Wallace Clark

Wallace Clark
Polecane artykuły
Bronisław Biegeleisen-Żelazowski Clarence Bertrand Thompson Edwin Hauswald Zbigniew Martyniak Emile Francois Rimailho Karol Adamiecki Klasyczna szkoła zarządzania Henry Laurence Gantt Tayloryzm

Wallace Clark był jednym z przedstawicieli nurtu uniwersalistycznego w nauce organizacji i zarządzania. Nurt ten koncentrował się głównie na organizacji procesów zarządzania w gospodarce, administracji państwowej, sądownictwie, szkolnictwie itp.

Clark był jednym z najbliższych współpracowników H. Gantta, a po jego śmierci założył własne biuro doradcze. Działał w wielu organizacjach i stowarzyszeniach naukowo-technicznych np. w Amerykańskim Stowarzyszeniu Inżynierów Mechaników czy też w Stowarzyszeniu Inżynierów Przemysłowych. Został także powołany przez Radę Inżynierską na członka specjalnej komisji zajmującej się badaniami nad robotami publicznymi i czynnościami w urzędach państwowych. W latach dwudziestych minister skarbu RP zaprosił do Polski amerykańską misję pod przewodnictwem profesora Kemmera. Clark, jako członek tej komisji (do spraw organizacji i zarządzania), zajmował się organizowaniem zakładów przemysłu zbrojeniowego w Centralnym Okręgu Przemysłowym.

Clark opublikował takie prace jak: "Wykresy Gantta", "Mistrz i jego zadania" czy "Schematy fabryczne i biurowe". W dorobku Clarka znajdują się też prace z zakresu organizacji prac administracyjno-biurowych np. "Jak osiąga się sprawność biura w Ameryce" opublikowane w Przeglądzie Organizacji w 1928 roku. Zwraca on uwagę na fakt, że kierownictwo powinno ulepszyć te rzeczy, którymi biuro pracuje, czyli:

• formularze i sprawozdania,
• urządzenia mechaniczne i elektryczne,
• meble i registratury,
• rozplanowanie biura i godziwe warunki pracy.

Wykres Clarka. Jednym z głównych osiągnięć Clarka są jego wykresy, które służą do rejestrowania istniejących lub projektowanych przebiegów prac administracyjnych i biurowych. Pomagają one "określić ilość interwencji poszczególnych komórek organizacyjnych i stanowisk pracy uczestniczących w procesie pracy lub realizujących badaną procedurę. Ponadto na ich podstawie możemy przeprowadzić analizę powiązań pomiędzy poszczególnymi komórkami organizacyjnymi, wykryć zbędne czynności i określić straty czasu wynikające z nieprzemyślanego przesyłania dokumentów tam i z powrotem".

Metoda koordynacji produkcji. Kolejnym znaczącym osiągnięciem Clarka jest opracowanie własnej metody koordynacji produkcji w oddziale produkcyjnym. Metoda ta została przedstawiona na tle innych metod organizacji i zarządzania, tak zwanych mechanizmów kierownictwa. Zwraca ona szczególną uwagę na rozplanowanie zakładów, gdyż, przeprowadzone w odpowiedni sposób, ułatwia pracę robotnikom, skraca czas potrzebny do wyprodukowania wyrobu i wpływa na oszczędności pieniężne na przemieszczenie materiałów.

Powyższa metoda spełnia następujące funkcje:

• porównuje istniejące warunki do wzorców i stwierdza na ile są one zgodne,
• wskazuje, co może stać się w najbliższej przyszłości,
• ustala obowiązek podejmowania przez kierownictwo decyzji korygujących.

Bibliografia

• J. Czekaj, Wykres Clarka w badaniu i usprawnianiu pracy administracyjnej metodą analizy wrażliwości, Organizacja Metody Technika, 1975 nr 7, s. 35-39,
• Z. Martyniak, Historia myśli organizatorskiej. Wybitni autorzy z zakresu organizacji i zarządzania w pierwszej połowie XX wieku, Wydawnictwo Akademii Ekonomicznej w Krakowie, Kraków 2002, s. 117-124.

Autor: Joanna Augustyńska