Podejście diagnostyczno-funkcjonalne: Różnice pomiędzy wersjami
(LinkTitles.) |
m (cleanup bibliografii i rotten links) |
||
| (Nie pokazano 8 wersji utworzonych przez 2 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
Jest to jedno z trzech podejść do projektowania w[[Organizowanie|organizowaniu]]. Narodziło się ono na skutek krytyki podejścia funkcjonalnego w latach sześćdziesiątych, któremu to zarzucano trudności i niepowodzenia w jego praktycznym stosowaniu. Zaczęto więc szukać nowych [[Metodologia|metodologii]] które godziły by ze sobą [[podejście opisowo-ulepszające]] z [[podejście funkcjonalno-wzorcujące|podejściem funkcjonalno-wzorcującym]] (Z. Martyniak 1987, s. 155). | |||
Jest to jedno z trzech podejść do projektowania w[[Organizowanie|organizowaniu]]. Narodziło się ono na skutek krytyki podejścia funkcjonalnego w latach sześćdziesiątych, któremu to zarzucano trudności i niepowodzenia w jego praktycznym stosowaniu. Zaczęto więc szukać nowych [[Metodologia|metodologii]] które godziły by ze sobą [[podejście opisowo-ulepszające]] z [[podejście funkcjonalno-wzorcujące|podejściem funkcjonalno-wzorcującym]] (Z. Martyniak 1987, s. 155). | |||
W celu wydobycia zalet i eliminacji [[Wada|wad]] dokonano syntezy wspomnianych podejść (Z. Mikołajczyk, s. 52). Na skutek tego powstało nowe podejście które nazwano diagnostyczno-funkcjonalnym. Wychodząc od dokładnego opisu i analizy stanu istniejącego obejmuje ono swym zakresem identyfikację i analizę funkcji systemu organizacyjnego oraz metodę idealizacji w znajdowaniu rozwiązań optymalnych. [[Projektowanie]] organizatorskie tą metodą polega na badaniu stanu wyjściowego, (dotychczasowego) A, zarysowaniu stanu pożądanego B oraz na poszukiwaniu sposobów i dróg prowadzących od A do B. Główne [[założenie]] tej metodyki mówi, że organizację dotychczas funkcjonującego systemu można usprawnić tylko poprzez[[Identyfikacja|identyfikację]], [[Diagnoza|diagnozę]] i ocenę stanu istniejącego, wykrycie wszelkich nieprawidłowości oraz zaprojektowanie i [[wdrożenie]] niezbędnych usprawnień. | W celu wydobycia zalet i eliminacji [[Wada|wad]] dokonano syntezy wspomnianych podejść (Z. Mikołajczyk, s. 52). Na skutek tego powstało nowe podejście które nazwano diagnostyczno-funkcjonalnym. Wychodząc od dokładnego opisu i analizy stanu istniejącego obejmuje ono swym zakresem identyfikację i analizę funkcji systemu organizacyjnego oraz metodę idealizacji w znajdowaniu rozwiązań optymalnych. [[Projektowanie]] organizatorskie tą metodą polega na badaniu stanu wyjściowego, (dotychczasowego) A, zarysowaniu stanu pożądanego B oraz na poszukiwaniu sposobów i dróg prowadzących od A do B. Główne [[założenie]] tej metodyki mówi, że organizację dotychczas funkcjonującego systemu można usprawnić tylko poprzez[[Identyfikacja|identyfikację]], [[Diagnoza|diagnozę]] i ocenę stanu istniejącego, wykrycie wszelkich nieprawidłowości oraz zaprojektowanie i [[wdrożenie]] niezbędnych usprawnień. | ||
| Linia 27: | Linia 11: | ||
* analiza stanu faktycznego, | * analiza stanu faktycznego, | ||
* projektowanie wzorcowego systemu organizacyjnego, | * projektowanie wzorcowego systemu organizacyjnego, | ||
* ustalenie warunków ograniczających i tworzenie wariantów rozwiązań, | * ustalenie warunków ograniczających i tworzenie wariantów rozwiązań, | ||
* wybór wariantu optymalnego | * wybór wariantu optymalnego | ||
