Produkt regionalny

Produkt regionalny
Polecane artykuły
Prawo własności przemysłowej Gospodarstwo agroturystyczne Żywność ekologiczna Bezpieczeństwo żywności Znak towarowy Product placement Monopol Embargo Ochrona własności intelektualnej

Produkt regionalny określany jest jako produkt mający „znane pochodzenie”, a jego jakość charakteryzuje się znacząco wyższym poziomem porównując do przeciętnych wyrobów. Cały proces przygotowywania, wytwarzania i przetwarzania oraz prezentacji odbywa się tam, skąd pochodzi dany produkt, w określonym regionie (R. Lubas 2018, s. 4).

Regulacje prawne oraz proces rejestracji wniosków

Od momentu wejścia Polski do Unii Europejskiej, nadanie danemu produktowi czy daniu status/przymiotnik „regionalny” zależy od decyzji Rady do Spraw Tradycyjnych i Regionalnych Nazw Produktów Rolnych i Środków Spożywczych oraz Komisji Europejskiej, a reguluje to ustawa z dnia 17 grudnia 2004 r (Ustawa o rejestracji... 2004). W Polsce, aby producent mógł uzyskać dla swojego produktu taki status, musi przednio złożyć odpowiednio sporządzony wniosek do Ministerstwa Rolnictwa i Rozwoju Wsi. Następnie wniosek ten jest skrupulatnie sprawdzany pod względem merytorycznym i formalnym, gdzie w międzyczasie zostaje opublikowana skrócona specyfikacja w dzienniku urzędowym ministra, a także na stronach internetowych. Dopiero po spełnienie wszystkich wymagań, wniosek zostaje przesłany do Komisji Europejskiej, która ma prawo do cofnięcia wniosku do kraju z prośba o dopracowanie. Gdy wniosek zostanie oceniony, Komisja Europejska publikuje go w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich, gdzie inne państwa mogą zgłosić ewentualne zastrzeżenia . Gdy cały proces zostanie zatwierdzony, nazwa produktu trafia do rejestru Chronionych Nazw Pochodzenia i Chronionych Oznaczeń Geograficznych lub Świadectw Specyficznego Charakteru (Dział Gospodarstwa Wiejskiego i Agroturystyki 2013, s.8).

Cele Listy Produktów Tradycyjnych oraz przykłady produktów w Polsce

Lista Produktów Tradycyjnych umożliwia:

• Wytwórcom ubieganie się do udzielenie dodatkowych odstępstw od aktualnie obowiązujących regulacji prawnych dotyczących wymogów produkcyjnych, np. sanitarnych, weterynaryjnych itp.
• Pogłębianie wiedzy potencjalnych nabywców na temat regionalnej i tradycyjnej żywności, a także dziedzictwa kulturowego
• Rozpowszechnianie informacji jak wytwarzane są produkty tradycyjne (Dział Gospodarstwa Wiejskiego i Agroturystyki 2013, s. 10).

Przykładami takich produktów w Polsce są:

• Oscypki
• Bryndza podhalańska
• Andruty kaliskie
• Rogal świętomarciński
• Miód wrzosowy z Borów Dolnośląskich
• Kiełbasa myśliwska
• Karp zatorski
• Olej rydzowy
• Wiśnia nadwiślanka
• Ser smażony z Nowego Tomyśla
• Staropolski miód pitny „Półtorak”

Oraz wiele wiele innych. Ich przykłady można zobaczyć na stronie rządowej Ministerstwa Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Strona internetowa Ministerstwa Rolnictwa i Rozwoju Wsi 2018).

Znaczenie produktów regionalnych w lokalnych społecznościach

W większości krajów europejskich istnieją systemy wsparcia dla funkcjonowania, w tym identyfikacji, zarządzaniu produkcją, promocją danego produktu regionalnego. Co prawda, w Unii Europejskiej różnorodność kulturowa jest ceniona od dawna, aczkolwiek dopiero w 1992 roku nadano jej urzędową moc na postawie dziedzictwa kulinarnego. W dzisiejszych czasach często dochodzi do takich sytuacji, gdzie małe gospodarstwa rolne, które do tej pory zajmowały się jedynie produkcją regionalnych produktów, otwierają gospodarstwa agroturystyczne. W taki sposób obszary wiejskie stają się bardziej atrakcyjne dla osób przyjezdnych, którzy uciekają od codziennego zgiełku w mieście, do zacisznych miejsc na wsi, a także dla przedsiębiorców z nieco mniejszymi zasobami, którzy w ten sposób chcą ulokować swój kapitał i uruchomić podobne miejsca (A, Sieczko 2008, s. 398). W Polsce rynek ten jest dopiero w fazie tworzenia, więc może przyczynić do utworzenia i rozwoju większej ilości mikroprzedsiębiorstw. Dlatego warto zaznaczyć jak ważna w tym przypadku jest promocja danych produktów, nie tylko w skali lokalnej, ale każde regionalnej czy nawet międzynarodowej. To dzięki niej możemy dotrzeć do szerszego grona odbiorów i zakręcić to ramię gospodarki (M. Grębowiec 2010, s. 28).

Bibliografia

• Lubas R., (2018), ’’Produkty tradycyjne i Regionalne’’, Ministerstwo Edukacji Narodowej, Europejski Fundusz Społeczny, s. 4
• Ustawa z dnia 17 grudnia 2004, ’’Ustawa o rejestracji i ochronie nazw i oznaczeń produktów rolnych i środków spożywczych oraz o produktach tradycyjnych’’, Dz.U. z 2005 r. Nr 10, poz. 68
• Dział Gospodarstwa Wiejskiego i Agroturystyki, (2013), ’’Produkty tradycyjne i regionalne, zasady rejestracji’’, Małopolski Ośrodek Doradztwa Rolniczego w Karniowicach, Karniowice s. 8
• Dział Gospodarstwa Wiejskiego i Agroturystyki, (2013), ’’Produkty tradycyjne i regionalne, zasady rejestracji’’, Małopolski Ośrodek Doradztwa Rolniczego w Karniowicach, Karniowice, s. 10
• Mucha S., (2018), ’’Zestawienie produktów wpisanych na Listę Produktów Tradycyjnych’’, "Lista produktów tradycyjnych", Strona internetowa Ministerstwa Rolnictwa I Rozwoju Wsi, Warszawa
• Sieczko A., (2008), ’’Tworzenie rynku produktów tradycyjnych i regionalnych’’, Zeszyty Naukowe SGGW w Warszawie, "Problemy Rolnictwa Światowego", Warszawa, nr 4(19), s. 398
• Grębowiec M., (2010), ’’Rola produktów tradycyjnych i regionalnych w podejmowaniu decyzji nabywczych przez konsumentów na rynku dóbr żywnościowych w Polsce’’, Zeszyty Naukowe SGGW W Warszawie, "Problemy Rolnictwa Światowego", Warszawa z.2, s. 28

Autor: Klaudia Wach