Model Blacka Scholesa: Różnice pomiędzy wersjami
(LinkTitles.) |
m (Dodanie TL;DR) |
||
Linia 16: | Linia 16: | ||
"'''[[Model]] Blacka-Scholesa -''' [[Model|model]] badający zmianę wartości [[Portfel|portfela]] ze względu na zmiany cen akcji i upływ czasu. Model ten daje matematyczne uzasadnienie wartości opcji kupna (W. Tarczyński, M. Zwolankowski 1999, s. 172)." Matematyczny [[Model|model]] zajmujący się badaniem [[Rynek|rynku]] z czasem ciągłym. [[Model|Model]] ten opiera się na aksjomatach procesu cen, które zostały zaproponowane w 1965 roku przez Paula Samuelsona (J. Jakubowski 2011, s. 76). | "'''[[Model]] Blacka-Scholesa -''' [[Model|model]] badający zmianę wartości [[Portfel|portfela]] ze względu na zmiany cen akcji i upływ czasu. Model ten daje matematyczne uzasadnienie wartości opcji kupna (W. Tarczyński, M. Zwolankowski 1999, s. 172)." Matematyczny [[Model|model]] zajmujący się badaniem [[Rynek|rynku]] z czasem ciągłym. [[Model|Model]] ten opiera się na aksjomatach procesu cen, które zostały zaproponowane w 1965 roku przez Paula Samuelsona (J. Jakubowski 2011, s. 76). | ||
==TL;DR== | |||
Artykuł przedstawia model Blacka-Scholesa, który służy do badania zmiany wartości portfela ze względu na zmiany cen akcji i upływ czasu. Model ten opiera się na postulatach Samuela i przyjmuje założenia dotyczące rynku idealnego. Przedstawione są również wzory Blacka-Scholesa do wyceny opcji. Artykuł porównuje również model Blacka-Scholesa z modelem dwumianowym i podaje przykład wyceny opcji. | |||
==Postulaty Samuelsona== | ==Postulaty Samuelsona== |
Wersja z 18:42, 24 wrz 2023
Model Blacka Scholesa |
---|
Polecane artykuły |
"Model Blacka-Scholesa - model badający zmianę wartości portfela ze względu na zmiany cen akcji i upływ czasu. Model ten daje matematyczne uzasadnienie wartości opcji kupna (W. Tarczyński, M. Zwolankowski 1999, s. 172)." Matematyczny model zajmujący się badaniem rynku z czasem ciągłym. Model ten opiera się na aksjomatach procesu cen, które zostały zaproponowane w 1965 roku przez Paula Samuelsona (J. Jakubowski 2011, s. 76).
TL;DR
Artykuł przedstawia model Blacka-Scholesa, który służy do badania zmiany wartości portfela ze względu na zmiany cen akcji i upływ czasu. Model ten opiera się na postulatach Samuela i przyjmuje założenia dotyczące rynku idealnego. Przedstawione są również wzory Blacka-Scholesa do wyceny opcji. Artykuł porównuje również model Blacka-Scholesa z modelem dwumianowym i podaje przykład wyceny opcji.
Postulaty Samuelsona
P. Samuelson na nowo odkrył pracę L. Bacheliera z 1900 roku i na jej podstawie zaproponował postulaty, które proces cen powinien spełniać:
- Ceny są plusowe, czyli , , a jest stałą
- Procentowe wahanie cen akcji nie jest zależne od ceny obecnej jak i od cen w przeszłości, czyli jest niezależna od Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle σ(S_u: u\leqslant t)}
- Zmiana ta (a precyzyjniej rozkład zmiany) jest zależna tylko od długości okresu czasu, na którym jest rozpatrywana, jednak nie jest istotne, od której chwili ją liczymy, tj. ,
- Proces ma nieprzerwane (ciągłe) trajektorie (J. Jakubowski 2011, s. 76).
