Teoria preferencji podatkowych

Teoria preferencji podatkowych
Polecane artykuły
Teoria wróbla w garści Teoria nieistotności dywidendy REIT Wartość dla akcjonariuszy Dźwignia finansowa Efekt klienteli Rynkowa wartość dodana Rodzaje dywidend Średni ważony koszt kapitału

Teoria preferencji podatkowych jest jedną z głównych teorii dotyczących polityki dywidend. Została stworzona przez R.H. Litzenbergera oraz K. Ramaswamy. Teoria ta głosi, że ze względu na różnice w opodatkowaniu inwestorzy wolą, aby spółka zatrzymywała wypracowane przez siebie zyski. W związku z tym są skłonni zapłacić więcej za akcje tych przedsiębiorstw, które decydują się na wypłatę stosunkowo niewielkiej dywidendy i zatrzymanie reszty zysku niż za akcje spółek wypłacających wysokie dywidendy.

Korzyści płynące z tego typu zachowania wynikają z dwóch faktów:

1. różnic w stopach podatkowych dochodów z dywidend i dochodów kapitałowych
2. różnymi terminami płatności podatku od dywidendy i podatku od dochodów kapitałowych.

Autorzy na podstawie rynku amerykańskiego przed 1986r. pokazali, że stopy podatkowe mogą wpływać na preferencje inwestorów. W tamtym okresie podatek od dywidend wynosił w USA nawet 50%, podczas gdy maksymalna stawka dla zysków kapitałowych wynosiła jedynie 20%. Ponadto podatek od dywidendy płatny jest z reguły w momencie jej otrzymania, natomiast podatek od zysków kapitałowych naliczany jest dopiero w momencie zbycia akcji. Ponieważ pieniądz zmienia swoją wartość w czasie to podatek od zysków kapitałowych zapłacony w przyszłości stanowi dla inwestora mniejsze obciążenie niż podatek od dywidendy zapłacony od razu.

Teoria ta wykazuje, iż inwestorzy wolą akcje spółek zatrzymujących zyski, przez co im większy udział dywidendy w zysku netto tym wyższy koszt kapitału własnego i tym niższa rynkowa cena akcji.

Teoria ta zaliczana jest do grupy radykalnej, która utrzymuje, że konsekwencją wzrostu wypłacanej dywidendy jest spadek kursu akcji danej spółki.

Przykład

Dwie firmy, A i B, są takie same pod każdym względem z wyjątkiem prowadzonej polityki dywidend. Zysk netto w obu firmach wynosi 2000 zł. Firma A zatrzymuje całość zysku wypracowanego przez przedsiębiorstwo natomiast firma B wypłaca całość zysku w postaci dywidendy. Zakładamy, że podatek dochodowy dla akcjonariuszy firmy A wynosi 20%, natomiast podatek od dywidendy dla akcjonariuszy firmy B wynosi 30%. Oczekiwana stopa zwrotu na kapitale własnym po opodatkowaniu jest identyczna dla obu firm i wynosi 10%.

Wyszczególnienie	Firma A	Firma B
Wskaźnik wypłacanej dywidendy	0%	100%
Wpływy dla akcjonariuszy	2000	2000
Wpływy po opodatkowaniu	1600	1400
Oczekiwany zwrot na kapitale własnym	10%	10%
Rynkowa wartość kapitału własnego	16000	14000

W przykładzie widać, że rynkowa wartość kapitału własnego przedsiębiorstwa A nie wypłacającego dywidendy jest wyższa niż przedsiębiorstwa B, które całość zysków wypłaca w formie dywidendy.

Bibliografia

• Teresa Jajuga, Tomasz Słoński, Finanse spółek - długoterminowe decyzje inwestycyjne i finansowe, Wydawnictwo AE we Wrocławiu, Wrocław 1998, s. 287-289
• Zarządzanie finansami przedsiębiorstw, pod red. Piotra Karpusia, Wydawnictwo Marii Curie-Skłodowskiej, Lublin 2006, s. 398-399

Autor: Michał Pilarczyk