Koszt historyczny

Z Encyklopedia Zarządzania
Wersja z dnia 09:24, 19 maj 2020 autorstwa Sw (dyskusja | edycje) (Infobox update)
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)
Koszt historyczny
Polecane artykuły


Definicja

Koszt historyczny (cena historyczna) stanowi jedną z metod wyceny bilansowej, której celem jest ukazanie sytuacji gospodarczej przedsiębiorstwa wyrażonej wartościowo. "Cena (koszt) historyczna może być zdefiniowana jako łączna kwota aktywów pieniężnych lub jej ekwiwalent, jaką podmiot gospodarczy musi zapłacić za pozyskanie aktywów tak, aby móc spowodować kontrolę nad nimi, w celu uzyskania przyszłych korzyści ekonomicznych. Łączna kwota do zapłacenia obejmuje zazwyczaj szereg elementów, a jej głównym elementem jest cena nabycia" [Turyna 2006, s. 179].

Charakterystyka

Cena historyczna stosowana podczas wyceny bilansowej aktywów ma bardzo ważną zaletę, gdyż podlega ona weryfikacji jako cena transakcji, która jest rzeczywista i może być sprawdzona. Cena, która jest wynikiem ustaleń transakcyjnych pomiędzy kupującym, a sprzedającym jest nazwana minimalną wartością składnika bilansu od strony kupującego (zakładamy, że zastosowano zasadę ostrożnej wyceny i niemożliwe jest nabycie tego samego składnika aktywów po niższej cenie). W pewnych przypadkach stosuje się założenie, że cena minimalna jest równowartością aktualnej ceny składnika aktywów dla kupującego, i ma to swoje odzwierciedlenie dla zasady kontynuacji działania (przedsiębiorstwo będzie działać tak długo, aż osiągnie korzyści z użytkowania nabytego aktywa). Teza ta jest trudna do udowodnienia ze względu na to, że wszystkie czynniki, które pozostają we wzajemnych relacjach łącznie generują pewną wartość pieniężną, która następnie ulega podziałowi pomiędzy inwestorami.

Wady wyceny bilansowej po koszcie historycznym

Niewątpliwie wadą wyceny bilansowej po koszcie historycznym jest to, że w miarę upływu czasu ta wartość ulega zmianie i w po dłuższym okresie może stracić na znaczeniu przy wycenie zasobów przedsiębiorstwa. Jeżeli założymy, że cena nie ulegnie zmianie to mogą zmienić się oczekiwania co do przyszłych korzyści. To klasyczna i tradycyjna metoda wyceny w rachunkowości, która jednak jest sprzeczna z koncepcją ochrony jednostki przed inflacją.

Bibliografia

  • Turyna, J., Standardy sprawozdawczości finansowej, Difin, Warszawa 2006
  • Hendriksen E.A. ; Van Breda F.M.., Teoria rachunkowości, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2002, s. 493
  • Gmytrasiewicz M.; Karmańska A.; Olchowicz I., Rachunkowość finansowa, Difin, Warszawa 1998, s. 45-47

Autor: Agata Migdał