William Edwards Deming

William Edwards Deming
Polecane artykuły
Kaoru Ishikawa Zarządzanie przez jakość Bracia Michelin Zarządzanie naukowe Walter A. Shewhart Charles de Freminville Joseph Juran Frederick Winslow Taylor Thomas Edison

William Edwards Deming- był pierwszym amerykańskim specjalistą, który w sposób metodyczny przekazywał japońskim inżynierom i menedżerom wiedzę na temat statystycznej kontroli jakości. Przybył do Japonii w 1947 roku, gdzie jako statystyk miał pomóc władzom okupacyjnym generała MacArthura przy dokonywaniu spisu ludności. Określany jest jako prekursor i guru w dziedzinie zarządzania jakością i ciągłego doskonalenia organizacji. Dzięki opracowanym i wprowadzonym w życie metodom kontroli jakości, przyczynił się do odbudowy japońskiej gospodarki po II wojnie światowej. Uważany jest za bohatera Japonii i jedną z najważniejszych niejapońskich osób w jej historii.
(R. Batko 2009, s.45)

Życiorys

William Edwards Deming urodził się 14 października 1990 roku w Sioux City w stanie Iowa. Był najstarszym synem Williama Alberta Deminga i Plumy Irene Edwards. Jego ojciec był agentem ubezpieczeniowym i prawnikiem, matka zaś uczyła gry na fortepianie. Wykształceni rodzice (ojciec studiował matematykę, matka była uczonym muzykiem z San Francisco) zawsze kładli mocny nacisk na edukację Deminga.

W 1917 roku, młody Deming rozpoczął edukację na Uniwersytecie w Wyoming, następnie zapisał się na University of Colorado, aby ostatecznie ukończyć doktorat z fizyki matematycznej na Yale University.
Kilka lat pracował w Bell Laboratories z W. A. Shewhartem,który wywarł ogromny wpływ na jego dalsze karierę, ponieważ uważany był za twórcę koncepcji statystycznej kontroli procesów i związanego z nią pojęcia karty kontrolnej (control chart), a młody Deming już wtedy rozmyślał nad możliwością zastosowania metod statystycznych do produkcji przemysłowej i zarządzania.
Pod wpływem spotkania z Shewhartem postanowił wydać w 1939 roku, serię jego wykładów w książce pod tytułem "Metoda statystyczna od punktu widzenia kontroli jakości", w której prowadził rozważania nad zaproponowanymi przez Shewharta rozwiązaniami, a także przedstawiał swoje pomysły.
W kolejnych latach życia pracował dla Amerykańskiego Biura ds. Spisu Ludności, dla którego to opracował techniki próbkowania, wykorzystane po raz pierwszy w spisie ludności, a nazywane algorytmem Deminga-Stephana.
W czasie II wojny światowej pracował w gałęziach przemysłu zbrojeniowego, gdzie wdrożył statystyczne sterowanie procesami (zaraz po wojnie w wyniku boomu popytowego zaprzestano ich stosowania).
Po zakończeniu wojny w 1947 roku wyjechał do Japonii, gdzie miał pomagać przy organizacji spisu ludności.
Od początku lat 50. zaczął prowadzić wykłady dla japońskich inżynierów poświęcone statystycznemu sterowaniu procesami oraz statystycznemu sterowaniu jakością. Celem tych wykładów było przekonanie zarządzających, że poprawa jakości przyniesie za sobą obniżenie kosztów, pobudzenie produkcji i ożywienie konkurencyjności. Prowadzone wykłady cieszyły się ogromnym uznaniem wśród inżynierów, którzy dostrzegali nadzieję dla swojego kraju, właśnie w nowoczesnej wiedzy.
Po powrocie do USA prowadził firmę konsultingową, jednak jego dokonania nie były szerzej znane. Dopiero w 1980 roku, po wywiadzie dla NBC, zatytułowanemu "Skoro Japonia może...Dlaczego my nie możemy?", poświęconemu sukcesowi gospodarczemu Japończyków, stał się wielkim odkryciem menedżerów amerykańskich i zyskał rozgłos.
W 1981 roku został zatrudniony jako konsultant przez Ford Motor Company, w celu zwiększenia sprzedaży. Dzięki rozwiązaniom wdrożonym przez Deminga, w 1986 roku Ford stał się najbardziej dochodową firmą motoryzacyjną na świecie.
W 1982 roku wraz z Paulem Herztem i Howardem Giltowem założył Instytut Deminga, którego misją jest poprawa jakości i wzrost produktywności.
William Edwards Deming zmarł podczas snu, 20 grudnia 1993 roku, w Waszyngtonie. (S. Lachowski 2012, s.182-186)

• Uwaga: "Edwards" to pierwszy człon nazwiska, a nie drugie imię.

Życie rodzinne

Deming był dwukrotnie żonaty. Jego pierwszą żoną była Agnes Bell, którą poślubił w 1922 roku. Razem adoptowali córkę o imieniu Dorothy. Niestety, kilka lat później Bell zmarła.
W 1932 roku, Deming ożenił się ponownie, z Lolą Elizabeth Shupe- nauczycielką matematyki i współautorką kilku jego prac. Z tego związku miał dwójkę dzieci: Dianę i Lidnę. Para wychowywała wspólnie również adoptowaną córkę Deminga. (R. Aguayo 1991, s.252)