* wdrożenie projektu w życie (Z. Martyniak 1987, s. 157) | * wdrożenie projektu w życie (Z. Martyniak 1987, s. 157) | ||
Etap analizy stanu faktycznego jest niezbędnym etapem postępowania w procesie usprawniania jednostek istniejących organizacji. A jego obecność przed etapem projektowania podkreśla jego ważną rolę. | Etap analizy stanu faktycznego jest niezbędnym etapem postępowania w procesie usprawniania jednostek istniejących organizacji. A jego obecność przed etapem projektowania podkreśla jego ważną rolę. | ||
| Linia 36: | Linia 19: | ||
Została ona zaproponowana przez F. Liptaka. Drugi krok jej realizacji to diagnostyka wyodrębnionego systemu, co pokazuje że zasadnicze znaczenie w tej metodzie ma pierwiastek diagnostyczny. | Została ona zaproponowana przez F. Liptaka. Drugi krok jej realizacji to diagnostyka wyodrębnionego systemu, co pokazuje że zasadnicze znaczenie w tej metodzie ma pierwiastek diagnostyczny. | ||
Oprócz tych dwóch metodyk w podejściu diagnostycznym istnieją jeszcze inne, bardziej ogólne metody opracowane przez polskich | Oprócz tych dwóch metodyk w podejściu diagnostycznym istnieją jeszcze inne, bardziej ogólne metody opracowane przez polskich autorów: H. Mrełę, Z. Mikołajczyk T. Strzeleckiego.(Z. Martyniak 1987, str 162) | ||
<google>n</google> | |||
==Zastosowanie podejścia diagnostycznego-funkcjonalnego w praktyce zarządzania organizacją== | |||
Zastosowanie podejścia diagnostycznego-funkcjonalnego w organizacji przynosi wiele korzyści. Po pierwsze, pozwala ono na identyfikację istniejących problemów i wyzwań w organizacji, co umożliwia skuteczne podejmowanie działań naprawczych. Dzięki temu, [[organizacja]] może działać bardziej efektywnie i wydajnie. Ponadto, podejście diagnostyczno-funkcjonalne umożliwia lepsze zrozumienie procesów zachodzących w organizacji, co pozwala na lepsze [[planowanie]] i [[podejmowanie decyzji]] strategicznych. Inną korzyścią jest zwiększenie zaangażowania pracowników poprzez uwzględnianie ich opinii i sugestii w procesie diagnozy i poprawy organizacji. | |||
Podejście diagnostyczno-funkcjonalne jest szczególnie przydatne w sytuacjach, gdy organizacja napotyka problemy z efektywnością, wydajnością lub jakością swoich procesów. Może być również stosowane w celu zidentyfikowania przyczyn niskiego zaangażowania pracowników lub problemów z komunikacją wewnątrz organizacji. Ponadto, podejście diagnostyczno-funkcjonalne może być stosowane w sytuacjach, gdy organizacja planuje wprowadzić zmiany lub udoskonalić swoje procesy. | |||
[[Proces]] implementacji podejścia diagnostycznego-funkcjonalnego składa się z kilku kluczowych kroków. Po pierwsze, należy zdefiniować [[cele]] i [[zakres]] diagnozy, określając, jakie obszary organizacji zostaną objęte analizą. Następnie, zbierane są [[dane]] i [[informacje]] dotyczące funkcjonowania organizacji, wykorzystując różne metody diagnostyczne, takie jak ankiety, wywiady czy analiza dokumentów. Na podstawie zebranych danych, przeprowadzana jest analiza, która pozwala na zidentyfikowanie problemów i możliwości usprawnienia. Na koniec, opracowywany jest [[plan]] działań naprawczych i wdrażane są zmiany. | |||
==Wyzwania i ograniczenia związane z podejściem diagnostycznym-funkcjonalnym== | |||
