Behawiorysta

Z Encyklopedia Zarządzania
Wersja z dnia 07:51, 19 maj 2020 autorstwa Sw (dyskusja | edycje) (Infobox update)
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)
Behawiorysta
Polecane artykuły


Behawiorysta to osoba zajmująca się zachowaniem osób w organizacjach o wysokich kompetencjach psychologicznych. Behawioryści, potrafią przewidywać ludzkie typowe zachowania na podstawie ich podjętych reakcji[1] oraz biorą pod lupę bodźce mające na nie wpływ. Badają oni zachowania człowieka, jednocześnie nie łącząc ich ze świadomością samej jednostki.[2]

Behawiorysta epistemologiczny zajmuje się badaniem wiedzy i myśli jednostki "z publicznego, trzecioosobowego punktu widzenia, traktując język jako służący komunikacji i wiedzę jako wynik argumentacji i dyskusji”.[3]

Termin behawiorysta, rozważany jako zawód, w odniesieniu do zwierząt, to jednostka przeprowadzająca terapię zaburzeń zachowań u zwierząt oraz na korygująca ich niechciane, czy dewiacyjne zachowania.[4]

Przedmiot badań behawiorystów można tak naprawdę streścić do pytania na temat ludzkiego zachowania – "co człowiek robi i dlaczego to robi?”.[5]

Behawiorysta a behawioryzm

Behawioryzm należy do dziedziny psychologii, badającej reakcję jednostki na bodźce społeczne i fizyczne oraz jej zachowania.[6] Za twórcę całego nurtu behawioryzmu uważany jest John Broadus Watson, który w 1913 r. wydał manifest pt. "Psychologia jak ją widzi behawiorysta” opisujący koncepcję psychologii, w tym behawioryzmu.[7] Jednakże już w 1879 r. Wilhelm Wundt, zainteresowany tematem behawioryzmu, "założył pierwsze w Europie laboratorium eksperymentalne na Uniwersytecie w Lipsku”.[8]

Behawioryści a ekonomiści - różnice na przykładzie pojęcia przedsiębiorczość

Według behawiorystów, przedsiębiorców nie opisuje innowacyjność lecz cechy związane z intuicją i kreatywnością. Są to m.in. energiczność, nieustępliwość czy elastyczność. Ta definicja jest zupełnie przeciwstawna od tej podanej przez ekonomistów, którzy łączą przedsiębiorców z nowatorstwem. Różnica między obiema tezami wynika z różności ich dyscyplin naukowych.[9]

Najbardziej znani behawioryści lat 50. i 60. ubiegłego wieku:

  1. Iwan Pawłow,
  2. Burrhus Frederic Skinner,
  3. John Watson.[10]

Przypisy

  1. Mazanowska E. (2014). Zarządanie zasobami ludzkimi w ujęciu ekonomii behawioralnej, "Współczesna gospodarka”, Vol. 5, nr 4, s. 87.
  2. Sulik-Górecka A. (2015). Problemy behawioralne rachunkowości, "Studia Ekonomczne. Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Ekonomicznego w Katowicach”, Vol. 252, s. 108
  3. Zając P. (2012). Próba systematycznej artykulacji metafilozofii Richarda Porty’ego, "Przegląd Filozoficzny. Nowa seria”, nr 3, s. 112
  4. Kokocińska A. (2015). Behawioryzm i behawior – myśl filozoficzna i badania przyrodnicze, "Kosmos. Problemy nauk biologicznych”, Vol. 64, nr 2, s. 226
  5. Kister A. (2016). Tendencje rozwoju współczesnej rachunkowości finansowej i zarządczej, nr 1, s. 135
  6. Sulik-Górecka A. (2015). Problemy behawioralne rachunkowości, "Studia Ekonomczne. Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Ekonomicznego w Katowicach”, Vol. 252, s. 108
  7. Kokocińska A. (2015). Behawioryzm i behawior – myśl filozoficzna i badania przyrodnicze, "Kosmos. Problemy nauk biologicznych”, Vol. 64, nr 2, s. 223
  8. Sulik-Górecka A. (2015). Problemy behawioralne rachunkowości, "Studia Ekonomczne. Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Ekonomicznego w Katowicach”, Vol. 252, s. 108
  9. Brachowicz M. (2013). Założenia metodologiczne i organizacyjne systemu diagnozy uzdolnień uczniów w zakresie języka angielskiego, matematyki, technologii informacyjno-komunikacyjnych i przedsiębiorczości, s. 5-6
  10. Sulik-Górecka A. (2015). Problemy behawioralne rachunkowości, "Studia Ekonomczne. Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Ekonomicznego w Katowicach”, Vol. 252, s. 109

Bibliografia

Autor: Małgorzata Madej