Efektywność w sensie Pareto: Różnice pomiędzy wersjami
mNie podano opisu zmian |
m (cleanup bibliografii i rotten links) |
||
| Linia 13: | Linia 13: | ||
</ul> | </ul> | ||
}} | }} | ||
[[Efektywność]] w rozumieniu ekonomistów jest procesem, w którym [[społeczeństwo]] wydobywa z [[konsument]]ów ich maksymalne zadowolenie przy zastosowaniu dostępnych [[zasób|zasobów]]. '''[[Efektywność alokacyjna]]''', nazywana też efektywnością Pareta (od nazwiska [[Vilfredo Pareto]] - włoskiego ekonomisty, który pierwszy zaproponował tę koncepcję) zachodzi wówczas, gdy da się tak zreorganizować [[proces produkcji]] lub [[konsumpcja|konsumpcję]], aby polepszyć sytuację kogokolwiek, nie pogarszając jednocześnie sytuacji kogoś innego. (P. Samuelson, 2004, s. 443) Jeśli jednak zdarzy się taka sytuacja, w której [[dobrobyt]] jednostki poprawi się bez pogorszenia dobrobytu kogoś innego to wtedy mówimy o '''poprawie w sensie Pareto'''. (Hal R. Varian, 2013, s. 51) | [[Efektywność]] w rozumieniu ekonomistów jest procesem, w którym [[społeczeństwo]] wydobywa z [[konsument]]ów ich maksymalne zadowolenie przy zastosowaniu dostępnych [[zasób|zasobów]]. '''[[Efektywność alokacyjna]]''', nazywana też efektywnością Pareta (od nazwiska [[Vilfredo Pareto]] - włoskiego ekonomisty, który pierwszy zaproponował tę koncepcję) zachodzi wówczas, gdy da się tak zreorganizować [[proces produkcji]] lub [[konsumpcja|konsumpcję]], aby polepszyć sytuację kogokolwiek, nie pogarszając jednocześnie sytuacji kogoś innego. (P. Samuelson, 2004, s. 443) Jeśli jednak zdarzy się taka sytuacja, w której [[dobrobyt]] jednostki poprawi się bez pogorszenia dobrobytu kogoś innego to wtedy mówimy o '''poprawie w sensie Pareto'''. (Hal R. Varian, 2013, s. 51) | ||
| Linia 28: | Linia 27: | ||
==Alokacja zasobów== | ==Alokacja zasobów== | ||
Omawiając pojęcie [[Zasada Pareta|efektywności Pareta]] bardzo przydatnym jest wyjaśnienie zjawiska alokacji zasobów. W gospodarce rynkowej przez alokację zasobów rozumiemy wykaz lub wyczerpujący opis tego, co kto robi oraz co kto dostaje. [[Zakres]] możliwości alokacyjnych zależy od stanu techniki i wielkości zasobów w gospodarce. | Omawiając pojęcie [[Zasada Pareta|efektywności Pareta]] bardzo przydatnym jest wyjaśnienie zjawiska alokacji zasobów. W gospodarce rynkowej przez alokację zasobów rozumiemy wykaz lub wyczerpujący opis tego, co kto robi oraz co kto dostaje. [[Zakres]] możliwości alokacyjnych zależy od stanu techniki i wielkości zasobów w gospodarce. | ||
<google>ban728t</google> | <google>ban728t</google> | ||
Ostateczna wartość każdej alokacji zależy od gustów konsumenta, które decydują to co ludzie otrzymują. Tak, więc dla danego zbioru gustów [[konsument]]ów, zasobów produkcyjnych i techniki alokacja jest efektywna w sensie Pareta, jeśli nie możliwe jest przejście do innej alokacji, która polepszyłaby położenie niektórych ludzi bez szkody dla innych. (D. Begg, 2003, s. 431) | Ostateczna wartość każdej alokacji zależy od gustów konsumenta, które decydują to co ludzie otrzymują. Tak, więc dla danego zbioru gustów [[konsument]]ów, zasobów produkcyjnych i techniki alokacja jest efektywna w sensie Pareta, jeśli nie możliwe jest przejście do innej alokacji, która polepszyłaby położenie niektórych ludzi bez szkody dla innych. (D. Begg, 2003, s. 431) | ||
Alokacje efektywną w sensie Pareta można zapisać jako: | Alokacje efektywną w sensie Pareta można zapisać jako: | ||
* niemożność poprawy [[dobrobyt|dobrobytu]] wszystkich uczestników procesu [[wymiana|wymiany]] | * niemożność poprawy [[dobrobyt|dobrobytu]] wszystkich uczestników procesu [[wymiana|wymiany]] | ||