[[Implementacja]] podejścia diagnostycznego-funkcjonalnego może napotykać różne trudności. Jedną z głównych trudności jest brak zaangażowania i wsparcia ze strony zarządu oraz pracowników. Wielu pracowników może być opornych na zmiany i niechętnych do udziału w procesie diagnozy i wdrażania zmian. Ponadto, implementacja może być utrudniona przez brak dostępnych danych lub ich niedostateczną [[jakość]]. Brak współpracy między różnymi działami organizacji oraz brak zasobów finansowych i ludzkich to kolejne trudności, z którymi można się spotkać podczas implementacji podejścia diagnostycznego-funkcjonalnego. | |||
Brak danych lub ich niedostateczna jakość stanowią istotne ograniczenia w procesie diagnozy organizacyjnej. Bez odpowiednich danych nie można przeprowadzić rzetelnej analizy i identyfikacji problemów organizacyjnych. Ponadto, niedostateczna jakość danych może prowadzić do błędnych wniosków i nieprawidłowych decyzji. Dlatego ważne jest, aby organizacja miała dostęp do odpowiednich danych i informacji oraz aby dbać o ich jakość poprzez odpowiednie metody zbierania i analizy. | |||
[[Zaangażowanie pracowników]] w proces diagnozy i wdrażania zmian jest kluczowe dla sukcesu organizacji. Wpływ na zaangażowanie pracowników mają różne czynniki. Po pierwsze, ważne jest, aby pracownicy czuli, że ich opinie i sugestie są uwzględniane i mają wpływ na proces diagnozy i wdrażania zmian. Ponadto, ważne jest, aby zapewnić odpowiednie wsparcie i szkolenia pracownikom, aby mogli skutecznie uczestniczyć w procesie diagnozy i wdrażania zmian. [[Komunikacja]] jest również kluczowym czynnikiem wpływającym na zaangażowanie pracowników, dlatego ważne jest, aby zapewnić jasną i otwartą komunikację na wszystkich etapach procesu. | |||
{{infobox5|list1={{i5link|a=[[Badanie pracy biurowej]]}} — {{i5link|a=[[Metoda RAPPOS]]}} — {{i5link|a=[[Metoda analizy dyrektywnej]]}} — {{i5link|a=[[Cykl organizacyjny]]}} — {{i5link|a=[[Analiza progowa]]}} — {{i5link|a=[[Podejście opisowo-ulepszające]]}} — {{i5link|a=[[Podejście funkcjonalno-wzorcujące]]}} — {{i5link|a=[[Założenia koncepcji wariantowania]]}} — {{i5link|a=[[Kwalitologia]]}} }} | |||
==Bibliografia== | ==Bibliografia== | ||
* Bowey | <noautolinks> | ||
* Gordon | * Bowey A. (1980), ''7 Approaches to organization theory'', Organizations as systems, 77 | ||
* Martyniak Z., ''Organizatoryka'', | * Gordon J. (1987), ''A diagnostic approach to organizational behavior'', Boston: Allyn and Bacon | ||
* Mikołajczyk Z, '' | * Martyniak Z. (1987), ''Organizatoryka'', PWE, Warszawa | ||
* Mikołajczyk Z. (2002), ''Techniki organizatorskie w rozwiązywaniu problemów zarządzania'', Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa | |||
</noautolinks> | |||
{{a|Justyna Milczarek}} | {{a|Justyna Milczarek}} | ||
[[Kategoria: | [[Kategoria:Projektowanie organizacji]] | ||
[[en:Diagnostic approach]] | [[en:Diagnostic approach]] | ||
{{#metamaster:description|Podejście diagnostyczno-funkcjonalne to metoda projektowania i usprawniania systemów organizacyjnych, pozwalająca na diagnozę, ocenę i wprowadzenie zmian.}} | |||
Aktualna wersja na dzień 19:54, 7 sty 2024
Jest to jedno z trzech podejść do projektowania worganizowaniu. Narodziło się ono na skutek krytyki podejścia funkcjonalnego w latach sześćdziesiątych, któremu to zarzucano trudności i niepowodzenia w jego praktycznym stosowaniu. Zaczęto więc szukać nowych metodologii które godziły by ze sobą podejście opisowo-ulepszające z podejściem funkcjonalno-wzorcującym (Z. Martyniak 1987, s. 155).
