Teoria portfela
| Teoria portfela |
|---|
| Polecane artykuły |
Teoria portfelowa została sformułowana przez Harriego Markowitza w 1952 r. jako rozwinięcie teorii alokacji środków pieniężnych w warunkach niepewności, która zajmowała się wyborem najlepszej inwestycji w zależności od spodziewanego potem zysku i ryzyka.
Analiza portfelowa metodą Markowitza pozwala na wyznaczenie tzw. efektywnego portfela inwestycyjnego, który pozwala w sposób bardzo prawdopodobny na wyznaczenie portfela spółek, w przypadku których inwestowanie powinno być opłacalne.
Nowoczesna teoria portfela (modern portfolio theory, MPT) przyjmuje następujące założenia:
- Inwestor ma wyobrażenie oczekiwanej stopy zwrotu jako funkcji normalnego rozkładu możliwych stóp zwrotu oraz zawsze wybiera wyższe stopy zwrotu.
- Inwestor uważa ryzyko za pozytywną funkcję rozmiaru oczekiwanej stopy zwrotu i wybiera mniejsze ryzyko.
- Decyzje inwestycyjne inwestora zależą od ryzyka i stopy zwrotu.
Podsumowując powyższe założenia, inwestorzy w przypadku teorii portfela myślą racjonalnie i są nastawieni na jak najwyższe zyski z danej inwestycji. Metoda ta oferuje zatem inwestorom pewien sposób na dywersyfikację, która ma za zadanie przygotowanie takiego portfela akcji, których ryzyko i stopy zwrotu mogą zostać zaktualizowane. W teorii tej zatem brany jest także pod uwagę czynnik czasu.
Zadaniem metody portfelowej nie jest rozproszenie ryzyka na różne sektory przemysłowe i handlowe. Tak samo nie jest najlepszym rozwiązaniem rozkładanie udziałów w każdy sektor. Sedno sprawy tkwi w określeniu działań zdeterminowanych przez kowariancję między każdą parą udziałów akcji w portfelu.
Zastosowanie
Teoria portfela pozwala na dokonanie aktualnej wyceny preferencji rynkowej. Na podstawie danych z przeszłości odnośnie kształtowania się stóp procentowych inwestycji w wybrane akcje, jest bardzo możliwe wychwycenie takiego portfela z akcji, które umożliwią w przyszłości wysokie stopy procentowe przy zachowaniu niewielkiego ryzyka. Tak więc można uznać, iż analiza Markowitza przeprowadzana jest na podstawie stóp procentowych, które kształtowały się w przeszłości. Dlatego też stopę zwrotu w danym okresie można wyznaczyć poprzez wyliczenie średniej arytmetycznej:
gdzie:
N- ilość stóp zwrotu w przeszłości
- stopa zwrotu i-tej akcji w okresie t.
Bibliografia
- Pomykowska B., Pomykowski P. Analiza finansowa przedsiębiorstwa, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2007, s. 255-257
- Jajuga K., Jajuga T., Inwestycje, Wydawnictwo PWN, Warszawa 1996, rozdz. 6.2-6.3
- Bernstein P.L., Intelektualna historia Wall Street, Wig Press, Warszawa 1998, s. 62
- Tarczyński W., Mojsiewicz M., Zarządzanie ryzykiem, PWE, Warszawa 2001, s. 78
Autor: Beata Banaś
