Agregat M2
| Agregat M2 |
|---|
| Polecane artykuły |
Charakterystyka
Agregat M2 często jest traktowany jako podstawowa miara podaży pieniądza (w Polsce jest nią agregat M3). Składa się z gotówki w obiegu i depozytów, czyli ze składników agregatu M1 oraz z depozytów terminowych w bankach komercyjnych z terminem pierwotnym (czyli terminem na jaki są zakładane) do 2 lat włącznie oraz depozytów z terminem wypowiedzenia do 3 miesięcy np. weksle, bony pieniężne o charakterze krótkoterminowym. Te składniki charakteryzują się niższą płynnością, niż składniki agregatu M1.
Mimo, że depozyty terminowe mogą również być zerwane przed okresem, na jaki zostały zawarte, taka operacja wiąże się zazwyczaj z utratą naliczonych odsetek. Stąd też posługiwanie się tym rodzajem pieniądza do regulowania bieżących transakcji wiąże się z wyższym kosztem niż w przypadku składowych agregatu M1. A to właśnie oznacza niższą płynność.
Kategoria M2 informuje o stanie oszczędności, które są jednocześnie podstawą możliwości kredytowych sektora bankowego. Agregat ilości pieniądza M2 ze względu na zawarte w nim dodatkowe wkłady terminowe podmiotów gospodarczych, które z racji wyższego oprocentowania są ulokowane w bankach, a których terminy są dostosowane do terminów przyszłych zobowiązań płatniczych, można również przyporządkować owej funkcji pieniądza jako środka płatniczego.
Skład agregatu M2
W skład agregatu M2 wchodzą:
- pieniądz gotówkowy (monety i banknoty o obiegu poza sektorem bankowym),
- wkład w bankach i podobnych instytucjach płatne na żądanie (depozyty bieżące),
- depozyty i inne zobowiązania banków wobec podmiotów niebankowych o pierwotnym terminie zapadalności do 2 lat,
- depozyty oszczędnościowe (ze względu na termin),
- małe rachunki terminowe,
- jednodniowe umowy odkupu polegające na tym, że CentralnyBank sprzedaje papiery wartościowe i zobowiązuje się do odkupienia ich dnia następnego po określonej cenie,
- udziały w spółkach lokacyjnym na rynku pieniężnym (są to depozyty, które przynoszą procent i pozwalają wystawić czeki na nie mniejsze niż ustalone minimum,
- krótkoterminowe depozyty w walutach obcych.
Elementy
W konwencji statystycznej NBP od 2003 roku do M2 zalicza się:
- depozyty terminowe z terminem pierwotnym do 2 lat włącznie:
- gospodarstw domowych,
- niemonetarnych instytucji finansowych,
- przedsiębiorstw,
- instytucji samorządowych,
- funduszy ubezpieczeń społecznych,
- instytucji niekomercyjnych działających na rzecz gospodarstw rządowych.
- depozyty terminowe z terminem wypowiedzenia do 3 miesięcy włącznie.
Wpływ Agregatu M2 na stabilność finansową kraju
Stabilność finansowa kraju zależy od wielu czynników. Wpływają na nią zarówno wewnętrzne, jak i zewnętrzne czynniki. Wewnętrzne czynniki obejmują politykę monetarną, politykę fiskalną, poziom zadłużenia publicznego, sytuację na rynku pracy, a także stabilność sektora bankowego. Zewnętrzne czynniki to m.in. sytuacja na rynkach międzynarodowych, zmienność kursów walutowych, polityka handlowa czy sytuacja geopolityczna.
Agregat M2 jest szeroką miarą podaży pieniądza, która obejmuje gotówkę w obiegu, depozyty terminowe, depozyty oszczędnościowe, środki na rachunkach bieżących, a także pewne papiery wartościowe. Wzrost Agregatu M2 może świadczyć o większej dostępności i płynności środków pieniężnych w gospodarce. Zwiększenie podaży pieniądza może prowadzić do wzrostu inwestycji, konsumpcji i popytu na dobra i usługi, co z kolei może wpływać na wzrost gospodarczy.
Wzrost podaży pieniądza M2 może mieć zarówno pozytywne, jak i negatywne skutki dla gospodarki. Z jednej strony większa dostępność środków pieniężnych może stymulować wzrost gospodarczy poprzez zwiększenie inwestycji i konsumpcji. Z drugiej strony, nadmierna podaż pieniądza może prowadzić do wzrostu inflacji, co może negatywnie wpływać na gospodarkę i stabilność finansową kraju.
Wzrost Agregatu M2 wiąże się z pewnym ryzykiem inflacyjnym. Jeśli podaż pieniądza rośnie szybciej niż produkcja, to może prowadzić do wzrostu ogólnego poziomu cen. Inflacja może z kolei wpływać na spadek siły nabywczej pieniądza, destabilizację gospodarki i utratę zaufania do systemu finansowego. Dlatego ważne jest, aby odpowiednio kontrolować wzrost Agregatu M2 i monitorować ryzyka inflacyjne.
