Struktura dywizjonalna: Różnice pomiędzy wersjami

Z Encyklopedia Zarządzania
mNie podano opisu zmian
m (cleanup bibliografii i rotten links)
Linia 13: Linia 13:
</ul>
</ul>
}}
}}


'''Struktura dywizjonalna''' zalicza się do grupy struktur pośrednich. Jest to wynikiem tego iż w istocie jest to struktura hierarchiczna, a jednocześnie stanowi krok w kierunku organicznych struktur, które cechuje większa [[elastyczność]] i większe zróżnicowanie, odpowiednie do warunków otoczenia. Przez niektórych autorów [[dywizjonalizacja]] bywa nazywana decentralizacją federalną.
'''Struktura dywizjonalna''' zalicza się do grupy struktur pośrednich. Jest to wynikiem tego iż w istocie jest to struktura hierarchiczna, a jednocześnie stanowi krok w kierunku organicznych struktur, które cechuje większa [[elastyczność]] i większe zróżnicowanie, odpowiednie do warunków otoczenia. Przez niektórych autorów [[dywizjonalizacja]] bywa nazywana decentralizacją federalną.
Linia 42: Linia 41:


Struktura dywizjonalna posiada jednak też pewne wady. Daleko idąca [[autonomia]] wydzielonych jednostek może być przyczyną [[konflikt]]ów między nimi a centralą i tym samym utrudniać koordynację. Wadą również jest częste nakładanie się na siebie takich samych wydatków różnych działów jak i nadmierne zużycie zasobów.<ref>Michalski E.(2013), ''Zarządzanie przedsiębiorstwem'', Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa s. 183</ref>
Struktura dywizjonalna posiada jednak też pewne wady. Daleko idąca [[autonomia]] wydzielonych jednostek może być przyczyną [[konflikt]]ów między nimi a centralą i tym samym utrudniać koordynację. Wadą również jest częste nakładanie się na siebie takich samych wydatków różnych działów jak i nadmierne zużycie zasobów.<ref>Michalski E.(2013), ''Zarządzanie przedsiębiorstwem'', Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa s. 183</ref>
==Przypisy==
<references />


==Bibliografia==
==Bibliografia==
<noautolinks>
* Bielski M.(2002), ''Podstawy teorii organizacji i zarządzania'', C.H. Beck, Warszawa
* Bielski M.(2002), ''Podstawy teorii organizacji i zarządzania'', C.H. Beck, Warszawa
* Engelhardt J.(2014), ''Zarządzanie przedsiębiorstwem'', Wydawnictwo CeDeWu, Warszawa
* Engelhardt J.(2014), ''Zarządzanie przedsiębiorstwem'', Wydawnictwo CeDeWu, Warszawa
* Korzeniowski L.F.(2011), ''Podstawy zarządzania organizacjami'', Wydawnictwo Difin, Warszawa
* Koźmiński A.K. Piotrowski W.(1999), ''Zarządzanie. Teoria i praktyka'', Wydawnictwo PWN, Warszawa
* Koźmiński A.K. Piotrowski W.(1999), ''Zarządzanie. Teoria i praktyka'', Wydawnictwo PWN, Warszawa
* Korzeniowski L.F.(2011), ''Podstawy zarządzania organizacjami'', Wydawnictwo Difin, Warszawa
* Michalski E.(2013), ''Zarządzanie przedsiębiorstwem'', Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa
* Michalski E.(2013), ''Zarządzanie przedsiębiorstwem'', Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa
* Nalepka A.(2001), ''[[Struktura organizacyjna]]'', Antykwa, Kraków-Kluczbork  
* Nalepka A.(2001), ''Struktura organizacyjna'', Antykwa, Kraków-Kluczbork
* Zakrzewska-Bielawska A.(2013), [http://212.51.210.149/bitstream/handle/11652/1283/Relacje_mi%C4%99dzy_strategi%C4%85_Zakrzewska-Bielawska_2011.pdf?sequence=1&isAllowed=y ''Relacja między strategią a strukturą organizacyjną''] Zeszyty Naukowe Politechniki Łódzkiej, Nr 1095
* Zakrzewska-Bielawska A.(2013), [http://212.51.210.149/bitstream/handle/11652/1283/Relacje_mi%C4%99dzy_strategi%C4%85_Zakrzewska-Bielawska_2011.pdf?sequence=1&isAllowed=y ''Relacja między strategią a strukturą organizacyjną''] Zeszyty Naukowe Politechniki Łódzkiej, Nr 1095
* Zakrzewska-Bielawska A.(2015), [http://wydawszy.pl:8080/xmlui/bitstream/handle/1015611/92/MF_2015_iss1_105-111.pdf?sequence=1&isAllowed=y ''Struktury organizacyjne sprzyjające odnowie organizacyjnej''] Menagement Forum, Vol.3 Nr.1
* Zakrzewska-Bielawska A.(2015), ''Struktury organizacyjne sprzyjające odnowie organizacyjnej'' Menagement Forum, Vol.3 Nr.1
* Zbierowski P.(2010), [http://ptzp.org.pl/files/konferencje/kzz/artyk_pdf_2010/159_Zbierowski_P.pdf ''Zarządzanie wiedzą i strukturą organizacyjną firm wysokiej efektywności'']Polskie Towarzystwo Zarządzania Produkcją Zebrane artykuły, Nr.12
* Zbierowski P.(2010), ''Zarządzanie wiedzą i strukturą organizacyjną firm wysokiej efektywności''Polskie Towarzystwo Zarządzania Produkcją Zebrane artykuły, Nr.12
==Przypisy==
</noautolinks>
<references/>


