E-rekrutacja

Z Encyklopedia Zarządzania
Wersja z dnia 08:19, 19 maj 2020 autorstwa Sw (dyskusja | edycje) (Infobox update)
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)
E-rekrutacja
Polecane artykuły

E-rekrutacja czyli rekrutacja internetowa to proces polegający na poszukiwaniu najlepszych do pracy kandydatów posiadających adekwatne kompetencje oraz cechy przy wykorzystaniu technologii internetowej. Obecnie stanowi jedną z najszybciej rozwijających metod rekrutacji, która swoją przewagę zawdzięcza nieograniczonej liczbie kandydatów na globalnym rynku pracy oraz ogólnemu dostępowi do sieci internetowej[1]

Rozwój e-rekrutacji

E-rekrutację jest trudno dokładnie zdefiniować w związku z szybkim postępem technologicznym oraz zmiennym sposobem wykorzystywania zasobów internetowych w procesach rekrutacyjnych. W związku z licznymi zmianami zachodzącymi w procesach e-rekrutacji wyróżniono cztery etapy rozwoju narzędzi oraz metod wykorzystywanych w rekrutacji internetowej. Każdej generacji została przydzielona nazwa „Web” z adekwatnym numerem[2]:

1. Web 1.0:

  • oferty pracy publikowane na firmowej stronie internetowej oraz portalach poszukiwania pracy komunikacja z kandydatem jest bezpośrednia, jednostronna (przedstawiciel firmy - kandydat)
  • możliwość analizy CV kandydata przez pracodawcę na portalach zajmujących się pośrednictwem pracy (np. pracuj. pl, job-pilot. pl)

2. Web 2.0:

  • w rekrutacji wykorzystuje się wyszukiwarki oraz portale społecznościowe (np. Facebook, LinkedIn, wideoplatforma You Tube)pracodawca ma możliwość odnaleźć w sieci internetowej dodatkowe informacje o kandydacie oraz dokonać jego oceny bez informowania go o tym
  • wykorzystuje się treści kreowane przez użytkowników w celu komunikacji

3. Web 3.0:

  • firma prezentuje aktywną postawę na portalach społecznościowych, wykorzystuje gry oraz blogi do budowania lepszego wizerunku
  • celem rekruterów jest nawiązanie kontaktu z kandydatami poprzez tworzenie internetowych grup w portalach społecznościowych, które są powiązane z potencjalnym pracodawcą (rozwój wielostronnej komunikacji)

4. Web 4.0:

  • celem tej generacji jest zautomatyzowanie przeszukiwania sieci społecznościowej
  • większa ilość zgłoszeń poprzez wykorzystywanie procesu crowdsourcingu oraz systemu nagród dla osób polecających kandydata

Innowacyjne metody e-rekrutacji

1. Crowdsourcing to proces poszukiwania kandydatów przy pomocy pracowników firmy przekazujących informację o ofertach pracy wśród grona znajomych przy wykorzystaniu portali społecznościowych (np. Facebook, Twitter). Zalety crowdsourcing to: liczna grupa odbiorców, kreowanie dobrego wizerunku firmy poprzez aktualnie zatrudnionych pracowników, poprawa motywacji wśród pracowników, mniejsze koszty rekrutacyjne, w rekrutacji biorą udział kandydaci z tzw. "polecenia"[3].

2. Viral Recruiting to metoda polegająca na stworzeniu grupy odbiorców posiadających określone preferencje zawodowe poprzez udostępnianie postów o konkretnej tematyce. Gdy adresat uzyska spore grono odbiorców, wówczas publikuje informacje dotyczące procesów rekrutacyjnych[3].

3. Gry internetowe są wykorzystywane w procesach rekrutacji w celu zdobycia atencji kandydatów. Najlepiej wykonane zadania są nagradzane w postaci zaproszenia do następnego etapu rekrutacji lub nawet podpisania wstępnej umowy[4].

Rekrutacja w social media

Rekrutacja w mediach społecznościowych to element E-rekrutacji prowadzony przy wykorzystaniu[5]:

  • internetowych grup tematycznych
  • mailingu selektywnego
  • wyszukiwarki kandydatów
  • ogłoszeń profilowanych

Zalety social recruiting to[6]:

  • nieograniczony, całodobowy dostęp do bazy kandydatów
  • możliwość udziału w rekrutacji na pozycje w innym kraju (brak barier geograficznych)
  • lepsza widoczność ofert pracy
  • możliwość dotarcia do biernych, bardzo dobrze wykwalifikowanych kandydatów
  • pozyskiwanie pracowników z dużym doświadczeniem
  • przewaga konkurencyjna
  • niski koszt pozyskiwania pracowników

Przypisy

  1. Gzowska W., (2016), s. 83.
  2. Woźniak J., (2014), s. 44-49.
  3. 3,0 3,1 Wrzesiński A., (2016), s. 86.
  4. Wrzesiński A., (2016), s. 87.
  5. Palonka J., Porębska-Miąc T., (2014), s. 115.
  6. Palonka J., Porębska-Miąc T.,(2014), s. 118-119.

Bibliografia

Autor: Dominika Klima