* niemożność poprawy dobrobytu jednego z konsumentów bez pogorszenia dobrobytu kogoś innego | * niemożność poprawy dobrobytu jednego z konsumentów bez pogorszenia dobrobytu kogoś innego | ||
* zostały wyczerpane wszystkie korzyści w procesie wymiany | * zostały wyczerpane wszystkie korzyści w procesie wymiany | ||
* nie ma możliwej wymiany która byłaby wzajemnie korzystna, itd. (Hal R. Varian, 2013, s. 596) | * nie ma możliwej wymiany która byłaby wzajemnie korzystna, itd. (Hal R. Varian, 2013, s. 596) | ||
| Linia 45: | Linia 44: | ||
W [[gospodarka|gospodarce]] występują trzy sfery: | W [[gospodarka|gospodarce]] występują trzy sfery: | ||
* konsumpcji | * konsumpcji | ||
* produkcji | * produkcji | ||
* wymiany (między kupującym i sprzedającym) | * wymiany (między kupującym i sprzedającym) | ||
Przy założeniach, że mamy do czynienia z rynkiem doskonale konkurencyjnym, gdzie nie występują [[efekt zewnętrzny|efekty zewnętrzne]] i [[dobro publiczne|dobra publiczne]]. Ponadto mamy do czynienia z rynkiem gdzie każdy konsument dąży do maksymalizacji [[użyteczność|użyteczności]] a [[producent]] do maksymalizacji [[zysk|zysku]] oraz konsumenci lub producenci osiągają optymalną kombinację konsumowanych (produkowanych) dóbr to mamy do czynienia z efektywnością społeczną w sferze konsumpcji lub produkcji oraz jeśli zarówno pierwsza i druga [[grupa]] podmiotów osiągają optymalne kombinacje w tym samym czasie to mówimy o efektywności w sferze wymiany. | Przy założeniach, że mamy do czynienia z rynkiem doskonale konkurencyjnym, gdzie nie występują [[efekt zewnętrzny|efekty zewnętrzne]] i [[dobro publiczne|dobra publiczne]]. Ponadto mamy do czynienia z rynkiem gdzie każdy konsument dąży do maksymalizacji [[użyteczność|użyteczności]] a [[producent]] do maksymalizacji [[zysk|zysku]] oraz konsumenci lub producenci osiągają optymalną kombinację konsumowanych (produkowanych) dóbr to mamy do czynienia z efektywnością społeczną w sferze konsumpcji lub produkcji oraz jeśli zarówno pierwsza i druga [[grupa]] podmiotów osiągają optymalne kombinacje w tym samym czasie to mówimy o efektywności w sferze wymiany. | ||
'''Efektywność społeczna w sferze konsumpcji''' | '''Efektywność społeczna w sferze konsumpcji''' | ||
Jeśli stosunek [[użyteczność krańcowa|krańcowej użyteczności]] dóbr A i B konsumenta X jest większy od stosunku krańcowej użyteczności tych dóbr posiadanych przez konsumenta Y to obydwoje skorzystają na tym jeśli wymienią się między sobą pewną ilością tych dóbr. Ta sytuacja będzie nazywana usprawnieniem w sensie Pareto w sferze konsumpcji. Z powyższej analizy wynika, że stosunki krańcowej użyteczności dóbr A i B muszą być identyczne dla wszystkich konsumentów, żeby istniał optymalny w sensie Pareto podział konsumpcji. | Jeśli stosunek [[użyteczność krańcowa|krańcowej użyteczności]] dóbr A i B konsumenta X jest większy od stosunku krańcowej użyteczności tych dóbr posiadanych przez konsumenta Y to obydwoje skorzystają na tym jeśli wymienią się między sobą pewną ilością tych dóbr. Ta sytuacja będzie nazywana usprawnieniem w sensie Pareto w sferze konsumpcji. Z powyższej analizy wynika, że stosunki krańcowej użyteczności dóbr A i B muszą być identyczne dla wszystkich konsumentów, żeby istniał optymalny w sensie Pareto podział konsumpcji. | ||
'''Efektywność społeczna w sferze produkcji''' | '''Efektywność społeczna w sferze produkcji''' | ||
