Regionalny System Innowacji

Z Encyklopedia Zarządzania
Wersja z dnia 21:12, 21 maj 2020 autorstwa 127.0.0.1 (dyskusja) (LinkTitles.)
Regionalny System Innowacji
Polecane artykuły


Regionalny System Innowacji definiujemy jako sieć współpracy pomiędzy organizacjami i instytucjami, działającymi w regionie, których celem jest rozwój innowacyjności tego regionu, poprzez wspieranie potencjału innowacyjnego przedsiębiorstw. Innymi słowy można stwierdzić, że RSI, bo tak w skrócie nazywa się Regionalne Systemy Innowacji, to elastyczny, kreatywny i regionalny socjoekonomiczny układ o jak najszerszych powiązaniach, który wykorzystuje lokalne atrybuty i zasoby, które decydują o produkcji i produkcie w odpowiedni sposób do specyfiki lokalnego rynku.

Uczestnicy RSI

Współpracę w ramach Regionalnych Systemów Innowacji nawiązują takie instytucje, jak: władze wojewódzkie i samorządowe, agencje rozwoju regionalnego, wyższe uczelnie, ośrodki innowacji i przedsiębiorczości, instytuty badawczo-rozwojowe, stowarzyszenia twórcze i zawodowe, firmy konsultingowe, ośrodki doradztwa, instytucje finansowe, firmy produkcyjne i usługowe oraz ich zaplecze badawczo-rozwojowe.

Funkcje

Funkcjonowanie systemu, w skład którego wchodzą wymienione powyżej ośrodki, podejmują inicjatywy w zakresie:

  • podnoszenia jakości wykształcenia ludności poprzez edukację, szkolenia, doradztwo, informację oraz upowszechnianie wzorów prawidłowego działania,
  • wsparcia zarówno finansowego jak i organizacyjnego poszczególnych przedsięwzięć innowacyjnych,
  • tworzenia systemów wytwórczych, które łączyłyby naukę i gospodarkę (cluster, dystrykt przemysłowy),

  • transferu systemów powiązań przedsiębiorstw oraz technologii z ośrodkami badawczymi,
  • powiązań sieciowych pomiędzy przedsiębiorstwami, administracją a trzecim sektorem,
  • promowania przedsiębiorczości oraz informowania i motywowania społeczeństwa do samozatrudnienia.

3 płaszczyzny RSI

Regionalny System Innowacji opiera się na 3 płaszczyznach: rozwój ośrodków innowacji i przedsiębiorczości, rozwój instrumentów finansowania nowej firmy oraz ryzykownych przedsięwzięć innowacyjnych oraz pobudzanie i promocja przedsiębiorczości technologicznej. Do ośrodków innowacji i przedsiębiorczości należą m.in. centra transferu technologii, banki informacji technologicznej i patentowej, parki i centra technologiczne, inkubatory przedsiębiorczości, ośrodki szkoleniowo-doradcze, agencje technologiczne, dealerzy i brokerzy technologii oraz akademickie inkubatory przedsiębiorczości. Druga płaszczyzną stanowią subwencje i dopłaty wyrównawcze, udziałowe fundusze ryzyka (towarzystwa venture capital), granty wdrożeniowe, zamówienia publiczne, programy finansowania przedsięwzięć innowacyjnych czy parabankowe fundusze pożyczkowe, gwarancyjne i poręczeniowe. Do działań pobudzających i promujących przedsiębiorczość technologiczną należą konkursy, wystawy, giełdy, targi innowacji, programy mobilności osób między nauką a przemysłem (szczególnie w MSP), organizacja kooperacji między prywatnymi firmami a jednostkami naukowymi, pomoc merytoryczna i finansowa dla nowo powstających innowacyjnych spin-off, programy symulacyjne i poszukiwanie twórczych osobowości.

Bibliografia

  • Wojnicka E., System innowacyjny Polski z perspektywy przedsiębiorstw, IBnGR, Gdańsk, 2004
  • Świtalski W., Innowacje i konkurencyjność, Wydawnictwo Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa, 2005

Autor: Łukasz Bandura