Przyjęte założenia do modelu
Prawidłowość wskazań modelu jest zależna od tez, które powinien spełniać. F.Black i M. Scholes tworząc model wyceny opcji kierowali się następującymi założeniami:
- Ceny akcji reagują zgodnie z rozkładem logarytmiczno-normalnym, a parametry tego rozkładu są stałe,
- Całość kosztów transakcji jak i podatki są równe zero a akcje, które są przedmiotem opcji muszą być doskonale podzielone,
- W cyklu ważności opcji, nie przynoszą dywidend akcje bazowe dla danej opcji,
- Nie ma takiej możliwości, aby wystąpił pozbawiony ryzyka arbitraż,
- Występuje ciągły obrót papierami wartościowymi,
- Uczestnicy rynku mają prawo pożyczać i inwestować środki zgodnie z tą samą wolną od ryzyka stopą procentową,
- Krótkoterminowa stopa procentowa, wolna od ryzyka jest stała (W. Tarczyński, M. Zwolankowski 1999, s. 171),
- Rynek funkcjonuje w sposób ciągły,
- Za zajmowanie krótkiej pozycji nie ma kary,
- Cena sprzedaży akcji jest identyczna jak cena kupna (dla wszystkich instrumentów) (A. Weron, R. Weron 2009, s. 183).
Klasyczny model Blacka-Scholesa
Zakładamy, że (Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle Ω} , , P) jest przestrzenią probabilistyczną z filtracją . Mamy na niej zadany proces Wienera.
Naszym założeniem jest sytuacja w której mamy do czynienia z rynkiem idealnym. Posiadamy na nim jeden papier ryzykowny - akcje, które nie płacą dywidend, o cenie podanej wzorem Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle dS_t=μS_tdt+σS_tdW_t,\qquadσ>0,μ\in\mathbb{R}} .
Posiadamy również na tym rynku rachunek bankowy o niezmiennej stopie procentowej w pełnym okresie handlu [0, T] i nieustannej kapitalizacji, tj. przebieg wartości jednostki pieniężnej jest podany równaniem
zatem
Zakładając, że rynek jest idealny wiemy, że wszyscy mają identyczną wiedzę, a informacje w naszym modelu są inkasowane wyłącznie dzięki przyglądaniu się procesowi cen S to o σ-ciele analizowanym jako wiedza zdobyta do chwili t zakładamy, że '.
Ponieważ jedynym wynikiem wzoru Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle dS_t=μS_tdt+σS_tdW_t}
jest Parser nie mógł rozpoznać (SVG (MathML może zostać włączone przez wtyczkę w przeglądarce): Nieprawidłowa odpowiedź („Math extension cannot connect to Restbase.”) z serwera „https://wikimedia.org/api/rest_v1/”:): {\displaystyle S_t=S_0 exp (σW_t+(μ-\frac{1}{2}σ^2)t)} więc .
Reasumując zakładamy, że filtracja jest dopełnioną filtracją procesu Wienera, tj. i .
Ukazany model jest dość dużym uproszczeniem rzeczywistości. Jego zaletą są łatwe założenia zrozumiałe dla większości. Z tego właśnie powodu służy on jako początkowe przybliżenie (J. Jakubowski 2011, s. 77-78).
Model Blacka-Scholesa a model dwumianowy
Logika tego modelu jest zbliżona do modelu dwumianowego. "Punktem wyjścia jest również portfel pozbawiony ryzyka, który składa się z opcji i akcji bazowej dla tej opcji. Jeżeli przyjmuje się założenie, że arbitraż jest niemożliwy, to stopa zwrotu z takiego portfela jest równa stopie procentowej wolnej od ryzyka. Najważniejszą różnicą między modelem dwumianowym i modelem Blacka-Scholesa jest fakt, że w modelu Blacka-Scholesa zmiany cen instrumentu podstawowego są ciągłe, natomiast w modelu dwumianowym zmiany cen akcji zachodzą w sposób skokowy (W. Tarczyński, M. Zwolankowski 1999, s. 171)."
Wartość opcji ustalona w oparciu o model dwumianowy będzie się przybliżać do wartości opcji określonej za pomocą modelu Blacka-Scholesa wraz z powiększaniem liczby okresów w modelu drzew dwumianowych (W. Tarczyński, M. Zwolankowski 1999, s. 174).