Jeśli stosunek [[koszt krańcowy|krańcowego kosztu]] dóbr A i B dla producenta X jest większy od stosunku krańcowego kosztu tych dóbr produkowanych przez producenta Y to obydwoje skorzystają na tym jeśli jeden z nich zacznie produkować więcej dobra A, a drugi więcej dobra B. Ta zamiana spowoduje, że łączna ilość wyprodukowanych dóbr się nie zmieni, ale zmniejszą się łączne [[koszty]] produkcji tych produktów. Opisana sytuacja jest poprawą w sensie Pareto w sferze produkcji. Kiedy występują takie same stosunki kosztów krańcowych produkowanych dóbr dla każdego producenta występuje optymalny w sensie Pareto podział konsumpcji. | Jeśli stosunek [[koszt krańcowy|krańcowego kosztu]] dóbr A i B dla producenta X jest większy od stosunku krańcowego kosztu tych dóbr produkowanych przez producenta Y to obydwoje skorzystają na tym jeśli jeden z nich zacznie produkować więcej dobra A, a drugi więcej dobra B. Ta zamiana spowoduje, że łączna ilość wyprodukowanych dóbr się nie zmieni, ale zmniejszą się łączne [[koszty]] produkcji tych produktów. Opisana sytuacja jest poprawą w sensie Pareto w sferze produkcji. Kiedy występują takie same stosunki kosztów krańcowych produkowanych dóbr dla każdego producenta występuje optymalny w sensie Pareto podział konsumpcji. | ||
'''Efektywność społeczna w sferze wymiany''' | '''Efektywność społeczna w sferze wymiany''' | ||
Kiedy stosunek [[Krańcowa stopa substytucji|krańcowej stopy substytucji]] konsumentów dla dobra A i B ma większą wartość niż stosunek krańcowej stopy [[transformacja|transformacji]] dla producentów produktów A i B to usprawnienie w sensie Pareto będzie możliwe gdy nastąpi takie przemieszczenie zasobów, że w przedsiębiorstwie będzie wytwarzana względnie większa ilość dobra A oraz nastąpi relatywne zmniejszenie produkcji dobra B. (R. Milewski, E. Kwiatkowski, 2005, s. 221-224) | Kiedy stosunek [[Krańcowa stopa substytucji|krańcowej stopy substytucji]] konsumentów dla dobra A i B ma większą wartość niż stosunek krańcowej stopy [[transformacja|transformacji]] dla producentów produktów A i B to usprawnienie w sensie Pareto będzie możliwe gdy nastąpi takie przemieszczenie zasobów, że w przedsiębiorstwie będzie wytwarzana względnie większa ilość dobra A oraz nastąpi relatywne zmniejszenie produkcji dobra B. (R. Milewski, E. Kwiatkowski, 2005, s. 221-224) | ||
| Linia 65: | Linia 64: | ||
Do opisania dwóch fundamentalnych twierdzeń ekonomii dobrobytu niezbędna jest [[definicja]] konkurencji doskonałej oraz optimum w sensie Pareta. | Do opisania dwóch fundamentalnych twierdzeń ekonomii dobrobytu niezbędna jest [[definicja]] konkurencji doskonałej oraz optimum w sensie Pareta. | ||
[[Konkurencja]] doskonała to taki [[rynek]], na którym: | [[Konkurencja]] doskonała to taki [[rynek]], na którym: | ||
# Nie występują współzależności między użytecznościami krańcowymi podmiotów | # Nie występują współzależności między użytecznościami krańcowymi podmiotów | ||
# Nie występują efekty zewnętrzne | # Nie występują efekty zewnętrzne | ||
# Istnieje swoboda wyjścia i wejścia z rynku | # Istnieje swoboda wyjścia i wejścia z rynku | ||
# Jest wielu sprzedających i kupujących, co wpływa na to, że nie można wpłynąć na wysokość [[cena|cen]]. | # Jest wielu sprzedających i kupujących, co wpływa na to, że nie można wpłynąć na wysokość [[cena|cen]]. | ||
W pierwszym twierdzeniu ekonomii dobrobytu zawarta jest teza, że "[[alokacja]] zasobów, która powstała wskutek równowagi konkurencji doskonałej jest efektywna w sensie Pareta.” Pierwsze twierdzenie ekonomii dobrobytu przypomina metaforę A. Smitha o mechanizmie "niewidzialnej ręki”. Przez tę metaforę autor książki "Badania nad naturą i przyczynami bogactwa narodów” tłumaczy, że człowiek dążąc do uzyskania jak największej użyteczności zostaje tak pokierowany przez mechanizm "niewidzialnej ręki”, że przyczynia się do zwiększenia ogólnego dobrobytu. Sytuacja opisana w pierwszym twierdzeniu jest oceniana jako moralnie pożądana, a wszystkie zdarzenia które stanowią granicę do osiągnięcia takiej równowagi są moralnie niepożą[[dane]]. | W pierwszym twierdzeniu ekonomii