Partia produkcyjna
| Partia produkcyjna |
|---|
| Polecane artykuły |
Partia produkcyjna jest to ilość detali, zespołów lub podzespołów wykonywanych przy jednakowym nakładzie czasu przygotowawczo-zakończeniowego oraz w ściśle określonej kolejności. (Brzeziński M. 2013, s. 58)
Wielkość partii produkcyjnej
Wielkość partii produkcyjnej związana jest z dwoma pojęciami, tj.:
Potrzeba brutto rozumiana jest jako wielkość produkcji, którą oczekuje od nas klient (odbiorca), czyli taka jaka zawarta jest w zamówieniu. Natomiast potrzeba netto jest to ilość wyrobów, jaka powinna zostać wyprodukowana w związku z tym zleceniem.
Różnica pomiędzy tymi wielkościami wynika
- z zapasów w magazynach
- z wcześniejszego otwarcia zleceń produkcyjnych.
(Lewandowski J., Skołud B., Plinta D. 2014, s. 204)
Metody określania wielkości partii produkcyjnej
- minimalny koszt produkcji
- stała wielkość partii
- partia bilansowana okresowo
- stosunek czasu przygotowawczo-zakończeniowego do czasu jednostkowego (udziału czasu przezbrojenia)
- według okresu powtarzalności produkcji
(Lewandowski J., Skołud B., Plinta D. 2014, s. 204)
Metoda udziału czasu przezbrojenia jest to stosunek czasu przygotowawczo-zakończeniowego do czasu jednostkowego. Określanie wielkości partii produkcyjnej za pomocą tej metody polega na dążeniu do zmniejszenia wielkości partii do dopuszczalnej granicy. Czas przygotowawczo-zqkończeniowy (tpz) jest to czas od przygotowanie do wykonanie operacji aż do jej zakończenie. Nie zależy ona od liczby wykonywanych sztuk wyrobu i występuje tylko raz dla całej partii produkcyjnej danego wyrobu. Czas jednostkowy (tj) jest to norma czasu przewidziana na wykonanie jednej jednostki wyrobu.
Dla jednej operacji technologicznej:
- Sek = tpz / q * tj
gdzie: Sek - wielkość partii produkcyjnej
- tpz - czas przezbrojenia operacji
- tj - czas wykonania operacji
- q - zróżnicowany, zależnie od rodzaju produkcji empiryczny, współczynnik strat czasu na przezbrajanie stanowisk roboczych (najczęściej przyjmowany jest w zakresie 0,02-0,15)
Dla więcej niż jednej operacji technologicznej:
- Sek = Σ tpz / q* Σ tj
gdzie: Sek - średnia wielkośc partii produkcyjnej
- Σ tpz - suma czasów przezbrojenia wszystkich opeacjii
- Σ tj - suma czasów wykonania wszystkich operacjii
- q - zróżnicowany, zależnie od rodzaju produkcji empiryczny, współczynnik strat czasu na przezbrajanie stanowisk roboczych (najczęściej przyjmowany jest w zakresie 0,02-0,15)
(Brzeziński M. 2013, s. 62-64)
Zalety i wady zwiększenia partii produkcyjnej
Zalety:
- lepsze wykorzystanie funduszu czasu pracy przez zmniejszenie czasu przezbrojeń na stanowiskach roboczych,
- zmniejszenie kosztów na przygotowanie i ustawienie produkcji,
- wyższa jakość produkcji,
- niższe koszty produkcji,
- usprawnienie i udoskonalenie zarządzania i organizacji produkcją.
Wady:
- zwiększenie czasu trwania cyklu produkcyjnego,
- zmniejszenie wolnej powierzchni magazynowej poprzez zwiększenie zapasów,
- mniejsza elastyczność procesu produkcyjnego.
(Brzeziński M. 2013, s. 59)
Bibliografia
- Brzeziński M. (2013) Organizacja produkcji w przedsiębiorstwie, Difin, Warszawa
- Kulisz M., Gola A. (2017) Dylematy wyznaczania wielkości partii produkcyjnej w przedsiębiorstwach z sektora MŚP Innowacje w Zarządzaniu i Inżynierii Produkcji, Tom 1 część 4
- Lewandowski J., Skołud B., Plinta D. (2014) Organizacja systemów produkcji, Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne, Warszawa
- Taleizadeh A.A., Widyadana G.A., Wee H.M., Biabani J. (2011) Multi products single machine economic production quantity model with multiple batch size Growing Science, Tom 7 s. 213-224
- Trojanowska J., Kolińska K., Koliński A. (2011) Stosowanie narzędzi Lean w przedsiębiorstwach produkcyjnych jako skuteczny sposób walki z kryzysem gospodarczym Problemy Zarządzania, Tom 31 s. 34-52
Autor: Honorata Wiszniewska
