Technika 635

Technika 635
Polecane artykuły
Planning poker Design thinking Badanie metodą Delphi Warsztat Burza mózgów Diagram pokrewieństwa Retrospektywa Koła jakości Backlog produktu

TECHNIKA 635 jest to jedna z technik burzy mózgów (brainstorm), a ściślej rzecz ujmując stanowi model tzw. brainwritingu. Została ona opracowana przez Bernda Rohrbacha w 1968 r i po raz pierwszy opublikowana na łamach niemieckiego czasopisma Absatzwirtschaft. Podczas gdy dane na temat burzy mózgów są obszerne, znacznie mniej jest danych dotyczących technik do niej zaliczanych. Wiele źródeł podaje jednak, że techniki te bazujące na grupach ludzi, mogą być bardziej skuteczne niż zbiór indywidualnych wysiłków. Zasady tej techniki ukryte się w numerze 635, w którym każda cyfra jest symbolem. Liczba 6 oznacza, że w działaniach wykorzystujących tą metodę bierze udział 6 uczestników, którzy mają za zadanie wymyślenie 3 pomysłów w ciągu 5 minut. Wyróżnia ją to, że dane pomysły nie są wypowiadane na głos. Forma tej metody jest pisemna – wykorzystuje się w niej określone formularze, które są wprowadzane do obiegu między wszystkimi uczestnikami metody. Metoda ta jest powszechnie wykorzystywana w dziedzinie projektowania koncepcyjnego, wykorzystując zapisane różnego rodzaju pomysły w celu ich dokumentacji. Powodem tego jest to, że obrazy i różnego rodzaju wizualizacje zachęcają do myślenia na bardziej abstrakcyjnym poziomie, przyczyniając się do generowania nowych idei.

Przebieg zastosowania Techniki 635 obejmuje następujące etapy:

• Sformułowanie problemu
• Wyznaczenie organizatora
• Wybór uczestników
• Wybór i przygotowanie miejsca dyskusji
• Przygotowanie formularzy
• Przeprowadzenie sesji
• Przekazanie pomysłów panelowi ekspertów mającemu zweryfikować je i wybrać najlepsze rozwiązanie

Uczestnicy w ramach omawianej techniki, otrzymują kartkę ze sprecyzowanym problemem. Każdy z uczestników na swoim formularzu podaje 3 rozwiązania, następnie przekazuje go osobie siedzącej po jego prawej stronie, otrzymując jednocześnie inny, na którym zapisuje 3 kolejne niepowtarzające się pomysły. Możliwe jest jednak modyfikowanie, poprawianie i rozbudowywanie istniejących już pomysłów. Gdy każdy uczestnik dopisze 3 pomysły do wszystkich 6 formularzy, proces zostaje zakończony. Podczas 30 min sesji zbierania pomysłów każdy z uczestników podaje 18 propozycji rozwiązań danego problemu czyli łącznie stworzonych zostało około 108 unikatowych pomysłów. Czas, liczbę uczestników, czy też liczbę proponowanych pomysłów można modyfikować. Może ona również polegać na całkowitym uchyleniu ograniczeń dotyczących czasu trwania danej metody oraz przedstawianych pomysłów.

Zastosowanie Techniki 635 Zastosowanie tej metody jest bardzo szerokie. Wykorzystywana jest ona w zasadzie wszędzie tam, gdzie szuka się pomysłów, czego przykładem są:

• nowe produkty,
• modyfikowanie ofert,
• udoskonalenie istniejących procesów,
• poszukiwanie nowych segmentów rynkowych,
• poszukiwanie nowych kanałów dystrybucji,
• poprawa obsługi klientów.

Model ten można jednak zastosować także do:

• sprawdzania wiedzy dotyczącej omawianego tematu,
• uaktywnienia i zmotywowania studentów do zainteresowania się przedstawianym tematem,
• dopełnienie wykładów,
• prowadzenia zajęć, projektów zespołowych.