dobrobytu zawarta jest teza, że "[[alokacja]] zasobów, która powstała wskutek równowagi konkurencji doskonałej jest efektywna w sensie Pareta.” Pierwsze twierdzenie ekonomii dobrobytu przypomina metaforę A. Smitha o mechanizmie "niewidzialnej ręki”. Przez tę metaforę autor książki "Badania nad naturą i przyczynami bogactwa narodów” tłumaczy, że człowiek dążąc do uzyskania jak największej użyteczności zostaje tak pokierowany przez mechanizm "niewidzialnej ręki”, że przyczynia się do zwiększenia ogólnego dobrobytu. Sytuacja opisana w pierwszym twierdzeniu jest oceniana jako moralnie pożądana, a wszystkie zdarzenia które stanowią granicę do osiągnięcia takiej równowagi są moralnie niepożą[[dane]]. | ||
W drugim fundamentalnym twierdzeniu ekonomii dobrobytu chodzi o to, że "wszystkie alokacje efektywne w sensie Pareta mogą zostać osiągnięte jako równowagi konkurencyjne przy początkowym podziale zasobów.” W tym twierdzeniu chodzi o to, że świadome [[działanie]] podmiotu na rynku umożliwia osiągnięcie optimum w sensie Pareta dzięki redystrybucji zasobów oraz możliwość swobodnej wymiany tych zasobów. (Daniel M. Hausman, s. 282-284) | W drugim fundamentalnym twierdzeniu ekonomii dobrobytu chodzi o to, że "wszystkie alokacje efektywne w sensie Pareta mogą zostać osiągnięte jako równowagi konkurencyjne przy początkowym podziale zasobów.” W tym twierdzeniu chodzi o to, że świadome [[działanie]] podmiotu na rynku umożliwia osiągnięcie optimum w sensie Pareta dzięki redystrybucji zasobów oraz możliwość swobodnej wymiany tych zasobów. (Daniel M. Hausman, s. 282-284) | ||
==Bibliografia== | ==Bibliografia== | ||
* Begg D. Fischer S., Dornbusch R. (2003). | <noautolinks> | ||
* Czech S. (2014) [ | * Begg D. Fischer S., Dornbusch R. (2003). Mikroekonomia, PWE, Warszawa | ||
* Hausman D., McPherson M., Satz D. (2017). | * Czech S. (2014) [https://yadda.icm.edu.pl/yadda/element/bwmeta1.element.desklight-cf2be45b-a852-44f7-8c80-b494ae6ee226/c/5_S.Czech_Ekonomia_dobrobytu_a_panstwo....pdf ''EKONOMIA DOBROBYTU A PAŃSTWO OPIEKUŃCZE − RELACJA PRZESZŁOŚCI CZY PRZYSZŁOŚCI?''] | ||
* Hausman D., McPherson M., Satz D. (2017). Etyka ekonomii. Analiza ekonomiczna filozofia i polityka publiczna, Copernicus Center Press, Kraków | |||
* Milewski R., Kwiatkowski E. (2005). Podstawy ekonomii, PWN, Warszawa | * Milewski R., Kwiatkowski E. (2005). Podstawy ekonomii, PWN, Warszawa | ||
* Samuelson P., Nordhaus W. (2004). | * Samuelson P., Nordhaus W. (2004). Ekonomia, tom 1, PWN, Warszawa | ||
* Varian H. (2013). Mikroekonomia, Kurs średni – ujęcie nowoczesne, PWN, Warszawa | |||
</noautolinks> | |||
{{a|Kamil Czerwonka, Justyna Polak}} | {{a|Kamil Czerwonka, Justyna Polak}} | ||
Wersja z 11:03, 29 paź 2023
| Efektywność w sensie Pareto |
|---|
| Polecane artykuły |
Efektywność w rozumieniu ekonomistów jest procesem, w którym społeczeństwo wydobywa z konsumentów ich maksymalne zadowolenie przy zastosowaniu dostępnych zasobów. Efektywność alokacyjna, nazywana też efektywnością Pareta (od nazwiska Vilfredo Pareto - włoskiego ekonomisty, który pierwszy zaproponował tę koncepcję) zachodzi wówczas, gdy da się tak zreorganizować proces produkcji lub konsumpcję, aby polepszyć sytuację kogokolwiek, nie pogarszając jednocześnie sytuacji kogoś innego. (P. Samuelson, 2004, s. 443) Jeśli jednak zdarzy się taka sytuacja, w której dobrobyt jednostki poprawi się bez pogorszenia dobrobytu kogoś innego to wtedy mówimy o poprawie w sensie Pareto. (Hal R. Varian, 2013, s. 51)
Inne nazwy stosowane do określenia Efektywności w sensie Pareto:
- Optimum Pareto (Optimum w sensie Pareto),
- Efektywność Pareto (ang Pareto efficiency),
- Równowaga Pareto,
- Model Pareto,
- Kryterium Pareto.
