Faktoring odwrotny: Różnice pomiędzy wersjami
m (Infobox update) |
(LinkTitles.) |
||
| Linia 13: | Linia 13: | ||
</ul> | </ul> | ||
}} | }} | ||
'''Faktoring odwrotny''', lub też inaczej faktorning odwrócony (ang. ''reverse factoring'') jest to rodzaj umowy, która zostaje zawarta przez podmioty prowadzące działalność gospodarczą, czyli pomiędzy klientem faktoringowym (faktorantem) oraz instytucją faktoringową (faktorem) tzn. bankiem. Umowa ta polega na tym, że instytucja faktoringowa opłaca zobowiązania faktoranta, które on ma wobec swoich dostawców. Faktorant po otrzymaniu faktur od swojego dostawcy przekazuje je faktorowi, aby ten je uregulował, a on rozlicza się z faktorem w ustalonym terminie (Iżewska,2016; Puławski, 2018). | '''Faktoring odwrotny''', lub też inaczej faktorning odwrócony (ang. ''reverse [[factoring]]'') jest to rodzaj umowy, która zostaje zawarta przez podmioty prowadzące działalność gospodarczą, czyli pomiędzy klientem faktoringowym (faktorantem) oraz instytucją faktoringową (faktorem) tzn. bankiem. [[Umowa]] ta polega na tym, że instytucja faktoringowa opłaca [[zobowiązania]] faktoranta, które on ma wobec swoich dostawców. Faktorant po otrzymaniu faktur od swojego dostawcy przekazuje je faktorowi, aby ten je uregulował, a on rozlicza się z faktorem w ustalonym terminie (Iżewska,2016; Puławski, 2018). | ||
==Faktorant - definicja== | ==Faktorant - definicja== | ||
Jest to przedsiębiorca, który prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą, a zarazem też jest klientem instytucji faktoringowej. Posiada on swoich dostawców, wobec których musi regulować płatności finansowe. Aby usprawnić płynność finansową swojego przedsiębiorstwa zawiera on umowę z instytucją faktoringową (bankiem), dzięki czemu jego zobowiązania wobec dostawców są uregulowane na czas przez bank, a on zyskuje dłuższy termin płatności (Iżewska, 2016). | Jest to [[przedsiębiorca]], który prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą, a zarazem też jest klientem instytucji faktoringowej. Posiada on swoich dostawców, wobec których musi regulować płatności finansowe. Aby usprawnić płynność finansową swojego przedsiębiorstwa zawiera on umowę z instytucją faktoringową (bankiem), dzięki czemu jego zobowiązania wobec dostawców są uregulowane na czas przez [[bank]], a on zyskuje dłuższy termin płatności (Iżewska, 2016). | ||
==Rodzaje faktoringu odwrotnego== | ==Rodzaje faktoringu odwrotnego== | ||
'''Faktoring odwrotny dyskontowy''' | '''Faktoring odwrotny dyskontowy''' | ||
Tego rodzaju faktoring odwrotny charakteryzuje się tym, że płatność za faktury jest regulowana przed datą wynikającą z faktury, a faktorant musi uregulować swoją płatność wobec banku w dacie wskazanej na fakturze. Faktury regulowane są przed czasem, więc dla dostawcy naliczane są odsetki dyskontowe za okres od daty uzyskanej płatności, ale klient, czyli faktorant, nie płaci odsetek wobec banku nawet jeżeli jego płatność nastąpi po dacie wskazanej na fakturze. | Tego rodzaju faktoring odwrotny charakteryzuje się tym, że [[płatność]] za faktury jest regulowana przed datą wynikającą z faktury, a faktorant musi uregulować swoją płatność wobec banku w dacie wskazanej na fakturze. Faktury regulowane są przed czasem, więc dla dostawcy naliczane są [[odsetki]] dyskontowe za okres od daty uzyskanej płatności, ale [[klient]], czyli faktorant, nie płaci odsetek wobec banku nawet jeżeli jego płatność nastąpi po dacie wskazanej na fakturze. | ||
<google>t</google> | <google>t</google> | ||
'''Faktoring odwrotny wymagalnościowy''' | '''Faktoring odwrotny wymagalnościowy''' | ||
W tym przypadku płatność wobec dostawcy jest regulowana przez bank w dacie płatności wskazanej na fakturze, a faktorant jest zobowiązany do zapłaty po tej dacie. Ponieważ faktury płacone są na czas dostawcy nie są zobowiązani do odsetek dyskontowych, ale faktorant obciążony jest karnymi odsetkami za nie zapłacenie należności dla banku w określonym czasie licząc od daty wskazanej na fakturze. | W tym przypadku płatność wobec dostawcy jest regulowana przez bank w dacie płatności wskazanej na fakturze, a faktorant jest zobowiązany do zapłaty po tej dacie. Ponieważ faktury płacone są na czas dostawcy nie są zobowiązani do odsetek dyskontowych, ale faktorant obciążony jest karnymi odsetkami za nie zapłacenie [[należności]] dla banku w określonym czasie licząc od daty wskazanej na fakturze. | ||