Zalety Techniki 635:

• Proste zasady,
• Możliwość zastosowania w wielu dziedzinach,
• Wysoka efektywność – duża liczba pomysłów w relatywnie krótkim czasie,
• Niewysoka liczba wymaganych członków grupy,
• Redukcja ewentualnych spięć i kłótni w grupie,
• Gwarancja swobodnego myślenia, eliminacja negatywnego wpływu grupy, nacisku i dominacji innych osób,
• Włączenie wszystkich osób do procesu tworzenia rozwiązań,
• Motywacja do abstrakcyjnego myślenia oraz przedstawienia innowacyjnych i oryginalnych pomysłów,
• Przełamanie nieśmiałości i niechęci do wypowiedzenia swojego zdania na forum dzięki anonimowości.

Wady Techniki 635:

• Brak bezpośrednich interakcji uczestników, konfrontacji, krytyki i szybkiego korygowania błędnych koncepcji;
• Wymagany niski stopień złożoności rozpatrywanych problemów. W wypadku złożonych kwestii technika ta przyczynić może się do wysunięcia zbyt powierzchownych propozycji i nieskutecznych rozwiązań.

Zmodyfikowane zastosowanie metody 635 Ideą proponowanego podejścia jest połączenie danej techniki kreatywności z nośnikami wizualizacji, które znajdują zastosowanie w opracowaniu rozwiązań co do kształtu lub formy projektu produktu.Proponowane podejście zaczyna się więc od zastosowanie metody 635, w której wygenerowane i opisane zostają nowe pomysły. Zamiast pozostawiać je tylko na papierze, następuje ich wizualizacja w 3D, która odbywa się po kilku rundach. Punkt w którym ma zajść ta zmiana, powinien być dostosowany do każdego projektu z osobna. Dobrym momentem wydaje się być jednak czwarta runda, po której zgodnie z przeprowadzonymi badaniami następuje nasycenie wydajności generowania pomysłów. Od tego momentu członkowie zespołu otrzymują różnorodne materiały i narzędzia w celu wizualizacji swoich pomysłów. W tym celu może zostać użyty papier, tektury, folie, taśmy, modeliny, itp. W oparciu o wcześniej opracowane wizje, motywuje to do dalszego rozwijania pomysłów. Pod względem procedur, sesja przedstawianej techniki powinna być realizowana tak jak w standardowej metodzie 635. Wyniki pierwszej sesji modelowania powinny więc zostać przekazane następnemu członkowi zespołu, który musi zmodyfikować model ponownie. W związku ze zwiększonym czasem potrzebnym do stworzenia modeli, określony on został na 20-30 minut na rundę. Projekty powinny być w czasie realizacji redukowane, tak by otrzymać jeden najlepszy i ulepszać go do momentu otrzymania satysfakcjonującego modelu.

Bibliografia

• A. Czupryna-Nowak, (2011). Metody heurystyczne w procesie wdrażania innowacji, "Zeszyty naukowe Politechniki Śląskiej, nr 57, Gliwice.
• B. Schröer (red.), (2010). Supporting creativity in conceptual design: method 635 - extended, the 11th International Design Conference, Dubrovnik, Croatia
• H. Gołaś, A. Mazur, (2010). Zasady, metody i techniki wykorzystywane w zarządzaniu jakością, Wyd. Politechniki Poznańskiej, Poznań.
• J. Antoszkiewicz, Metody heurystyczne, (1990). Twórcze rozwiązywanie problemów, PWE, Warszawa.
• M. Szwabe (red.), (2007). Zarządzanie projektami współfinansowanymi z funduszy publicznych, planowanie i realizacja, Wolters Kluwer Polska – Oficyna, Kraków.
• Z. Boutanios, (2015). Creativity measurement and the 6-3-5 brainwritting, Univerity of Zagreb, Zagreb.

Autor: Justyna Przybyło, Karolina Nenko