Józef Zieliński

Józef Zieliński
Polecane artykuły
Frank Bunker Gilbreth Elton Mayo Frederick Winslow Taylor Wyścig szczurów Robert Owen Thomas Edison Charles Babbage Józefa Franciszka Joteyko London Business School

Józef Zieliński urodził się w 1861 roku w Piotrkowie. W 1878 r. ukończył gimnazjum, i wstąpił na wydział lekarski Uniwersytetu Warszawskiego. Za udział w manifestacji studenckiej został wydalony z uczelni. W celu ukończenia studiów w 1888 roku razem z rodziną wyjechał do Paryża. Ukończył je w 1894 roku otrzymując tytuł doktora medycyny i rozpoczął praktykę lekarską. Dwa lata po powrocie do ojczyzny w 1924 roku awansował na stanowisko doradcy w ministerstwie pracy.

Już od czasów studiów Józefa Zielińskiego interesowała tematykahigieny pracy. Świadczy o tym chociażby wydana przez niego broszura "Co robić żeby być zdrowym i długo żyć". W latach 1898-1905 opublikował około 235 stron broszur z tej właśnie dziedziny.

Publikacje. Od 1920 r. Współpracował z komisją powołaną przez Międzynarodowe Biuro Pracy w Genewie zajmując się min. opracowywaniem a przede wszystkim opiniowaniem materiałów przeznaczonych do Encyklopedie d'hygiene du travail.

Wśród swoich publikacji były również takie, które dotyczyły odpowiednich wymagań ustawienia oświetlenia, natężenia hałasu, odpowiedniej temperatury, czy nawet powietrza w miejscu pracy. Zauważył, ze podczas pracy nie zawsze, usunięcie ruchów zbędnych, poprawi jakość pracy, gdyż mogą wtedy wystąpić inne czynniki jak, znużenie pracownika, co w rezultacie prowadzi do obniżenie efektywności pracy. Co w zasadzie było pewnego rodzaju krytyką szkoły F.W. Taylora. Udowodnił to przytaczając obserwacje zrealizowaną przez Haughtona angielskiego fizjologa, który to obserwował rybaczki idące z jednego punktu do drugiego, które zawsze wybierały drogę krętą zamiast prostej i krótszej. Okazało się że droga po której wędrowały rybaczki była raz piaszczysta a raz twarda i idąc zygzakiem rybaczki się mniej męczyły i pomimo dłuższej drogi docierały na miejsce szybciej.

Zieliński za swoje credo uważał słowa "Przy każdej pracy musimy wciąż śledzić i stosować postępy techniki, lecz jednocześnie musimy baczyć, ażeby siły fizyczne, umysłowe i moralne pracowników były należycie wykorzystane, powinniśmy czuwać nad nimi, nad ich normalnym rozwojem". [Zieliński 1929, s 9-10].

Badał również wydajność maksymalną, podając wyniki dotyczące rytmów optymalnych. Udowodnił, ze każdy człowiek ma swój rytm oraz, że różne osoby przystosowują się w rózny sposób do danego rytmu.

Jeden z pierwszych polskich rzeczników humanizacji organizacji. Uważał, że każdy zawód powinien mieć swój drobiazgowy opis, które powinien być następnie umieszczony w chociażby centralnych związkach zawodowych, jednakże postulat ten nie przyjął się w społeczeństwie.

Bibliografia

• Martyniak Z. (1993), Prekursorzy nauki organizacji i zarządzania, PWE, Warszawa
• Martyniak Z. (2002), Historia myśli organizatorskiej, Akademia Ekonomiczna w Krakowie, Kraków
• Zieliński J. (1929), Higiena pracy, Instytut Gospodarstwa Społecznego, Warszawa

Autor: Ewelina Durańska