'''Faktoring odwrotny dyskontowo - wymagalnościowy''' | '''Faktoring odwrotny dyskontowo - wymagalnościowy''' | ||
| Linia 33: | Linia 33: | ||
* Wydłużenie terminów płatności z powodu większej wierzytelności poprzez zapewnienie dostawcy, że należności ze strony Faktoranta będą uregulowane przez bank | * Wydłużenie terminów płatności z powodu większej wierzytelności poprzez zapewnienie dostawcy, że należności ze strony Faktoranta będą uregulowane przez bank | ||
* Klient zyskuje wydłużenie cyklu regulowania zobowiązań handlowych, ponieważ może płacić swoją należność wobec banku w termie po wyznaczonej dacie na fakturze od dostawcy (faktoring odwrotny wymagalnościowy i faktoring odwrotny dyskontowo – wymagalnościowy) | * Klient zyskuje wydłużenie cyklu regulowania zobowiązań handlowych, ponieważ może płacić swoją należność wobec banku w termie po wyznaczonej dacie na fakturze od dostawcy (faktoring odwrotny wymagalnościowy i faktoring odwrotny dyskontowo – wymagalnościowy) | ||
* Klient może uzyskać rabat od dostawcy z tytułu wcześniejszych terminów płatności (faktoring dyskontowy) | * Klient może uzyskać [[rabat]] od dostawcy z tytułu wcześniejszych terminów płatności (faktoring dyskontowy) | ||
==Ryzyko faktoringu odwrotnego== | ==Ryzyko faktoringu odwrotnego== | ||
Faktoring wiąże się z wysokim ryzykiem dla banków. Jego poziom porównywany jest do posiadania otwartego kredytu w rachunku bieżącym. Aby się zabezpieczyć banki starają się nie finansować faktur wystawionych na okres dłuższy niż 180 dni, w których przypadku oferowany okres dodatkowego finansowania klienta (po dacie wystawienia faktury) wynosi nie więcej niż 90 dni. W związku z tym jeden cykl finansowania klienta wynosi nie więcej niż 270 dni. Faktoring jest również bardzo kosztowny dla klienta (Faktoranta) i często wiąże się z dodatkowymi prowizjami za administrowanie płatnościami przez bank. Warto również wspomnieć, że średno jedynie 70% zobowiązań handlowych spełnia wymagania faktoringu odwrotnego ("podlegają mu jedynie te zobowiązania, które wynikają z transakcji dokonanej poza grupą kapitałową klienta i są one powiązane z wyświadczonymi usługami oraz wysłanym i zaakceptowanym przez klienta towarem") (Niedziółka, 2014). | Faktoring wiąże się z wysokim ryzykiem dla banków. Jego poziom porównywany jest do posiadania otwartego kredytu w rachunku bieżącym. Aby się zabezpieczyć banki starają się nie finansować faktur wystawionych na okres dłuższy niż 180 dni, w których przypadku oferowany okres dodatkowego finansowania klienta (po dacie wystawienia faktury) wynosi nie więcej niż 90 dni. W związku z tym jeden [[cykl]] finansowania klienta wynosi nie więcej niż 270 dni. Faktoring jest również bardzo kosztowny dla klienta (Faktoranta) i często wiąże się z dodatkowymi prowizjami za administrowanie płatnościami przez bank. Warto również wspomnieć, że średno jedynie 70% zobowiązań handlowych spełnia wymagania faktoringu odwrotnego ("podlegają mu jedynie te zobowiązania, które wynikają z transakcji dokonanej poza grupą kapitałową klienta i są one powiązane z wyświadczonymi usługami oraz wysłanym i zaakceptowanym przez klienta towarem") (Niedziółka, 2014). | ||
==Bibliografia== | ==Bibliografia== | ||
Wersja z 19:59, 19 maj 2020
| Faktoring odwrotny |
|---|
| Polecane artykuły |
Faktoring odwrotny, lub też inaczej faktorning odwrócony (ang. reverse factoring) jest to rodzaj umowy, która zostaje zawarta przez podmioty prowadzące działalność gospodarczą, czyli pomiędzy klientem faktoringowym (faktorantem) oraz instytucją faktoringową (faktorem) tzn. bankiem. Umowa ta polega na tym, że instytucja faktoringowa opłaca zobowiązania faktoranta, które on ma wobec swoich dostawców. Faktorant po otrzymaniu faktur od swojego dostawcy przekazuje je faktorowi, aby ten je uregulował, a on rozlicza się z faktorem w ustalonym terminie (Iżewska,2016; Puławski, 2018).
