Podaż turystyczna
| Podaż turystyczna |
|---|
| Polecane artykuły |
Podaż turystyczna - to suma wszystkich oferowanych dóbr i usług na rynku, przez przedsiębiorstwa turystyczne, w określonym miejscu, czasie i po danej cenie. Podobnie jak popyt turystyczny, podaż turystyczna jest relacją miedzy ceną, a ilością, a nie jedynie ilością. (J. Altkorn 2006, s. 28)
Podaż turystyczna, z marketingowego punku widzenia, wyraża się w produktach turystycznych, czyli dostępnych na rynku dobrach i usługach, które nabywają konsumenci, w związku z udziałem w podróży turystycznej oraz korzyści, będące jej rezultatem. (W. Gaworecki 2010, s. 220)
Cechy i struktura podaży turystycznej
Ze względu na złożoność produktu turystycznego, podaż turystyczną dzieli się na: (A. Panasiuk 2007, s. 104)
- pierwotną – obejmującą przyrodniczce i naturalne walory turystyczne, transport, zabytki i język.
- wtórną – do której zalicza się m.in. obiekty hotelarskie, gastronomiczne, urządzenia wypoczynkowe oraz pośredników w organizacji podróży.
Cechą szczególną dla podaży turystycznej, jest jej związek z miejscem, w którym jest świadczona. Podaż turystyczną tworzą zatem następujące elementy: (W. Gawocercki 2010, s. 220)
- środowisko naturalne oraz atrakcje danego miejsca oraz jego dostępność,
- infrastruktura oraz usługi turystyczne w miejscu docelowym,
- cena produktów turystycznych,
- wizerunek miejsca turystycznego.
Strukturę podaży turystycznej tworzą następujące elementy: (A. Niemczyk 2010, s. 11)
- Dobra turystyczne
- Podstawowe
- Walory turystyczne
- Naturalne
- Kulturowe
- Komplementarne
- Transport
- Baza noclegowa
- Baza gastronomiczna
- Usługi turystyczne
- Podstawowe
- Usługi hotelarskie i gastronomiczne
- Usługi telekomunikacyjne
- Usługi informacyjne
- Komplementarne
- Przewodnictwo
- Rozrywka
Podaż turystyczna występuje na obszarach atrakcyjnych dla turystów pod wieloma względami. Na atrakcyjność miejsca turystycznego ma wpływ wiele czynników. Do głównych właściwości podaży turystycznej zalicza się: (A. Panasiuk 2007, s. 105-106)
- Silny związek z miejscem występowania atrakcyjnych walorów turystycznych np. walorów krajoznawczych, wypoczynkowych lub specjalistycznych.
- Na podaż turystyczną mają wpływ czynniki nie związane bezpośrednio z turystyką np. transport oraz sytuacja gospodarcza państwa.
- Określona chłonność i pojemność turystyczna bazy noclegowej, społecznej oraz walorów turystycznych danych regionów i miejsc atrakcyjnych dla turystów.
- Komplementarność niektórych produktów turystycznych.
- Zmiany w natężeniu popytu turystycznego wpływają na sezonowość podaży turystycznej na określonych obszarach turystycznych, co może rodzić negatywne skutki w postaci np. braku możliwości wykorzystania obiektów turystycznych w okresie spadku popytu.
- Podaż turystyczna jest cenowo nieelastyczna i składają się na nią głównie koszty stałe oraz kapitałochłonność, z uwagi na wysokie koszty związane z m.in. budową bazy noclegowej.
- Z uwagi na niematerialny charakter usług, nie istnieje możliwość ich magazynowania.
