niezbędne jest utworzenie w firmie własnego działu eksportu, zatrudnienie specjalistów w dziedzinie reklamy, marketingu, akwizycji oraz prowadzenie badań rynków zagranicznych.

Z tą formą eksportu związane jest większe ryzyko handlowe niż w przypadku eksportu pośredniego. Wymaga się dodatkowo większego zaangażowania kapitału ze względu na dłuższy obieg pieniężny od sprzedaży surowców do otrzymania należności oraz z powodu konieczności posiadania własnych magazynów wysyłkowych, magazynów części zamiennych, a nawet uruchomienia oddziału firmy za granicą. Z eksportem bezpośrednim wiążą się długoterminowe gwarancje kredytowe dla dostawcy.

Oganizacja eksportu

Przedsiębiorstwo może prowadzić eksport bezpośredni na kilka sposobów np:

1. Zorganizowany oddział sprzedaży lub filia: oddział sprzedaży zajmuje się sprzedażą i dystrybucją. Może się także zajmować magazynowaniem i promocją. Spełnia również funkcję centrum wystawowego i centrum obsługi klienta,
2. Krajowe biuro lub dział eksportu: może przybrać formę odrębnego działu eksportu stanowiącego centrum zysków,
3. Podróżujący akwizytor: przedsiębiorstwo może wysyłać swojego przedstawiciela za granicę w celu nawiązania kontaktów handlowych,
4. Zagraniczni dystrybutorzy lub agenci: przedsiębiorstwo może im nadać prawa wyłączności lub ograniczone upoważnienia do reprezentowania jego interesów w określonym kraju.

Patrz także:

• Piggybacking
• Popyt efektywny
• Monopol naturalny
• Kategoria ekonomiczna
• Kod towarowo-materiałowy

Eksport bezpośredni — artykuły polecane

Handel — Hurtownia — Eksport pośredni — Dystrybutor — Eksporter — Formy organizacji sprzedaży — Kanał dystrybucji — Dystrybucja poprzez hurtowników — Zasady funkcjonowania rynku usług

Bibliografia

• Białecki K., Kamiński Z., Wojciechowski H. (1986), Organizacja i technika handlu zagranicznego, PWE, Warszawa
• Białecki K, Operacje handlu zagranicznego, PWE, Warszawa 1999, str: 48-49, 51
• Gorynia M., Jankowska B. (2007), Teorie internacjonalizacji, Gospodarka Narodowa, nr 10
• Kotler P. (2004), Marketing od A do Z, Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne, Warszawa
• Rymarczyk J. (red.) (2017), Handel zagraniczny. Organizacja i technika, Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne, Warszawa

Autor: Iwona Kordas