{{a|Ewelina Drozda, Oskar Omiotek}}
{{a|Ewelina Drozda, Oskar Omiotek}}

Wersja z 18:34, 27 paź 2023

Struktura dywizjonalna
Polecane artykuły

Struktura dywizjonalna zalicza się do grupy struktur pośrednich. Jest to wynikiem tego iż w istocie jest to struktura hierarchiczna, a jednocześnie stanowi krok w kierunku organicznych struktur, które cechuje większa elastyczność i większe zróżnicowanie, odpowiednie do warunków otoczenia. Przez niektórych autorów dywizjonalizacja bywa nazywana decentralizacją federalną.

Po raz pierwszy strukturę organizacyjną tego typu wprowadził w rodzinnym przedsiębiorstwie P.S. Du Pont (lata 20-te XX wieku) a następnie w General Motors A.P.Sloan (dokonał on decentralizacji struktury poprzez segmentację produkcji wg socjo-ekonomicznych grup dochodowych nabywców).

Konstrukcja

Rys. 1. Przykład struktury dywizjonalnej

Kryterium wyróżnienia tej struktury jest sposób decentralizacji uprawnień oraz odpowiedzialności. Dywizjonalizacja idzie zwykle w parze z grupowaniem przedmiotowym i polega na wyodrębnianiu wewnętrznych segmentów organizacji (divisions) o dużym stopniu samodzielności.

Dywizjony są względnie niezależnymi i samodzielnymi jednostkami a w niektórych przypadkach mogą mieć nawet osobowość prawną (centra zysków lub kosztów - ich funkcjonowanie ocenia się na podstawie zysku lub rentowności). Kierownicy dywizjonów mają uprawnienia decyzyjne w zakresie funkcji najsilniej wpływających na sukces ich obszaru działań (najczęściej produkcja, zbyt, zaopatrzenie).

Schemat i charakterystyka struktury dywizjonalnej

Rodzaj struktury Charakterystyka struktury Zalety Wady
Struktura dywizjonalna Dywizjonalizacja to grupowanie wewnętrznych jednostek organizacyjnych w przedsiębiorstwie według produktów lub grup odbiorców, regionów produkcji lub rynków zbytu. Może występować w różnych wariantach, przykładowo jako ośrodki tworzenia zysku lub ośrodki uprawnione do podejmowania decyzji w obszarze działań inwestycyjnych. Sprzyja samodzielność wewnętrznych jednostek, wyzwala efekty synergiczne, ułatwia zarządzanie daną organizacją. Może powodować działania odśrodkowe, konflikty między poszczególnymi jednostkami np. w przypadku podziału zasobów w przedsiębiorstwie.

