Pośrednictwo finansowe

Pośrednictwo finansowe
Polecane artykuły
Bank inwestycyjny Instytucja finansowa Bank uniwersalny Bank komercyjny Doradztwo inwestycyjne Kasa oszczędnościowa Rynek finansowy Bony pieniężne Rynek pierwotny

Pośrednictwo finansowe wchodzi w skład działalności usługowej, i zajmuje się ono pośrednictwem pieniężnym. Do zadań pośrednictwa finansowego należą: gromadzenie środków pieniężnych, papierów wartościowych oraz ponowny obrót nimi. Samo pośrednictwo finansowe rozumie się jako wyrównywanie popytu i podaży kapitału pieniężnego o zróżnicowanej strukturze czasowej, walutowej, kwotowej i przestrzennej.

Pośrednik finansowy - jest to podmiot gospodarczy który specjalizuje się w kupowaniu i sprzedawaniu zasobów pieniężnych i papierów wartościowych. Jego zadaniem jest osiągać cele komercyjne – maksymalizować zyski czy wartość dodaną dla akcjonariuszy. Podstawową formą realizacji tego jest ekspansja w różnych segmentach rynku finansowego, wyrażająca się zwiększaniem sprzedaży. Wymagania stawiane przez klientów obsługiwanych przez pośredników finansowych są coraz większe, są oni coraz mniej lojalni oraz bardziej wyedukowani, a sam rynek usług finansowych bardziej nasycony. Na takim rynku trudna jest maksymalizacja sprzedaży, więc należy poszukiwać innych czynników przewagi konkurencyjnej. Trwałą przewagę konkurencyjną nad innymi graczami zapewnia doradztwo finansowe, które pozwala tworzyć długoterminowe relacje z klientami oparte na zaufaniu, a pośrednikowi czerpać korzyści z tych relacji. Wyzwaniem dla całego systemu pośrednictwa finansowego jest "otwarta architektura produktowa” (open-product architecture), czyli tworzenie przez instytucje finansowe platform produktowych opartych na doradztwie (advice-driven distribition).

Instytucje pośrednictwa finansowego

Pośrednictwo finansowe jest reprezentowane głównie przez instytucje finansowe istniejące w oparciu o szczególne normy prawne. Zgodnie z przepisem znajdującym się w Kodeksie spółek handlowych, do instytucji finansowych zaliczamy: banki, fundusze inwestycyjne, towarzystwa funduszy inwestycyjnych lub powierniczych, narodowy fundusz inwestycyjny, zakład ubezpieczeń, fundusz powierniczy, towarzystwo emerytalne, fundusz emerytalny lub dom maklerski, mające siedzibę w Rzeczypospolitej Polskiej albo w państwie należącym do Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD). Jako główne zadanie instytucji finansowych uznaje się ułatwianie przepływu funduszy od podmiotów nadwyżkowych do podmiotów deficytowych, zaciągają one kredyty krótkoterminowe i udzielają kredytów długoterminowych. Instytucje pośrednictwa finansowego różnią się rodzajem ryzyka które ponoszą jak również sposobem przekładania owego ryzyka na swoich inwestorów:

• Powiernicy czyli fundusze emerytalne i inwestycyjne – przekładają oni własne ryzyka kredytowe w pełni na inwestorów.
• Instytucje pożyczkowe czyli banki hipoteczne i inwestycyjne, firmy leasingowe i factoringowe, firmy udzielające pożyczek gotówkowych. Ponoszą one ryzyko kredytowe, walutowe oraz stopy procentowej.
• Instytucje ubezpieczeniowe - ponoszą ryzyko ubezpieczeniowe. Polega ono na tym, że składki ubezpieczeniowe mogą nie pokryć wysokości kosztów odszkodowań. Ubezpieczyciele ponoszą również ryzyko kredytowe, walutowe i stopy procentowej.
• Banki depozytowo-kredytowe – ponoszą ryzyko kredytowe, walutowe i stopy procentowej. Bardzo wysokie narażenie na ryzyko może prowadzić do utraty płynności a nawet wypłacalności.
• Fundusze venture capital i private equity – ryzyko kredytowe przenoszona na inwestorów.
• Instytucje rynków finansowych – giełdy, maklerzy, doradcy inwestycyjni brokerzy, agencje ratingowe itp.

Nadzór nad pośrednictwem finansowym

Tradycyjnie pośrednictwo finansowe nie było nadzorowane i było regulowane jedynie pośrednio. Zmiany zostały wywołane przez globalny kryzys finansowy. Pośrednictwo finansowe zostało uznane za element bankowości równoległej (shadow banking) pełniącej te same funkcje co instytucje kredytowe jednak nieobjęte publiczną siecią bezpieczeństwa finansowego.(Solarz, 2014) Pośrednictwo finansowe niestety kreuje ryzyko utraty reputacji instytucji kredytowych. W takich warunkach banki niekiedy mimo wszystko chronią pośredników finansowych przed upadłością. Jest to ryzyko związane z negatywnym postrzeganiem u części interesariuszy dotrzymania przez bank wziętych na siebie zobowiązań lub rozpoczęcia nowych projektów biznesowych. W Polsce nadzór nad niektórymi instytucjami finansowymi jest sprawowany przez Komisja Nadzoru Finansowego. Nadzorowi KNF podlegają banki (nadzór bankowy), fundusze emerytalne i instytucje prowadzące konta emerytalne (nadzór emerytalny), zakłady ubezpieczeń (nadzór ubezpieczeniowy), podmioty rynku kapitałowego (nadzór nad rynkiem kapitałowym), instytucje płatnicze (nadzór nad instytucjami płatniczymi), agencje ratingowe (nadzór nad agencjami ratingowymi), SKOK-i (nadzór nad spółdzielczymi kasami oszczędnościowo-kredytowymi i Krajową SKOK).

Bibliografia

• Cichorska J., Klimontowicz M., Zieliński T. (2017), Bank i agent bankowy, Difin, Warszawa, s. 87.
• Cyman D.(2016), Kierunki zmian ochrony konsumenta usług finansowych w Unii Europejskiej,"Annales Universitatis Marie Curie-Skłodowska", Vol.L, nr 4.
• Górski Marian, (2007), Rynkowy system finansowy, Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne, Warszawa, s. 141.
• Jackiewicz A, Klepacki J, Wojciechowska-Filipek S. (2017), Przedsiębiorczość i zarządzanie w rozwoju ekonomicznym, Przedsiębiorczość i zarządzanie, nr.18, s. 158
• Klamut E. (2016), Terapia finansów, Przedsiębiorczość i zarządzanie, nr.17, s. 30
• Solarz J.K. (2014), Shadow banking: systemowa innowacja finansowa, "Studia i Monografie Społecznej Akademii Nauk", Łodź-Warszawa, s. 188.
• Masiukiewicz P, (2012), Regulacje a ryzyko shadow banking w Polsce, Zarządzanie i finanse, nr.4, s.5
• Xavier Freixas, Rochet Jean Charles (2007), Mikroekonomia bankowa, CeDeWu, Warszawa, s. 93.

Autor: Aleksandra Kocjan