TL;DR
Artykuł omawia pojęcie efektywności w sensie Pareta, które polega na zreorganizowaniu procesu produkcji lub konsumpcji w taki sposób, żeby poprawić sytuację jednego podmiotu bez pogorszenia sytuacji innego. Alokacja zasobów jest efektywna w sensie Pareta, jeśli nie ma możliwości poprawy dobrobytu jednego podmiotu bez pogorszenia dobrobytu innego. Artykuł analizuje również efektywność w sferze konsumpcji, produkcji i wymiany, oraz przedstawia twierdzenia ekonomii dobrobytu dotyczące konkurencji doskonałej i optimum w sensie Pareta.
Alokacja zasobów
Omawiając pojęcie efektywności Pareta bardzo przydatnym jest wyjaśnienie zjawiska alokacji zasobów. W gospodarce rynkowej przez alokację zasobów rozumiemy wykaz lub wyczerpujący opis tego, co kto robi oraz co kto dostaje. Zakres możliwości alokacyjnych zależy od stanu techniki i wielkości zasobów w gospodarce.
Ostateczna wartość każdej alokacji zależy od gustów konsumenta, które decydują to co ludzie otrzymują. Tak, więc dla danego zbioru gustów konsumentów, zasobów produkcyjnych i techniki alokacja jest efektywna w sensie Pareta, jeśli nie możliwe jest przejście do innej alokacji, która polepszyłaby położenie niektórych ludzi bez szkody dla innych. (D. Begg, 2003, s. 431)
Alokacje efektywną w sensie Pareta można zapisać jako:
- niemożność poprawy dobrobytu wszystkich uczestników procesu wymiany
- niemożność poprawy dobrobytu jednego z konsumentów bez pogorszenia dobrobytu kogoś innego
- zostały wyczerpane wszystkie korzyści w procesie wymiany
- nie ma możliwej wymiany która byłaby wzajemnie korzystna, itd. (Hal R. Varian, 2013, s. 596)
Podsumowując o efektywności w sensie Pareta mówimy wtedy, gdy nie jest możliwe zreorganizowanie produkcji w taki sposób, by każdy znalazł się w lepszej sytuacji, bez pogarszania sytuacji kogokolwiek innego. Kiedy zatem spełnione są warunki efektywności alokacyjnej (w sensie Pareta), zadowolenie albo użyteczność jednej ze stron można zwiększyć jedynie przez zmniejszenie użyteczności innej strony.
Konkurencja doskonała a optimum w sensie Pareto
W gospodarce występują trzy sfery:
- konsumpcji
- produkcji
- wymiany (między kupującym i sprzedającym)
Przy założeniach, że mamy do czynienia z rynkiem doskonale konkurencyjnym, gdzie nie występują efekty zewnętrzne i dobra publiczne. Ponadto mamy do czynienia z rynkiem gdzie każdy konsument dąży do maksymalizacji użyteczności a producent do maksymalizacji zysku oraz konsumenci lub producenci osiągają optymalną kombinację konsumowanych (produkowanych) dóbr to mamy do czynienia z efektywnością społeczną w sferze konsumpcji lub produkcji oraz jeśli zarówno pierwsza i druga grupa podmiotów osiągają optymalne kombinacje w tym samym czasie to mówimy o efektywności w sferze wymiany.
Efektywność społeczna w sferze konsumpcji
Jeśli stosunek krańcowej użyteczności dóbr A i B konsumenta X jest większy od stosunku krańcowej użyteczności tych dóbr posiadanych przez konsumenta Y to obydwoje skorzystają na tym jeśli wymienią się między sobą pewną ilością tych dóbr. Ta sytuacja będzie nazywana usprawnieniem w sensie Pareto w sferze konsumpcji. Z powyższej analizy wynika, że stosunki krańcowej użyteczności dóbr A i B muszą być identyczne dla wszystkich konsumentów, żeby istniał optymalny w sensie Pareto podział konsumpcji.