Determinanty podaży turystycznej
Podaż turystyczna kształtuje się w miejscach, uznawanych przez turystów, jako atrakcyjne. Popyt turystyczny przemieszcza się do miejsca występowania podaży turystycznej, z uwagi na nieprzenośny charakter podaży. (A. Panasiuk 2007 s. 106) Do podstawowych determinantów podaży turystycznej zalicza się: (J. Altkorn 2006, s. 28)
- cena produktów turystycznych,
- dostęp do czynników wytwórczych, takich jak praca i kapitał,
- zmiany opłacalności wytwarzania innych dóbr,
- zmiany produktywności, na które wpływa zmiana sposobów wytwarzania,
- liczba producentów na rynku,
- rozwój technologii.
Pomiar podaży turystycznej
Badania podaży turystycznej mogą być prowadzone w skali lokalnej, regionalnej, krajowej lub międzynarodowej, lecz zawsze z uwzględnieniem tych samych elementów – walorów turystycznych oraz dóbr i usług turystycznych określonego rejonu. Wskaźniki podaży turystycznej powinny dostarczać informacji o: (E. Dziedzic, T. Skalska 2012, s. 28)
- wielkości podaży
- wartości sprzedaży
- wartości dodanej
- kosztach, obrotach, wyniku finansowym
- strukturze podmiotów podaży
- nakładach inwestycyjnych
Atrakcyjność turystyczną można zmierzyć przy wykorzystaniu mierników podaży turystycznej. Pomiar podaży jest zbiorem subiektywnych i obiektywnych ocen poszczególnych produktów turystycznych danego obszaru. Do pomiaru podaży turystycznej służą następujące mierniki: (A. Panasiuk 2007, s. 123)
- Walory turystyczne obszaru
- liczba walorów naturalnych i antropogenicznych np. rezerwaty przyrody, zabytki, obiekty architektury, muzea, targi, festiwale, imprez kulturalne
- Baza noclegowa
- liczba obiektów noclegowych (hoteli, hosteli, moteli, pensjonatów, domów wycieczkowych)
- liczba dostępnych miejsc w obiektach noclegowych
- Baza gastronomiczna
- liczba obiektów gastronomicznych (restauracji, barów, kawiarnii)
- liczba dostępnych miejsc w obiektach gastronomicznych
- sieć transportowa np. koleje, linie lotnicze, porty, komunikacja autobusowa i tramwajowa
- rodzaj i liczba środków transportu
- jakość dróg
- częstotliwość połączeń
- Baza uzupełniająca
- liczba i rodzaj obiektów towarzyszących np. wypożyczalni sprzętu turystycznego, sklepów z pamiątkami, pól golfowych, kompleksów handlowych i innych.
Bibliografia
- Altkorn J. (2006). Marketing w turystyce, Wydawnictwo naukowe PWN, Warszawa, s. 28-31
- Bosiacki S., Hołderna-Mielcarek B. (2014). Konkurencyjność polskich firm turystycznych w Unii Europejskiej, Wydawnictwo Wyższej Szkoły Turystyki i Ekologii, Sucha Beskidzka, s. 135-148
- Dziedzic E., Skalska T. (2012). Ekonomiczne uwarunkowania rozwoju usług turystycznych w Polsce, Stowarzyszenie na Rzecz Badania, Rozwoju i Promocji Turystyki, Warszawa, s.20-29
- Gaworecki W. (2010). Marketing usług turystycznych, Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne, Warszawa, s. 220-222
- Kachniewska. (2014). Polaryzacja podaży turystycznej jako stymulanta rozwoju sieciowych produktów turystycznych, Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego, Ekonomiczne Problemy Turystyki nr 1, s. 27-43
- Niemczyk A. (2010). Zachowania konsumentów na rynku turystycznym, Wydawnictwo Uniwersytetu Ekonomicznego w Krakowie, Kraków, s. 10-12
- Panasiuk A. (2006). Ekonomika turystyki, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa, s. 104-124
- Panasiuk A. (2014). Relacje na rynku turystycznym, Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego, Ekonomiczne Problemy Turystyki nr 1, s. 101-115
Autor: Aleksandra Pietruszka