Polityka monetarna, realizowana przez bank centralny, ma istotny wpływ na kontrolę Agregatu M2 i stabilność finansową kraju. Bank centralny może stosować różne narzędzia, takie jak manipulacja stopy procentowej, operacje otwartego rynku czy rezerwy obowiązkowe, aby wpływać na podaż pieniądza. Celem polityki monetarnej jest utrzymanie stabilności cen, stabilności finansowej i stabilności gospodarczej kraju. Właściwa kontrola Agregatu M2 może przyczynić się do osiągnięcia tych celów.
Zastosowanie Agregatu M2 w analizie ekonomicznej i prognozowaniu trendów gospodarczych
Analiza zmian w składnikach Agregatu M2 może dostarczyć cennych informacji dotyczących dynamiki podaży pieniądza. Na podstawie tych informacji można ocenić, jak zmienia się dostępność i płynność środków pieniężnych w gospodarce, czyli jakie są trendy wzrostowe lub spadkowe. Analiza składników Agregatu M2 może również dostarczyć informacji na temat działań banków i instytucji finansowych, aktywności kredytowej czy poziomu zaufania do systemu finansowego.
Dynamika podaży pieniądza, w tym Agregatu M2, zależy od wielu czynników. Wpływ na nią mają polityka monetarna, polityka fiskalna, sytuacja na rynku pracy, sytuacja na rynku finansowym, zmienność kursów walutowych, a także czynniki zewnętrzne, takie jak sytuacja na rynkach międzynarodowych czy zmiany w polityce handlowej. Zrozumienie tych czynników i ich wpływu na podaż pieniądza jest istotne w procesie analizy ekonomicznej i prognozowania trendów gospodarczych.
Agregat M2 ma wiele zastosowań w procesie podejmowania decyzji zarówno na poziomie indywidualnym, jak i instytucjonalnym. Na poziomie indywidualnym, analiza Agregatu M2 może dostarczyć informacji na temat tendencji oszczędnościowych, aktywności kredytowej czy dostępności środków pieniężnych. Na poziomie instytucjonalnym, Agregat M2 może być wykorzystywany do oceny kondycji sektora bankowego, prognozowania popytu na kredyt czy oceny ryzyka inflacyjnego. Informacje te mogą być wykorzystane do podejmowania decyzji inwestycyjnych, zarządzania portfelem czy planowania polityki monetarnej.
Analiza Agregatu M2 może dostarczyć informacji na temat tendencji oszczędnościowych w społeczeństwie. Wzrost Agregatu M2 może świadczyć o większej skłonności do oszczędzania, podczas gdy spadek Agregatu M2 może wskazywać na większą aktywność kredytową i mniejsze zaufanie do systemu finansowego. Te informacje są istotne dla oceny kondycji gospodarki, stabilności finansowej i perspektyw rozwoju.
Porównanie Agregatu M2 z innymi miarami podaży pieniądza
Agregat M2 różni się od innych miar podaży pieniądza, takich jak M1, M3. Główną różnicą jest zakres obejmowanych składników. Agregat M2 zawiera gotówkę w obiegu, depozyty terminowe, depozyty oszczędnościowe, środki na rachunkach bieżących i pewne papiery wartościowe. M1 obejmuje tylko najbardziej płynne składniki, takie jak gotówka i depozyty bieżące. M3 jest jeszcze szerszą miarą.
Analiza różnych miar podaży pieniądza równocześnie może dostarczyć bardziej kompleksowego obrazu kondycji gospodarki i systemu finansowego. Porównanie miar podaży pieniądza może ujawnić różnice w dynamice podaży pieniądza i dostępności środków pieniężnych. Może również pomóc w identyfikacji ewentualnych nierównowag czy zagrożeń dla stabilności finansowej. Korzyścią z analizowania różnych miar podaży pieniądza jest również możliwość uwzględnienia specyficznych cech i zastosowań poszczególnych miar.
Podsumowanie
Przy analizie Agregatu M2 i innych miar podaży pieniądza należy uwzględnić wiele czynników. Wpływ na podaż pieniądza mają polityka monetarna, polityka fiskalna, sytuacja na rynku finansowym, sytuacja na rynku pracy, zmienność kursów walutowych, czynniki zewnętrzne, takie jak sytuacja na rynkach międzynarodowych czy zmiany w polityce handlowej. Ważne jest również monitorowanie ryzyka inflacyjnego, stabilności finansowej i perspektyw rozwoju gospodarki. Przy analizie miar podaży pieniądza warto uwzględnić zarówno aspekty makroekonomiczne, jak i mikroekonomiczne.
Bibliografia
- Begg D., Fischer S., Dornbusch R. (2003), Ekonomia. Makroekonomia, Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne, Warszawa
- Gruszecki T. (2004), Teoria pieniądza i polityka pieniężna. Rys historyczny i praktyka gospodarcza, Oficyna Ekonomiczna, Kraków
- Miary pieniądza - portal NBP
- Kaźmierczak A. (1998), Podstawy polityki pieniężnej, PWN, Warszawa
Autor: Barbara Mazurkiewicz i Joanna Możdżeń
