Podejście diagnostyczno-funkcjonalne: Różnice pomiędzy wersjami

Z Encyklopedia Zarządzania
m (Dodanie MetaData Description)
m (cleanup bibliografii i rotten links)
 
(Nie pokazano 7 wersji utworzonych przez 2 użytkowników)
Linia 1: Linia 1:
{{infobox4
Jest to jedno z trzech podejść do projektowania w[[Organizowanie|organizowaniu]]. Narodziło się ono na skutek krytyki podejścia funkcjonalnego w latach sześćdziesiątych, któremu to zarzucano trudności i niepowodzenia w jego praktycznym stosowaniu. Zaczęto więc szukać nowych [[Metodologia|metodologii]] które godziły by ze sobą [[podejście opisowo-ulepszające]] z [[podejście funkcjonalno-wzorcujące|podejściem funkcjonalno-wzorcującym]] (Z. Martyniak 1987, s. 155).
|list1=
<ul>
<li>[[Badanie pracy biurowej]]</li>
<li>[[Metoda RAPPOS]]</li>
<li>[[Metoda analizy dyrektywnej]]</li>
<li>[[Cykl organizacyjny]]</li>
<li>[[Analiza progowa]]</li>
<li>[[Podejście opisowo-ulepszające]]</li>
<li>[[Podejście funkcjonalno-wzorcujące]]</li>
<li>[[Założenia koncepcji wariantowania]]</li>
<li>[[Kwalitologia]]</li>
</ul>
}}
 
 
Jest to jedno z trzech podejść do projektowania w[[Organizowanie|organizowaniu]]. Narodziło się ono na skutek krytyki podejścia funkcjonalnego w latach sześćdziesiątych, któremu to zarzucano trudności i niepowodzenia w jego praktycznym stosowaniu. Zaczęto więc szukać nowych [[Metodologia|metodologii]] które godziły by ze sobą [[podejście opisowo-ulepszające]] z [[podejście funkcjonalno-wzorcujące|podejściem funkcjonalno-wzorcującym]] (Z. Martyniak 1987, s. 155).  


W celu wydobycia zalet i eliminacji [[Wada|wad]] dokonano syntezy wspomnianych podejść (Z. Mikołajczyk, s. 52). Na skutek tego powstało nowe podejście które nazwano diagnostyczno-funkcjonalnym. Wychodząc od dokładnego opisu i analizy stanu istniejącego obejmuje ono swym zakresem identyfikację i analizę funkcji systemu organizacyjnego oraz metodę idealizacji w znajdowaniu rozwiązań optymalnych. [[Projektowanie]] organizatorskie tą metodą polega na badaniu stanu wyjściowego, (dotychczasowego) A, zarysowaniu stanu pożądanego B oraz na poszukiwaniu sposobów i dróg prowadzących od A do B. Główne [[założenie]] tej metodyki mówi, że organizację dotychczas funkcjonującego systemu można usprawnić tylko poprzez[[Identyfikacja|identyfikację]], [[Diagnoza|diagnozę]] i ocenę stanu istniejącego, wykrycie wszelkich nieprawidłowości oraz zaprojektowanie i [[wdrożenie]] niezbędnych usprawnień.
W celu wydobycia zalet i eliminacji [[Wada|wad]] dokonano syntezy wspomnianych podejść (Z. Mikołajczyk, s. 52). Na skutek tego powstało nowe podejście które nazwano diagnostyczno-funkcjonalnym. Wychodząc od dokładnego opisu i analizy stanu istniejącego obejmuje ono swym zakresem identyfikację i analizę funkcji systemu organizacyjnego oraz metodę idealizacji w znajdowaniu rozwiązań optymalnych. [[Projektowanie]] organizatorskie tą metodą polega na badaniu stanu wyjściowego, (dotychczasowego) A, zarysowaniu stanu pożądanego B oraz na poszukiwaniu sposobów i dróg prowadzących od A do B. Główne [[założenie]] tej metodyki mówi, że organizację dotychczas funkcjonującego systemu można usprawnić tylko poprzez[[Identyfikacja|identyfikację]], [[Diagnoza|diagnozę]] i ocenę stanu istniejącego, wykrycie wszelkich nieprawidłowości oraz zaprojektowanie i [[wdrożenie]] niezbędnych usprawnień.
Linia 27: Linia 11:
* analiza stanu faktycznego,
* analiza stanu faktycznego,
* projektowanie wzorcowego systemu organizacyjnego,
* projektowanie wzorcowego systemu organizacyjnego,
* ustalenie warunków ograniczających i tworzenie wariantów rozwiązań,  
* ustalenie warunków ograniczających i tworzenie wariantów rozwiązań,
* wybór wariantu optymalnego
* wybór wariantu optymalnego
* wdrożenie projektu w życie (Z. Martyniak 1987, s. 157)
* wdrożenie projektu w życie (Z. Martyniak 1987, s. 157)
<google>ban728t</google>
Etap analizy stanu faktycznego jest niezbędnym etapem postępowania w procesie usprawniania jednostek istniejących organizacji. A jego obecność przed etapem projektowania podkreśla jego ważną rolę.
Etap analizy stanu faktycznego jest niezbędnym etapem postępowania w procesie usprawniania jednostek istniejących organizacji. A jego obecność przed etapem projektowania podkreśla jego ważną rolę.