Efektywność społeczna w sferze produkcji
Jeśli stosunek krańcowego kosztu dóbr A i B dla producenta X jest większy od stosunku krańcowego kosztu tych dóbr produkowanych przez producenta Y to obydwoje skorzystają na tym jeśli jeden z nich zacznie produkować więcej dobra A, a drugi więcej dobra B. Ta zamiana spowoduje, że łączna ilość wyprodukowanych dóbr się nie zmieni, ale zmniejszą się łączne koszty produkcji tych produktów. Opisana sytuacja jest poprawą w sensie Pareto w sferze produkcji. Kiedy występują takie same stosunki kosztów krańcowych produkowanych dóbr dla każdego producenta występuje optymalny w sensie Pareto podział konsumpcji.
Efektywność społeczna w sferze wymiany
Kiedy stosunek krańcowej stopy substytucji konsumentów dla dobra A i B ma większą wartość niż stosunek krańcowej stopy transformacji dla producentów produktów A i B to usprawnienie w sensie Pareto będzie możliwe gdy nastąpi takie przemieszczenie zasobów, że w przedsiębiorstwie będzie wytwarzana względnie większa ilość dobra A oraz nastąpi relatywne zmniejszenie produkcji dobra B. (R. Milewski, E. Kwiatkowski, 2005, s. 221-224)
Ekonomia dobrobytu
Do opisania dwóch fundamentalnych twierdzeń ekonomii dobrobytu niezbędna jest definicja konkurencji doskonałej oraz optimum w sensie Pareta. Konkurencja doskonała to taki rynek, na którym:
- Nie występują współzależności między użytecznościami krańcowymi podmiotów
- Nie występują efekty zewnętrzne
- Istnieje swoboda wyjścia i wejścia z rynku
- Jest wielu sprzedających i kupujących, co wpływa na to, że nie można wpłynąć na wysokość cen.
W pierwszym twierdzeniu ekonomii dobrobytu zawarta jest teza, że "alokacja zasobów, która powstała wskutek równowagi konkurencji doskonałej jest efektywna w sensie Pareta.” Pierwsze twierdzenie ekonomii dobrobytu przypomina metaforę A. Smitha o mechanizmie "niewidzialnej ręki”. Przez tę metaforę autor książki "Badania nad naturą i przyczynami bogactwa narodów” tłumaczy, że człowiek dążąc do uzyskania jak największej użyteczności zostaje tak pokierowany przez mechanizm "niewidzialnej ręki”, że przyczynia się do zwiększenia ogólnego dobrobytu. Sytuacja opisana w pierwszym twierdzeniu jest oceniana jako moralnie pożądana, a wszystkie zdarzenia które stanowią granicę do osiągnięcia takiej równowagi są moralnie niepożądane.
W drugim fundamentalnym twierdzeniu ekonomii dobrobytu chodzi o to, że "wszystkie alokacje efektywne w sensie Pareta mogą zostać osiągnięte jako równowagi konkurencyjne przy początkowym podziale zasobów.” W tym twierdzeniu chodzi o to, że świadome działanie podmiotu na rynku umożliwia osiągnięcie optimum w sensie Pareta dzięki redystrybucji zasobów oraz możliwość swobodnej wymiany tych zasobów. (Daniel M. Hausman, s. 282-284)
Bibliografia
- Begg D. Fischer S., Dornbusch R. (2003). Mikroekonomia, PWE, Warszawa
- Czech S. (2014) EKONOMIA DOBROBYTU A PAŃSTWO OPIEKUŃCZE − RELACJA PRZESZŁOŚCI CZY PRZYSZŁOŚCI?
- Hausman D., McPherson M., Satz D. (2017). Etyka ekonomii. Analiza ekonomiczna filozofia i polityka publiczna, Copernicus Center Press, Kraków
- Milewski R., Kwiatkowski E. (2005). Podstawy ekonomii, PWN, Warszawa
- Samuelson P., Nordhaus W. (2004). Ekonomia, tom 1, PWN, Warszawa
- Varian H. (2013). Mikroekonomia, Kurs średni – ujęcie nowoczesne, PWN, Warszawa
Autor: Kamil Czerwonka, Justyna Polak