W celu wydobycia zalet i eliminacji wad dokonano syntezy wspomnianych podejść (Z. Mikołajczyk, s. 52). Na skutek tego powstało nowe podejście które nazwano diagnostyczno-funkcjonalnym. Wychodząc od dokładnego opisu i analizy stanu istniejącego obejmuje ono swym zakresem identyfikację i analizę funkcji systemu organizacyjnego oraz metodę idealizacji w znajdowaniu rozwiązań optymalnych. Projektowanie organizatorskie tą metodą polega na badaniu stanu wyjściowego, (dotychczasowego) A, zarysowaniu stanu pożądanego B oraz na poszukiwaniu sposobów i dróg prowadzących od A do B. Główne założenie tej metodyki mówi, że organizację dotychczas funkcjonującego systemu można usprawnić tylko poprzezidentyfikację, diagnozę i ocenę stanu istniejącego, wykrycie wszelkich nieprawidłowości oraz zaprojektowanie i wdrożenie niezbędnych usprawnień.
Metodyki
Do najważniejszych metodyk stosowanych w tym podejściu zaliczamy:
Metoda prognostyczna (Trzcieniecki 1979)obejmuje:
- ustalenie celów,
- określenie zadań,
- analiza stanu faktycznego,
- projektowanie wzorcowego systemu organizacyjnego,
- ustalenie warunków ograniczających i tworzenie wariantów rozwiązań,
- wybór wariantu optymalnego
- wdrożenie projektu w życie (Z. Martyniak 1987, s. 157)
Etap analizy stanu faktycznego jest niezbędnym etapem postępowania w procesie usprawniania jednostek istniejących organizacji. A jego obecność przed etapem projektowania podkreśla jego ważną rolę.
Metoda RAPPOS Została ona zaproponowana przez F. Liptaka. Drugi krok jej realizacji to diagnostyka wyodrębnionego systemu, co pokazuje że zasadnicze znaczenie w tej metodzie ma pierwiastek diagnostyczny.
Oprócz tych dwóch metodyk w podejściu diagnostycznym istnieją jeszcze inne, bardziej ogólne metody opracowane przez polskich autorów: H. Mrełę, Z. Mikołajczyk T. Strzeleckiego.(Z. Martyniak 1987, str 162)
Zastosowanie podejścia diagnostycznego-funkcjonalnego w praktyce zarządzania organizacją
Zastosowanie podejścia diagnostycznego-funkcjonalnego w organizacji przynosi wiele korzyści. Po pierwsze, pozwala ono na identyfikację istniejących problemów i wyzwań w organizacji, co umożliwia skuteczne podejmowanie działań naprawczych. Dzięki temu, organizacja może działać bardziej efektywnie i wydajnie. Ponadto, podejście diagnostyczno-funkcjonalne umożliwia lepsze zrozumienie procesów zachodzących w organizacji, co pozwala na lepsze planowanie i podejmowanie decyzji strategicznych. Inną korzyścią jest zwiększenie zaangażowania pracowników poprzez uwzględnianie ich opinii i sugestii w procesie diagnozy i poprawy organizacji.