Linia 36: Linia 19:
Została ona zaproponowana przez F. Liptaka. Drugi krok jej realizacji to diagnostyka wyodrębnionego systemu, co pokazuje że zasadnicze znaczenie w tej metodzie ma pierwiastek diagnostyczny.
Została ona zaproponowana przez F. Liptaka. Drugi krok jej realizacji to diagnostyka wyodrębnionego systemu, co pokazuje że zasadnicze znaczenie w tej metodzie ma pierwiastek diagnostyczny.


Oprócz tych dwóch metodyk w podejściu diagnostycznym istnieją jeszcze inne, bardziej ogólne metody opracowane przez polskich autrów: H. Mrełę, Z. Mikołajczyk T. Strzeleckiego.(Z. Martyniak 1987, str162)
Oprócz tych dwóch metodyk w podejściu diagnostycznym istnieją jeszcze inne, bardziej ogólne metody opracowane przez polskich autorów: H. Mrełę, Z. Mikołajczyk T. Strzeleckiego.(Z. Martyniak 1987, str 162)
 
<google>n</google>
 
==Zastosowanie podejścia diagnostycznego-funkcjonalnego w praktyce zarządzania organizacją==
Zastosowanie podejścia diagnostycznego-funkcjonalnego w organizacji przynosi wiele korzyści. Po pierwsze, pozwala ono na identyfikację istniejących problemów i wyzwań w organizacji, co umożliwia skuteczne podejmowanie działań naprawczych. Dzięki temu, [[organizacja]] może działać bardziej efektywnie i wydajnie. Ponadto, podejście diagnostyczno-funkcjonalne umożliwia lepsze zrozumienie procesów zachodzących w organizacji, co pozwala na lepsze [[planowanie]] i [[podejmowanie decyzji]] strategicznych. Inną korzyścią jest zwiększenie zaangażowania pracowników poprzez uwzględnianie ich opinii i sugestii w procesie diagnozy i poprawy organizacji.
 
Podejście diagnostyczno-funkcjonalne jest szczególnie przydatne w sytuacjach, gdy organizacja napotyka problemy z efektywnością, wydajnością lub jakością swoich procesów. Może być również stosowane w celu zidentyfikowania przyczyn niskiego zaangażowania pracowników lub problemów z komunikacją wewnątrz organizacji. Ponadto, podejście diagnostyczno-funkcjonalne może być stosowane w sytuacjach, gdy organizacja planuje wprowadzić zmiany lub udoskonalić swoje procesy.
 
[[Proces]] implementacji podejścia diagnostycznego-funkcjonalnego składa się z kilku kluczowych kroków. Po pierwsze, należy zdefiniować [[cele]] i [[zakres]] diagnozy, określając, jakie obszary organizacji zostaną objęte analizą. Następnie, zbierane są [[dane]] i [[informacje]] dotyczące funkcjonowania organizacji, wykorzystując różne metody diagnostyczne, takie jak ankiety, wywiady czy analiza dokumentów. Na podstawie zebranych danych, przeprowadzana jest analiza, która pozwala na zidentyfikowanie problemów i możliwości usprawnienia. Na koniec, opracowywany jest [[plan]] działań naprawczych i wdrażane są zmiany.
 
