Izba gospodarcza

Z Encyklopedia Zarządzania
Wersja z dnia 23:47, 19 maj 2020 autorstwa 127.0.0.1 (dyskusja) (LinkTitles.)
Izba gospodarcza
Polecane artykuły


Izbą gospodarczą nazywamy zrzeszone podmioty gospodarcze prowadzące działalność gospodarczą. Jest to organizacja samorządu gospodarczego, reprezentuje interesy gospodarcze podmiotów w niej zrzeszonych w zakresie ich działalności wytwórczej, handlowej, budowlanej lub usługowej, szczególności wobec organów państwowych.

Organizacja jest uprawniona do wyrażania opinii na temat projektów rozwiązań odnoszących się do funkcjonowania gospodarki. Może uczestniczyć w przygotowywaniu projektów aktów prawnych związanych z tym zakresem oraz dokonywać ocen wdrażania i funkcjonowania przepisów prawnych, które dotyczą prowadzenia działalności gospodarczej. Jej zadaniem jest kształtowanie zasad etyki w działalności gospodarczej i ich rozpowszechnianie. Zadania wykonywane przez daną izbę określa jej statut.

Niezbędnych do wykonywania zadań statutowych informacji udzielają izbom gospodarczym właściwe organy administracji państwowej. Warunkiem utworzenia izby jest podjęcie inicjatywy przez co najmniej 50 podmiotów prowadzących działalność gospodarczą na obszarze na którym działać ma izba, obejmującym obszar województwa Jeżeli działania izby przekraczać będą obszar województwa, liczba założycieli powinna wynosić co najmniej 100. Założyciele uchwalają statut izby.

Najwyższą władzą izby gospodarczej jest walne zgromadzenie członków.

Izba gospodarcza rozpoczyna swoją działalność i uzyskuje osobowość prawną z chwilą wpisu do Krajowego Rejestru Sądowego. Na zasadzie dobrowolności izby gospodarczej mogą zrzeszać się w Krajowej Izbie Gospodarczej. Krajowa Izba Gospodarcza dla wykonywania wspólnych zadań w zakresie promocji handlu zagranicznego tworzy funkcjonalnie i organizacyjnie wyodrębnioną Polską Izbę Handlu Zagranicznego. Rada Ministrów na wniosek lub za zgodą izby gospodarczej może, w drodze rozporządzenia, powierzyć tej izbie wykonywanie niektórych zadań zastrzeżonych w przepisach prawa dla administracji państwowej.


KRAJOWA IZBA GOSPODARCZA jest ona niepodważalnym czynnikiem, który wspiera polską gospodarkę. KIG ma zazadanie stać na straży w której szanuje się prywatną wlaśność i swobodę podczas prowadzenia własnej działalności gospodarczej. Ma za zadanie również deklarować współpracę z poszczególnym członkami różnych szczebli władz, centralnej administrachu oraz samorządu terytoprialnego, nie ma tutaj znaczenia orientacja polityczna. Bardzo ważne jest aby przedstawiciele poszczególnych władz respektowali polski prawo a szczególnie naszą Konstytucję.

Cel Krajowej Izby Gospodarczej

  • wprowadzenie samorządu gospodarczego, który będzie miał charakret powszechny,
  • wsparcie dla instytucji, które bronią praw przedsiębiorców a także pracodawców,
  • należenie do ważnych gremiów, które ja reprezentują,
  • szerzenie oraz dbanie o wysoki standard działalności gospodarczej,
  • respektowanie norm obowiązujących w biznesie,
  • rozpropagowywanie zasad, które istnieją i są respektowanie jako odpowiedzialność wśród przesiębiorców


NAJWAŻNIEJSZY PRIORYTET:

„utrwalenie postrzegania KIG jako głównego reprezentanta mikro, małych i średnich przedsiębiorstw (MŚP), w tym firm rodzinnych..”[1]

Kierunki działań operacyjnych

Jednym z ważniejszych priorytetów Izby, jest znaczny wzrost konkurencyjności w dziedzinie innowacji wśród przedsiębiorców polskich.

Działania jakie wykonuje Izba:

  • poprawia jakość prawa
  • decentralizacja
  • deregulacja
  • znosi bariery wzrostu (np. biurokracja, szara strefa)
  • intensyfikuje współpracę z samorządami terotorialnymi a także sektorami nauki
  • ułatwienie właścicielom firm możliwości poznania know-how
  • większy dostęp do środków finansowych dla przedsiębiorców
  • większa możliwość zyskania kapitału
  • zwiększa udział polskich przedsiębiorstw na arenie międzynarodowej
  • zwiększa potencjał sektorów mikro, małych oraz średniach
  • promuje najlepsze praktyi w kraju ale również i za granicą
  • zapewnia bezpieczeństwo finansowe[2]

Majątek Izby

Izby gospodarcze jako podmioty gospodarcze wraz ze swoimi jednostkami organizacyjnymi posiadają swój budżet, który bierze się oczywiście ze składek, które pokrywają członkowie organizacji, biorą się one z darowizn ale również ze spadków, zapisów a także z własnych działalności gospodarczych bądź majątku izby. Utrzymanie izby gospodarczej w jej podstawowym wymiarza bierze się ze składem członkowskich. Osoba prawna, jaką jest również izba gospodarcza z punktu widzenia prawa ma możliwość otrzymywania darowizny, czy też spadków a także zapisów. Wynajmowanie nieruchomości, które należą do izby jest również jednym ze sposobó samofinansowania się Izby Gospodarczej. Prowadzenie działalności gospodarczej przez izbę gospodarczą na zasadach ogólnych jest jak najbardziej dozwolona ponieważ finanse, które zostaną tam zgromadzone mogą służyć do realizacji celów zgodnych ze statutem, ale co ważne nie mogą one być przeznaczone dla członków Izby. Dopuszczalne jest:

  • organizowanie szkoleń, targów i misji handlowych
  • legalizacja dokumentów
  • weryfikowanie wiarygodności kontrahentów(tworzenie raportów) [3]

Członkowie Izby

Podmioty gospodarcze, które prowadzą działalność gospodarczą mogą być członkami Izby tylko i wyłącznie kiedy mają dobre obyczaje kupieckie działające w określonych dziedzinach a także takie organizacje, które działają jako organizacje zajmujące się rozrywką, grami bądź wzajemnymi zakładami. Do Izby mogą należeć osoby, bądź organizacje społeczne ale także podmioty gospodarcze, które prowadzą działalność gospodarczą zgodną z zasadami i profilem danej izby a także nie związane z główną działalnością i obszarem działania jeśli członkowie oraz zarząd zasądzą iż są oni istotni z punktu widzenia celów ale także i zadań, które są postawione przed Izbą. Na każdym Walnym Zgromadzeniu każdy z członków ma określoną liczbę głosów, które posiada.[4]

Bibliografia

  • Jurewicz M. (2009) Ustrój prawny izb gospodarczych – propozycje jego usprawnienia.] „Studia Prawno-Ekonomiczne”, nr 79, Politechnika Białostocka, str. 125-138
  • Szajt M. (2014) Zarządzanie. „Zeszyty Naukowe Politechniki Częstochowskiej”, nr 13


Przypisy

  1. Arendarski A. (2014)
  2. Szajt M. (2014)
  3. Gurgul H. (2016), str. 56
  4. Jurewicz M. (2009), str. 125-138

Autor: Ewelina Borsa