Podejście diagnostyczno-funkcjonalne jest szczególnie przydatne w sytuacjach, gdy organizacja napotyka problemy z efektywnością, wydajnością lub jakością swoich procesów. Może być również stosowane w celu zidentyfikowania przyczyn niskiego zaangażowania pracowników lub problemów z komunikacją wewnątrz organizacji. Ponadto, podejście diagnostyczno-funkcjonalne może być stosowane w sytuacjach, gdy organizacja planuje wprowadzić zmiany lub udoskonalić swoje procesy.
Proces implementacji podejścia diagnostycznego-funkcjonalnego składa się z kilku kluczowych kroków. Po pierwsze, należy zdefiniować cele i zakres diagnozy, określając, jakie obszary organizacji zostaną objęte analizą. Następnie, zbierane są dane i informacje dotyczące funkcjonowania organizacji, wykorzystując różne metody diagnostyczne, takie jak ankiety, wywiady czy analiza dokumentów. Na podstawie zebranych danych, przeprowadzana jest analiza, która pozwala na zidentyfikowanie problemów i możliwości usprawnienia. Na koniec, opracowywany jest plan działań naprawczych i wdrażane są zmiany.
Wyzwania i ograniczenia związane z podejściem diagnostycznym-funkcjonalnym
Implementacja podejścia diagnostycznego-funkcjonalnego może napotykać różne trudności. Jedną z głównych trudności jest brak zaangażowania i wsparcia ze strony zarządu oraz pracowników. Wielu pracowników może być opornych na zmiany i niechętnych do udziału w procesie diagnozy i wdrażania zmian. Ponadto, implementacja może być utrudniona przez brak dostępnych danych lub ich niedostateczną jakość. Brak współpracy między różnymi działami organizacji oraz brak zasobów finansowych i ludzkich to kolejne trudności, z którymi można się spotkać podczas implementacji podejścia diagnostycznego-funkcjonalnego.
Brak danych lub ich niedostateczna jakość stanowią istotne ograniczenia w procesie diagnozy organizacyjnej. Bez odpowiednich danych nie można przeprowadzić rzetelnej analizy i identyfikacji problemów organizacyjnych. Ponadto, niedostateczna jakość danych może prowadzić do błędnych wniosków i nieprawidłowych decyzji. Dlatego ważne jest, aby organizacja miała dostęp do odpowiednich danych i informacji oraz aby dbać o ich jakość poprzez odpowiednie metody zbierania i analizy.
Zaangażowanie pracowników w proces diagnozy i wdrażania zmian jest kluczowe dla sukcesu organizacji. Wpływ na zaangażowanie pracowników mają różne czynniki. Po pierwsze, ważne jest, aby pracownicy czuli, że ich opinie i sugestie są uwzględniane i mają wpływ na proces diagnozy i wdrażania zmian. Ponadto, ważne jest, aby zapewnić odpowiednie wsparcie i szkolenia pracownikom, aby mogli skutecznie uczestniczyć w procesie diagnozy i wdrażania zmian. Komunikacja jest również kluczowym czynnikiem wpływającym na zaangażowanie pracowników, dlatego ważne jest, aby zapewnić jasną i otwartą komunikację na wszystkich etapach procesu.
| Podejście diagnostyczno-funkcjonalne — artykuły polecane |
| Badanie pracy biurowej — Metoda RAPPOS — Metoda analizy dyrektywnej — Cykl organizacyjny — Analiza progowa — Podejście opisowo-ulepszające — Podejście funkcjonalno-wzorcujące — Założenia koncepcji wariantowania — Kwalitologia |
Bibliografia
- Bowey A. (1980), 7 Approaches to organization theory, Organizations as systems, 77
- Gordon J. (1987), A diagnostic approach to organizational behavior, Boston: Allyn and Bacon
- Martyniak Z. (1987), Organizatoryka, PWE, Warszawa
- Mikołajczyk Z. (2002), Techniki organizatorskie w rozwiązywaniu problemów zarządzania, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa
Autor: Justyna Milczarek