==Wyzwania i ograniczenia związane z podejściem diagnostycznym-funkcjonalnym==
[[Implementacja]] podejścia diagnostycznego-funkcjonalnego może napotykać różne trudności. Jedną z głównych trudności jest brak zaangażowania i wsparcia ze strony zarządu oraz pracowników. Wielu pracowników może być opornych na zmiany i niechętnych do udziału w procesie diagnozy i wdrażania zmian. Ponadto, implementacja może być utrudniona przez brak dostępnych danych lub ich niedostateczną [[jakość]]. Brak współpracy między różnymi działami organizacji oraz brak zasobów finansowych i ludzkich to kolejne trudności, z którymi można się spotkać podczas implementacji podejścia diagnostycznego-funkcjonalnego.
 
Brak danych lub ich niedostateczna jakość stanowią istotne ograniczenia w procesie diagnozy organizacyjnej. Bez odpowiednich danych nie można przeprowadzić rzetelnej analizy i identyfikacji problemów organizacyjnych. Ponadto, niedostateczna jakość danych może prowadzić do błędnych wniosków i nieprawidłowych decyzji. Dlatego ważne jest, aby organizacja miała dostęp do odpowiednich danych i informacji oraz aby dbać o ich jakość poprzez odpowiednie metody zbierania i analizy.
 
[[Zaangażowanie pracowników]] w proces diagnozy i wdrażania zmian jest kluczowe dla sukcesu organizacji. Wpływ na zaangażowanie pracowników mają różne czynniki. Po pierwsze, ważne jest, aby pracownicy czuli, że ich opinie i sugestie są uwzględniane i mają wpływ na proces diagnozy i wdrażania zmian. Ponadto, ważne jest, aby zapewnić odpowiednie wsparcie i szkolenia pracownikom, aby mogli skutecznie uczestniczyć w procesie diagnozy i wdrażania zmian. [[Komunikacja]] jest również kluczowym czynnikiem wpływającym na zaangażowanie pracowników, dlatego ważne jest, aby zapewnić jasną i otwartą komunikację na wszystkich etapach procesu.
 
{{infobox5|list1={{i5link|a=[[Badanie pracy biurowej]]}} &mdash; {{i5link|a=[[Metoda RAPPOS]]}} &mdash; {{i5link|a=[[Metoda analizy dyrektywnej]]}} &mdash; {{i5link|a=[[Cykl organizacyjny]]}} &mdash; {{i5link|a=[[Analiza progowa]]}} &mdash; {{i5link|a=[[Podejście opisowo-ulepszające]]}} &mdash; {{i5link|a=[[Podejście funkcjonalno-wzorcujące]]}} &mdash; {{i5link|a=[[Założenia koncepcji wariantowania]]}} &mdash; {{i5link|a=[[Kwalitologia]]}} }}


==Bibliografia==
==Bibliografia==
* Bowey, A. M. (1980). ''7 Approaches to organization theory''. Organizations as systems, 77.
<noautolinks>
* Gordon, J. R. (1987). ''A diagnostic approach to organizational behavior''. Boston: Allyn and Bacon.
* Bowey A. (1980), ''7 Approaches to organization theory'', Organizations as systems, 77
* Martyniak Z., ''Organizatoryka'', Państwowe Wydawnictwo Ekonomiczne, Warszawa 1987
* Gordon J. (1987), ''A diagnostic approach to organizational behavior'', Boston: Allyn and Bacon
* Mikołajczyk Z, ''[[Techniki organizatorskie]] w rozwiązywaniu problemów zarządzania''
* Martyniak Z. (1987), ''Organizatoryka'', PWE, Warszawa
* Mikołajczyk Z. (2002), ''Techniki organizatorskie w rozwiązywaniu problemów zarządzania'', Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa
</noautolinks>