Źródło:[1]

Zastosowanie

Struktura dywizjonalna ma szerokie zastosowanie w dużych organizacjach gospodarczych, w większości w koncernach międzynarodowych co jest wynikiem jej wielu zalet. Pozwala ona zbliżyć centra podejmowania decyzji do miejsc, gdzie powstają problemy do rozwiązania. Dzięki temu decyzje są podejmowane szybciej, a dobra znajomość oczekiwań bezpośredniego otoczenia oraz warunków zarówno zewnętrznych jaki wewnętrznych, w jakich funkcjonuje dany segment organizacji ułatwia dokonywanie trafnych wyborów. Istotny jest też fakt, że znaczna samodzielność kadry kierowniczej oddziału a także jej odpowiedzialność za wyniki końcowe działa motywacyjnie, co wyzwala pobudki płynące z wyzwań, które trzeba podejmować i satysfakcji z rozwiązywania skomplikowanych problemów.[2]

Struktura dywizjonalna tworzona jest też w momencie gdy przedsiębiorstwo ma problemy związane ze "wzrostem i zróżnicowaniem produkcji" kierownicy muszą znaleźć sposób aby wyeliminować słabe strony struktury funkcjonalnej.[3] Decydują się wtedy na przykładzie przedsiębiorstwa produkcyjnego na wiele jednostek organizacyjnych, wytwarzających produkty dla "określonych segmentów nabywców". Struktura dywizjonalna składa się z mniejszych jednostek, łatwiejszych do zarządzania. Pieczę nad nimi sprawuje zarząd, który "wspiera je usługami finansowymi i prawnymi"[4] oraz "sprawuje nad nimi nadzór, koordynuje i kontroluje".[5] Oddziały są w określonym zakresie samodzielne. Każdy oddział może mieć takie działy jak B&R (badania i rozwój), marketingu czy produkcji. [6]

Struktura dywizjonalna posiada jednak też pewne wady. Daleko idąca autonomia wydzielonych jednostek może być przyczyną konfliktów między nimi a centralą i tym samym utrudniać koordynację. Wadą również jest częste nakładanie się na siebie takich samych wydatków różnych działów jak i nadmierne zużycie zasobów.[7]

Przypisy

  1. ↑ Engelhardt J.(2014), Zarządzanie przedsiębiorstwem, Wydawnictwo CeDeWu, Warszawa s. 66
  2. ↑ Korzeniowski L.F.(2011), Podstawy zarządzania organizacjami, Wydawnictwo Difin, Warszawa s. 176
  3. ↑ Michalski E.(2013), Zarządzanie przedsiębiorstwem, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa s. 182
  4. ↑ Michalski E.(2013), Zarządzanie przedsiębiorstwem, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa s. 182
  5. ↑ Michalski E.(2013), Zarządzanie przedsiębiorstwem, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa s. 183
  6. ↑ Engelhardt J.(2014), Zarządzanie przedsiębiorstwem, Wydawnictwo CeDeWu, Warszawa s. 67
  7. ↑ Michalski E.(2013), Zarządzanie przedsiębiorstwem, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa s. 183

Bibliografia

  • Bielski M.(2002), Podstawy teorii organizacji i zarządzania, C.H. Beck, Warszawa
  • Engelhardt J.(2014), Zarządzanie przedsiębiorstwem, Wydawnictwo CeDeWu, Warszawa
  • Korzeniowski L.F.(2011), Podstawy zarządzania organizacjami, Wydawnictwo Difin, Warszawa
  • Koźmiński A.K. Piotrowski W.(1999), Zarządzanie. Teoria i praktyka, Wydawnictwo PWN, Warszawa
  • Michalski E.(2013), Zarządzanie przedsiębiorstwem, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa
  • Nalepka A.(2001), Struktura organizacyjna, Antykwa, Kraków-Kluczbork
  • Zakrzewska-Bielawska A.(2013), Relacja między strategią a strukturą organizacyjną Zeszyty Naukowe Politechniki Łódzkiej, Nr 1095
  • Zakrzewska-Bielawska A.(2015), Struktury organizacyjne sprzyjające odnowie organizacyjnej Menagement Forum, Vol.3 Nr.1
  • Zbierowski P.(2010), Zarządzanie wiedzą i strukturą organizacyjną firm wysokiej efektywnościPolskie Towarzystwo Zarządzania Produkcją Zebrane artykuły, Nr.12


Autor: Ewelina Drozda, Oskar Omiotek


Źródło: „https://mfiles.pl/pl/index.php?title=Struktura_dywizjonalna&oldid=142803”