Bronisław Biegeleisen-Żelazowski

Bronisław Biegeleisen-Żelazowski był jednym z przedstawicieli nurtu humanizacyjnego w nauce organizacji i zarządzania. Nurt ten zajmował się głównie czynnikiem ludzkim w badaniach organizacyjnych.

B. Biegeleisen-Żelazowski ukończył studia inżynierskie na Politechnice Lwowskiej w 1903 roku, zaś w 1906 roku został docentem tej uczelni. W 1909 roku uzyskał habilitację w dziedzinie inżynierii sanitarnej na Politechnice Berlińskiej. W 1920 roku utworzył Instytut Psychotechniczny w Krakowie. W latach 30. kierował Miejskim Biurem Organizacji Pracy w Krakowie. W 1936 roku uzyskał doktorat filozofii na Uniwersytecie Poznańskim. Po wojnie został profesorem nadzwyczajnym w Uniwersytecie Warszawskim i Uniwersytecie Łódzkim oraz w Politechnice Warszawskiej. W 1949 otrzymał stanowisko samodzielnego pracownika naukowego w Instytucie Ekonomiki i Organizacji Przemysłu w Warszawie, gdzie zorganizował Zakład Normowania Pracy. W latach 60. założył oraz został kierownikiem Zakładu Psychologii przy Ośrodku badań Transportu Samochodowego w Warszawie.

Pierwsze prace inżynierskie Biegeleisen-Żelazowskiego dotoczyły między innymi obliczania przekrojów rurociągów wodnych oraz przepływów w rurociągach gazowych, poruszył także temat strat cieplnych w budynkach. W 1920 roku rozpoczął pierwsze w Polsce badania z zakresu psychotechniki przemysłowej. Dotyczyły one oddziału produkcji kołków szewskich w zakładach drzewnych. Wnioski, jakie wysunął z tych badań, są następujące: w pracach przemysłowych występuje kilka czynności kluczowych, które mają największy wpływ na efektywność pracy - do zadań psychotechniki w przemyśle należy znalezienie tych czynności i zbadanie uzdolnienia wykonujących je pracowników.

Biegeleisen-Żelazowski zajął się następnie problemem reorganizacji administracji państwowej, zaś z okresu jego pracy na stanowisku kierownika Miejskiego Biura Organizacji Pracy, pochodzi artykuł na temat badań organizacyjnych w Gazowni Krakowskiej.

Jednym z jego największych przedsięwzięć w dziedzinie nauki organizacji i zarządzania było wydanie antologii "Wiedza o pracy ludzkiej" (1961), w której znajdują się prace wielu wybitnych autorów. Książkę tę rozpoczyna szkic Biegeleisen-Żelazowskiego pt. "Cele i zadania nauki o pracy", gdzie autor dokonuje krytycznej syntezy rozwoju nauki organizacji i zarządzania, zaczynając od czasów F.W. Taylora a kończąc na badaniach operacyjnych i prakseologii Tadeusza Kotarbińskiego. Biegeleisen-Żelazowski opublikował także następujące prace: Uświadomienie zawodowe młodzieży krakowskiej (1929), Badania psychologiczne i poradnictw (1931), Metody statystyczne w psychologii (1935), Poradnictwo zawodowe (1949), "Zarys psychologii pracy" (1967).

Wpływ Bronisława Biegeleisena-Żelazowskiego na rozwój nauki o organizacji i zarządzaniu

Biegeleisen-Żelazowski podkreślał znaczenie człowieka w organizacji i zarządzaniu, stawiając go w centrum uwagi. Jego głównym celem było stworzenie bardziej ludzkiego podejścia do zarządzania, opartego na zrozumieniu potrzeb i motywacji pracowników. Twierdził, że zadowoleni i zaangażowani pracownicy przyczyniają się do lepszych wyników organizacji.

Jego prace i publikacje, takie jak "Psychotechnika pracy" czy "Psychologia pracy", miały ogromny wpływ na rozwój nauki organizacji i zarządzania. Biegeleisen-Żelazowski wprowadził nowe koncepcje i metody badawcze, które miały na celu lepsze zrozumienie zachowań pracowników w kontekście organizacji. Jego prace były innowacyjne i zaskakujące dla wielu naukowców, co spowodowało duże zainteresowanie i dyskusje w środowisku naukowym.

Dziedzictwo i kontynuacja myśli Bronisława Biegeleisena-Żelazowskiego

Po śmierci Biegeleisena-Żelazowskiego, wiele instytucji i organizacji kontynuowało badania i prace związane z dziedziną nauki, którą się zajmował. Jedną z takich instytucji jest Polskie Towarzystwo Psychologiczne, które prowadzi badania z zakresu psychotechniki przemysłowej i psychologii pracy.

Dziedzictwo naukowe Biegeleisena-Żelazowskiego miało duży wpływ na rozwój psychotechniki przemysłowej, psychologii pracy i organizacji w Polsce. Jego idee i koncepcje były kontynuowane i rozwijane przez kolejne pokolenia naukowców, którzy poszukiwali nowych rozwiązań i metod w zakresie zarządzania organizacjami.

Wielu naukowców kontynuowało i rozwijało idee Biegeleisena-Żelazowskiego w swoich badaniach i pracach naukowych. Ich prace koncentrowały się na zrozumieniu zachowań pracowników, projektowaniu stanowisk pracy oraz doskonaleniu umiejętności zawodowych. Badania te miały na celu stworzenie bardziej efektywnych i przyjaznych środowisk pracy.

Kontynuacja badań z dziedziny nauki organizacji i zarządzania jest widoczna w wielu dziedzinach nauki. Psychotechnika przemysłowa, psychologia pracy i organizacja to tylko niektóre z dziedzin, które kontynuują i rozwijają badania związane z zarządzaniem organizacjami.

Warto również wyróżnić najważniejsze osiągnięcia i działania organizacji i instytucji, które kontynuują i rozwijają badania z dziedziny nauki organizacji i zarządzania. Ich prace mają duże znaczenie dla rozwoju tej dziedziny nauki i przyczyniają się do poprawy efektywności i wyników organizacji.

Bronisław Biegeleisen-Żelazowski — artykuły polecane

Stanisław Bieńkowski — Edwin Hauswald — Wallace Clark — Zbigniew Martyniak — Frederick Winslow Taylor — Morris Llewelyn Cooke — Frank Bunker Gilbreth — Klasyczna szkoła zarządzania — Charles Babbage

Bibliografia

• Knyziak J. (2002), Profesor Bronisław Biegeleisen-Żelazowski (1881-1963) psycholog pracy, Atest, nr 3
• Martyniak Z. (2002), Historia myśli organizatorskiej, Akademia Ekonomiczna w Krakowie, Kraków

Autor: Joanna Augustyńska