Teoria portfela

Teoria portfela
Polecane artykuły
Teoria Markowitza Portfel Teoria arbitrażu cenowego Stop loss RAROC Finansowa ocena projektu Analiza wrażliwości Spekulacja Model Blacka Scholesa

Teoria portfelowa została sformułowana przez Harriego Markowitza w 1952 r. jako rozwinięcie teorii alokacji środków pieniężnych w warunkach niepewności, która zajmowała się wyborem najlepszej inwestycji w zależności od spodziewanego potem zysku i ryzyka.

Analiza portfelowa metodą Markowitza pozwala na wyznaczenie tzw. efektywnego portfela inwestycyjnego, który pozwala w sposób bardzo prawdopodobny na wyznaczenie portfela spółek, w przypadku których inwestowanie powinno być opłacalne.

Nowoczesna teoria portfela (modern portfolio theory, MPT) przyjmuje następujące założenia:

1. Inwestor ma wyobrażenie oczekiwanej stopy zwrotu jako funkcji normalnego rozkładu możliwych stóp zwrotu oraz zawsze wybiera wyższe stopy zwrotu.
2. Inwestor uważa ryzyko za pozytywną funkcję rozmiaru oczekiwanej stopy zwrotu i wybiera mniejsze ryzyko.
3. Decyzje inwestycyjne inwestora zależą od ryzyka i stopy zwrotu.

Podsumowując powyższe założenia, inwestorzy w przypadku teorii portfela myślą racjonalnie i są nastawieni na jak najwyższe zyski z danej inwestycji. Metoda ta oferuje zatem inwestorom pewien sposób na dywersyfikację, która ma za zadanie przygotowanie takiego portfela akcji, których ryzyko i stopy zwrotu mogą zostać zaktualizowane. W teorii tej zatem brany jest także pod uwagę czynnik czasu.

Zadaniem metody portfelowej nie jest rozproszenie ryzyka na różne sektory przemysłowe i handlowe. Tak samo nie jest najlepszym rozwiązaniem rozkładanie udziałów w każdy sektor. Sedno sprawy tkwi w określeniu działań zdeterminowanych przez kowariancję między każdą parą udziałów akcji w portfelu.

Zastosowanie

Teoria portfela pozwala na dokonanie aktualnej wyceny preferencji rynkowej. Na podstawie danych z przeszłości odnośnie kształtowania się stóp procentowych inwestycji w wybrane akcje, jest bardzo możliwe wychwycenie takiego portfela z akcji, które umożliwią w przyszłości wysokie stopy procentowe przy zachowaniu niewielkiego ryzyka. Tak więc można uznać, iż analiza Markowitza przeprowadzana jest na podstawie stóp procentowych, które kształtowały się w przeszłości. Dlatego też stopę zwrotu w danym okresie można wyznaczyć poprzez wyliczenie średniej arytmetycznej:

$R_{i}={\frac {1}{N}}\ \sum _{t=1}^{N}R_{i}(t)$

gdzie:

N- ilość stóp zwrotu w przeszłości

$R_{i}(t)$ - stopa zwrotu i-tej akcji w okresie t.

Bibliografia

• Pomykowska B., Pomykowski P. Analiza finansowa przedsiębiorstwa, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2007, s. 255-257
• Jajuga K., Jajuga T., Inwestycje, Wydawnictwo PWN, Warszawa 1996, rozdz. 6.2-6.3
• Bernstein P.L., Intelektualna historia Wall Street, Wig Press, Warszawa 1998, s. 62
• Tarczyński W., Mojsiewicz M., Zarządzanie ryzykiem, PWE, Warszawa 2001, s. 78

Autor: Beata Banaś