Faktorant - definicja
Jest to przedsiębiorca, który prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą, a zarazem też jest klientem instytucji faktoringowej. Posiada on swoich dostawców, wobec których musi regulować płatności finansowe. Aby usprawnić płynność finansową swojego przedsiębiorstwa zawiera on umowę z instytucją faktoringową (bankiem), dzięki czemu jego zobowiązania wobec dostawców są uregulowane na czas przez bank, a on zyskuje dłuższy termin płatności (Iżewska, 2016).
Rodzaje faktoringu odwrotnego
Faktoring odwrotny dyskontowy Tego rodzaju faktoring odwrotny charakteryzuje się tym, że płatność za faktury jest regulowana przed datą wynikającą z faktury, a faktorant musi uregulować swoją płatność wobec banku w dacie wskazanej na fakturze. Faktury regulowane są przed czasem, więc dla dostawcy naliczane są odsetki dyskontowe za okres od daty uzyskanej płatności, ale klient, czyli faktorant, nie płaci odsetek wobec banku nawet jeżeli jego płatność nastąpi po dacie wskazanej na fakturze.
Faktoring odwrotny wymagalnościowy W tym przypadku płatność wobec dostawcy jest regulowana przez bank w dacie płatności wskazanej na fakturze, a faktorant jest zobowiązany do zapłaty po tej dacie. Ponieważ faktury płacone są na czas dostawcy nie są zobowiązani do odsetek dyskontowych, ale faktorant obciążony jest karnymi odsetkami za nie zapłacenie należności dla banku w określonym czasie licząc od daty wskazanej na fakturze.
Faktoring odwrotny dyskontowo - wymagalnościowy Ten rodzaj faktoringu odwrotnego jest połączeniem poprzednich rodzajów faktoringu. Faktury regulowane są przed datą wskazaną na fakturze, a dostawcą naliczane są odsetki dyskontowe. Faktorant reguluje swoją płatność wobec banku po dacie wskazanej na fakturze. Jednak w tym przypadku jest on zobowiązany do zapłaty dodatkowych odsetek w przypadki nie uregulowania należności wobec banku w uzgodnionym terminie (Niedziółka, 2014).
Korzyści faktoring odwrotnego
Klient (Faktorant), czyli przedsiębiorca korzystający z umowy faktoringowej odwrócnej może czerpać z niej wiele korzyści m.in. (Niedziółka, 2014):
- Wydłużenie terminów płatności z powodu większej wierzytelności poprzez zapewnienie dostawcy, że należności ze strony Faktoranta będą uregulowane przez bank
- Klient zyskuje wydłużenie cyklu regulowania zobowiązań handlowych, ponieważ może płacić swoją należność wobec banku w termie po wyznaczonej dacie na fakturze od dostawcy (faktoring odwrotny wymagalnościowy i faktoring odwrotny dyskontowo – wymagalnościowy)
- Klient może uzyskać rabat od dostawcy z tytułu wcześniejszych terminów płatności (faktoring dyskontowy)
Ryzyko faktoringu odwrotnego
Faktoring wiąże się z wysokim ryzykiem dla banków. Jego poziom porównywany jest do posiadania otwartego kredytu w rachunku bieżącym. Aby się zabezpieczyć banki starają się nie finansować faktur wystawionych na okres dłuższy niż 180 dni, w których przypadku oferowany okres dodatkowego finansowania klienta (po dacie wystawienia faktury) wynosi nie więcej niż 90 dni. W związku z tym jeden cykl finansowania klienta wynosi nie więcej niż 270 dni. Faktoring jest również bardzo kosztowny dla klienta (Faktoranta) i często wiąże się z dodatkowymi prowizjami za administrowanie płatnościami przez bank. Warto również wspomnieć, że średno jedynie 70% zobowiązań handlowych spełnia wymagania faktoringu odwrotnego ("podlegają mu jedynie te zobowiązania, które wynikają z transakcji dokonanej poza grupą kapitałową klienta i są one powiązane z wyświadczonymi usługami oraz wysłanym i zaakceptowanym przez klienta towarem") (Niedziółka, 2014).
Bibliografia
- Iżewska, M., (2016). Podatek dochodowy od osób fizycznych i prawnych w faktoringu odwróconym. Studenckie Zeszyty Naukowe, XIX (31), pp. 64–72.]
- Janik, N., (2016). Podatek od towarów i usług w faktoringu odwróconym. Studenckie Zeszyty Naukowe, pp. 57–62
- Niedziółka, P., (2014). Strukturyzacja finansowania kontraktów z wykorzystaniem produktów faktoringowych. Economics and Management , 1 Marzec, pp. 9–20.
- Puławski, M., (2018). Wykorzystanie faktoringu jako źródła finansowania przedsiębiorstw w Polsce. Finanse, Rynki Finansowe, Ubezpieczenia , pp. 149–160.
Autor: Natalia Tworkowska
