Lyndall Fownes Urwick: Różnice pomiędzy wersjami
Z Encyklopedia Zarządzania
m (Infobox update) |
(LinkTitles.) |
||
| Linia 17: | Linia 17: | ||
'''Lyndall Fownes Urwick''' był jednym z najwybitniejszych angielskich przedstawicieli szkoły klasycznej. Nie ma jednak jednoznaczności co do chronologicznej i merytorycznej klasyfikacji dorobku Urwicka. Ten sam problem pojawia się przy określeniu do jakiego nurtu powinien być zaliczany: uniwersalistycznego czy Industrial Engineering w ramach szkoły klasycznej. Pułkownik Urwick opublikował swe zasady zarządzania w 1938 r. Kluczowe kwestie to: | '''Lyndall Fownes Urwick''' był jednym z najwybitniejszych angielskich przedstawicieli szkoły klasycznej. Nie ma jednak jednoznaczności co do chronologicznej i merytorycznej klasyfikacji dorobku Urwicka. Ten sam problem pojawia się przy określeniu do jakiego nurtu powinien być zaliczany: uniwersalistycznego czy Industrial Engineering w ramach szkoły klasycznej. Pułkownik Urwick opublikował swe zasady zarządzania w 1938 r. Kluczowe kwestie to: | ||
# [[Zasada]] celu - co [[spółka]]/firma/grupa/jednostka stara się osiągnąć. | # [[Zasada]] celu - co [[spółka]]/firma/grupa/jednostka stara się osiągnąć. | ||
# [[Zasada]] odpowiedniości - [[władza]] i odpowiedzialność muszą być ze sobą powiązane. | # [[Zasada]] odpowiedniości - [[władza]] i [[odpowiedzialność]] muszą być ze sobą powiązane. | ||
# Zasada odpowiedzialności - [[kierownik]]/przełożony nie może nigdy przenosić odpowiedzialności na inną osobę. Może przekazywać uprawnienia, ale musi zawsze ponosić odpowiedzialność. | # Zasada odpowiedzialności - [[kierownik]]/przełożony nie może nigdy przenosić odpowiedzialności na inną osobę. Może przekazywać [[uprawnienia]], ale musi zawsze ponosić odpowiedzialność. | ||
# Zasada skalarna - jak w strukturze podporządkowania [[Henri Fayol|Fayola]]. | # Zasada skalarna - jak w strukturze podporządkowania [[Henri Fayol|Fayola]]. | ||
# Zasada zasięgu kontroli - żaden [[przełożony]] nie może bezpośrednio nadzorować pracy wiecejniż sześciu podwładnych. | # Zasada zasięgu kontroli - żaden [[przełożony]] nie może bezpośrednio nadzorować pracy wiecejniż sześciu podwładnych. | ||
| Linia 24: | Linia 24: | ||
# Zasada definicji - każde stanowisko powinno być jasno określone w formie pisemniej. | # Zasada definicji - każde stanowisko powinno być jasno określone w formie pisemniej. | ||
<google>ban728t</google> | <google>ban728t</google> | ||
Urwick mówił o rozdzieleniu [[cel]]ów długo- i krótkoterminowych. Konflikty powstają w wyniku nieporozumień. U podstaw tego podejścia leży założenie, że człowiek jest istotą racjonalną i ekonomiczną. To założenie wzmacniało przekonanie, że kierownictwo wie najlepiej, a kierownictwo wyższego szczebla wie lepiej niż kierownictwo niższego szczebla. | Urwick mówił o rozdzieleniu [[cel]]ów długo- i krótkoterminowych. Konflikty powstają w wyniku nieporozumień. U podstaw tego podejścia leży [[założenie]], że człowiek jest istotą racjonalną i ekonomiczną. To założenie wzmacniało przekonanie, że kierownictwo wie najlepiej, a kierownictwo wyższego szczebla wie lepiej niż kierownictwo niższego szczebla. | ||
Dorobek Urwicka można nazwać połączeniem naukowego zarządzania z dorobkiem Fayola i innych teoretyków kierunku administracyjnego. Należy podkreślić, że przyczynił się również do postępu nowoczesnego myślenia na temat funkcji planowania, organizowania i kontrolowania. Jest ceniony nie tyle za własne oryginalne osiągnięcia, ile za syntezę i interpretację prac innych. | Dorobek Urwicka można nazwać połączeniem naukowego zarządzania z dorobkiem Fayola i innych teoretyków kierunku administracyjnego. Należy podkreślić, że przyczynił się również do postępu nowoczesnego myślenia na temat funkcji planowania, organizowania i kontrolowania. Jest ceniony nie tyle za własne oryginalne osiągnięcia, ile za syntezę i interpretację prac innych. | ||
Wersja z 05:53, 20 maj 2020
| Lyndall Fownes Urwick |
|---|
| Polecane artykuły |
Lyndall Fownes Urwick był jednym z najwybitniejszych angielskich przedstawicieli szkoły klasycznej. Nie ma jednak jednoznaczności co do chronologicznej i merytorycznej klasyfikacji dorobku Urwicka. Ten sam problem pojawia się przy określeniu do jakiego nurtu powinien być zaliczany: uniwersalistycznego czy Industrial Engineering w ramach szkoły klasycznej. Pułkownik Urwick opublikował swe zasady zarządzania w 1938 r. Kluczowe kwestie to:
- Zasada celu - co spółka/firma/grupa/jednostka stara się osiągnąć.
- Zasada odpowiedniości - władza i odpowiedzialność muszą być ze sobą powiązane.
- Zasada odpowiedzialności - kierownik/przełożony nie może nigdy przenosić odpowiedzialności na inną osobę. Może przekazywać uprawnienia, ale musi zawsze ponosić odpowiedzialność.
- Zasada skalarna - jak w strukturze podporządkowania Fayola.
- Zasada zasięgu kontroli - żaden przełożony nie może bezpośrednio nadzorować pracy wiecejniż sześciu podwładnych.
- Zasada specjalizacji - każdy pracownik powinien ograniczać się do wykonywania jednej głównej funkcji lub czynności.
- Zasada definicji - każde stanowisko powinno być jasno określone w formie pisemniej.
Urwick mówił o rozdzieleniu celów długo- i krótkoterminowych. Konflikty powstają w wyniku nieporozumień. U podstaw tego podejścia leży założenie, że człowiek jest istotą racjonalną i ekonomiczną. To założenie wzmacniało przekonanie, że kierownictwo wie najlepiej, a kierownictwo wyższego szczebla wie lepiej niż kierownictwo niższego szczebla.
Dorobek Urwicka można nazwać połączeniem naukowego zarządzania z dorobkiem Fayola i innych teoretyków kierunku administracyjnego. Należy podkreślić, że przyczynił się również do postępu nowoczesnego myślenia na temat funkcji planowania, organizowania i kontrolowania. Jest ceniony nie tyle za własne oryginalne osiągnięcia, ile za syntezę i interpretację prac innych.
Bibliografia
- Griffin R.W., Podstawy Zarządzania Organizacjami, PWN, Warszawa 1998 s. 75 - 77,
- Gwisziani D.M., Organizacja i zarządzanie, KiW, Warszawa 1973 s. 134 - 137,
- Martyniak Z., Historia myśli organizatorskiej Wybitni przedstawiciele szkoły klasycznej do roku 1940, Wyd. AE, Kraków 1996, s. 118-124.
Autor: Justyna Pawełek