Wzory Blacka-Scholesa
Wprowadzenie równań modelu Blacka-Scholesa polega na złożonych przekształceniach matematycznych opartych na tezie, że wahania kursu akcji określane są procesem stochastycznym - "geometryczny proces Wienera". Wzory Blacka-Scholesa przy wymienionych wcześniej założeniach wyglądają następująco
Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle d_1=\dfrac{ln\left (\frac{S}{X} \right)+(r+\tfrac{δ^2}{2})\cdot T}{δ\cdot\sqrt{T}}}
Parser nie mógł rozpoznać (SVG (MathML może zostać włączone przez wtyczkę w przeglądarce): Nieprawidłowa odpowiedź („Math extension cannot connect to Restbase.”) z serwera „https://wikimedia.org/api/rest_v1/”:): {\displaystyle d_2=\dfrac{ln\left (\frac{S}{X} \right)+(r-\tfrac{δ^2}{2})\cdot T}{δ\cdot\sqrt{T}}=d_1-δ\cdot\sqrt{T}}
gdzie:
- C - wartość europejskiej opcji kupna,
- P - wartość europejskiej opcji sprzedaży,
- S - bieżąca cena akcji,
- X - cena wykonania opcji,
- r - stopa procentowa wolna od ryzyka,
- T - czas do terminu wygaśnięcia opcji wyrażona w latach,
- δ - odchylenie standardowe stopy zwrotu akcji,
- N (d) - wartość dystrybuanty standaryzowanego rozkładu normalnego dla argumentu d (W. Tarczyński, M. Zwolankowski 1999, s. 172).
Przykład
- POLECENIE
"Rozpatrzmy przykład europejskiej opcji kupna akcji o następujących parametrach: długość terminu do wygaśnięcia 6 miesięcy (T=0,5), cena wykonania 30 zł (X=30), aktualna cena 25 zł (S=25), stopa wolna od ryzyka 12% (r=12), odchylenie standardowe stopy zwrotu akcji 20% (Parser nie mógł rozpoznać (SVG (MathML może zostać włączone przez wtyczkę w przeglądarce): Nieprawidłowa odpowiedź („Math extension cannot connect to Restbase.”) z serwera „https://wikimedia.org/api/rest_v1/”:): {\displaystyle δ=0,2} ), w czasie ważności opcji nie będzie wypłacana dywidenda.
- ROZWIĄZANIE
Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle d_1=\dfrac{ln\left (\frac{25}{30} \right)+(0,12+\tfrac{0,2^2}{2})\cdot0,5}{0,2\cdot\sqrt{0,5}}≈\dfrac{-0,1123}{0,1414}≈-0,7942}
Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle d_2=-0,7942-0,2\cdot\sqrt{0,5}≈-0,9356}
Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle N (d_1)≈0,22}
Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle N (d_2)≈0,18}
Parser nie mógł rozpoznać (SVG (MathML może zostać włączone przez wtyczkę w przeglądarce): Nieprawidłowa odpowiedź („Math extension cannot connect to Restbase.”) z serwera „https://wikimedia.org/api/rest_v1/”:): {\displaystyle C=25\cdot0,22-30\cdot e^{-0,12\cdot0,5}\cdot0,18≈0,41}
- INTERPRETACJA
Z przeprowadzonych obliczeń wynika, że wartość opcji jest równa 0,41 zł. Można wykazać, że wartość jest równa współczynnikowi delta, co jest dodatkową zaletą korzystania z modelu Blacka-Scholesa.
Gdyby rozpatrywana opcja była opcją sprzedaży, wówczas na podstawie wzoru jej wartość jest równa 3,66 zł.
Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle P=30\cdot e^{-0,12\cdot0,5}\cdot N (0,9356)-25\cdot N (0,7942)≈23,16-19,5=3,66} (W. Tarczyński, M. Zwolankowski 1999, s. 173-174)."
Bibliografia
- Weron A., Weron R. (2009), Inżynieria finansowa: Wycena instrumentów pochodnych, Symulacje komputerowe, Statystyka rynku, Wydawnictwo Naukowo-Techniczne, Warszawa
- Tarczyński W., Zwolankowski M. (1999) Inżynieria finansowa: Instrumentarium, Strategie, Zarządzanie ryzykiem, Agencja Wydawnicza PLACET, Warszawa
- Jakubowski J. (2011), Modele matematyczne rynków instrumentów pochodnych I., Uniwersytet Warszawski (2011): 76-114
- Black F., Scholes M. (1973), The pricing of options and corporate liabilities., Journal of political economy 81.3 (1973): 637-654.
- Piontek K. (2000), Efekt dni tygodnia i jego wpływ na wycenę opcji., Finanse, Banki i Ubezpieczenia w Polsce u progu XXI wieku, Materiały konferencyjne, Poznań (2000).
- Jajuga K. (2013), Ryzyko modelu a miary ryzyka., Studia Ekonomiczne 152 (2013): 73-81.
Autor: Aleksandra Galica