Działalność

William Edwards Deming zrewolucjonizował metody zarządzania w oparciu o filozofię jakości nazwaną TQM (Total Quality Management). Mawiał, że "jakość jest obowiązkiem każdego z nas".
Jego świetne pomysły szybko znalazły zastosowanie podczas II wojny światowej, gdy Stany Zjednoczone wykazywały potężne straty w sprzęcie, który bardzo często pozostawał zawodny lub wybrakowany, między innymi przez to, że wielu wykwalifikowanym pracowników musiało się udać na front, co z kolei przełożyło się to na dramatyczne obniżenie jakości sprzętu zbrojeniowego.
Dzięki szkoleniom menedżerów, inżynierów i przedsiębiorców, prowadzonym przez Deminga, a także wprowadzeniu do przemysłu metody statystycznej kontroli jakości, udało się zdecydowanie zmniejszyć straty i amerykańska gospodarka "wojenna"" ponownie nabrała rozpędu.
Największą sławę przyniosła mu jego działalność w Japonii. Przeprowadził on tam serię wykładów dla menedżerów Toyoty, Nissana, Mitsubishi i Sony z zakresu statystycznych technik kontroli, a także próbował zaszczepić w nich wyznawaną przez siebie filozofię TQM. Dzięki stosowaniu opracowanych przez Deminga zasad, dynamicznie postępował popyt na japońskie produkty na całym świecie, dzięki czemu zniszczona wojną gospodarka zaczęła się odbudowywać. (D. Stewart 2016, s.168-171)

Ocena

Deming uważał, że 94% wszystkich problemów jakościowych powstaje z winy kierownictwa. Zarząd jednak powinien pamiętać, że decyzje w tych sprawach powinny być podejmowane razem z pracownikami.
Zwracał szczególną uwagę na ogromną ignorancję ze strony dyrektorów i całkowity brak zaangażowania w filozofię jakości. Zarzucał im, że nie rozumieją, że to oni muszą być przykładem do naśladowania dla pozostałych pracowników i stanowić lokomotywę napędzającą do zmian w przedsiębiorstwach.
Był zdecydowanym wrogiem kontroli, a swoje podejście do jakości totalnej określił w czternastu tezach. Był także wrogiem amerykańskich metod zarządzania, jak zarządzanie przez cele czy zarządzanie przez wyniki i krytykował je na każdym kroku. Uważał, że najważniejszy jest człowiek, jego podejście do pracy i zaangażowanie.
Deming wychodził z założenia, że proces doskonalenia nie ma końca i dotyczy wszystkiego, zarówno ludzi, procesów czy produktów. Myśl tę szybko podchwycili jego "japońscy uczniowie", którzy zaczęli skupywać licencje na zagraniczne produkty, doskonalić je i odsprzedawać dalej. Ten sposób myślenia Deminga kłócił się jednak z amerykańską wizją produktu, że trzeba coś zrobić raz i dobrze, dlatego tak bardzo długo nie mógł przyjąć się na amerykańskim rynku, nad czym Deming niezmiernie ubolewał.
Jako zwolennik ciągłego doskonalenia, często wspominał o konieczności zdobywania nowej wiedzy przez pracowników, w ramach szkoleń i kursów.
Podkreślał ważną rolę elementów psychologicznych w zarządzaniu, konieczności wyparcia lęku przez zmianami, bo są one po prostu nieuniknione, ale żeby mogły zostać należycie przeprowadzone, wymagane jest silne kierownictwo, które musi stanowić przykład dla reszty pracowników.
(D. Stewart 2016, s.172-175)

Najważniejsze dzieła

• "Some theory of sampling" (1950)
  
• "Out of the crisis" (1986)
  
• "Quality, productivity and competitive position" (1982)
  
• "The new economics" (1993)
  

Osiągnięcia

• Czternaście zasad Deminga - zasady wprowadzania nowej filozofii jakości do organizacji;
  
• Koło Deminga - cykl ciągłego doskonalenia Plan-Do-Check-Act;
  
• Nagroda im. Deminga - powołana przez Japończyków dla uhonorowania Deminga. Była to pierwsza nagroda projakościowa na świecie i do dziś stanowi wzór dla wielu nagród krajowych i międzynarodowych (Nagroda im. Malcolma Baldridge'a, Europejska Nagroda Jakości, Polska Nagroda Jakości).
  

Wyróżnienia

W 1960 roku Cesarz Japonii przyznał Demingowi order 2 klasy Medalu Świętego Skarbu Japonii, za jego zaangażowanie w odbudowę w zniszczoną wojną gospodarkę.

Bibliografia

• Batko R. (2009). Zarządzanie jakością w urzędach gminy, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków
  
• Frątczak E. (red.) (2012). Statystyka. Zastosowania biznesowe i społeczne, Wydawnictwo Wyższej Szkoły Menedżerskiej w Warszawie, Warszawa
• Hunsaker P. (1991). The art of managing people, Simons&Schuster, New York
• Kosieradzka A. (red.) (2014). Wykorzystanie współczesnych koncepcji i metod zarządzania organizacjami w zarządzaniu kryzysowym, "Logistyka-Nauka", nr 5
  
• Lachowski S. (2012). Droga ważniejsza niż cel. Wartości w życiu i biznesie, Wydawnictwo Studio Emka, Warszawa
• Mazur A. (red.) (2010). Zasady, metody i techniki wykorzystywane w zarządzaniu jakością, Wydawnictwo Politechniki Poznańskiej, Poznań
  
• Obora H. (2011). Geneza i rozwój koncepcji kompleskowego zarządzania jakością TQM, "Management Sciences", nr 8
  
• Stewart D. (red.) (2016). Accountable Marketing: Linking Marketing Actions to Financial Performance, Routledge Taylor&Francis Group, New York
  
• Stoma M. (2012). Modele i metody pomiaru jakości usług, Q&R Polska, Lublin
  

Autor: Sławomir Wawak, Agnieszka Gałka