{{a|Justyna Milczarek}}
{{a|Justyna Milczarek}}
[[Kategoria:Metody projektowania organizacji]]
[[Kategoria:Projektowanie organizacji]]
[[en:Diagnostic approach]]
[[en:Diagnostic approach]]


{{#metamaster:description|Podejście diagnostyczno-funkcjonalne to metoda projektowania i usprawniania systemów organizacyjnych, pozwalająca na diagnozę, ocenę i wprowadzenie zmian.}}
{{#metamaster:description|Podejście diagnostyczno-funkcjonalne to metoda projektowania i usprawniania systemów organizacyjnych, pozwalająca na diagnozę, ocenę i wprowadzenie zmian.}}

Aktualna wersja na dzień 19:54, 7 sty 2024

Jest to jedno z trzech podejść do projektowania worganizowaniu. Narodziło się ono na skutek krytyki podejścia funkcjonalnego w latach sześćdziesiątych, któremu to zarzucano trudności i niepowodzenia w jego praktycznym stosowaniu. Zaczęto więc szukać nowych metodologii które godziły by ze sobą podejście opisowo-ulepszające z podejściem funkcjonalno-wzorcującym (Z. Martyniak 1987, s. 155).

W celu wydobycia zalet i eliminacji wad dokonano syntezy wspomnianych podejść (Z. Mikołajczyk, s. 52). Na skutek tego powstało nowe podejście które nazwano diagnostyczno-funkcjonalnym. Wychodząc od dokładnego opisu i analizy stanu istniejącego obejmuje ono swym zakresem identyfikację i analizę funkcji systemu organizacyjnego oraz metodę idealizacji w znajdowaniu rozwiązań optymalnych. Projektowanie organizatorskie tą metodą polega na badaniu stanu wyjściowego, (dotychczasowego) A, zarysowaniu stanu pożądanego B oraz na poszukiwaniu sposobów i dróg prowadzących od A do B. Główne założenie tej metodyki mówi, że organizację dotychczas funkcjonującego systemu można usprawnić tylko poprzezidentyfikację, diagnozę i ocenę stanu istniejącego, wykrycie wszelkich nieprawidłowości oraz zaprojektowanie i wdrożenie niezbędnych usprawnień.

Metodyki

Do najważniejszych metodyk stosowanych w tym podejściu zaliczamy:

Metoda prognostyczna (Trzcieniecki 1979)obejmuje:

  • ustalenie celów,
  • określenie zadań,
  • analiza stanu faktycznego,
  • projektowanie wzorcowego systemu organizacyjnego,
  • ustalenie warunków ograniczających i tworzenie wariantów rozwiązań,
  • wybór wariantu optymalnego
  • wdrożenie projektu w życie (Z. Martyniak 1987, s. 157)

Etap analizy stanu faktycznego jest niezbędnym etapem postępowania w procesie usprawniania jednostek istniejących organizacji. A jego obecność przed etapem projektowania podkreśla jego ważną rolę.

Metoda RAPPOS Została ona zaproponowana przez F. Liptaka. Drugi krok jej realizacji to diagnostyka wyodrębnionego systemu, co pokazuje że zasadnicze znaczenie w tej metodzie ma pierwiastek diagnostyczny.

Oprócz tych dwóch metodyk w podejściu diagnostycznym istnieją jeszcze inne, bardziej ogólne metody opracowane przez polskich autorów: H. Mrełę, Z. Mikołajczyk T. Strzeleckiego.(Z. Martyniak 1987, str 162)

Zastosowanie podejścia diagnostycznego-funkcjonalnego w praktyce zarządzania organizacją

Zastosowanie podejścia diagnostycznego-funkcjonalnego w organizacji przynosi wiele korzyści. Po pierwsze, pozwala ono na identyfikację istniejących problemów i wyzwań w organizacji, co umożliwia skuteczne podejmowanie działań naprawczych. Dzięki temu, organizacja może działać bardziej efektywnie i wydajnie. Ponadto, podejście diagnostyczno-funkcjonalne umożliwia lepsze zrozumienie procesów zachodzących w organizacji, co pozwala na lepsze planowanie i podejmowanie decyzji strategicznych. Inną korzyścią jest zwiększenie zaangażowania pracowników poprzez uwzględnianie ich opinii i sugestii w procesie diagnozy i poprawy organizacji.

Podejście diagnostyczno-funkcjonalne jest szczególnie przydatne w sytuacjach, gdy organizacja napotyka problemy z efektywnością, wydajnością lub jakością swoich procesów. Może być również stosowane w celu zidentyfikowania przyczyn niskiego zaangażowania pracowników lub problemów z komunikacją wewnątrz organizacji. Ponadto, podejście diagnostyczno-funkcjonalne może być stosowane w sytuacjach, gdy organizacja planuje wprowadzić zmiany lub udoskonalić swoje procesy.

Proces implementacji podejścia diagnostycznego-funkcjonalnego składa się z kilku kluczowych kroków. Po pierwsze, należy zdefiniować cele i zakres diagnozy, określając, jakie obszary organizacji zostaną objęte analizą. Następnie, zbierane są dane i informacje dotyczące funkcjonowania organizacji, wykorzystując różne metody diagnostyczne, takie jak ankiety, wywiady czy analiza dokumentów. Na podstawie zebranych danych, przeprowadzana jest analiza, która pozwala na zidentyfikowanie problemów i możliwości usprawnienia. Na koniec, opracowywany jest plan działań naprawczych i wdrażane są zmiany.

Wyzwania i ograniczenia związane z podejściem diagnostycznym-funkcjonalnym

Implementacja podejścia diagnostycznego-funkcjonalnego może napotykać różne trudności. Jedną z głównych trudności jest brak zaangażowania i wsparcia ze strony zarządu oraz pracowników. Wielu pracowników może być opornych na zmiany i niechętnych do udziału w procesie diagnozy i wdrażania zmian. Ponadto, implementacja może być utrudniona przez brak dostępnych danych lub ich niedostateczną jakość. Brak współpracy między różnymi działami organizacji oraz brak zasobów finansowych i ludzkich to kolejne trudności, z którymi można się spotkać podczas implementacji podejścia diagnostycznego-funkcjonalnego.

Brak danych lub ich niedostateczna jakość stanowią istotne ograniczenia w procesie diagnozy organizacyjnej. Bez odpowiednich danych nie można przeprowadzić rzetelnej analizy i identyfikacji problemów organizacyjnych. Ponadto, niedostateczna jakość danych może prowadzić do błędnych wniosków i nieprawidłowych decyzji. Dlatego ważne jest, aby organizacja miała dostęp do odpowiednich danych i informacji oraz aby dbać o ich jakość poprzez odpowiednie metody zbierania i analizy.

Zaangażowanie pracowników w proces diagnozy i wdrażania zmian jest kluczowe dla sukcesu organizacji. Wpływ na zaangażowanie pracowników mają różne czynniki. Po pierwsze, ważne jest, aby pracownicy czuli, że ich opinie i sugestie są uwzględniane i mają wpływ na proces diagnozy i wdrażania zmian. Ponadto, ważne jest, aby zapewnić odpowiednie wsparcie i szkolenia pracownikom, aby mogli skutecznie uczestniczyć w procesie diagnozy i wdrażania zmian. Komunikacja jest również kluczowym czynnikiem wpływającym na zaangażowanie pracowników, dlatego ważne jest, aby zapewnić jasną i otwartą komunikację na wszystkich etapach procesu.


Podejście diagnostyczno-funkcjonalneartykuły polecane
Badanie pracy biurowejMetoda RAPPOSMetoda analizy dyrektywnejCykl organizacyjnyAnaliza progowaPodejście opisowo-ulepszającePodejście funkcjonalno-wzorcująceZałożenia koncepcji wariantowaniaKwalitologia

Bibliografia

  • Bowey A. (1980), 7 Approaches to organization theory, Organizations as systems, 77
  • Gordon J. (1987), A diagnostic approach to organizational behavior, Boston: Allyn and Bacon
  • Martyniak Z. (1987), Organizatoryka, PWE, Warszawa
  • Mikołajczyk Z. (2002), Techniki organizatorskie w rozwiązywaniu problemów zarządzania, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa


Autor: Justyna Milczarek